• In Griekenland heerst al enige tijd crisis, maar dat houdt archeologen niet tegen om hun ding te doen.
    In Athene, dicht bij de berg Olympus, werd onlangs een interessante ontdekking gedaan. Bij recent geleden onderzoek bleek dat er zich een groot magnetisch veld op zo'n vijftien meter diepte onder de grond bevond. Ondertussen is die grond ontgind en is er een houten luik tevoorschijn gekomen, dat onmogelijk in de tijd geplaatst kon worden. Het zag er erg oud uit, maar desondanks zat het potdicht. Het vreemde is, echter, dat de archeologen het met helemaal niets konden open krijgen. Teverheefs hebben ze er hun bijl in gezet, maar dat bracht alleen maar kapotte werktuigen en gebroken polsen teweeg.
    Twee studenten archeologie kregen de kans om de site te bezoeken, samen met hun mentoren en twee historici die verslag moesten uitleveren aan de universiteit, vanwege leerrijke doeleinden. Het was de studenten echter verboden om in de buurt van het luik te komen, die twee waren daar alleen maar om op onderzoek in de rest van de omgeving uit te gaan. Jammer genoeg waren de twee net iets te nieuwsgierig. 's Nachts, als iedereen slaapt, sluipen ze naar het luik en proberen het op allerlei manieren te openen. Dit lukt niet, totdat de klok twaalf uur slaat. Een verblindende lichtflits, en de twee waren verdwenen. Het enige wat overbleef, was een geheimzinnige omega in het midden van het luik.

    De volgende dag, raken de historici en mentoren van de twee studenten doodongerust en zoeken dag en nacht door, totdat ook zij verdwijnen. Ze worden wakker in één of andere gigantische troonzaal, waar twaalf prestigieuze tronen de kamer sieren. Ze waren allemaal leeg en de zaal was verlaten.
    Geen idee dat ze in het heilige rijk Olympus waren, gingen de vier mensen op zoek naar de studenten die ze kwijt waren gespeeld. Natuurlijk zijn de goden aanwezig in Olympus, en die willen koste wat het kost vermijden dat de kennis over hun heilige rijk onder de mensheid komt. Was de opening van de poort allemaal een grap van Hekate, of zit er meer achter en lopen de goden kans om ontdekt te worden? En zal het hen lukken om de mensen voor stom te houden?


    STORY.
    Bijna alles staat in de story, dus gelieve die eerst te checken voordat je aan je rol begint. (:


    Goden:
    - Zeus | Aiden Marro | Limits/Amber | 1,4
    - Poseidon | Ethan Walker | Olympus/Xanthe | 1,4

    - Hermes | Pamphilos Abiron Priamos | Arathorn/Shana | 1,3
    - Demeter | Alyss Janine Thomas | Abelard/Brooke | 1,3
    - Aphrodite | Celeste Evanthe Berura | Lahey/Cheryl | 1,6
    - Artemis | Arrah Sevia Maheras | Merrow/Justine | 1,9


    Studenten:
    - Matthew ‘Matt’ Ellis | Walkure/Michèle | 1,6
    - Vic Hastings | Pompeji/Fren | 1,7


    Mentoren:
    - Andrew Tristan Christopher Riddle | Edgar/Lene | 1,3
    - Hazel Jemima Harvelle | Ranger/Marthe | 1,3


    Historici:
    - Jack Hamwey | Limits/Amber | 1,9
    - Natsumi Sakura Yamazaki | QueenOfHell/Loïs | 1,5


    *Note:
    -Deze RPG was al eens eerder geopend, maar is nooit van start gegaan.
    -Eventuele nimfen komen erbij als alles vol is, moest dat ooit gebeuren.
    -Als er vragen zijn mag je ze altijd stellen. (:


    Rollentopic.
    Praattopic.

    Het begin:
    Het begin van een geweldige dag breekt aan op Olympus. De muzen stemmen hun instrumenten om de mindere goden, saters en nimfen te entertainen terwijl de vogeltjes vrolijk fluiten en de zon langzaamaan zijn stralen op de woonplaats van de goden werpt.
    Niet zoals anders, want er hangt een vreemde druk. Gisteren waren twee mensen Olympus binnengedrongen, waarop heer Zeus de godheden had verplicht zich gewoon en menselijk te gedragen, zodat Olympus niet meer ontdekt zou worden dan het al gedaan had.

