• Life is a game made for everyone.
    I don't know where the journey will end, but I know where it starts.

    ~ Wake Me Up, Avicii.



    At a warm summer evening, when eight friends decide to go swimming, there is a strange silence. But the eight teenagers don't notice it by their cheerful conversations and jokes. Without hesitation, they do what they always do when they go swimming: Jumping off the cliff into the water. But when they come above, the world looks different. Slowly but surely they find out where they are now. It's a game, a famous game. Everyone knows how to play it. They thought so. The rules have been changed. They have twenty days to win this game and be able to return to their own lifes. Otherwise the game is forever over.

    Ik ben niet super goed in Engels, staan er fouten in het bovenstaande stukje, dan zou het fijn zijn als je me dat eventjes zou willen melden dan kan ik het aanpassen. Thanks. ^^

    Vertaling: Op een warme zomeravond, besluiten acht vrienden om te gaan zwemmen. Er heerst een vreemde stilte. Maar de acht jongeren merken het niet door hun vrolijke gesprekken en grappen. Zonder aarzeling, doen ze wat ze altijd doen als ze gaan zwemmen: Ze springen van de klif in het water. Maar als ze boven water komen, ziet de wereld er anders uit. Langzaam maar zeker ontdekken ze waar ze terecht zijn gekomen. Het is een spel, een bekend spel. Iedereen weet hoe het te spelen. Denken ze. De regels zijn veranderd. Ze hebben twintig dagen de tijd om dit spel te winnen en terug te kunnen keren naar hun eigen leven. Anders is het spel voor altijd voorbij.


    Wat dus de bedoeling is van de RPG (LEES DIT GOED DOOR):
    Acht jongeren tussen de 15 en 18 jaar, 4 jongens en 4 meisjes, komen in het spel The Sims terecht. Hun leven gaat nog precies hetzelfde, ze hebben dezelfde klasgenoten, dezelfde ouders, leven in dezelfde omgeving, maar alles gaat toch ook weer anders. Als je The Sims kent, weet je dat de tijd daar sneller gaat. Binnen 18 dagen ben je bijvoorbeeld van tiener in een volwassene veranderd. Daarna ben je bejaard en dan sterft jouw Sim. Dit alles duurt zo'n 50 dagen. In deze RPG duurt het leven van tiener tot 'dood' 20 dagen. Deze acht jongeren zullen dan ook na 20 dagen in dit spel sterven. Hier komen ze niet direct achter natuurlijk. Hoe ze weer terug kunnen komen in hun eigen leven, zodat alles weer normaal is? Ze moeten wensen vervullen en uitdagingen voltooien. Per wens krijg je een aantal punten, net zoals in het echte spel. Ik(Years) verzin aan de hand van de karakters van jullie personages de wensen. Jullie mogen daar best mee helpen dat is leuker. (: Maar pas als iedereen op de 5.000 wenspunten zit, kunnen ze terug naar hun eigen leven.
    Houd alles realistisch, niet iedereen weet natuurlijk zo makkelijk wensen of uitdagingen te vervullen.


    Rollen:
    - Jade Deep || Years [Page 1]
    - Ayla Gladice Finnegan || Skull [Page 5]
    - Aurélie Ivahni Quinn || Faisean [Page 6]
    - Brianna Charélynn Bowe. || Leam [Page 5]
    - Daniël Smith || MusicFreakx [Page 2]
    - Chris Freeman || Shwatsonlock [Page 3]
    - Tyler Deep || Celebration [Page 4]
    - Dustin Morris || xCinta [Page 4]






    Er zijn geen rollen meer over.





    Regels:
    - Schrijf posts van minstens vijf regels.
    - Probeer regelmatig te posten, lukt dat even niet meld het dan. Het is niet de bedoeling dat je langer dan een week weg zult zijn aangezien deze RPG snel zal lopen. (Ben je niet actief in de RPG en gaglat dat niet vooruit als je gewaarschuwd wordt, dan laat ik een ander je personage overnemen. Geen uitzonderingen, sorry.)
    - Bestuur andermans personage niet.
    - Alleen ik(Years) of als ik even niet online ben, Skull, maken de nieuwe topics aan.
    - Offtopic in het praattopic. (wordt aangemaakt zodra Topic 1 start)
    - Houd je aan de verhaallijn.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Natuurlijk de huisregels van Q.
    - Last but not least: Have fun.

