• Ken je Bloody Mary niet? Lees dan de spoiler.
    Bloody Mary:
    Veel mensen geloven dat Bloody Mary Mary Worth is. Ze had vele identiteiten. Er gaan verhalen dat ze omgekomen is in een auto ongeluk, haar gezicht verminkt. Of iemand van hoge bloede, die jonge maagden gevangen liet nemen om ze vervolgens te vermoorden om in hun bloed te badderen. Ook zou ze een oma kunnen zijn, een oma die zorgde voor haar kleinkinderen. Of zou ze haar kind hebben vermoord, als een teken van geboorte.
    Mensen die Bloody Mary hebben opgeroepen zeggen dat ze in de spiegel verscheen, 1600-1700 style, verminkt gezicht, haar dode baby in haar armen. Haar ogen naar achter gerold. Of zelfs helemaal wit.

    Het verhaal van Mary Wroth:
    Het is september, koud en regenachtig. Mary zit in haar schommelstoel voor het raam te wachten tot haar kleinkinderen thuis komen. Ze zijn voor het eerst alleen naar school geweest en zouden elk moment kunnen terugkomen. Ze zijn laat. En Mary maakt zich zorgen. Opeens ziet ze ze rennen. Richting het huis. Maar wat ze ook ziet ... Er springen 2 gewapende mannen uit de bosjes die de kinderen vlak voor ze bij het hekje zijn onthoofden. Mary springt op en rent naar de deur. Maar het is al te laat. De 2 kinderen sterven in haar armen, Mary huilend en snikkend achterlatend.
    Toen ze daar een uur of 5 gezeten had, ging ze naar binnen. Ze pakte een spiegel, sloeg het kapot en verminkte haar gezicht met de scherven. Daarna doodde zij zichzelf en verdween ze.
    Maar in het dodenrijk achter de spiegel is ze nog altijd op zoek naar de moordenaars van haar kleinkinderen. Dus pas op met wat je tegen Mary Worth, beter bekend als Bloody Mary, zegt.


    Het is het jaar 2013. Nashwood College bestaat al enkele jaren. Het oude schoolgebouw kan elk moment uit elkaar vallen, dus besluit de directeur dat het tijd is voor een nieuwe vestiging. Op de veiling weet hij een groot gebouw uit het bos te bemachtigen. Het gebouw koste bijna niks, maar was alleen zeer ouderwets. Ondanks dat begrijpt de directeur niet waarom het gebouw zo weinig kost.

    Ondanks dat de vestiging zich in het bos bevind, zijn de kinderen er niet zo weg van. Ze vinden het maar niks. Ook moet er nog een hoop worden opgeknapt, omdat het meubilair hopeloos verouderd is. Het behang bladdert af en alles moet opnieuw in de verf. Maar ondanks dat het gebouw is opgeknapt, voelen de kinderen zich niet fijn in de nieuwe vestiging. De directeur vindt dit maar raar, want volgens hem vonden de kinderen dit de enige reden waarom ze het gebouw niks vonden.

    Al snel worden de twijfelachtige gevoelens van de kinderen bevestigd. Er worden mysterieuze boeken in de slaapkamers gevonden. Overal in het gebouw verschijnen spiegels en kinderen maken tekeningen van een mysterieuze vrouw gekleed in het rood bij een spiegel.

    Als de directeur een van de boeken leest, blijkt het dat dit gebouw al jarenlang behekst is door Bloody Mary. Kinderen worden rusteloos en beginnen overal op de muren te tekenen. Langzaamaan wordt het een gekkenhuis in de eerst zo rustige school. De kinderen spelen ook niet meer buiten en blijven het liefst in de schaduw. Sommige kinderen beweren monsters te zien.

    Zal de vloek van Bloody Mary uiteindelijk verbroken worden, of zal de school in de greep van Bloody Mary blijven en dus de kinderen veranderen in slaven van het duister?

