• Hallo,
    Ik zoek een co-auteur. Maar dat wisten jullie al:)
    Waarvoor?
    Voor een redelijk moeilijk genre: tweede wereldoorlog.
    Kleine inleiding story:



    D-day to the final battle

    Engeland:

    William, James, Oliver, Jany en Jhon zijn vijf vrienden, ze worden allemaal opgeroepen om te gaan strijden in Europa tegen de Nazi's ze komen in de negende company waar nog twintig andere jongens zitten. Tijdens het kamp worden vriendschappen gesloten, die ze nodig zullen hebben bij hun tocht door Europa.
    Tijdens deze tocht zien ze verschrikkelijke dingen slechts één vraag houd hen bezig. Overleef ik dit?

    Rusland:

    Vladimir, Dimitrov en Vlad zijn ook drie vrienden die in een company zitten, ze wachten al een jaar om te gaan vechten in de tweede wereldoorlog. Eind december 1942 krijgen ze alle drie een brief om te gaan vechten in Stalingrad. Alle drie moeten ze vertrekken op 3 januari 1943.

    Dit is een OP dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog met vriendschap, spanning en avontuur

    Wat zijn de verijstte:

    ~Het belangrijkste: GOEDE KENNIS VAN WO2 IN EUROPA AAN HET OOST EN WESTFRONT!!!!
    ~Minsten 1 keer in de week kunnen schrijven.
    ~ je grammatica moet niet perfect zijn maar je algemeen Nederlands wel.
    ~SERIEUS kunnen schrijven.

    In te vullen:
    Naam:
    Leeftijd:
    Schrijfstijl:(met klein tekstje)
    Tot hoeverre rijkt jou kennis over WO2:(slagen,personen etc.)

    Laat maar iets weten!

    DDVO

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 22 juli 2013 - 13:04 ]


    Queer zijn is gewoon alles

    Dat wordt 'm voor mij niet, sorry. Maar ik weet 0.0% van oorlogen e.d. af dus met mij schiet je niks mee op. Sorry.


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Ik kan helpen met de historiek van WO2 als je dat wil. Voor de Russische soldaten zouden ze nog een maand kunnen meevechten bij de slag om Stalingrad (Augustus 1942 - Februari 1943) tijdens operatie Uranus.


    Verblind door mijn eigen geluk zag ik haar verdriet niet...

    Horakoeri schreef:
    Ik kan helpen met de historiek van WO2 als je dat wil. Voor de Russische soldaten zouden ze nog een maand kunnen meevechten bij de slag om Stalingrad (Augustus 1942 - Februari 1943) tijdens operatie Uranus.


    Zou je ook een verhaal mee kunnen schrijven? Want wat de historie betreft zit dat bij mij goed :)
    Het is alleen een beetje lastig om het alleen te schrijven:)


    Queer zijn is gewoon alles

    dooddoenervo schreef:
    (...)

    Zou je ook een verhaal mee kunnen schrijven? Want wat de historie betreft zit dat bij mij goed :)
    Het is alleen een beetje lastig om het alleen te schrijven:)


    Waarom niet.

    -Naam: Robin Goovaerts
    -Leeftijd: 17 jaar
    -Schrijfstijl met klein tekstje: (ff stukje uit m'n duim zuigen over een Duitse soldaat Hans :P)
    Het luchtalarm luidde, ik kon de vibratie van de explosies tot diep in de bunker voelen, we werden aangevallen. Ik liep naar buiten met mijn Kar98k in de hand en maakte me klaar voor het ergste, maar dit had ik nooit verwacht. Een gigantische armada was zichtbaar vanaf de kust, honderden Engelse schepen waren bezig met een bombardement op onze kustbatterijen. Een Brits gevechtsvliegtuig vloog voorbij en had het vuur op ons geopend, ik zag onze vrachtwagen door de kogels ontploffen.

    "Hans, neem je positie in!" riep Ludwig.

    Ik haastte me naar mijn positie, een kleine bunker aan de rand van de klif met een machinegeweer. Diederich was eerder dan mij aangekomen en had het geweer al bemand, hij opende het vuur op de soldaten die uit de landingsboten liepen. Ik keek toe hoe golf na golf van soldaten werd neergemaaid, één van de boten had het strand nog niet bereikt of werd opgeblazen. Diederich beval me om hem te helpen, ik begon het vuur te openen op de soldaten die ontsnapten aan Diederich's schoten.

    Onze commandant kwam in onze bunker en beval ons om terug te trekken. Had hij zojuist het bevel gegeven terug te trekken? Diederich negeerde het bevel en bleef voortvuren, hij wist dat de Atlantikwall niet mocht vallen. Ik wist echter dat blijven onze dood betekende, met de troepen die naar het oosten zijn gestuurd om te compenseren voor het falen van Stalingrad te veroveren hadden we geen schijn van kans om hier te overleven. Ik volgde de commandant naar één van de vrachtwagens die troepen wegbracht.

    Ik keek vanop een afstand toe hoe onze stellingen onder vuur werden genomen, explosie na explosie smeet beton, staal en verbrand vlees de lucht in. Ik begon ziek te worden van deze oorlog...

    -Tot hoeverre rijkt jou kennis over WO2slagen,personen etc.):
    Ik ken verscheidene van de belangrijkste operaties en de politieke figuren van WO2. Als er iets is dat ik niet zou weten zoek ik het simpelweg op, dit valt echter niet zo vaak voor.

    [ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 12:40 ]


    Verblind door mijn eigen geluk zag ik haar verdriet niet...

    ^
    Dit lijkt me goed.
    Ik ga je toevoegen!


    Queer zijn is gewoon alles

    slotje op aanvraag


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."