[RPG] The Performing Arts Academy [één] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het grote New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (je moet de tekst even wegdenken)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

Regels:
- Minimaal 6 regels per post. Echter is het alleen toegestaan om 6 regels te plaatsen als je bij een post maar heel weinig inspiratie hebben, als hier misbruik van gemaakt wordt en de regels de hele tijd zo kort zijn, zal ik het minimum verhogen. Doe dus je best voor mooie, grote stukken tekst!
- Off topic berichten worden in het Praattopic geplaatst.
- Ik, TheseWords, bepaal wanneer een bepaalde les/pauze begint/is afgelopen, dit zodat iedereen ongeveer gelijk blijft lopen en het niet bij de één nog ochtend is terwijl het bij de ander al avond is.
- Je personage volgt de lessen van zijn/haar specialisatie. Als er bijvoorbeeld twee lessen naast elkaar staan, hoef je alleen je eigen specialisatie te volgen en zijn de andere twee in een ander lokaal. Als er bij een bepaalde tijd geen specialisatie staat die jij volgt, heb je vrij.
- De nieuwe topics worden door mij, TheseWords, geopend tenzij ik iemand anders toestemming geef om dit te doen.
- Als je in het RPG zelf drie keer een regel hebt overtreden wordt je eruit gezet.
- Verdere regels zijn over het algemeen wel bekend: niemand buitensluiten, geen ééndags rpg.

Schoolhoofd:
- Bo Brown - 40 - Schoolhoofd - TheseWords

Leerlingen:
Meiden:
- Hannah Evelyn Johnson - 19 - Zingen en acteren - Witches
- Lily Ariana McPherson - 18 - dans en acteren - MinnieMouseX
- Emily Harrison - 20 - muziek en zang - Amas
- Elizabeth Lauren Michels - 18 - zang en model - Lootus
- Julia Alicia Miller - 19 - dans en regisseren - TheseWords
- Eva Diana Marlow - 19 - muziek en regisseren - Bowty
- Fennella Thompson - 19 - schrijven en regisseren - MYxLoubear
- Danielle Carly Jase - 18 - dansen - XxPeetaxX
- Alicia Anna Persue - 19 - schrijven en fotografie - LEVEL


Jongens:
- Melvin Jay Lassion - 22 - acteren - SkinnyGirl
- Edward Liam Heathrow - 18 - model en fotografie - Carlisle
- Ethan Ryan Michels - 19 - acteren en dans - Lootus
- Alexander Flynn Martis - 21 - design en fotografie - Nyan
- Josh Austin Jase - 18 - zang en muziek - XxPeetaxX
- Alfie Emmet Lawley - 18 - regisseren en design - Lizor
- Mike Oliver Smiths - 18 - design - Nyan
- Ryan Bradley - 20 - dans en muziek - MYxLoubear
- Matthew Andy Dalmer - 21 - Muziek en dans - Jolene

Het is 13.30, de lessen dans en model zijn afgelopen en de volgende lessen zullen zometeen beginnen.

Rooster eerste schooldag:
10.45 - 11.45 uur Kennismakingsles zang/schrijven/design
12.00 - 12.30 uur Lunch
12.30 - 13.30 uur Kennismakingsles dans/model
13.45 - 14.45 uur Kennismakingsles acteren/regisseren
15.00 - 16.00 uur Kennismakingsles fotografie/muziek
16.00 - 18.00 uur Vrije tijd
18.00 - 19.00 uur Diner
19.00 - 21.00 uur Vrije tijd
21.00 - 06.00 uur Naar de kamers en gaan slapen

Kamerlijst:
(Het eerste cijfer van de kamer, geeft aan op welke verdieping de kamer zich bevind. Zo verteld de 2 bij kamer 21 bijvoorbeeld dat deze kamer zich op de 2e verdieping bevind. Waar de kamer precies is, is per verdieping op de plattegrond, die door de school met de toelatingsbrief mee is gestuurd, te zien.)