    Lees de regels goed door en bedenk of je je er aan kunt houden voordat je aan deze RPG begint.




    Rollentopic.
    Praattopic 1.




    RPG door Years, met hulp van Skull.





    [ bericht aangepast op 28 aug 2013 - 6:56 ]


    :)

    [Jij?]


    Reality's overrated.

    Jade Deep
    'Verdomme, hoe kan dat dan weer? Fuck, fuck, fuck,' hoorde ik Brianna zeggen. Ik richtte me tot haar en grinnikte.
    'Misschien hebben we gewoon allemaal opeens een bril nodig?' opperde ik. Meteen sloeg ik mezelf voor mijn hoofd. Slechte humor Jade, slechte humor.. Ik wierp een vluchtige blik op Chris. Shoot. Ik moest echt beter op mezelf gaan letten met anderen om me heen.
    Een golf spoelde over mijn gezicht en even stond mijn mond vol water. Ik hoestte zachtjes, zwom naar de kant en ging lichtjes hijgend van het watertrappelen op het zand zitten. Alles leek nog zo hetzelfde.. en toch zo anders. Inmiddels wist ik wel zeker dat dit de wereld van de Sims was, maar hoe waren we hier in hemelsnaam gekomen?

    [Beetje vaag stukje, maar ik wist niets te bedenken haha.]

    [ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 15:54 ]


    :)

    Brianna "Brian" / "Bree" Charélynn Bowe

    "Misschien hebben we allemaal gewoon een bril nodig?" oppert Jade. Ze slaat zichzelf voor haar hoofd en werpt een vluchtige blik op Chris.
    Breed grijnzend kijk ik het aan. Zij en Chris hè...
    Ik haal mijn schouders op als antwoord. "Of we moeten wat meer wortelen eten."
    Jade word overspoeld door een golf en hoest zachtjes. Dan zwemt ze naar de kant. Rustig, maar met grote en sterke slagen, kom ik haar achterna. Waarna ik meteen ga staan. Met mijn handen in mijn zij kijk ik om me heen. "En toen?" vraag ik mezelf af. "Oh hell..."

    [ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 18:24 ]


    Reality's overrated.

    Jade Deep
    'Of we moeten wat meer wortelen eten,' antwoordt Brianna. Ik lach even om mijn ongemakkelijke moment van daarnet te vergeten. 'En toen?'
    Goede vraag. Ik heb werkelijk geen idee wat we moeten doen om dit op te lossen. Ik bedoel: Ik heb geen zin om voor de rest van mijn leven in de wereld van de Sims te zitten. Al kan het behalve het zicht misschien wel helemaal geen kwaad.
    De zon verdwijnt achter een donkere wolk en ik ril van de plotselinge schaduw die over mijn lijf valt. Ik grijp naar mijn handdoek en sla hem om me heen, maar veel helpt het niet.
    'Ik denk dat ik zo maar weer richting huis ga,' zeg ik. 'En dan zie ik nog wel wat er gaat komen. Ik ben benieuwd of we de enigen zijn die ons zo voelen?' Voor een moment voel ik me gestoord. Misschien zijn we écht de enigen. Of verklaart iedereen ons voor gek. Ik weet niet wat ik erger zal vinden.
    'Morgen weer afspreken?' Vraag ik in het algemeen. 'Of hebben jullie zin om vanavond gewoon een patatje te halen met zijn allen?'