    De regels:
    - Geen one-liners, minimaal zes regels. [Probeer omgeving te gebruiken, gedachten en dat soort dingen]
    - Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's, niemand is perfect.
    - Geen onnodig gespam. Daar zal ik een praattopic voor maken. [Ook de praattopics niet te vol spammen met dingen die niet met de rpg te maken hebben]
    - Houd het gezellig, dus geen geruzie.
    - Houd je aan de algemene regels van Quizlet.nl
    - Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand anders dat vraag.
    - Meld het even als je een tijdje weg bent of om wat voor reden dan ook even niet kan reageren.
    - Reserveringen blijven maximaal twee dagen staan.
    - Vertoon je gedrag dat niet volgens de Quizlet huisregels is toegestaan, of volg je simpelweg niet de regels van deze RPG op? Dan zal ik je moeten schrappen van de lijst.


    Regels van de school:
    - Na tienen gaat het licht uit, dan moet iedereen gaan slapen.
    - Je bent verplicht elke les te volgen, spijbelen is niet toegestaan.
    - De zolder is verboden terrein voor iedereen.
    - Men mag niet pesten, elkaar buitensluiten of op wat voor manier dan ook gemeen zijn.
    - Er mogen geen jongens op de meisjeskamer komen na tienen.
    - Je mag niet stelen van een ander of spullen van diegene verstoppen.
    - Je moet respect hebben voor de docenten. Als zij iets belangrijks te melden hebben, wordt dat in een andere kleur vermeld. Zorg dat je deze posts leest, anders mis je echt iets!
    - Niet in je eentje het bos in gaan, het is gevaarlijk daar.
    - Niet te lang in de spiegel kijken of tegen je spiegelbeeld praten.

    De rollen:

    Kinderen [16/16 VOL)
    Duke Marris - Taormina
    Jase Matt Underwood - ZaynNiall
    Jeremy 'Jer' Johnson- Roww
    Tyler 'Ty' Johnson- Roww
    Spencer "Spence " Jonathan Holmes - Chilaw
    Mick Daimon - Shion
    Eli Jayden Sanders - Adamo
    Jace Munro Leader - Gimlas
    Fae Lilith McAllister - Beaton
    Jane Doe / Raven - Zoidberg
    Emily Ann Sarfati - Russo
    Marylinn Aesan Holmes - Chilaw
    Eres Slowayk - Chilaw
    Elise Reid - Quatorze
    Demi Meredith Fell - Roww
    Abbigail "Abby" Lara Maydorn - ZaynNiall

    Leerkrachten [2/2]
    Joel Max Caldwell - Russo
    Alayna Ciara Beckett - Beaton

    Schoolhoofd [1/1]
    Willow Grace Fields - Zoidberg

    Wat dingen over het huis/de school:
    De klaslokalen
    De hal
    De kamers (Voor zowel jongens en meiden is dit hetzelfde. Er staan in totaal vijf bedden in één kamer. Er is dus één grote kamer voor jongens en één grote kamer voor meiden)
    De badkamers
    De keuken
    De eetzaal (Er staan ongeveer vier tafels in de zaal)
    Het schoolplein

    De story
    Praattopic
    Rollentopic

    De vakken die op de school worden aangeboden:
    Engels door Joel Max Caldwell
    Wiskunde
    Biologie
    Nederlands
    Gym door Joel Max Caldwell
    Muziek door Joel Max Caldwell
    Verzorging

    Het begin!

    Kinderen komen voor het eerst aan bij de school, deze is nog niet opgeknapt en kan elk moment in elkaar storten. Ze vinden het gebouw maar niks en zijn er twijfelachtig over. De leerkrachten zijn bezig met het voorbereiden van de lessen en het schoolhoofd handelt de laatste zaken af met de burgemeester.