Kamer 21:
Lily Ariana McPherson en Elizabeth Lauren Michels
Kamer 22:
Eva Diana Marlow en Fennella Thompson
Kamer 23:
Emily Harrison, Danielle Carly Jase en Alicia Anna Persue
Kamer 24:
Hannah Evelyn Johnson en Julia Alicia Miller
Kamer 35:
Edward Liam Heathrow, Ethan Ryan Michels en Matthew Andy Dalmer
Kamer 36:
Alexander Flynn Martis en Josh Austin Jase
Kamer 37:
Alfie Emmet Lawley en Ryan Bradley
Kamer 38:
Mike Oliver Smiths en Melvin Jay Lassion

Rollentopic
Praattopic
story van het RPG

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 16:31 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Emily Harrison
Ook Elizabeth heeft gemerkt dat we naar onze les moeten. Wat ze allemaal daarna tegen mij en het andere meisje zegt volg ik allemaal niet meer. Ze praat nog even met het andere meisje. Het is inderdaad jammer dat we nu haar zo moeten verlaten, maar we hebben weinig keus. We komen haar vast later op de dag nog eens tegen. Ik kijk weer op en zie dat Elizabeth in de deuropening staat. Wat aardig dat ze op mij wacht. Ik geef haar een dankbare glimlach en zeg: 'Kom we moeten naar onze les'. Ik begin snel in de gang te lopen en wenk Elizabeth. 'Kom, snel' En ik ga de trap af. Dat blijkt niet zo'n goed idee, want zodra ik bijna aan het eind ben struikel ik. Ik eindig onderaan de trap op mijn knieën. Goed begin van de eerste dag Emily. Ik bijt even snel op mijn lip en probeer weer op te staan. Met knikkende knieën wacht ik op Elizabeth.

---

imperfection is beauty

Hannah Evelyn Johnson
Met mijn sleutels tussen mijn lippen geklemd wachtte ik ongeduldig af in de lift tot de cijfers aangaven dat we op de juiste verdieping waren beland. Ik was veel te laat gekomen voor de toespraak van het schoolhoofd, waardoor ik vurig hoopte dat hij het niet opgemerkt had. Aangezien er aardig wat leerlingen op deze school zaten ging ik er niet vanuit. Toen de groene getalletjes aangaven dat we er waren, sleepte ik mijn koffers achter me aan om vervolgens mijn ogen te laten glijden over de nummers naast de kamerdeuren. Bij kamer 24 hield ik halt en maakte mijn handen van de handvatten van de koffers los, om mijn sleutelbos vervolgens uit mijn mond te grissen en opgelucht te zuchten. Ietwat onhandig door de haast die ik had stak ik de sleutel in het slot en draaide hem open wat een doffe klik opleverde. Met mijn heup gaf ik een zacht duwtje tegen de deur en pakte opnieuw mijn koffers vast om ze achter me aan te rollen. Aangezien ik twee bedden zag, en er op één bed al allemaal spullen op uitgestald lagen ging ik er vanuit dat ik mijn kamer moest delen - fijn. Het was niet dat ik niet van gezelschap hield, maar een momentje voor jezelf was ook wel eens fijn.
Snel legde ik mijn koffers op het overgebleven bed en kleedde me in een snel tempo om, een donkerblauw hemdje gecombineerd op een witte strakke spijkerbroek. Daaronder trok ik mijn pumps aan, aangezien ik daar goed op kon lopen en me toch iets zelfverzekerder voelde als ik wat langer oogde. Ik wierp een vlugge blik in de spiegel die naast de deur hing, waarna ik mijn hand door mijn haren haalde. "You can do it." Mompelde ik, mijn mondhoeken gedwongen omhoog duwend zodat mijn spiegelbeeld iets geposeerd terug glimlachte. Ik zuchtte geërgerd en keek naar mijn horloge die aangaf dat het toch echt tijd was om weg te gaan. Ik opende de deur en sloot hem vervolgens meteen. Gelukkig had ik het juiste lokaal al snel gevonden en opende de deur, om vervolgens mijn blik door de nog half lege klas te laten glijden. Ik was dus toch niet te laat voor de les, lucky me.