    :)

    Brianna "Brian" / "Bree" Charélynn Bowe

    "Ik denk dat ik zo maar weer richting huis ga," zegt Jade. "En dan zie ik nog wel wat er gaat komen. Ik ben benieuwd of we de enigen zijn die ons zo voelen?"
    Als ze het over 'richting huis gaat' kijk ik even walgend. Dan knik ik.
    "Morgen weer afspreken?" vraagt Jade dan in het algemeen. "Of hebben jullie zin om vanavond gewoon een patatje te halen met zijn allen?"
    "Ik ga voor het patatje," zeg ik. Alles beter dan naar huis gaan. Nou ja, bijna alles. Ik heb wel eens een nacht onder de brug doorgebracht. En erg vrolijk werd ik daar nou ook niet van. Nee, verschrikkelijk. Midden tussen de zwervers. En eens op een bankje in het park. Toen was ik zo zat dat ik maar op het eerste het beste bankje ben geploft en daar pardoes in slaap ben gevallen. Prima hoor, als ik dronken ben heb ik van dat soort harde bankjes totaal geen last. Maar toen ik wakker werd... Ten eerste: De kater was verschrikkelijk. Volgens mij is het nog nooit zo erg geweest. En toen ook nog die spierpijn van het verkeerd liggen. Nee, die nacht zelf viel het wel mee. Maar de volgende ochtend was het alsof er spijkers door mijn lichaam geslagen waren.


    Reality's overrated.

    Chris Freeman

    Ik voel aan mijn haar. Het voelt niet nat, het is ook zo glad. Geen enkele klitten erin. 'Verdomme, hoe kan dat dan weer? Fuck, fuck, fuck,' hoor ik Brianna zeggen. Zij heeft het ook gemerkt dat we in de Sims zijn beland. Hoe zijn we hier in hemelsnaam terecht gekomen. Dit kan gewoon niet waar zijn.
    Vanuit mijn ooghoek zie ik Jade naar me kijkt. Ze ziet er eigenlijk best wel knap uit, zo als Sim. Waarom is me dat niet eerder opgevallen?
    Ik zwem achter Brianna en Jade aan, de zee uit. Eenmaal uit het water vraagt Jade in het algemeen: 'Morgen weer afspreken?' Er wordt hier en daar wat ja geroepen. 'Of hebben jullie zin om vanavond gewoon een patatje te halen met zijn allen?' 'Ik ga voor het patatje,' reageert Brianna. Ik stem met haar plan in. Ik heb wel trek in een patatje.


    "If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

    Tyler Deep
    Zodra ik bovenkom, komt Jade meteen op me afzwemmen.
    'Ty.. Wat is dit?' vraagt ze gestrest.
    Ik kijk haar niet-begrijpend aan, maar dan realiseer ik me dat ze er eigenlijk best wel anders uitziet. Minder menselijk ofzo. Verschrikt kijk ik naar mijn eigen lichaam en begin te vergelijken. Dit kan niet. Dit is niet hoe we er normaal uitzien. Zonder iets te zeggen kijk ik naar de anderen, die ook verbaasd om zich heen zitten te kijken. Ik wrijf even over mijn arm. Helemaal egaal. De littekens die ik al heb sinds ik 6 jaar was, zijn niet meer te zien.
    'Tyler?' klinkt Jade's angstige stem weer, maar ik kan het niet opbrengen om te reageren. Wat is er aan de hand? Wat gebeurt er? Jade laat me los en zwemt naar Ayla toe. Ik blijf verstijfd in het water liggen, tot ik me realiseer dat ik wel moet blijven watertrappelen. Wat er ook gebeurd is, het zorgt er in elk geval niet voor dat ik ineens onsterfelijk ben ofzo. Ik blijf maar levenloos voor me uit staren, totdat Ayla's stem me uit mijn gedachten wekt.
    'De Sims.' zegt ze zachtjes.
    Nee, dit kan niet. We kunnen niet in de wereld van de Sims zijn toch? Verbaasd vergelijk ik mijn lichaam en de omgeving met de wereld van de Sims. Er zijn te veel overeenkomsten. Maar we kunnen toch niet ineens in een spel beland zijn?
    'Ik denk dat ik zo maar weer richting huis ga. En dan zie ik nog wel wat er gaat komen. Ik ben benieuwd of we de enigen zijn die ons zo voelen?' zegt Jade en meteen let ik weer op.
    'Ik ga met je mee.' roep ik naar haar toe. Wat zullen papa en mama zeggen? Zouden ze ons voor gek verklaren of ook in deze wereld beland zijn?
    'Morgen weer afspreken? Of hebben jullie zin om vanavond gewoon een patatje te halen met zijn allen?' vraagt Jade dan in het algemeen. De meesten roepen dat ze wel een patatje willen.
    'Doe maar een patatje.' knik ik, niet wetend wat ik anders zou moeten doen.
    De wereld van de Sims. Ben ik dan nu ineens een Sim geworden? Wat betekent dit voor de rest van mijn leven? Moet ik nog naar school? Vragen schieten door mijn hoofd, maar niemand kan mij het antwoord vertellen. Ik heb echt het gevoel dat ik gek word.
    'Zullen we nu dan maar naar huis gaan, Jade?' vraag ik aan haar. Misschien zorgt thuis ervoor dat ik beter kan nadenken en erachter kan komen wat er nu precies aan de hand is.