    [ bericht aangepast op 7 sep 2013 - 8:32 ]


    26 - 02 - '16

    [ ik weet niet of het lukt vandaag te reageren lig doodziek thuis met een Nierbekinfectie.]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Pwettyness schreef:
    [ ik weet niet of het lukt vandaag te reageren lig doodziek thuis met een Nierbekinfectie.]


    [ Geen probleem, reageer maar weer als je je beter voelt. Al heb ik liever dat al dit soort dingen in het praattopic komen]


    26 - 02 - '16

    Mick Daimon

    Met mijn schouder over mijn tas begon ik te lopen in het bos. Dit voelde eerder aan als een gezellige boswandeling, in plaats van op weg naar school. De omgeving beviel me wel. Ik keek beetje om mij heen naar de bomen en begon al een beetje te bedenken waar ik straks kon gaan zitten. Ik kon ook wel binnen zitten, maar waarschijnlijk zou het er druk worden. Ik bedoel, iedereen kwam nu toch zo'n beetje aan? Dan werd het vast en zeker stervend druk daar binnen, mij daar in niet gezien. In de verte kon ik al een gestalte zien van een gebouw en wat toestellen, naar mate ik dichterbij kwam viel het mij steeds meer tegen. Het zag er... Hoe zou ik het zeggen... Ik was er nou niet echt bepaald weg van, al helemaal niet toen ik binnen stapte en zag hoe het er van binnen uit zag. Zelfs thuis zag het er beter uit. Het ver en het behang was sterk aan het afbladeren, en wanneer ik verder rond keek zag ik dat de meubels ook aan vervanging toe waren.
    'Zeg broertje,' mompelde ik zachtjes. Ook al is hij hier nu niet, dat kon niet, maar het was fijn om even te praten als of hij er wel was. 'Wat vind jij? Nu is thuis niet zo erg meer, hè?'


    -Even weer inkomen ;d Beetje belabberd...-


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Jane Doe / Raven
    Met mijn zwarte rugzak op mijn rug gebonden, liep ik de auto uit naar het grote mysterieuze gebouw dat ergens middenin het bos was. Het was een flinke wandeling, maar het was het waard. De omgeving was beter dan die van de vorige school. Naarmate ik dichterbij kwam, doemde het gebouw een beetje op. Het gebouw was enorm groot, maar zag er verlaten uit. Iets dat mij de kriebels gaf, behalve Raven. Raven vond dit altijd fantastisch. 'Wat een prachtig duister gebouw' siste ze dan ook. 'Houd je mond dicht het is niet prachtig' siste ik terug in de hoop dat Raven haar mond dicht zou houden. Ze was altijd al een rare persoon geweest en ook een deel van mijn persoonlijkheid. Naarmate ik nog dichterbij kwam, zag ik hoe erg het gebouw er daadwerkelijk aan toe was. Het zag er echt niet uit. Het kon elk moment instorten, althans daar leek het op. Ik stapte het uitgeleefde trottoir op en liep via het kleine trapje en de voordeur naar binnen. Het eerste wat mij opviel waren de kapotte meubels, het afgebladderde behang en het feit dat er eigenlijk bijna niemand was. Er liepen slechts een paar kinderen, waarvan een mij opviel. Een jongen met een schoudertas. 'Je moet hem niet aanspreken, hij is vast niet aardig' siste Raven in mijn hoofd. Ik schudde mijn hoofd en liep op hem af. 'Hey ik ben Jane' zei ik vriendelijk, 'Raven!' siste Raven er achteraan. Ik hield mijn hand voor mijn mond en kleurde een klein beetje rood. 'Haar moet je negeren' mompelde ik.


