Tante dood, ben er kapot van :C - Liefde, Vriendschap & Familie

Toen ik (na een paar maanden me erop verheugd te hebben) eindelijk naar Berlijn mocht was het niet helemaal wat ik verwacht had.
Ik was zelf met mensen van scouting daar heen gegaan en mijn ouders gingen naar Friesland samen met mijn oma en tante.
Het was heel mooi in Berlijn maar gelijk na de eerste nacht tijdens het ontbijt kwam er een telefoontje uit Nederland. Je Tante
is overleden. Dus daar stond ik dat helemaal sprakeloos aan de telefoon. Ik ben in mn eentje met de sneltrein weer terug gegaan.
Uren lang in de trein en nog niks anders gehoord dan je tante van 48 is dood. Ik snapte niet hoe het kon gebeuren.
Het was blijkbaar een bloedpropje in haar longen.
Nu een paar weken na de crematie ben ik er nog steeds zo kapot van. En nu heeft een andere tante ook nog euthenasie gepleegd.
Nu heb ik alleen nog maar een oma die er kapot van is dat haar dochter is overleden en haar zus,

Ik word er zelf ook helemaal gek van ik heb het op school aan niemand mogen vertellen omdat we eerst alles voor elkaar moeten krijgen.
Maar ik ga er aan onder door. Ik slaap nu al weken niet meer en ik denk alleen nog maar aan hoe ik niet bij haar laatste moment was.
Mijn hele gezin was er wel bij en vertellen er constant over en ze laten me voelen alsof ik geen recht heb om er kapot van te zijn.
Ik moet er echt snel weer boven op komen maar het lukt me maar niet om ergens anders aan te denken.

Wat moet ik doen ??


Rick (BlackTree)

[ topic verplaatst door een moderator ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

wow gecondoleerd, dat in ieder geval
ik snap dat het zwaar is, natuurlijk, het moet verschrikkelijk voor je zijn. maar misschien helpt het om er met iemand over te praten..? eventueel buiten je familie (een vertrouwens persoon op school, een vriend(in), een ander familielid die niet zo dicht bij je staat (soms helpt dit meer dan iemand die heel dicht bij je staat, zoals je ouders).

als je er echt niet door kan slapen zijn een aantal praktische tips die helpen om te slapen: een glas melk nemen voor je naar bed gaat, niet te lang op de computer zitten voor je naar bed gaat (het licht houdt je brein wakker), eventueel muziek luisteren als dit je afleidt, of bijvoorbeeld slaappillen kopen.
wat bij sommige mensen ook helpt is bijvoorbeeld gevoelens uitten via muziek, tekenen, of schrijven..? maar dat ligt er ook puur aan of je dat graag doet.

als je er verder met iemand over wilt praten is mijn inbox altijd open voor je.

[ bericht aangepast op 4 sep 2013 - 20:48 ]

---

My thoughts are stars I cannot fathom into constellatio

Gecondoleerd, ik raad je aan niet bij de pakken te blijven zitten, daar wordt je depressief van. Nee, je tante zou dat nooit willen. Probeer al je goede herinneringen aan haar op te schrijven/eens boven te halen, en die als je down voelt te lezen. En mijn PB-box staat altijd open

---

O mia lost elan. Tu isag elythe.

Gecondoleerd!

Ik kan helaas geen tips geven, want ik heb een beetje het zelfde probleem. Mijn opa is overleden in een ongeluk met een vrachtwagen en ik heb er nog moeite mee. Elke keer als ik er aan denk is het gewoon raar dat hij er niet meer is. Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Nu gaat dat makkelijker door school.
Sterkte! Mijn inbox staat open als je iets kwijt wilt.

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Wat vreselijk voor je, sterkte. Ik zou een vertrouwenspersoon op school aanspreken; deze heeft zwijgplicht en mag dus niet zeggen tegen anderen zonder jouw toestemming en ik denk dat het enorm zal opluchten dat er iemand is die naar al je zorgen, problemen, gevoelens en gebeurtenissen luistert. Een luisterend oor werkt heel rustgevend; ik denk dat je van alles eruit praten, je je al een stuk rustiger voelt. Ik hoop dat je snel een oplossing vindt, ik vind het heel naar voor je. :c