    [Okey lang, maar ik heb nogal lang niet gereageerd dusja^^]

    [ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 18:33 ]


    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

    [Maberu went Leam.]


    Reality's overrated.

    Jade Deep
    Chris en Tyler komen ook het water uit en stemmen allebei in met het 'patat-plan'. Ik knik even kort en droog mezelf wat beter af met de handdoek.
    'Zullen we nu dan maar naar huis gaan, Jade?' vraagt Tyler opeens. Ik kijk hem even verbaasd aan en schiet dan in de lach.
    'Volgens mij moet jij een keertje rustig aan doen, Ty. We hebben daarnet afgesproken om een patatje te gaan eten, weet je nog?' grinnikend klop ik op zijn schouder. 'Ik sms pap en mam wel even.' Om mijn woorden kracht bij te zetten pak ik direct mijn mobiel uit de zak en begin te typen, terwijl ik af en toe een blik werp op de anderen, die nog in het water liggen.
    'Gaan zij ook nog mee?' mompel ik nogal onduidelijk terwijl ik op 'verzenden' klik en zachtjes het bereik vervloek als het niet wordt verzonden. Na drie keer opnieuw op 'verzenden' te hebben geklikt is het sms'je dan eindelijk weg en ruw stop ik de mobiel terug in de tas.


    :)

    -MT. Waar kan ik inspringen?-


    That is a perfect copy of reality.

    Aeternitatem schreef:
    -MT. Waar kan ik inspringen?-

    [Je zou ook aan land kunnen komen en besluiten of je mee gaat een patatje halen of niet ^^]


    :)

    Years schreef:
    (...)
    [Je zou ook aan land kunnen komen en besluiten of je mee gaat een patatje halen of niet ^^]

    -Tegen wie moet ik dat zeggen dan?-


    That is a perfect copy of reality.

    Aeternitatem schreef:
    (...)
    -Tegen wie moet ik dat zeggen dan?-

    [Kan in het algemeen. Je zou even de vorige posts kunnen lezen om daar te zien met wie je een gesprek aan zou kunnen knopen of iets dergelijks.]


    :)

    Lloyd Jay Smith
    Ik kom boven en ik zie een andere wereld voor me. Ik weet nog dat we van een klif zijn gesprongen, maar verder is het allemaal weggevaagd. Ik zie de andere. Jade en Tyler lijken oppeens heel erg op elkaar. Ik kijk naar mijn eigen huid, en ik zie dat die ook veranderd. 'De sims' hoor ik van meerdere kanten. Ik zie Jade zwemmen naar de kant en ik doe haar na. Dan roept iemand, volgens mij Jade of ze ermee instemmen om een patatje te gaan eten. 'Ik ga mee' zeg ik tegen hun.


    That is a perfect copy of reality.

    [Leam wents Anthos.]


    Reality's overrated.