    26 - 02 - '16

    Mick Daimon

    Zoals altijd reageerder mijn broertje niet op mijn woorden. Eerlijk gezegd zal ik mij ook kapot schrikken als hij wel ineens antwoord gaf. Ik zou mij eerst kapot schrikken, maar daarna zou ik hem zo veel vragen willen stellen. Ik weet nog niet precies wat voor vragen, maar ik zal een boel gaan vragen. Gewoon zodat ik met hem kan praten.
    'Hey, ik ben Jane,' hoorde ik achter mij op een vriendelijke manier. 'Raven!' werd er al gauw achteraan gesist. Twee mensen? Ik draaide mijzelf om, maar zag maar één persoon staan. Een meisje die haar hand voor haar mond hield en lichtjes rood kleurde. 'Haar moet je negeren,' mompelde ze. Ik keek achter haar en vervolgens links en rechts. Vragend keek ik het meisje aan en haalde vervolgens mijn schouders maar op. Raven moet al weer weg zijn denk ik. Wel gek dat ik haar dan niet meer zie. Zo snel kon ze toch niet wezen, of wel? Ik wist het niet.
    'Mick,' zei ik tegen haar. Het was niet op een gemene toon, maar erg vriendelijk klonk het ook niet, gewoon neutraal. 'Mijn naam is Mick,' voegde ik er aan toe met een klein glimlachje. Meer omdat ik geen zin hem om al ruzie te krijgen met iemand, omdat ik geen zin heb om vrolijk te doen op dag één van dit.. 'Het is hier... Mooi? Vind je ook niet?' vroeg ik en ik keek een beetje twijfelachtig om mij heen.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Duke Marris.
    Lichtelijk geïrriteerd loop ik door het bos. Konden ze geen fatsoenlijke weg aanleggen naar het schoolgebouw? Nu moet ik dit hele takke end lopen met een skateboard in m'n ene hand en een zware zwarte rugzak in de andere. Als ik voor de school sta gaat mijn mond open van verbazing. Dit is vast het verkeerde gebouw, dat kan niet anders. Maar m'n pa had me toch zeker goed afgezet en gezegd dat ik nog 500 meter rechtdoor moest lopen. Ik bekijk het hele gebouw nog eens. Het is gewoon een bouwval. Hier kan toch geen les gegeven worden? Ik loop wat dichter naar de school toe en zie wat mensen staan. Ik twijfel of ik er heen zal gaan. Ondertussen gooi ik m'n loodzware rugtas op de grond en ga op m'n skateboard zitten. Ik wacht wel even tot er wat meer mensen zijn. Ik pak wat blaadjes van de grond en begin ze kapot te scheuren.

    [ bericht aangepast op 3 sep 2013 - 21:22 ]


    Don't cry because it's over, smile because it happened.

    Jace Munro Leader

    Mijn ogen glijden over de duizenden bomen die mij insluiten. Ik krijg er nogal een claustrofobisch gevoel van. Geïrriteerd kauw ik op mijn pen. Ja, een pen. Ik heb er altijd eentje bij me, ontstaan door de passie die ik heb voor schrijven. De meesten vinden het nogal meisjes-achtig, maar daar ben ik het totaal niet mee eens. Mijn moeder is één van de bekendste schrijvers van tegenwoordig. Ik glimlach bij de gedachte aan haar. Een of andere man heeft me net afgezet in dit bos, maar ik word er niet veel wijzer uit, ik loop alleen maar rondjes. Ik zucht luid en laat me op een omgevallen boomstam zakken. Ik kauw op mijn lunch. Mijn moeder had het klaargemaakt en in een zakje gedaan. Ik sta weer op en loop verder. Plotseling doemt er een groot gestalte op, de school. Ik begin te rennen. Wat is dit? Ik kijk verward om me heen. Dit is nieteens een school, dit is een bouwval.

    [ Iemand voor Jace?]

