Ik wil even zeggen dat ik enorm veel respect koester voor Nori en iedereen die gepest wordt; weet dat je er niet alleen voor staat.
Ja, ik ben geloof ik mijn hele leven lang al gepest geweest, al sinds de kleuterklas. Pas rond december vorig jaar is het eindelijk gestopt omdat ik er een dagboek over bijhield en daarmee naar de directeur gestapt ben, die een persoonlijk gesprek heeft gehad met mijn pesters - zonder dat ik erbij was, gelukkig maar. Dat heeft ze schrik aangejaagd, waardoor het pesten ophield en ook de kloof tussen mij en mijn medeleerlingen verkleind (maar nog altijd niet verdwenen) is. Nu ik in het middelbaar zit ben ik enkele pesters gelukkig kwijtgeraakt en zit ik nu in een vriendengroep met mensen uit een andere school, waarmee ik echt een hechte band heb en die ervoor hebben gezorgd dat ik weer plezier heb leren maken in het leven. Vroeger was alles wat ik deed in de ogen van mijn "vrienden" slecht: zei ik mijn mening, dan was in een harteloze bitch. Zei ik niks, dan was ik een saaie seut. Deed ik serieus, dan had ik geen humor, maar deed ik eens gek, dan was ik natuurlijk een gestoord mens. Ze boorden me mentaal de grond in door mij de reputatie van saaie, ordinaire nerd te geven en te doen alsof ze vies waren van mij. En toch was ik ineens een geweldige meid toen ik ging klagen bij de directeur ... -_-
In de tijd dat ik nog gepest werd, had ik ook altijd gevoel dat ik 'het recht niet had' om te genieten, om gelukkig te zijn. Als er iets leuks gebeurd was buiten school, zei er altijd een soort stem in mijn hoofd dat ik niet blij mocht zijn. Godzijdank is dat nu over en geniet ik dubbel en dik van alles, hoewel ik het altijd zal blijven onthouden.
[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 23:07 ]
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it