    De twee mentoren en twee historici zijn net aangekomen op Olympus. Nadat ze het luik waren gepasseerd, leek het licht even uit te gaan, en ze ontwaken bij het ochtendgloren op een compleet onbekende, maar prachtige plaats. Er is geen spoor van de studenten en vol bezorgdheid, maar ook nieuwsgierigheid naar deze vreemde plaats, gaan ze op zoek.

    [ bericht aangepast op 11 sep 2013 - 17:04 ]


    help


    Poseidon geeft me uiteindelijk gelijk, maar zijn volgende woordenstroom weerlegt dit opnieuw, waardoor hij me weeral probeer te overtuigen van zijn eigen gelijk.
    ‘Maar misschien is té serieus ook niet goed. Het kan leiden tot je niet kunnen aanpassen op iets. En oorlogen... ik denk dat wij de ruzies die sterfelijken op een andere manier uitwerken. En soms ietsje te groot en te goed. Komt vast omdat hij mijn broer is. Ik heb ooit een ruzie van sterfelijken gezien van op korte afstand... Het is vaak geen eerlijke strijd. Ik sta op ongeveer dezelfde voet als mijn broers, ondanks de oorlogen respecteren we elkaar wel nog steeds. Mensen daarentegen, nemen altijd de zwakste, de makkelijkste tegenstander. Altijd iemand die ze kunnen verpletteren. Daar geldt de wet van de sterkste, wist je dat?’ Hij houdt na zijn zegje zijn mond en laat zijn blik afglijden naar de horizon.
    ‘Ik heb ons goden nooit vergeleken met de stervelingen,’ laat ik dan aan mijn lippen ontvallen, ondanks dat ik weet dat deze discussie nergens toe zal leiden. Ik schud dan ook mijn hoofd, en laat mijn blik evenzeer naar de horizon glijden. Ik heb enkel over ons gedrag jegens elkaar gesproken en Poseidon trekt meteen de vergelijking tussen ons – goden – en de stervelingen. Typisch.
    ‘Maar geldt de wet van de sterkste niet evenzeer hier, op de Olympus?’ vraag ik hem dan uiteindelijk. Ik kijk Poseidon met m’n grote, lichte ogen aan, doelend opdat hij en zijn twee broers de ‘oppergoden’ zijn, en de anderen en ik feitelijk onder hen staan. ‘Wij vechten onze onderlinge ruzies alleen anders uit dan de stervelingen, maar als je goed gaat beschouwen, verschillen we niet veel van hen.’ Het zijn immers ook de goden geweest die mens heeft gecreëerd, naar hun eigen evenbeeld, waardoor we simpelweg niet veel kunnen verschillen.


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Mensen die nog niet gepost hebben, doe dat. Anders moet ik een deadline gaan opstellen en ben je je personage kwijt. Dat wil ik niet doen omdat ik dan evengoed heel de RPG kan sluiten.


    help

    [aw bah, nee! De reden waarom ik niet echt postte, was omdat mijn medestudente niet reageerde en ik niet echt zin had om even op mezelf te rpg'en. + ik ben tot 30 augustus immens druk met herexamens. Maar vanaf dan ben ik weer helemaal ter beschikking.]


    And in that moment, we were infinite.

    Walkure schreef:
    [aw bah, nee! De reden waarom ik niet echt postte, was omdat mijn medestudente niet reageerde en ik niet echt zin had om even op mezelf te rpg'en. + ik ben tot 30 augustus immens druk met herexamens. Maar vanaf dan ben ik weer helemaal ter beschikking.]


    [Er is met die andere student volgens mij nog niet eens één keer gereageerd...]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Sydrian schreef:
    (...)

    [Er is met die andere student volgens mij nog niet eens één keer gereageerd...]


    Zij heeft wel al gereageerd. Fren heeft nog niet gereageerd. Misschien moet er iemand een god op Matthew afsturen.

    En trouwens, @Walkure, dat mag je altijd zeggen, hé. :') Het is al langer dan een maand geleden.


    help

    Ranger schreef:
    (...)

    Zij heeft wel al gereageerd. Fren heeft nog niet gereageerd. Misschien moet er iemand een god op Matthew afsturen.

    En trouwens, @Walkure, dat mag je altijd zeggen, hé. :') Het is al langer dan een maand geleden.


