Ella Eve Montgomery. Chachi Gonzalez.
Na mijn woorden begon ze een verhaal te doen. Ik zette me naast haar neer zodat ik wat gemakkelijk kon reageren, want zo op mijn hurken blijven zitten was niet 1 van mijn beste punten. Haar verhaal verbaasde me om eerlijk te zijn, maar ik begreep ook wel dat ze bang was. Ik zou ook bang geweest zijn in haar plaats, wie zou dat niet zijn ?
"Je moet geen sorry zeggen, moest ik niet gewild hebben dat je alles vertelde dan zou ik hier nu ook niet zitten." Ik gaf haar nog wat zakdoeken aan en zuchtte zachtjes, niet wetende waar ik moest beginnen of wat ik moest zeggen.
"Ik wil je helpen, echt, maar ik weet gewoon écht niet waar je nu doorgaat. Ik begrijp heel goed dat je bang bent dat jou hetzelfde staat te wachten, maar ergens betwijfel ik of dat wel gaat gebeuren. Ik weet dat je niet gaat genezen, als ik het zo moet zeggen, door te zeggen dat je niet bang moet zijn, maar ik weet gewoon echt niet hoe je je nu voelt. Het moet verschrikkelijk zijn om als enige te weten dat het moord was en geen ongeluk, maar ergens begrijp ik ook wel dat de politie geen moordenaar zoekt zolang ze geen bewijzen hebben. Ik weet niet of ik iets goeds ga zeggen nu, ik betwijfel het eigenlijk, maar ik denk niet dat er ooit nog een onderzoek komt naar de moordenaar, dus ik denk dat je het zal moeten leren loslaten. Misschien moet je hulp zoeken voor die angstaanvallen of dat eeuwige angstgevoel, want ik ben geen psychiater." Ik stopte mijn uitleg even en schudde mijn hoofd, "Maar ik wil je wel helpen. Als je iets nodig hebt dat je normaal gezien kalmeert en je durft het niet te halen, roep me gewoon. Als je ergens heen wilt maar je voelt dat je het niet alleen kan, roep me maar, je moet niet bang zijn om me uit een gesprek te halen of dergelijke, ik doe het graag." Ik glimlachte naar haar en gaf haar de laatste zakdoekjes aan. De gsm die in mijn broekzak zat begon te trillen waardoor ik deze bovenhaalde. Een glimlach groeide om mijn lippen toen ik zag dat hij van Ayden was. Speciale jongen als je hem niet kende, maar hij was echt de beste vriend die je maar kon hebben. Hij zei dat hij naar me toe kwam omdat zijn vrienden dachten dat hij het wel kon gebruiken een beetje vakantie. Aan de rest van het bericht te zien was hij daar redelijk pissed over, maar hij was alleszins blij dat hij mij had in het huis. Ayden en ik waren vroeger samen geweest, ik had hem geholpen en hij mij, sindsdien waren we een soort van soulmates geworden zeg maar. Ik stak mijn gsm weg en keek terug naar Lizzy.
is jou feestje ik weet niet wanneer ze weer online komt en post