• 5 Meisjes en One Direction hebben een ziekte. Ze zijn naar allemaal dokters geweest, maar niemand wist wat ze precies hadden. Er was geen link te leggen tussen een benkende ziekte. Sommige dachten dat het mixen waren van ziektes, maar het bleek allemaal te lastig te zijn. De doktoren besloten deze 10 kinderen in een gebouw te stoppen om ze vaker te kunnen onderzoeken.


    Welke ziektes zullen ontdekt worden? Wie zullen er uit het gebouw kunnen komen?
    Welke relaties zullen er ontstaan?
    Wat zal er gedaan worden aan de ziektes?
    We zullen het zien...

    Jongens:
    ~ Harry Edward Styles - WishingLarry
    ~ Louis William Tomlinson - Makeilon
    ~ Niall James Horan - MYxLoubear
    ~ Liam James Payne - Bryonyelle
    ~ Zayn Javadd Malik - Abelard


    Meisjes:
    ~ Briar Aileen McLaggen ~ 17 ~ After (vakantie)
    ~ Skylar Ohndrea Valencia ~ 18 ~ Hurtedheart
    ~ Alexandra Caterine Romano ~ 18 ~ Malino
    ~ Sofia Grace Flynn ~ 18 ~ Fericire (kamp)
    ~ Lucille Maya Owers ~ 17 ~ Karmin


    BEGIN:
    De 10 kinderen worden wakker in het gebouw. Hoe ze er gekomen zijn weten ze niet. Hun spullen staan in hun kamers. Er zijn 2 kamers: Een jongenskamer en een meisjeskamer. Op de deur hangt een rooster. Ze mogen vrij ronlopen in het gebouw, maar voor andere locaties moeten ze toestemming vragen. Er is een aula(waar ze ook eten), een tuin, hun kamers, en een kantoor waar verder kamers achter zitten. Ze mogen niet in het kantoor komen zonder toestemming of als ze niet op het rooster staan. Hier word een paar minuuten onderzoek gedaan(anders kan hij/zij misschien niet reageren).
    (Ik kan iets vergeten zijn hoor :$)


    ROOSTER:
    -9:30 Ontbijt (Div. broodjes, beschuitjes, crackers, beleg, croissantjes, etc.)
    -Vrije tijd
    -12:00 Middageten(Hetzelfde als het ontbijt + Ei, bacon, tosti, soep, etc.)
    -Vrije tijd
    -14:00 1. Harry E. Styles, 2. Louis W. Tomlinson, 1. Briar A. McLaggen, 2. Skylar O. Valencia naar het kantoor, de rest vrije tijd
    -15:00 3. Niall J. Horan, 4. Liam J. Payne, 3. Alexandra C. Romano, 4. Sofia G. Flynn naar het kantoor, de rest vrije tijd
    -16:00 5. Zayn J. Malik, 6. Harry E. Styles, 5. Lucille M. Owers, 6. Briar A. McLaggen naar het kantoor, de rest vrije tijd
    -Vrije tijd
    -18:00 Avondeten (Elke dag verschillend. Vandaag: Gebakken aardappelen, sauzen, rijst, soep, gehaktballen, speklapjes. Toetje: Vanilleijs met chocoladesaus en slagroom)
    -Vrije tijd
    -20:00 7. Louis W. Tomlinson, 8. Niall J. Horan, 7. Skylar O. Valencia, 8. Alexandra C. Romano naar het kantoor, de rest vrije tijd
    -Vrije tijd
    -23:00 Alle lichten uit, iedereen in zijn/haar bed in zijn/haar eigen kamer.

    ( de eerste twee die samen onderzoch worden zijn Harry en Briar, de tweede 2 louis en skylar, etc. Let op! De duos wisselen! )
    De regels zijn vanzelfsprekend, als er toch iets gebeurt wordt het vermeld.

    LET OP! Valt er iemand flauw? Heeft iemand ineens pijn? O.i.d, roep een begeleider, ze lopen overal.

    Als de mensen in het kantoor komen hebben ze eerst een praatje met de directrice: Mevr. Van Seggeren. De eerste jongen en het eerste meisje worden apart meegenomen naar de onderzoekskamer(s) en de andere 2 blijven even achter. Soms moeten de 1e/2e 2 samen en soms apart. Nu moeten ze eerst samen. Als de 1e 2 mensen klaar zijn en toestemming hebben mogen ze weer weg en hebben ze vrije tijd. De 2e 2 mensen worden ook onderzocht, en kunnen na toestemming ook weer weg en hebben ook vrije tijd.