    Demi Meredith Fell
    Met een diepe zucht loop ik door het stuk bos, op weg naar onze nieuwe school.. of wat dan ook.
    Als het grote gebouw voor me op doemt schieten mijn ogen open.
    "No, shit!" roep ik uit met open mond "Hier ga ik niet blijven!" roep ik er achteraan. Ik kijk om me heen en zie al vier anderen hier staan. Niet veel aangezien we met zestien zouden moeten zijn.. Maar ach, het is al wel wat..
    Een diepe zucht rolt opnieuw over mijn lippen waarna ik een fles ijsthee uit mijn tas haal om er vervolgens uit te drinken.
    "Dat fucking gebouw valt ieder moment uit elkaar" zeg ik mompelend terwijl ik naar het enorm oude gebouw kijk.


    Zo, iemand voor Demi?? (:


    Little do you know

    Bonafonte --> Russo ^^


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Willow Grace Fields
    Ik stond op uit mijn bed, nadat de wekker al een keer of vier was afgegaan. Ik had er een flinke mep op gegeven, hoorde hem niet meer en besloot dus maar uit bed te gaan. Mijn wekker gaf geen tijd meer aan, schijnbaar had ik hem dus gesloopt. Ik liep naar de kledingkast en viste er een zwarte bloes uit. Daar zocht ik een bijpassende broek bij. Even twijfelde ik of ik er een lange zwarte rok onder zou doen, maar dat deed ik toch maar niet. Dat zou de kinderen misschien afschrikken. Ik deed de kleding aan, maakte me op, deed mijn haar en haastte me naar beneden voor het ontbijt. Dit schrokte ik gulzig en haastig op. Bijna werd ik misselijk. Half duizelig, omdat ik te snel op was gestaan van mijn stoel zocht ik naar de papieren om te bewijzen dat het gebouw van mij was. Ik hoefde enkel nog te tekenen bij de burgemeester. Ik stapte vervolgens in mijn auto, er stond een hevige wind waardoor mijn haar gelijk al weer slordig zat. Helemaal door gewaaid en dus verpest. Ik racete in mijn auto richting het stadhuis en stapte snel naar binnen. Hopelijk was ik nog net op tijd. Toen ik er eindelijk was liet ik het ondertekenen, ondanks alle waarschuwingen die ik kreeg. Die Bloody Mary bestond toch niet. Dat was toch allemaal een stomme leugen zodat ik het gebouw niet zou kopen. Daarna vertrok ik richting de school en begroette ik alle kinderen die ik tegenkwam.


    26 - 02 - '16

    Jase Matt Underwood

    Met een zucht stop ik voor het bouwval wat ze een school noemen. Nou ik vind het persoonlijk niet echt een school. Maar goed, het moet maar toch? Ik zal hier snel weg zijn in ieder geval, no way dat ik hier lang ga blijven.
    Het pakje sigaretten in mijn zak haal ik te voorschijn en ik haal er een sigaret uit die ik vervolgens aansteek. Dan stop ik het pakje weg en neem een trek van mijn sigaret.
    Opeens begroet iemand me en ik herken haar als de schoolhoofd. Ik steek mijn hand op als groet en rook dan verder mijn sigaret op. Op zich is de omgeving wel mooi en rustig. De zonsondergangen in de winter zullen hier vast wel mooi zijn.
    Langzaam neem ik nog een trek van mijn sigaret.

    [Wie wil Jase ontmoeten?:Y)]


    "Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

    [Wie wil Abby ontmoeten?]

    Abbigail "Abby" Lara Maydorn

    Met een glimlach loop ik het plein voor de school op. Ja, ik ben blij dat ik hier ben. Eindelijk even weg van mijn huis, of hoe je het ook wil noemen.
    Maar als ik het gebouw zie betrekt mijn humeur gelijk. Mijn mondhoeken krullen omlaag. Ik had het me anders voorgesteld. Niet zo armoedig, afgebrokkeld. Dit is niet leuk.
    Verdrietig plof ik neer op een steen die er ligt. Dit is echt anders dan ik had verwacht. Waarom gaan de dingen nooit zoals ik verwacht of leuk vind? Ik weet nu al zeker dat ik hier niet lang ga blijven. Ik wil weer terug naar de plek waar ik woon.
    Een lichte gevoel van heimwee overspoelt me. Ik mis het daar nu al. Hoe gezellig daar het in de avond is en hoe we altijd chocomel in de avond drinken en een film kijken waar we op dat moment zin in heb.
    Snel veeg ik een traan weg die over mijn wang rolt en kijk dan naar de grond.