    [Yes I know, eigenlijk is het maar een zwak excuus. Sorry daarvoor. Het is gewoon, ik heb 6 herexamens en van schrijven is al heel de vakantie niets in huis gekomen]


    And in that moment, we were infinite.

    Walkure schreef:
    (...)

    [Yes I know, eigenlijk is het maar een zwak excuus. Sorry daarvoor. Het is gewoon, ik heb 6 herexamens en van schrijven is al heel de vakantie niets in huis gekomen]


    Snap ik wel, maar meld dat dan gewoon even. :')


    help

    Ranger schreef:
    (...)

    Snap ik wel, maar meld dat dan gewoon even. :')


    [Yes sir (: Mijn excuses + vanaf september ben ik weer helemaal actief]


    And in that moment, we were infinite.

    Ranger schreef:
    (...)

    Zij heeft wel al gereageerd. Fren heeft nog niet gereageerd. Misschien moet er iemand een god op Matthew afsturen.

    En trouwens, @Walkure, dat mag je altijd zeggen, hé. :') Het is al langer dan een maand geleden.


    [Ik bedoelde ook Fren, slimmerd :')]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Sydrian schreef:
    (...)

    [Ik bedoelde ook Fren, slimmerd :')]



    help

    Het spijt me, het spijt me. Kan ik een samenvatting krijgen?


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [Je hoeft minder dan drie pagina's bij te lezen + sommige van die zal je toch nodig hebben voor je post]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Aphrodite | Celeste Evanthe Berura | Ares' vertrekken
    'Ik zag je liever zonder al die kleren,' grijnst Ares. Ik schud zacht lachend mijn hoofd, aangezien het een typisch "Ares-antwoord" is. Hij duwt zichzelf iets overeind en praat verder. 'Je ziet er altijd prachtig uit, Dite. Zoals altijd. Maak je geen zorgen.' Mijn onzekerheid heeft hij zo te zien gelukkig niet opgemerkt, anders had hij er vast een opmerking over gemaakt. Ik wil niet dat mensen het te weten komen, aangezien er vast wel een paar tussen zitten die opmerking gaan maken over dat de "Godin van schoonheid" eigenlijk geen recht heeft om onzeker te zijn.
    'Dankjewel,' glimlach ik naar Ares, waarna ik weer naast hem in bed kruip. 'Jij zou je ook eens klaar moet maken, luiwammes.' Met mijn handen kietel ik plagerig zijn blote, gespierde buik. 'Hoe aantrekkelijk het ook is om de hele dag hier te blijven en slaapkamer-dingen te doen,' ik werp hem een korte, veel betekende blik toe, 'de rest zou het waarschijnlijk niet erg waarderen dat we niet helpen met het oplossen van het probleem.' Nu werp ik hem een iets waarschuwende blik toe. 'En je gaat er niet voor zorgen dat ze ruzie gaan maken. Als je dat doet zorg ik er persoonlijk voor dat je verliefd wordt om een één rare sterveling met nog raardere hobby's.' Ik probeer hem streng aan te kijken, maar ik houd het niet erg lang voor en schiet al snel in de lach. 'Nee, dat zal ik je maar niet aan doen, of zie je wel iets in rare stervelingen?' Met mijn zachte vingers strijk ik langs de contouren van zijn gezicht. Als ze bij zijn kin aankomen pak ik die vast, trek ik hem voorzichtig naar me toe en druk ik een kus op zijn lippen. Vervolgens geef ik een speelse, zachte klap op zijn bovenbeen. 'Hop hop, ga je omkleden, Cam,' plaag ik hem met zijn stervelingen naam.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Ares | Camulos "Cam" Riker Loukas | Zijn vertrek.
    Dite kietelde plagerig Ares' buik, maar sinds hij nergens kietels had reageerde hij er niet echt op. "Hoe aantrekkelijk het ook is om de hele dag hier te blijven en slaapkamer-dingen te doen, de rest zou het waarschijnlijk niet erg waarderen dat we niet helpen met het oplossen van het probleem." Ares lachte met de blik die Aphrodite hem toewierp toen ze sprak over de slaapkamer-dingen. "Eerst en vooral: ik ben geen luiwammes." Hij spande zijn spieren op en liet die haar zien. "Een luiwammes zou deze niet hebben. En ten tweede: ik heb geen zin in Zeus' problemen op te lossen. Dat hij het zelf uitzoekt." Ares keek zijn vriendin mokkend, maar standvastig aan. Ze wierp hem een waarschuwende blik toe. "En je gaat er niet voor zorgen dat ze ruzie gaan maken. Als je dat doet zorg ik er persoonlijk voor dat je verliefd wordt om een één rare sterveling met nog raardere hobby's." Ares kon merkten dat ze probeerde streng te kijken en zelf trok hij een wenkbrauw op. Aphrodite schoot in de lach en ook hij grijnsde. "Nee, dat zal ik je maar niet aan doen, of zie je wel iets in rare stervelingen?" Hij deed alsof hij nadacht. "Hmm, ja. Ik zie wel wat in vreemde- Hell no. Als je me dat flikt." Nu was het Ares' beurt om te proberen een gezicht op te zetten. Hij wilde dreigend klinken, maar was bijna zeker dat dat zijn werking miste. Ook kon hij die blik niet lang volhouden, want Dite streek met haar vingers langs de contouren van zijn gezicht, nam zijn kin pas en drukte een kus op zijn lippen. Ares ging helemaal op in die zoen, maar Dite liet hem al snel los en sloeg op zijn bovenbeen. "Hop hop, ga je omkleden, Cam." Ares gromde en nam haar vast bij haar middel. "Noem me niet zo." Hij drukte nog een kus op haar mond, duwde Dite vervolgens van zich af en stond op. Ares rekte zich lang uit en liep toen naar zijn kast waar hij een simpele zwarte broek en een donkerblauw shirt uithaalde. Ongegeneerd door Dite's aanwezigheid trok de god de kleren aan en ging toen even snel met zijn hand door zijn haar. Veel meer deed Ares niet aan zijn uiterlijk, als god hoefde dat ook niet echt. "Dus." Hij draaide zich om naar Aphrodite. "Wat wil prinses Celeste eens doen vandaag? En waag niet 'behulpzaam zijn' zeggen, want schat, we weten beiden dat noch ik noch jij behulpzaam is."