    (Vragen? Graag! Ik vergeet snel dingen...)

    ONE DIRECTON BESTAAT!!!

    VEEL PLEZIER!!! :)

    TIJD: 15:00 uur, HARRY, LOUIS, BRIAR EN SKYLAR KOMEN TERUG VAN DE ONDERZOEKSKAMERS.

    [ bericht aangepast op 25 sep 2013 - 21:23 ]


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    Niall Horan:

    'Hai' hoor ik opeens. Ik kijk achterom en zie een meisje op een stoel zitten. Ik blijf verstijfd staan. Wat moet ik doen? Ga zitten sukkel! - Wegrennen! Straks doet ze je wat aan - ze zal je toch niks vinden loser. Ik open mijn mond om woorden te vormen, maar er komt geen enkel geluid uit. Je kan nu nog gaan! - Ren, ren als de wind! - Waar zou hij heen moeten? - Je zit gevangen!. Vage stemmen... 'h-hey' zeg ik onwennig. Nou, dat is voor mij al een hele stap. Niet dat ik zelf naar haar toe kan stappen, ik sta nog verstijfd. 'I-ik' probeer ik maar het werkt niet echt. Ik maak een vaag gebaarmet mijn handen dat ik wegloop en draai nog een paar vage rondjes en bewegingen met mijn armen. 'Ebedubeh' zeg ik voor ik wegloop. Een paar meter verderop loop ik weer rondjes. Loser zegt een stem. 'OH EN NU KUNNEN JULLIE WEL 1 IEMAND HET WOORD LATEN DOEN?!' roep ik boos. Ik stamp terug en zeg bot weer: 'Hey, sorry'


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    Sofia Grace Flynn

    Ik bekeek vanuit een ooghoek waar de jongen mee bezig was. 'H-hey,' zei hij.
    Naar mijn gevoel klonk hij niet helemaal op zijn gemak. Hij bleef stil staan waarna hij nog iets probeert te zeggen, iets wat leek op 'ik'. Mijn rechter-wenkbrauw gaat een klein stukje omhoog bij alle bewegingen die de onbekende jongen maakte. Weer zei hij iets onverstaanbaars en liep weg. Ik schudde lichtjes met mijn hoofd. Was iedereen helemaal gestoord hier? Of had het iets te maken met iets anders? Wat het ook was, het was gewoon vaag. Punt uit. Ik hoorde dezelfde stem als net nog iets schreeuwen, waarvan ik mijn god niet weet wat hij bedoelde. Niet veel later kwam hij al terug. 'Hey, sorry,' zei hij, iet wat normaler dan net.
    'Voor wat? Dat we hier gevangen zitten, zonder enig idee waarom?' vroeg ik op een normale en rustige toon.
    Want ja, het was waar. We waren hier vanochtend, tenzij sommige hier al langer waren, opeens wakker geworden.
    'Trouwens, ik ben Sofia.' zei ik er nog bij.
    Wie weet hoe lang we hier nog zaten. Kon ik maar beter wat mensen leren kennen.


    Do what people say you can't.

    Niall Horan:

    'Voor wat? Dat we hier gevangen zitten, zonder enig idee waarom?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.
    'Trouwens, ik ben Sofia.' zegt ze.
    'Niall, Niall Horan' en ik stap naar voren om haar een hand te geven. Ik kan maar beter vriendelijk zijn, dus ik schenk haar ook even een glimlach. Niet doen! - Pas op, stra- 'Houd op jullie' fluister ik, bang dat ze het hoort. Ik ga wat ongemakkelijk naast haar zitten. En wat nu? Je moet wegwe- 'Ne-he!' zeg ik nog steeds op een fluistertoon.
    'eh, weet jij hoe we ons hier bezig moeten houden?' zeg ik twijfelend tegen het meisje. Ik bedoel Sofia. Meteen ratelen de stemmen weer. Ga zingen! - Nee joh, daar kan je niks van - Ga mooi gitaar spelen! - ja dag, moeten wij dat weer aanhoren - Ja, en dan is hij zogenaamd veel beter dan de rest - inderdaad, egoist - Dat hij uberhaupt denkt dat hij kan zingen. Ik slik even, ze hebben gelijk. Waarom hebben die verdomde stemmen ook altijd gelijk? Ik knipper en kom uit mijn gedachten. Blijkbaar heb ik nu ook waterige ogen. Ik kijk omhoog en knipper snel om het weg te laten stromen. Als het klaar is kijk ik weer naar Sofia. Ineens schieten de rode vlekken in haar nek in mijn zicht. Niet over beginnen! - Misschien wil ze er over praten - je weet dat je dan weer een sukkel bent?. Ik bijt op mijn lip en staar naar de vlekken. Wat erg...
    (Sorry, niet veel inspiratie enzo :$)

