Even wat dingen die ik kwijt moet. - Liefde, Vriendschap & Familie

[ bericht aangepast op 8 juli 2013 - 15:07 ]

Dat is echt heel naar. Ik ken t wel een beetje maar dan in een andere situatie.

als je een keer met iemand wil praten kun je me altijd een berichtj sturen

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Dat is echt vervelend. Misschien zou je eens tegen je ouders kunnen zeggen dat je niet lekker in vel zit en je een beetje verwaarloosd voelt. Ze geven heus wel om je en als je uitlegt dat je graag wat meer aandacht wil, zullen ze je vast begrijpen.

---

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Dat is echt niet leuk, misschien kan je een keer proberen naar zo'n cursus te gaan voor zelfvertrouwen of zo. Ik weet niet precies hoe het heet, maar dat zou kunnen helpen en je kan misschien ook met een vertrouwenspersoon of je mentor gaan praten, maar het belangrijkste is dat je er over praat, met wie dan ook en het niet wegstopt... daar krijg je later alleen maar last van.
Ik hoop dat je situatie snel veranderd, het is echt vervelend als je je zo voelt en je kan mij ook altijd een pb sturen als je iets kwijt wil (:

[ bericht aangepast op 15 juni 2013 - 15:34 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ik snap je probleem en het is een probleem dat vaak voorkomt bij mensen wie moeite hebben met contact leggen met anderen. Je voelt je vaak dan alleen, omdat je nergens meer bij betrokken wordt en hebt vaak het gevoel dat anderen je als raar of vreemd zien.
Het enige om zoiets te veranderen is denk ik om er zelf echt iets aan te gaan doen. Je moet uit de comfortabel-zone komen en proberen mensen aan te spreken. Wanneer je probeert contact te leggen dan heb je een kans dat het lukt en je meer vrienden om je heen krijgt. Hoewel ik heel goed snap dat het veel moeilijker is dan het te zeggen. Maar het punt blijft dat als jij iets aan je leven wilt veranderen, dat je dat zelf moet doen.

Tip: Wil je weten hoe je dat kan doen, kijk Clannad + Clannad After story en je hebt al je antwoorden

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Ik begrijp je. Ik heb heel lang hetzelfde probleem gehad. Niet met mijn ouders maar dat het gewoon niet lukte om te praten en contact te leggen. Ik dacht dat ik ook nooit socialer ging worden maar het tegendeel is wel gebleken en ik ben erover heen geraakt. Ik ben ook van school veranderd en in het begin verliep het ook niet vlot, maar uiteindelijk was er één iemand met wie ik contact heb gelegd en omdat zij me mocht ben ik weer met andere mensen in contact komen. Ik voel me goed bij hen en ze hebben me genoeg zelfvertrouwen gegeven om gewoon op een normale, vlotte manier contacten met te kunnen leggen.
Maar ik zal niet afkomen met het advies van je moet andere mensen aanspreken en daarmee omgaan. Dat is natuurlijk wel de beste oplossing en als het je lukt, doe het, maar zelf haatte ik het om dat advies te krijgen op mijn eerste school want er waren gewoon geen mensen die kandidaat waren om contact te willen mee leggen dus dat is ook niet wat ik jou als oplossing wil aanbieden. Het is gemakkelijk gezegd maar niet altijd realistisch om te doen. Ik weet hoe moeilijk en pijnlijk het is, als je wilt praten mijn gb en inbox staan altijd open. [;

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Amell schreef:
Dat is echt heel naar. Ik ken het wel een beetje maar dan in een andere situatie. Als je een keer met iemand wil praten, kun je me altijd een berichtje sturen, ik vind het nooit erg.

---

Some people are art and do art at the same time

Hey, ik ken dat van het praten terug in mezelf heb daar ook last van. ik heb 1 vriend op mijn huidige school en een vriendin waarvan ik niet meer weet of ze echt mijn vriedin is. ze laat me soms namelijk hard vallen. ik heb nog wel een paar vriedinnen op de basisschool maar die zie ik helaas alleen in de vakantie af en toe. als je er met mij wil over praten of gewoon je hard wil luchten dat mag je dat altijd doen!

xx

Ik begrijp je probleem, maar het is logisch dat je ouders meer aandacht aan je zusje geven. Denk er over dat ze weinig anders kunnen omdat Anorexia een vreselijke ziekte is die bijna niet meer te verhelpen is. Wat betreft het onbegrip van je ouders, ik zou iemand zoeken die hetzelfde probleem heeft en er samen over praten. Misschien is er wel een andere volwassene/familielid die je wel begrijpt?

Sterkte, mijn gb staat altijd open voor vragen of gezellige praatjes (;

---

Thank you for the tragedy, I need it for my art.

Younique schreef:
Ik begrijp je probleem, maar het is logisch dat je ouders meer aandacht aan je zusje geven. Denk er over dat ze weinig anders kunnen omdat Anorexia een vreselijke ziekte is die bijna niet meer te verhelpen is. Wat betreft het onbegrip van je ouders, ik zou iemand zoeken die hetzelfde probleem heeft en er samen over praten. Misschien is er wel een andere volwassene/familielid die je wel begrijpt?

Sterkte, mijn gb staat altijd open voor vragen of gezellige praatjes (;

Dat over anorexia is niet waar. Het grootste gedeelte geneest (gedeeltelijk) of leert er goed mee leven.

Ontopic: ik snap je een beetje... Mijn ouders geven mij ook nog 0 aandacht omdat het met mij toch altijd wel goed gaat en met mijn zusje superslecht. Ik probeer er met ze over te praten. Maar als dat jou niet lukt, kun je misschien eens met je mentor gaan praten, of met een andere volwassene die je vertrouwt

---

I am an idiot, I move.