---

To love is to destroy.

Edward Liam Heathrow

Ethan keek me strak aan. Uit het niet vloog hij in volle vaart op me af en duwde me hard, echt heel haar tegen de muur.
Ik hield mijn hoofd naar voren gebogen, ik wilde daar namelijk geen blauwe plekken of iets dergelijks.
'Luister klootzak!', begon hij. Ik zag hoe hij zichzelf inhield. 'Zeg nog één woord verkeerd en ik sla je echt recht op je smoel. Zo hard zelfs dat je niks kan zeggen, niet kan liggen en het liefst voor altijd op je kamer blijft. Als jij denkt dat je mij zo aan kan spreken, heb je het verkeerd', zei hij tegen me.
'Laat me nú los', begon ik rustig.
Ik kon zelf snel van stemming verwisselen. Iets wat belangrijk was tijdens modellenwerk. Zo was ik boos, dan rustig, dan verdrietig, dan blij. Ik kon ook uit mezelf huilen, maar ik wist dat dat niet zou helpen in deze situatie.
'Nú', herhaalde ik mezelf, maar nu wat luider. Ik kreeg een neiging om hem in zijn gezicht te spugen.
Hij trok me van de muur en gooide me op mijn bed, wat mijn viel prima opving.
Ik hield mezelf in, ik had geen zin in nog meer gezeur en meer kans op blauwe plekken.
'Klootzak', mompelde hij nog en verliet de kamer.
'Dit wordt vast een gezellig jaar', mompelde ik sarcastisch, zodat Julia en Matthew het konden horen.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Ethan Ryan Michels

Op mijn geroep reageert niemand, misschien ook wel beter. Zwijgend loop ik door de gangen. Ik voelde me leeg. De beelden van het ongeluk met Dylan flitsen weer door mijn hoofd. Automatisch grijp ik naar mijn zij, waar nog een groot litteken zit van het ongeluk. Elke keer als ik dat litteken zie, denk ik terug aan die klote ruzie, aan het ongeluk. Ik had op moeten letten! Als ik opgelet had, dan was het nooit gebeurd, dan had ik op tijd kunnen remmen! Niemand weet waar de ruzie over ging, ik heb het nooit iemand verteld. Het ging over een meisje. We vonden beiden hetzelfde meisje leuk en toen ging het mis. Het was zo dom! Het is gebeurd, vanwege een meisje! Ik zucht diep en duw de buitendeuren open. Ik knipper met mijn ogen en zie Julia opeens op een bankje zitten. Zwijgend plof ik naast haar neer.
'Dus jij vindt het nodig mij te negeren,'. Vraag ik haar. Ik zwijg en staar voor me uit.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

xMerlex schreef:
Ryan Bradley:

'Ik zie wel, ik heb wel wat ideeën in mijn boekjes staan, maar die zijn allemaal erg onrealistisch... voor nu in ieder geval. Ik heb een eigen YouTube kanaal waar ik onder andere vlogs op zet en zo, maar ik zie wel wat we allemaal gaan doen in de opleiding. Welke specialisaties heb jij eigenlijk?' Het gaat een beetje snel voor me. 'Vlogs? In ieder geval ik doe dans en muziek. Wat doe jij precies?' vraag ik hem. Ik kijk even op mijn horloge. 'Uhh... moet jij niet zo naar je les? Het begint toch kwart voor 11?'. Nu kan het lijken alsof ik hem weg wil hebben, maar dat is niet zo. Denk ik... Ik begin opeens te filmen met de Camera die ik in mijn handen heb. Ik kan hem niet uitzetten. Ik besluit maar om Alfie gewoon te filmen. Zijn eerste kennismaking. Haha, dan heb ik in ieder geval ook iets te doen. 'Ik film je naar je eerste les' zeg ik tegen hem. 'Dag 1' begin ik met de camera. Haha, geweldig dit. 'Alfie is aan het computeren terwijl hij eigenlijk naar zijn kennismaking moet gaan. Hoe zullen de leraren dat vinden? En hoe gaat hij de dag verder doorbrengen? Oke ik kan dit echt niet' en ik geef de camera terug. Hij zal het nog moelijk krijgen met zo'n figuur dat steeds aan zijn spullen zit.