    kindness is never a burden.

    Aphrodite | Celeste Evanthe Berura | Ares' vertrekken
    'Eerst en vooral: ik ben geen luiwammes.' Hij spant zijn spieren aan. 'Een luiwammes zou deze niet hebben.' Ik zo bestuderend mogelijk naar zijn aangespannen buikspieren. 'Hmm, valt er iets te zien dan? Want zie alleen maar het lichaam van een luiwammes,' merk ik op een onschuldige toon op.
    'En ten tweede: ik heb geen zin in Zeus' problemen op te lossen. Dat hij het zelf uitzoekt.' Hij kijkt me aan als een kleuter van vijf die geen snoepje krijgt, maar ik kan hem wel snappen. Ik heb ook niet heel erg veel zin om Zeus te helpen, maar het zal wel moeten. We krijgen zeker weten een preek van hier tot aan Tartarus als we niet helpen.
    Hij begint te grijnzen wanneer ik hem een waarschuwing geef en vervolgens in de lach schiet. 'Nee, dat zal ik je maar niet aan doen, of zie je wel iets in rare stervelingen? Hmm, ja. Ik zie wel wat in vreemde- Hell no. Als je me dat flikt.' Volgens mij probeert hij dreigend te klinken, maar het mislukt nogal. Maar goed dat hij geen droom heeft om acteur te worden.
    Wanneer ik hem aanspreek op zijn stervelingen naam gromt hij en pakt hij mijn middel vast. 'Noem me niet zo.' Hij drukt nog een kus op mijn lippen, waarna hij het bed uitglijdt. Ik grinnik zacht. 'Ik noem je zoals ik wil, Camulos,' plaag ik grijnzend, met extra nadruk op het laatste. Hierna volg ik Ares terwijl hij zijn kleding aantrekt: een zwarte broek en een donkerblauw shirt. Heel erg simpel, maar het staat hem goed.
    'Dus, wat wil prinses Celeste eens doen vandaag? En waag niet 'behulpzaam zijn' zeggen, want schat, we weten beiden dat noch ik noch jij behulpzaam is.' Beledigd kijk ik hem aan en sla ik mijn armen over elkaar. 'Ik kan heus wel behulpzaam zijn hoor. Ik heb er gewoon niet altijd even veel zin in.' Ik ga weer van het bed af en strijk mijn kleding glad. 'En we zullen sowieso iets menselijks moeten doen, voor het geval we die mensen komen.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered