[RPG]Clash of the Elements || The Last Airbender - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2013 - 19:11 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Begin
In alle naties zijn ze zich aan het voorbereiden op een veldslag. Leiders bereiden zich en/of hun volk voor en het volk bereidt zichzelf voor voor de strijd.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[MIJNTOPICS
IMSOEXITED]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Hour schreef:
[MIJNTOPICS
IMSOEXITED]

Hour schreef:
[MIJNTOPICS
IMSOEXITED]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[My topics.

I think I'mma let Rani binnenvallen in een legerkamp.]

help

Erin Beifong || Soldaat, leermeester.
Ik trok de riem van mijn uniform nog even wat strakker aan, en richt dan mijn ogen op Grahn. Hij was de leider van het leger van het Aarderijk, en ik was erg tevreden over hem. Hij was niet te spottend, had een serieus karakter en nam de oorlog dan ook serieus. Ik kneep mijn vuist samen van adrenaline. Een veldslag. Toen ik losliet zag ik dat ik per ongeluk de metalen tafel had samengeknepen. Ik stuurde het snel bij en mijn blik schoot weer naar Grahn. Had hij het gezien? Ik hoopte er maar gewoon op van niet. Ik haalde een klein stukje metaal van de tafel, en liet deze boven mijn hand zweven. Toen ik merkte dat ik eigenlijk helemaal niet meer op de voorbereiding lette, en gooide het snel op de grond. Dit zorgde voor een heldere kleng, en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat een sukkel was ik ook. Ook al was Grahn tien jaar ouder, ik kon niet ontkennen dat hij er aantrekkelijk uitzag. Met zijn gespierde lichaam van al het aardesturen... Nee, Erin. Ik schudde de gedachte van me af, en keek weer op. Ik was nieuwsgierig naar deze veldslag. Benieuwd hoe deze weer ging verlopen. Benieuwd of ik nog meer littekens erbij zou krijgen. Benieuwd of mijn metaalsturing alsnog voor verassingen zou zorgen. Vele mensen waren verbaasd dat er nog een levende metaalstuurder rondliep. Nou, die was er. Regelrechte afstammelinge van wie het uitgevonden had. Toph Beifong was namelijk een verre overgrootmoeder van mij. En het metaalsturen was keer op keer doorgegeven in mijn familie. Dit was een van de redenen waarom ik bij het leger zat. Tenminste, dat was wat ik dacht.

[Prutswerk dit. Echt geen inspiratie.
But I thought I would let Erin have a little crush on Altair]

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 21:22 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Mijn topics]

When you believe your dreams come true

[Mijn topics]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Mijn topics]

Thank you for the tragedy, I need it for my art.

[Mijn topics]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Altair Hakon Grahn
Ik wandelde rustig tussen het volk door. Alle voorbereidingen waren zo goed als gedaan. Het enige wat me nog restte was mijn uitleg doen, ze de kaart laten zien van het slagveld en ze duidelijk maken hoe ze zich moesten opstellen.
Ondertussen probeerde ik nu nog andere mensen gerust te stellen. “Het komt wel goed,” maakte ik een vrouw, die in tranen was uitgebarsten, duidelijk. Ze leunde met haar hoofd tegen de borst van haar zoon aan. Ik kon haar geen leugens gaan wijsmaken. Ik kon niet beloven dat haar zoon heelhuids terug kwam, want ik kon niet op iedereen tegelijk letten. Maar het was wel mijn taak om iedereen in leven proberen te houden. “Uw zoon is een uitstekende soldaat. Ik heb gezien wat hij allemaal kan. Hij overleeft het, dat weet ik zeker.” De jongeman zelf glimlachte, maar zijn moeder stopte niet meer met huilen. Ik zuchtte, gaf de jongeman een schouderklopje en liep toen verder. Voorbij een paar obstakels, een paar tafels. Ik schrok, maar bleef rustig staan toen er een tafel een eindje verderop ineen kromp. Hij werd snel weer tot zijn normale vorm omgevormd. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik rond. Ik wist wel wie het deed, maar ik dacht dat ze haar metaalsturen misschien iets meer onder controle had.
Er klonk een kleng op de grond, het geluid van metaal en aarde. Ik wist al wie de dader was, maar nu had ze zichzelf ook al bekend gemaakt. Hoofdschuddend liep ik op soldaat Beifong af. “Zenuwachtig?” vroeg ik haar terwijl ik haar aankeek. Ik was het niet gewoon van haar dat ze zo onhandig deed.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 9:33 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Erin Beifong.
Ik hoorde hoe een vrouw in huilen uitbarstte en vervolgens de troostende woorden van Grahn te horen kreeg. Daarna hoorde hij het geluid, keek rond, en liep vervolgens hoofdschuddend op mij af. In principe was ik normaal nooit onhandig. 'Zenuwachtig?' vroeg hij. 'Zenuwachtig, adrenaline, spanning, druk.' Zeg ik simpel, en ik leun achterover tegen de metalen tafel. 'Weer een nieuwe veldslag.' zei ik met een schamper lachje. 'Het zou me verbazen als deze oorlog ooit nog stopt. Zelfs de avatar zou dit niet kunnen stoppen, denk ik.' De avatar was een soort fabel geworden. Een mythe, die velen al niet meer geloofden. Ik geloofde wel dat Aang terugkwam. Een nieuwe avatar. Ik bedoel, hij moest sowieso ooit bestaan hebben. Hoe had Toph het ooit uit haar duim kunnen zuigen? Het uren trainen van Aang, in het element waar hij het meeste moeite mee had. Ik wist zeker dat als de avatar terug zou keren, ik er alles op alles wilde zetten om hem of haar te helpen. Als het een aardemeester was, diegene steunen. Als het een van de andere elementen was, trainen. Ja, misschien was het landverraad. Maar uiteindelijk moest het voor vrede zorgen. Toen ik een hard geluid hoorde keerde ik met een klap terug naar de werkelijkheid. Ze waren al aan het oefenen. 'En, nog een nieuwe positie voor me in de opstelling?' vroeg ik Grahn.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Hour schreef:
[MIJNTOPICS
IMSOEXITED]

kindness is never a burden.

[Misschien heb ik er overheen gelezen, maar bestaat de vijfde partij al? c:]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ja. Maar ze kunnen nu nog niet samenkomen.]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov