• ER KUNNEN NOG MENSEN MEEDOEN

    THE BREW

    Als je New York hoort denk je natuurlijk meteen aan het Vrijheidsbeeld, de prachtige skyline, het lichtgevende Times Square, het sprookjesachtige Central Park, het chique Upper East Side, maar waar je niet aan denkt is The Brew.
    In the concrete jungle where dreams are made of, staat een klein koffietentje, The Brew. Vlakbij Central Park heft dit tentje de perfecte plek. The Brew is een ontmoetingsplek voor vele jongeren uit New York. Of je nou bij de rijke elite hoort, of een centje minder te makken hebt, The Brew is voor iedereen. Je kunt hier altijd terecht voor een Latte Macchiato en een overheerlijke donut, maar je kunt ook snel langs wippen voor een Iced Coffee to-go. Bij the Brew kan het allemaal.


    In dit RPG speel je een jongere uit New York. Je mag helemaal zelf bepalen hoe het leven van deze jongere eruit ziet. Is hij of zij arm, of juist heel rijk? Kent hij/zij al veel van de andere personages of is hij/zij juist nieuw in New York? Het ligt allemaal in jouw handen!
    Het is niet zo dat The Brew in dit RPG de enige locatie is waar je je personage heen kunt laten gaan, je kunt ze overal heen laten gaan waar je wilt, maar The Brew zal wel een grote rol spelen. Hier ontmoeten veel jongeren elkaar.
    Onderling mag er al afgesproken zijn welke personages jouw personage allemaal al kent, maar er mag niemand buiten gesloten zijn! Ten slotte is het natuurlijk ook leuk als er een aantal personages zijn waar jouw personage nog kennis mee moet maken. Richt je dus niet alleen op de personages die die van jou al kent!

    REGELS:
    • Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen, reageer je hier binnen twee dagen NIET op, zal ik je zonder pardon uit het topic zetten. Dit zal ik doen zodat het topic niet te vol wordt en ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
    • Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
    • Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
    • Je mag twee personages aanmaken, maar dan wel een jongen en een meisje, zodat het verschil tussen het aantal jongens en het aantal meisjes niet te hoog oploopt!
    Deze regels klinken misschien een beetje streng, maar deze zijn er omdat ik niet wil dat het topic al te snel doodloopt.

    INVULLIJSTJE:
    Volledige naam:
    Leeftijd (17/22):
    Innerlijk:
    Uiterlijk (foto is verplicht):
    Extra:
    Huis van je personage:

    Er is geen maximum personages, wel wil ik graag het aantal meisjes en het aantal jongens ongeveer gelijk houden!
    Meisjes:
    - Kayleigh Isabelle Hunter - MinnieMouseX
    - Zoella "Zoë" Niamh West - Sourire
    - Esmée Sophia Pearson - mismi
    - Robyn Ferguson - Lovelydemon
    - Felicity Harper - Amell
    - Valentine Julie Rosefield - Lumineers
    - Julia Miller - Mamo
    - Hannah Kenningston - BUYTHESTARS
    - Lore Marith Dorner - MaitePayne
    - Amy Lisa Parker - mismi
    - Rosie Vanderwaal - Mamo
    - Roxanna ''Roxi'' Vermeer - BeMe

    Jongens:
    - Jake Harper - Amell
    - Blake Austin Gabriëls - Lumineers
    - Drew Austin Whiteley - Mamo
    - Aiden Sean Watterly - Sourire
    - Cameron Pathe - BUYTHESTARS
    - Christian Grey - mismi
    - Justin Benjamin Smith - KiliOfDurin
    - Cedric Beckett - Amell
    - Matthew Simon Collins - Lumineers
    - Marcus Bell - LaSz
    - Samuel ''Sam'' Van Der Meer - BeMe
    - Marc Robinson - BeMe

    Nog wat extra informatie:
    De tijd in het RPG zal ongeveer gelijk zijn als de echte tijd. Het is al wel zomer, dus de personages hoeven niet naar school.

    Have fun!

    The BrewCentral Park

    Speeltopic 2!
    Speeltopic 3!
    Speeltopic 4!
    Speeltopic 5!
    Speeltopic 6!
    Praat- en rollentopic!