Alfie Emmet Lawley
'Vlogs is eigenlijk gewoon een blog, maar dan gefilmd,' leg ik uit, 'en ik doe regie en design.'
Hij drukt op het film knopje waardoor mijn camera begint te filmen, ik lach en haal mijn schouders op. 'Oké, ik vind het best,' zeg ik, ik kijk op mijn horloge. 'Oh, fuck het is al kwart voor elf,' ik prop snel wat spullen in mijn tas en pak de camera aan. Ik zet die op mijn bed.
'Ik zie je straks nog wel, ik moet nu naar design,' zeg ik, ik gooi mijn rugzak over mijn schouder en ren snel de kamer uit. Ik gooi de deur achter me dicht en ga snel opzoek naar het lokaal. Gelukkig vind ik het snel. Ik loop naar binnen en ga aan een tafeltje zitten. Ik pak mijn boeken uit mijn tas en probeer mijn hijgen onder controle te houden.

[ bericht aangepast op 4 mei 2013 - 20:16 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Julia Alicia Miller
Een tijdje bleef ik voor me uit staren, terwijl er allemaal gedachtes door mijn hoofd heen gingen. Toen Ethan naar buiten kwam en naast me kwam zitten, zei ik daarom in eerste instantie ook helemaal niks. 'Dus jij vindt het nodig om mij te negeren' hoorde ik hem zeggen, waarna ik nog even stil bleef. Eigenlijk had ik gewoon helemaal geen zin om met hem te praten, de vreugde waarmee ik deze school was binnen gekomen was namelijk helemaal verdwenen en ik zou op dit moment het liefste gewoon terug gaan naar mijn crew, naar mijn mensen. Ik had verwacht dat ik hier bijna niet aan ze zou denken, aangezien het hier heel anders was, aangezien hier een heel ander soort mensen rond liepen. Die waren er ook wel, ongetwijfeld, maar de mensen die ik tot nu toe had ontmoet zorgden er alleen maar voor dat ik aan hun moest denken. 'Dus jij vond het nodig om zomaar klappen uit te gaan delen aan iemand waar je nog een heel jaar mee op een kamer moet zitten' was het antwoord dat ik uiteindelijk aan Ethan gaf.

[ bericht aangepast op 4 mei 2013 - 20:33 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

(Mon tops ,wow ik heb wat gemist :x ,waar kan ik inspringen en is er nog iets blangerijks gebeurd?)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Elizabeth Lauren Michels

Ik loop haar vlug achterna. Voor ik het goed en wel besef, ligt zij onderaan de trap. Vlug ren ik haar achterna en kniel naast haar neer. 'Gaat het?' Ik kijk haar aan en help haar overeind. 'Wil je op mijn rug,' vraag ik met een scheve grijns en kijk haar aan. Ik ondersteun haar wel, het zag er pijnlijk uit hoe ze was gevallen. 'Wat deed jij nou gek,' vraag ik met een zachte grinnik. De uitspraak; Haastige spoed is zelden goed, lach nu echt op het puntje van mijn tong, maar ik zweeg en keek haar toch bezorgd aan. Ik loop rustig richting de juiste lokalen, maar lette wel op of het wel ging. Van de trap afvallen is altijd pijnlijk en ze heeft morgen sowieso blauwe plekken. Het zou mij ook kunnen gebeuren, maar ik ben altijd voorzichtig op de trap. Ik ben zelf een keer zo hard van de trap gevallen dat ik mijn arm had gebroken. Mijn ouders en Ethan vet bezorgd, Dylan stond me keihard uit te lachen, maar dat heeft mij misschien ook wel afgeleid. Ik mis hem echt. Nog steeds zit hij elke dag in mijn hoofd. Het is raar, maar het irriteerd me niet. Het geeft me juist het gevoel alsof hij nog bij me is. Dylan zal nooit echt verdwijnen, want hij blijft voor altijd dicht bij me.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ethan Ryan Michels

Ze zwijgt en reageert niet. Ergens vind ik dat bloedvervelend, want nu zit ik ook met mijn gedachtes opgescheept. In de verte hoor je de drukke geluiden van New York, maar hier in dit soort tuintje is het juist heel rustgevend. De geluiden zijn enkel de achtergrondgeluiden, maar ze lijken zo oneindig ver weg. Alsof de hele wereld achter je ligt en jij in de hemel bent. Ik open mijn ogen langzaam weer en kijk naar de bomen en bloemen voor me. Het windje biedt verkoeling op de toch wel redelijk warme dag. Ik bijt op mijn lip en denk over het afgelopen jaar. Ik mis niks van mijn thuis basis, zelfs mijn vrienden niet. Ik mis er niks aan. Mijn huis niet, mijn ouders niet, mijn vrienden niet. Het liefst had ik mijn herinneringen ook in dat huis achter gelaten en ergens hoopte ik ook dat ik die daar zou achterlaten, maar ze waren er nog steeds. Het leek alsof ze met één seconde lijm aan me waren vastgeplakt. Dylan spookte vandaag al de hele dag door mijn hoofd, alsof zijn geest zich in mijn hersenen had geplant. Het irriteerde me, misschien kwam het wel door de XTC. Ik weet dat het niet zo is, het is gewoon een gevoel. Genaamd schuldgevoel. Als ik Elizabeth zou vertellen dat we ruzie hadden om een meisje, dan zou ze zo boos op me zijn. Misschien is ze dat nu ook wel. Ik ben het in iedergeval op mezelf. Ik ben boos op mezelf, maar ik doe er niks aan om dat te veranderen. In tegendeel, ik doe dingen, zodat ik bozer kan zijn op mezelf. Gewoon om mijn schuldgevoel te verkleinen en de woeden te vergroten. Woeden is makkelijker kwijt te raken dan schuldgevoel. Woeden is makkelijker te handelen dan verdriet. Woeden is gewoon makkelijker. Ik draai langzaam mijn hoofd, zodat ik haar aankijk. ik wilde er gelijk tegen inwerpen dat ik niet sloeg, maar ik zei niks. Er kwam geen één zinnig woord over mijn lippen of in mijn gedachtes op. Ik zwijg en kijk weer naar de bomen die aan het eind van hun bloei staan. September al weer. Het ongeluk was in oktober, bijna een jaar geleden.
'Je beantwoord mijn vraag niet,' beantwoord ik haar, zonder haar aan te kijken. 'Waarom zou ik jouwe dan wel beantwoorden?' Mijn woorden worden meegenomen door het windje. Ik bijt op mijn lip en buk voorover op het bankje. Een roze blaadje pak ik op. Het is van de boom hier tegen over. Ik kijk er even naar, het blaadje had al een bruine gloed. Het begon te rotte, net zoals mijn hart aan het rotte was. Ik gooi het weg, het boeide me namelijk niet. ik moest immers ook boeten voor het ongeluk. Toch? Ik reed, ik reed door oranje. Mensen zeggen dat ik er niks aan kan doen. Ik kon ook niet weten dat een bestuurder door rood zou rijden en ik reed nou net door oranje. Het was pech, het was toeval. Toch is het gebeurd en ik reed. Ik had kunnen wachten tot het stoplicht weer groen zou zijn, maar ik was door oranje gereden. Ik haat oranje, het is een verschrikkelijke kleur.
Ik kijk naar mijn handen en vouw ze samen. Ik zit nog altijd voor overgebogen met mijn ellebogen op mijn benen.
'Ik sloeg niet, ik had hem kunnen slaan, maar dat deed ik niet. Plus punt voor mij,' mompel ik. 'Maar wat moet ik dan? Dank je zeggen? Bedankt voor de blauwe rug? Bedankt voor me irriteren? Bedankt voor mijn leven te verneuken? Bedankt voor de leuke eerste schooldag? Bedankt dat je zo bent? Bedankt...' Ik lach even spottend en schud met mijn hoofd. 'Zo ben ik niet. Misschien was ik zo, maar nee. Niet meer. Weet je, vroeger was ik zo'n lafaard. Ik was zo'n lafaard die over me heen liet lopen, die geloofde in wat de mensen zeiden, maar nee. Ze logen allemaal. Iedereen liegt. Al is het om iets kleins. Ouders leren dat liegen slecht is, maar vervolgens liegen ze tegen je dat de kerstman echt is. Ze liegen als je vraagt of er iets is, dan zeggen ze niets, maar het volgende moment hoor je ze weer zachtjes fluisteren. En mensen liegen als je vraagt of het goed met ze gaat. Je hoopt het antwoord te horen dat je wilt horen. Ik bedoel, als ik jouw vraag hoe het gaat, dan hoop ik dat je goed zegt, omdat je anders je hart gaat uitluchten over je verleden of iets en daar heb ik echt geen zin in. Want dan moet ik je troosten en dan heb ik jouw problemen naast de mijne. Jij zou dat ook niet willen. Dus ik zou ook liegen als ik dank je zou zeggen of als ik het zou accepteren.' Ik zwijg. Wat was ik allemaal aan het zeggen? Het sloeg nergens op! Het was geen eens een antwoord, het was een verhaal die ik even kwijt moest. Misschien een preek? Of... Nou ja, weet ik veel. 'Ik heb geen antwoord op je vraag,' zeg ik uiteindelijk. 'Ik vind het gewoon leuk om te laten zien wie de baas is, denk ik.' Ik kijk bedenkelijk voor me uit en sla mijn benen over elkaar. Ik kijk Julia langzaam aan van opzij.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mike Oliver Smiths
Verveeld slenter ik door de gangen en bestudeer het blad van mijn lessenrooster die ondertussen al vol kreuken en plooien zit.
De inkt die al lichtjes geschaaft is duid aan dat ik nu kennis moet maken met de andere mensen als ik het niet verkeerd heb.
Eerst ga ik best naar mijn kamer om mijn sporttas daar te dumpen en dan ga ik zo naar het lokaal,ookal was ik wat laat.
Zodra ik aan mijn kamer ben wat nummer 38 is ga ik binnen en dump mijn tas op een bed ,om daarna weer uit mijn kamer te gaan.
Ik slenter wat en kijk verveeld naar mijn versleten verkleurde vans. Na even stappen b en ik bij het lokaal en ga ik zonder te kloppen binnen. Ik neem een stoel draai hem omgekeerd en ga zo zitten dat ik met mijn armen een de stoelleuning kan leunen.
Ik heb waarschijnelijk niet zo heel veel gemist.