    [ bericht aangepast op 6 juli 2013 - 22:24 ]


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    Sofia Grace Flynn

    De jongen stelde zich voor als Niall Horan. Nog voordat hij ging zitten pakte ik slap zijn hand en liet hem na een enkele seconde weer los. Ik zag Niall een aantal keren iets zeggen maar ik had geen idee wat. Als ik niet had gezien dat zijn lippen bewogen, was het me ook nooit opgevallen.
    'Eh, weet jij hoe we ons hier bezig moeten houden?' De twijfel in zijn stem is duidelijk te horen.
    Ik haalde mijn schouders op. 'I don't know ... Misschien eten?' antwoordde ik en knikte naar het eten dat al klaar stond.
    Ik had totaal geen honger, gezien de misselijkheid die in de loop der tijd meer werd. Ik bleef rustig zitten terwijl ik wat rond de kamer keek.
    'Of rond kijken. Of weet ik veel, ik zeg ook maar wat.' zei ik daarna.


    Do what people say you can't.

    (Sorry, blijkbaar dagje varen :$ veel plezier iedereen!)


    Gotta get, gotta get out of my head <3

    [Jij ook! Ik ga nu drie weken op vakantie, maar heb waarschijnlijk wel wifi. Anders besturen jullie mijn personage maar (: ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Louis William Tomlinson.
    'Boo, stil maar,' hoorde ik ineens een zachte stem achter me. Degene pakte mijn handen vast en ging voor me staan. Het was een jongen, met schattige bruine krullen en groene ogen.
    'Je bent niet alleen. Het komt allemaal goed.'
    Ondanks dat ik de jongen niet kenden en ik ergens nog steeds in paniek was, stelde zijn woorden mij gerust.
    Ik knikte. 'Ja, het komt allemaal goed,' herhaalde ik fluisterend en knikte nog een keer. Het kwam allemaal goed.
    Ik kwam langzaam weer tot mezelf en realiseerde me wat er zojuist gebeurt was: De ziekte had weer opgespeeld, en ik was weer eens helemaal in de war geweest. Die stomme ziekte ook. Niemand wist wat het was. Ik had het nog niet heel erg lang, maar ik haatte het. Door die ziekte had ik soms momenten waardoor ik vreselijk in de war was.
    Wat zou de jongen nu wel niet van mij denken? Straks denkt hij dat ik altijd zo ben. Dat ik een of andere gestoorde gek ben.
    'Sorry,' fluister ik zachtjes. 'Ik was mezelf niet. Komt door mijn ziekte.'
    Het viel me nu pas op dat er een meisje in de deuropening stond. Hoelang zou ze daar al gestaan hebben? Ze had helderblauwe ogen, en het viel me op dat ook zij me niet bekend voorkwam. Waar waren we in hemelsnaam?


    [Sorry, ik kan vanavond pas weer reageren. Ik ga bbq'en met familie, ergens bij een soort steiger van mn oom bij een meer, dus we gaan daar de hele dag heen om te zwemmen, varen, etc.]

    [ bericht aangepast op 7 juli 2013 - 11:34 ]


    "Family don’t end in blood”

    Harry Styles
    Het was goed om te zien dat mijn woorden toch iets geruststelde.
    De jongen knikte. 'Ja, het komt allemaal goed,' herhaalde hij fluisterend en knikte nog een keer.
    Ik trok de jongen mee naar het lege bed en plantte hem daar weer op. Ik ging er zelf naast zitten en keek hoe hij langzaam kalmeerde.
    'Wees maar gerust, want ik ben voorlopig toch bij je in de buurt. Je excuus is dan ook echt niet nodig.' Zei ik zacht en leunde tegen hem aan. Mijn koorts bleef toenemen en werd daar ook een stuk zwakker door. Het was onbekend hoe het kwam, maar het was er. Dit keer was ik degene bij wie sorry de mond verliet, maar maakte geen aanstalten tot rechtop zitten. Dat deed ik wel als hij het echt vervelend vond. Mijn ogen sloot ik voor een moment terwijl ik mijn mond opende. 'Harry is trouwens de naam, maar door de meeste ook wel Hazz genoemd.' Murmelde ik vermoeid.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Lucille Maya Owers
    Net zoals iedere ochtend word ik vroeg wakker. Net zoals iedere ochtend krijg ik meteen vreselijke hoofdpijn. Het enige verschil is dat ik nu niet meer in mijn eigen kamer lig, in mijn eigen, warme, veilige bed, maar met twee andere, onbekende meisjes. Ze zijn van rond mijn leeftijd. Ik zie dat er nog twee andere bedden zijn, dus zullen er nog twee meisjes zijn. Meteen komen er duizenden vragen in mijn hoofd. De grootste is: waarom zit ik hier met vier meisjes? Voorzichtig sta ik op en, net zoals iedere ochtend, wordt ik weer duizelig en moet ik moeite doen om recht te staan. Al mijn kleren en andere spullen liggen hier. Ik zie dat er iets op de deur hangt en loop er zachtjes naar toe. De andere meisjes slapen nog en ik heb geen zin om ze wakker te maken.