    [ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 20:31 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Cedric Beckett

    Amy laat weten dat ze wel een keer komt kijken. Ik knik. Als de Wijn glazen op hun plek staan bekijk ik de tafel even en knik dan goedkeurend. "even for the record. Het zijn helemaal geen super nette bal jurken ofzo... Gewoon casual" ik kijk de dames even aan. "maar als jullie het niet willen. Oké dan niet" ik kijk weer om me heen "nou de tafel staat klaar. Nou wachten op Christian en misschien Hannah. Ik leid beide dames met mijn arm om hun heen de eetkamer uit terug naar de keuken. In de keuken laat ik ze beide los maar streel nog stiekem een beetje langs Julia haar onderrug als ik haar loslaat.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Julia Miller
    "Even for the record. Het zijn helemaal geen super nette baljurken of zo... Gewoon casual, maar als jullie het niet willen. Oké, dan niet," zegt hij, "nou, de tafel staat klaar. Nou wachten op Christian en misschien Hannah." Cedric leidt mij en Amy naar de keuken en streelt me bij het loslaten langs mijn onderrug, waardoor ik even glimlach. "Het is toch zonde om één van die jurken vies te maken voor zo'n simpel etentje?" vraag ik. Ik kijk Amy even aan, in de hoop dat ze het met me eens is.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Cedric Beckett

    "het is toch zonde om een van die jurken vies te maken voor zon simpel etentje." vraagt Julia. "het is erger om ze zo maar in de kast te laten hangen en er niks mee te doen" kaats ik terug. "ik zei toch al dat het niet hoeft" zeg ik met een simpel hand gebaar. Maar ondertussen voel ik me een beetje beledigd en gekwetst. Maarja. Wat verwacht je dan Ced.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amy Lisa Parker
    Cedric leidt ons de eetkamer uit en zegt dat de jurken gewoon casuak zijn. Ik rol met mijn ogen. Julia zegt dat ze het zonde vind om de jurken vies te maken voor zo'n simpel etentje en kijkt mij dan even aan. Ik knik. "Misschien ben jij degene die zich moet omkleden..." zeg ik en bekijk hem even. "Een pak is wel erg netjes, het is geen gala. Het is gewoon een etentje met vrienden, geen zakenpartners.. hoewel Christian beide is..." net op dat moment komt Christian binnen gewandeld in een net overhemd en spijkerbroek. "Hmm, ik had of iets netters aan moeten trekken of juist iets minder.." zegt hij.

    Marc Robinson
    ,, Verdomme!" Zeg ik als flesje bier uit mijn hand valt. Opeens hoor ik boven me hard gebonk
    . ,,Verdomme!" zeg ik nog een keer. Harder dit keer.
    Die pokke mensen die boven me wonen zetten die muziek altijd zo fucking hard. En ik heb al koppijn. Boos loop ik naar de voordeur die op een kier staat. Zal ik gister avond wel vergeten zijn dicht te doen. Ik loop hat trappenhuis in en zucht even. Ik heb helemaal geen zin om die 2 trappen op te lopen. Rot buren.
    Puffend loop ik naar boven.
    Einddlijk bij het huis van mijn boven buren aangekomen druk ik op de bel, en haal mijn vinger er niet meer vanaf.
    Een jongen van een jaar of 18 doet open. En hij heeft een meisjes slipje aan. Fijn. Dat hoefde ik nou ook weer niet te zien.Zijn haar zit slordig.
    ,,Ja?" Zegt hij dan.
    ,, Zeg dat 'ie moet oprotten, Mike! Ik krijg het koud!" hoor ik een meisjes stem roepen.
    Super. Ik heb ze dus gestoord in hun daad. Weet ik gelijk wat er gebeurd als ik ze deze muziek weer hoor draaien.
    ,,Kan die pokke muziek niet wat zachter?" snauw ik.
    ,, Hoor je nu muziek? Nee. Dus zeik niet man."
    ,,Mike! Straks hoef ik niet meer hoor!" Roept het meisje nu.
    Ik kan me niet meer begeersen en sla de jongen in zijn lelijke gezicht. Eigenlijk is hij best knap. Maar ik ben geen homo, en dat jong is een eikel, dus is zijn gezicht lelijk.
    Ik loop stampend het trappenhuis in, en voordat ik het weet lig ik op de grond. ,, Blijf van me af! " Schreeuw ik terwijl ik om me heen sla.
    Opeens besef ik dat de jongen me niet naar beneden heeft geduwd, maar dat ik over mijn eigen broekspijpen ben gestruikeld. Ik zucht en loop voorzichtig de volgende trap af
    Ik loop mijn appartement in en sla de deur dicht.
    Dat ging nog best goed, prijs ik mezelf.