Alexander Flynn Martis
Gestrest loop ik door de gangn ,ik was mijn blaadje kwijt en had uren lopen zoeken om het dan uiteindelijk toch in mijn rugzak terug te vinden ,waardoor ik nu veel te laat ben. Ik hield niet echt van laat zijn. Dat is zo....genant als je als laatste ergens bent.
Ik snelwandel door de gangen richting kamer nummer 36.Ik heb geen idee of mijn kamer genoot daar al is of is geweest.
Ik klop even ,maar als ik geen reactie hoor ga ik toch binnen. Er was nog niemand ,veel beter voor mij ik nam er beste bed en dumpte er mijn spullen op,het enige wat ik wel meenam van mijn notitie blokje en een potlood.
ALgauw ga ik de kamer weer uit en ren ik bijna naar het lokaal. Ik klop eerst aan en ga daarna naar binnen om me naast iemand te zetten.
Hopelijk heb ik niet zo veel gemist.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Julia Alicia Miller
Als Ethan zegt dat ik zijn vraag niet beantwoord en hij daarom ook niet mijn vraag gaat beantwoorden, bijt ik op even op mijn lip. Ik kon hem moeilijk antwoord geven toch? Ik kon hem moeilijk vertellen dat ik niet op hem gereageerd had omdat hij me aan iemand deed denken die hier niet op school thuis zou passen. Dat zou hij waarschijnlijk verkeerd opvatten, misschien zelfs als een belediging zien. Alsof ik probeerde te zeggen dat hij hier niet thuis paste, maar dat zou onzin zijn. Dat zou hetzelfde zijn als dat ik hier zelf niet hoorde, alleen maar door de plek waar ik vandaan kwam. Natuurlijk was dat wel wat de docenten wilden, mensen uit buurten waar ik vandaan kwam en mensen die zich gedraagden zoals Ethan dat deed wilden ze het liefste niet hebben, hoewel wij net zo goed, zo niet beter, waren dan mensen die geen verleden met zich mee draagden. Toen Ethan weer begon te praten was ik inmiddels weer zo diep in gedachten verzonken, waardoor ik opschrok. Langzaam drongen zijn woorden tot me door, waardoor ik hem uiteindelijk verbaasd aankeek. 'Hoe wil je op zo'n manier laten zien dat jij de baas bent?' vroeg ik verbaasd. Ik wist niet hoe dat hier ging, maar waarschijnlijk ook niet door het vechten en in de wijken hierbuiten... daar gingen de gevechten er toch echt wat ruiger aan toe.

