Emma-Jane Jones
Met een kreun word ik uit mijn bed getrokken. "Kom op Janey! Je moet dadelijk al daar zijn!" Hoor ik mijn broer, Michael, zeggen. Hij trekt de dekens van me af en met grote ogen trek ik ze terug op me. "Een beetje privacy!" Ik gooi mijn kussen naar hem en zet me recht terwijl ik deken om me heen wikkel. Met een kwade blik kijk ik op naar Michael. "Verlaat mijn kamer, wil je?" Hij grinnikt en loopt weg van de openstaande deur, oh wat hou ik toch van hem, mopperend sta ik op van het bed en loop naar de deur. "Dank je, Michael!" Roep ik hem na, waarna hij lacht. "Leuk ondergoed, Janey!" Met een zucht gooi ik de deur dicht en kijk om me heen, de gordijnen had hij al geopend en ik kijk naar buiten, het is misschien niet het beste weer maar het zag er goed genoeg uit, ik open mijn kast en haal er de laatste outfit die er inhangt uit, de rest had ik allemaal in mijn koffer gepropt. Wel twee koffers, eentje voor mijn kleren en eentje voor mijn schoenen en sieraden. De eerste was natuurlijk groter dan de tweede, aangezien ik maar drie paar schoenen mee heb en het paar wat ik aan heb. Met een grijns haal ik een hand door mijn haar en trek de kleren aan om dan richting de badkamer te lopen en mijn tanden te poetsen, ik kam mijn haren en was mijn handen, snel doe ik de rode lippenstift op en krijgen mijn oogleden een lichte tint grijs-zwart erop gewreven. Met een glimlach wandel ik naar onder. Mijn oma zat aan de keukentafel, haar gezicht in haar handen. "Goede morgen." Zeg ik waarna ik een kus op haar wang druk en een appel uit het fruitmandje neem. Met een glimlach loop ik richting de living en kijk rond, Michael zou dadelijk waarschijnlijk naar zijn werk vertrekken want hij was druk bezig met al zijn papieren bijeen te halen. "Mi, kan je mijn koffers please in mijn auto leggen?" Ik geef hem een pruillipje en hij knikt. Terwijl hij naar boven loopt en mijn koffers in de auto legt wandel ik terug naar mijn oma. "Ik ga je missen, kind." Zegt ze zachtjes. Ik geef haar een glimlach. "Ik ga U ook missen." Ik druk nog een kus op haar wang en naam een flesje water uit de frigo. 'Ik zal bellen wanneer ik kan." Zeg ik dan, na een laatste kus op haar wang te hebben gedrukt en een sprintjes naar buiten te hebben genomen zit ik in mijn auto op weg naar een park ergens aan de andere kant van de stad. Ik was niet van de rijkste, maar ik had lang gespaard voor mijn auto.
Na een tijdje begint het park in zicht te komen, ik parkeer mijn auto er een beetje vanaf en zucht zachtjes om dan het blad wat langs me licht te bekijken. Blijkbaar moet ik bij één of andere Zayn slapen. Een jongen dus. Geweldig.
The artist is the kid that survived.