    [ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 14:43 ]

    Justin Benjamin Smith
    Ik keek op van mijn bak fruit toen ik een stem naast me hoorde. Aan het vrij zware accent hoorde ik dat hij hier echt niet uit de buurt kwam en hier ook nog niet zo lang was. Ik glimlachte naar hem en schudde mijn hoofd. "Hey. Nee, dat zijn ze niet. Het zijn mijn zoons." Ik woelde even door Aidan's donkere krullenkop. "Jij bent niet van hier, of wel soms?" vroeg ik vriendelijk voor ik nog een stukje meloen in mijn mond stopte. Ik kauwde er rustig op en nam de jongen in me op. Hij zag er erg goed uit. Ik slikte het stukje fruit door en klopte op de vrije stoel naast me. "Ga lekker zitten, joh. Of moet je zo weer weg?" Ik keek de jongen in zijn mooie ogen aan. Daar ging mijn hoofd weer, maar erger dan eerst. Het was dus echt waar. Een zieke grap van mijn lijf: Ik viel ook op jongens.

    [Zo denk ik er zeker niet over, maar hij is streng Christelijk opgevoed...]


    Bowties were never Cooler

    (Stomme mobiel. Mislukte post ;) )

    [ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 16:07 ]

    Samuel van der Meer
    ,,Hey. Nee, dat zijn ze niet. Het zijn mijn zoons. " zegt de jongen
    Ik kijk even verbaasd. Een tiener vader. Wow.
    ,,Jij bent niet van hier, of wel soms?"
    Ik was nog steeds te verbijsterd om antwoord te geven. De jongen schijnt niet voor zijn vaderschap weg te lopen.
    Ik kan niet anders dan bewondering voor hem te hebben. En ik denk dat ik een. kans bij hem maak? 90 procent kans dat hij hetero is.
    Hij klopt op de stoel naast hem. ,, Ga lekker zitten joh! Of moet je zo weer weg?""
    Eigenlijk wil ik weggaan. Maar ik bedenk dat hij niet voor zijn plichten is weggelopen. En ik krijg het rare gevoel dat als ik nu wegloop, ik wel voor mijn plichten wegloop.
    Dan glimlach ik. ,, Nee hoor. Ik heb toch niks te doen. Ik ben Samuel. Maar zeg maar Sam.
    En ik kom inderdaad niet van hier. Ik kom uit Nederland. Ken je dat?"
    Ik kijk naar de 2 kinderen. Het valt me nu pas op dat ze er precies hetzelfde uitzien. Een tweeling.
    ,,Zorg je helemaal alleen voor die 2?" vraag ik dan.

    Justin Benjamin Smith
    Ik zag hem even verbaasd kijken. Dat was de reactie van de meeste mensen, dus ik was er wel aan gewent. Vader zijn op je 17e kwam dan ook maar weinig voor. En al helemaal weinig kwam voor dat de vader bij de kinderen bleef. Iets wat ik wel zo normaal vond. Hij leek me er alleen wel heel verbijsterd door, want hij leek geen antwoord te kunnen geven op mijn vragen. Even zag ik twijfel in zijn ogen, maar hij ging toch zitten. "Justin. Aangenaam." "En dit zijn Aidan en Dean" Ik wees even van het jongetje met donkere krullen naar de ander met rossig blond krullend haar. Ik dacht even na. Nederland... "Europa toch? Bij Groot-Brittannië in de buurt?" Ik stopte nog een stukje fruit in mijn mond en keek even of de jongens hun tosti's al op hadden. Weer slikte ik een stukje fruit door en keek weer naar Sam. "Ja, ik kan ook niet anders. Zodra mijn en haar ouders het wisten zijn we allebei uit de familie gezet en daarna ook uit de gemeenschap. 7 maanden later kwamen de jongens, een maand te vroeg, en stond ik er alleen voor, omdat ze stierf in het kraambed." Ik slikte even. Na bijna 2 jaar kwam het er nogsteeds moeilijk uit.


    Bowties were never Cooler

    Samuel van der Meer
    ,, In europa ja. Nouja in de buurt van Groot- Brittannië. Er zit nog wel een stuk zee tussen hoor." zeg ik glimlachend.
    Justin eet nog een stukje fruit. Ik bedenk me net dat hij nog geen antwoord heeft gegeven op mijn laatste vraag, als hij weer begint te praten.
    ,,Ja, ik kan ook niet anders. Zodra mijn en haar ouders het wisten zijn we allebei uit de familie gezet en daarna ook uit de gemeenschap. 7 maanden later kwamen de jongens, een maand te vroeg, en stond ik er alleen voor, omdat ze stierf in het kraambed."
    Ik slik. Wow. Dat zag ik niet aankomen.
    Ik probeer te bedenken wat ik nu moet zeggen.
    Dan besef ik dat ik hem moet proberen te helpen.
    ,,Wow. Heftig. Kan ik iets voor je doen? Af en toe op ze passen ofzo?" Zeg ik dan. Ik vraag me af hoe hij rond komt. Maar ik besluit dat het geen slimme zet is om dat te vragen.