    night thinking, day dreaming

    [Mijn topics.]


    Reality's overrated.

    [Iemand voor Liam?]


    Reality's overrated.

    [Ik wil even melden dat ik vanaf morgen tot vrijdag op kamp ben, zonder wifi.]


    Do what people say you can't.

    Louis William Tomlinson.
    'Wees maar gerust, want ik ben voorlopig toch bij je in de buurt. Je excuus is dan ook echt niet nodig,' zei de jongen zachtjes en leunde tegen me aan. Hij voelde warm, warmer dan een normaal mens meestal voelt. Volgens mij heeft hij koorts, ik ben hier dus niet de enige die ziek is. Hij mompelde een sorry, maar ik vond het niet erg. Eigenlijk vond ik het wel fijn, ik vond hem wel schattig.
    Hij sloot zijn ogen. 'Harry is trouwens de naam, maar door de meesten ook wel Hazz genoemd,' murmelde hij. Ik kon duidelijk horen dat hij vermoeid was.
    Ik mompelde maar een gedag tegen het meisje, wat nog steeds in de deuropening stond, en richtte me daarna weer op Harry. Ik begon met mijn hand door zijn zachte krullen te aaien en glimlachte. Ze voelden nog zachter aan dan ik gedacht had.

    [ bericht aangepast op 7 juli 2013 - 22:57 ]


    "Family don’t end in blood”

    Harry Styles
    Dat de jongen niets zei over mijn sorry of dat ik tegen hem aanleunde, gaf mij een vermoeden dat hij het niet erg vond. Daardoor nestelde ik me iets beter tegen hem aan en sloeg mijn armen om hem heen. Je kon zeggen dat ik graag iemand als knuffelbeer zag, zodra ik me zo beroerd voelde. Dan wilde ik iemand in de buurt hebben waardoor het niet uitmaakte of het een bekende was of niet. En deze keer was het deze jongen die mijn 'slachtoffer' was.
    'Je moet het echt zeggen als je me nu al vervelend vind. Of gaat vinden,' murmelde ik nog net zo vermoeid waarna een zucht mijn mond verliet. Net als een zacht gedag, alleen geen idee tegen wie, want mijn ogen had ik nog altijd gesloten.
    Ik voelde een hoestbui opkomen zetten. Ja, mijn gezondheid was niet zoals het hoorde te zijn, maar volgens mij was ik niet de enige die daar last van had.
    De jongen begin door mijn krullen te aaien waardoor een glimlach op mijn gezicht verscheen. Het was altijd wel iets wat ik kon waarderen, maar ook rustig van kon worden, zodra dat nodig was. 'Wat is jouw naam eigenlijk?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Niall Horan:

    'I don't know... Misschien eten?' Zegt ze en meteen staan mijn zintuigen op scherp. 'Eten? Waar?!' Zeg ik en ik kijk om me heen. Ik kijk weer naar Sofia en zie dat de knikt naar... De plek die ik heb overgeslagen met kijken. 'Of rondkijken. Of weet ik veel. Ik zeg ook maar wat.' Zegt ze dan. Ik knik. Eigenlijk heb ik het hele 'eten' idee nog in mijn hoofd. Blijkbaar zijn de stemmetjes het ermee eens. Mijn mondhoeken krullen ietsje omhoog en ik maak aanstalten om op te staan. 'Als je het niet erg vind...' Begin ik en ik sta op. 'Ga ik even rondkijken bij het eten' maak ik mijn zin af met een lachje. Ik gebaar snel naar de richting waar sofia net naar toe knikte en loop erheen. Met eten...ben ik op mijn gemak. Als ik daar aankom zijn mijn ogen al groot, maar ik word teleurgesteld. Er staat nog niks. Maar wanneer dan wel?


    Gotta get, gotta get out of my head <3