    "Niall was about to hug a fan, but she said she wanted to hug me but I said I wanted to hug Niall." ~ Louis

    Shion schreef:
    Mick Daimon

    Zoals altijd reageerder mijn broertje niet op mijn woorden. Eerlijk gezegd zal ik mij ook kapot schrikken als hij wel ineens antwoord gaf. Ik zou mij eerst kapot schrikken, maar daarna zou ik hem zo veel vragen willen stellen. Ik weet nog niet precies wat voor vragen, maar ik zal een boel gaan vragen. Gewoon zodat ik met hem kan praten.
    'Hey, ik ben Jane,' hoorde ik achter mij op een vriendelijke manier. 'Raven!' werd er al gauw achteraan gesist. Twee mensen? Ik draaide mijzelf om, maar zag maar één persoon staan. Een meisje die haar hand voor haar mond hield en lichtjes rood kleurde. 'Haar moet je negeren,' mompelde ze. Ik keek achter haar en vervolgens links en rechts. Vragend keek ik het meisje aan en haalde vervolgens mijn schouders maar op. Raven moet al weer weg zijn denk ik. Wel gek dat ik haar dan niet meer zie. Zo snel kon ze toch niet wezen, of wel? Ik wist het niet.
    'Mick,' zei ik tegen haar. Het was niet op een gemene toon, maar erg vriendelijk klonk het ook niet, gewoon neutraal. 'Mijn naam is Mick,' voegde ik er aan toe met een klein glimlachje. Meer omdat ik geen zin hem om al ruzie te krijgen met iemand, omdat ik geen zin heb om vrolijk te doen op dag één van dit.. 'Het is hier... Mooi? Vind je ook niet?' vroeg ik en ik keek een beetje twijfelachtig om mij heen.


    Jane Doe / Raven
    Hij had zich verschrikt omgedraaid na mijn begroeting. Hij keek links en rechts van mij. Iets wat ik wel snapte. Raven was eng. Ze zat in mijn hoofd, maar dat wilde niet zeggen dat ze niet eng was. Ik haatte Raven. 'Mick' zei e jongen vriendelijk. 'Mijn naam is Mick' voegde hij er aan toe met een klein glimlachje. 'Het is hier... Mooi? Vind je ook niet?' vroeg ik haar. Ik knikte. 'Het is hier zeker mo-,' wilde ik zeggen, maar Raven onderbrak mij. 'Lelijk!' zei ze. 'Sorry,' mompelde ik er achteraan, 'Raven heb ik niet onder controle en ze is nogal gemeen' zei ik zacht. Ik frunnikte een beetje aan de zoom van mijn jas, een beetje zenuwachtig was ik. Bang dat ik hem af zou stoten vanwege Raven's rare gedrag. 'Heb jij zin in school?' vroeg ik snel in de hoop dat Raven me niet zou onderbreken. Ik glimlachte even naar hem en staarde vervolgens naar de grond. Ik was echt bang dat hij me niet zou mogen.