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Ah, dit is echt rot voor je. Allereerst: Je hebt het VOLSTE recht om verdrietig te zijn. 't Is even dat je dat weet, want ook al was je er niet bij, of heb je het niet meegemaakt, het was ook jóú tante. Niet alleen die van de rest van je gezin.
Je hebt dus geen manier om je verdriet te uiten: Bij je vrienden niet, en als ik dit lees ook niet helemaal thuis. Je moet het echt proberen op te lossen. Kwijt raken hoeft niet, want het is natuurlijk altijd vervelend, maar dat betekend niet dat je er dagen lang mee moet zitten. Probeer dus je gevoel een plek te geven. Heb je een vertrouwenspersoon op school? Die kun je vaak alles vertellen. Bedenk ook goed of je je vrienden écht niets mag vertellen. Dan weten zij ook waar jij mee zit. Als je niet wilt (of kunt) praten, schrijf, dicht, zing, dans, ik weet niet wat op jou manier. Probeer iets te vinden wat je een beetje rust geeft, een beetje acceptatie. Trouwens, over opschrijven: Misschien gooi je het naderhand weg, of vind je het dom. Bedenk wel dat het tóén hielp.
Bah, ik vind het echt rot voor je, enorm rot. Heel, héél erg veel sterkte! Je kunt ook altijd met mij praten als je met niemand anders kan praten. Een berichtje sturen kan al helpen.

---

Tijd voor koffie.

Gecondoleerd! Ik raad je aan om het uit te schrijven of in elk geval het proberen te verwerken, dat zal eerst moeilijk zijn maar je zal het na langere tijd vanzelf een plekje kunnen geven. Je mag altijd tegen me praten als het even niet gaat en vooral veel sterkte

---

26 - 02 - '16

Gecondoleerd. Ik snap je wel, als je opeens hoort dat er iemand dood is en je alleen dat hoort dat je niet weet hoe je daarop moet reageren. Wel jammer dat je toen meteen terug ging, maar dat snap ik ook wel. Ik zou ook niet gebleven zijn. Het is ook altijd moeilijk als er iemand dood gaat en het duurt vaak een tijdje voordat je erbovenop bent, vooral als je geen afscheid hebt kunnen nemen. Ik weet ook dat het moeilijk is als het lijkt alsof iedereen er al overheen is, dat ze verder gaan met hun leven, terwijl jij nog 'vast' zit, maar probeer erover te praten. Ze zijn het vast niet helemaal vergeten en misschien vinden ze het zelf ook nog wel moeilijk, ik weet het niet. Als je met iemand wil praten.. Je kunt me altijd PB'en.

Allemaal heel erg bedankt Het doet mn hart goed dat er zo viel lieve Q'ers zijn .
Ik weet nog niet helemaal hoe ik het ge oplossen maar in iedergeval heel erg bedankt voor jullie tips en condoleances.


Rick

Dit is wat ik doe als ik zo down ben dan maak ik foto's en het helpt wel goed om je creativiteit te uiten Bedankt voor de tip guys

[ bericht aangepast op 4 sep 2013 - 21:17 ]

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

En ook bedankt voor dat ik welkom ben om te praten, dat merk ik dat dat me heel veel afleiding geeft dus ook echt zeer bedankt daarvoor.
You're the best everyone.

---

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

Graag gedaan. Het is een heel moeilijke periode voor je en er zijn een hoop mensen die je advies willen geven als je daarom vraagt. Wat goed dat je je gevoelens kan uiten met creativiteit; je bewerkt trouwens heel erg mooi!

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Gecondeleerd
Ik raad je aan het op een of andere manier eruit te krijgen. Huilen, schrijven, schreeuwen, whatever kan helpen. Ik wens je sterkte toe in deze moeilijke tijd.
BTW: die cover is best mooi

---

-

Dat is echt heel heftig, rouwen kan altijd erg lang duren, kan je het niet met een vriend of vriendin over hebben? Of meer met je ouders praten? In ieder geval sterkte!

---

“She was another broken doll dreaming of a boy with glue.” - Atticus

Gecondoleerd! Ik weet een beetje wat je mee maakt. Toen ik 7 was is mijn opa 2 dagen voor kerst plots overleden. Ik weet er niet zo heel veel meer van, alleen dat ik heel veel bij mijn ouders zat. Ook 's avonds laat, omdat ik niet kon slapen. Mijn oma sliep toen ook voor ongeveer 2 maanden bij ons in huis, dus we maakten ons als een familie sterk. School hielp niet echt, aangezien vriendinnen net deden of ze van niks wisten. In februari 2008, 3 maanden later dus, is mijn oma ook overleden. Ook onverwacht. Het was iets van 4 dagen voor haar verjaardag. Ik weet nog dat we helemaal kapot waren toen dit allemaal gebeurde.

Helaas heb ik geen tips, sorry. Probeer het te verwerken. Misschien is dat wat te vroeg, maar dat kan alleen als je er helemaal klaar voor bent, want iedereen verwerkt het op zijn/haar eigen manier.

Veel sterkte !

---

Don't worry, you won't be lonely

Gecondoleerd en heel veel sterkte! Kun je het niet een vriend of vriendin vertellen waarvan je weet dat hij/zij te vertrouwen is? Want erover praten is heel erg belangrijk, daardoor kun je het beter verwerken. Of vertel aan je ouders hoe je je voelt.

---

To love is to destroy.

Gecondoleerd en heel veel sterkte!!!

---

they come, they go