    Cedric Beckett

    Amy rolt met haar ogen en laat weten dat ik misschien wel overdressed ben. Als Christian dan binnen komt met alleen een spijkerbroek en overhemd loop ik geïrriteerd naar boven. Mijn pantalon verwissel ik voor een spijkerbroek en mijn stropdas hang ik terug. "jij had me net toch een berichtje gestuurd of je iemand mee kon nemen of droom ik nou." vraag ik aan Christian en zet de stoom oven dan vast aan voor Amy die net de groenten gesneden had.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Julia Miller
    Amy zei tegen Cedric dat hij zich wel om mocht kleden, aangezien hij wel erg netjes gekleed was. Ik knikte en keek Amy dan even met een glimlachje aan, aangezien ze het met me eens was. Christian kwam binnen, hij was ook heel casual gekleed en vroeg zich af of hij toch netter had moeten kleden. "Luister Cedric, het maakt toch niet uit of we chique gekleed zijn of gewoon de kleding dragen die we nu aan hebben? Onze kleding maakt de avond niet meer of minder leuk, toch?"


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Justin Benjamin Smith
    Ik sloeg mijn ogen even neer voor ik hem weer aankeek. Hij had zoals eigenlijk iedereen dezelfde reactie. Hij zag het niet aankomen en had medelijden. Dat wilde ik niet. "Hoeft niet. Het lukt me redelijk goed, al zou ik er vaker voor ze willen zijn." Het was echt niet makkelijk, maar het was me al bijna 2 jaar gelukt, waarom zou het me dan niet verder lukken? Ik haalde een hand door mijn pluizige haar. "Wat doe je eigenlijk in New York City?" Hij leek me niet de jongen die hier nou leuk ging zitten voor zijn vakantie. Hij leek me een sportief type. Dean sjorde zacht aan mijn mouw. Ik keek even naar hem. "Mogen we naar de speeltuin?" vroeg hij zacht. Hij was nooit zo'n prater maar Aidan had zijn mond nog vol. "Als Aidan zijn eten op heeft en jullie voorzichtig oversteken. Niet met vreemden meegaan en in de speeltuin blijven." Hij knikte, net als Aidan die druk kauwde. Ik keerde me toen weer naar Sam.


    Bowties were never Cooler

    Samuel van der Meer
    ,,Hoeft niet. Het lukt me redelijk goed, al zou ik er vaker voor ze willen zijn."
    Shit. verkeerde vraag. verkeerd moment. Goedzo Sam.
    ,,Wat doe je eigenlijk in New York City?" Verandert Justin behendig van onderwerp
    Ik wil net antwoord geven als Aiden, of dean, begint te praten.
    ,,Mogen we naar de speeltuin?" Vraagt het jochie zachtjes.
    ,,Als Aidan zijn eten op heeft en jullie voorzichtig oversteken. Niet met vreemden meegaan en in de speeltuin blijven."
    Ik wil eigenlijk zeggen dat me dat best onverantwoordelijk lijkt, maar wie ben ik om dat te zeggen? Justin heeft veel meer ervaring.
    Justin kijkt weer naar mij. ,,Studeren. Roxi en ik waren Eindhoven zat."
    Shit. Straks denkt hij nog dat ik een vriendin heb. En dat is ze ook, alleen niet op de manier die hij waarschijnlijk zal denken.

    Justin Benjamin Smith
    Snel veranderde ik uiteindelijk het onderwerp van het gesprek maar. Ik wilde hier niet over doorgaan. Dus ik vroeg hem maar waarom hij hier was. Net voor hij kon antwoorden trok Dean aan mijn mouw en vroeg of ze naar de speeltuin mochten. Ik stemde toe. Misschien was het onverantwoordelijk, maar vanaf hier kon ik ze zien spelen en het waren geen domme kinderen. Ze zouden echt niet met vreemden mee gaan. Het waren stadskinderen, die deden dat soort dingen niet. Ik richtte me weer op hem toen de jochies van tafel schoven en hand in hand het café uit liepen. Ik knikte bij zijn woorden. Hij had dus een vriendin... Jammer. Daarbij had ik geen idee wat Eindhoven was, maar het zou vast een stad of universiteit zijn. "Wat studeer je?" New York had echt bijna elke studie die je je kon bedenken, op de meeste landbouwstudies na.


    Bowties were never Cooler