    26 - 02 - '16

    Mick Daimon

    'Het is hier zeker mo-,' begon Jane, maar werd gelijk afgekapt door haarzelf? 'Lelijk,' zei ze, gevolgd door een mompelende sorry. 'Raven heb ik niet onder controle en ze is nogal gemeen,' zei ze zacht. Lichtjes kantelde ik mijn hoofd en keek haar bedenkend aan. 'Twee personen,' fluisterde ik zacht, terwijl Jane wat zat te frunniken aan de zoom van haar jas. Ze zag er zenuwachtig uit, ook al zou ik niet weten waarom. Het was niet zo dat ik in staat was in bijten. Geen zin in. 'Heb jij zin in school?' vroeg ze gauw. Ze glimlachte, maar staarde al gauw naar de grond. Ik was nog wat aan het nadenken over het twee personen gebeuren. Het was apart, je zag het niet vaak. Niet dat je mij elke dag zag, iemand die tegen niets praat. 'Alleen in de vrije tijd en vrije dagen,' vertelde ik Jane. 'Misschien wegglippen.' Niet dat ik dat gelijk ging doen. Misschien ging ik het ook nooit doen.. Licht eraan hoe de lessen waren. 'Jij?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Joel Max Caldwell

    Na mijn dagelijkse ochtendritueel, wat bestaat uit niet meer dan een kwartiertje joggen, twintig pushups en een flink ontbijt na een deugddoende douche, ga ik vrij opgewekt op weg naar de school. Wanneer het gebouw voor me opduikt, blijf ik even stilstaan. Oke, het ziet er misschien niet de meest uitnodigende school ooit uit, maar ik snap alle heisa errond niet. Bloody Mary, pff, wie gelooft er nu nog in van die kinderverhaaltjes? Ergens lijkt het me wel spannend. Misschien is dat ook wel een van de factoren die me mee naar deze school toegetrokken hebben. Want uiteindelijk biedt deze job niets meer dan elke andere school waar ik vandaag kon beginnen. In tegendeel. Als ik enkele dorpen verderop wilde starten, werd ik zelfs bijna vijftig procent meer betaald. En toch.
    Ik zet er weer een flinke pas achter wanneer ik merk dat ik al te lang heb staan dagdromen. Hiermee moet ik echt wel ophouden, spreek ik mezelf zacht toe. Ik ga op zoek naar een van de lokalen die me aangewezen zijn, en laat mijn tas neerzakken op de tafel. Eerste les vandaag, Engels. Dat lijkt me niet al te moeilijk. Een eerste kennismakingsles met de leerlingen en voor je het weet is de tijd alweer om. Ik neem alvast een stukje krijt uit, en schrijf mijn naam op het bord. Enkele seconden lang blijft mijn blik hangen op de slordige letters. Het gekras van het krijt blijft nog even naschallen in het lege lokaal. Met een zucht wacht ik totdat de eerste leerlingen komen opdagen.


    Emily Ann Sarfati

    Met een kreun kijk ik nogmaals naar het gebouw en de omgeving rondom me. Alle redenen waarom ik naar deze school moest en zou komen zijn nog steeds niet duidelijk voor me, maar ik had toch niets in de pap te brokken. "Je moet en zal naar die school gaan, Emily! Denk aan je toekomst!"
    Als ik het zo even bekijk, zou ik al trots op mezelf zijn als ik na deze school nog een toekomst heb en geen trauma's overhoud aan spookbeelden of gruwelijke moorden die elk moment lijken te kunnen gebeuren. Ik klem mijn tas dichter tegen me aan en loop het schoolplein over. Het gras knispert onder mijn voetstappen en het geeft me alleen maar meer rillingen. Het enige wat ik weet, is dat ik hier zo snel mogelijk weg wil.
    Vanuit mijn ooghoeken zie ik plots iets bewegen en ik kan nog net een gil bedwingen. Van het schrikken laat ik mijn tas vallen, die ik opraap met mijn blik gericht op de schuldige boom. Verdomde wind, denk ik in mezelf. Bij het rechtkomen bots ik tegen iemand op en meteen draai ik me om, mijn adem weer gevangen in mijn longen.
    "S-sorry, ik keek niet uit," zeg ik meteen verontschuldigend. Ik adem weer rustig uit wanneer het helemaal niets gevaarlijks blijkt te zijn.

    [Vrijwilligers voor Emily? ^^]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.