[ bericht aangepast op 4 mei 2013 - 22:56 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Ethan Ryan Michels

Ik zucht en kijk haar aan. 'Ik weet het niet. Ik heb gewoon geen zin in het feit dat mensen sterker denken te zijn dan mij. Weet ik veel. Vraag niet zoveel,' mopper ik en zak onderuit. Ik sla mijn armen over elkaar en voel mijn hoofd weer bonsen. Ik haal een hand door mijn haren en bijt hard op mijn lip. Waarom vroeg ze zoveel? Ik had helemaal geen zin om te antwoorden op al haar vragen, ze beantwoorde geen één van mijn vragen. 'Ik ga je ook niet meer antwoorden' zeg ik dan ook. 'Jij beantwoord mij ook niet,' mopper ik. 'En we stellen elkaar veel te moeilijke vragen,' vervolg ik en kijk haar kort aan. 'Welke specialisaties heb je,' vraag ik haar dus maar, als ze hier ook niet op ging antwoorden zou ik opstaan en weglopen. Als ik nog een zo'n irritante vraag kreeg, zou ik mijn muziek indoen en weglopen. Eigenlijk zou ik gewoon de hele tijd weglopen, tenzij ze gewoon antwoord zou geven en niet moeilijk zou gaan doen. Ik zucht diep en kijk weer voor me uit. Die hoofdpijn haalde mijn hele humeur weer naar beneden. Ik sluti mijn ogen en schud mijn hoofd. Klote zooi, hoe moest ik met die koppijn dansen? Ik had die pillen nog, maar ze mochten niet te snel opgaan... Dat kan ik echt niet gebruiken!

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ryan Bradley:

Nou, die was snel weg. Ik besluit om mijn moboel en oortjes te pakken en naar de aula te lopen. Ondertussen zet ik liedjes op. Eerst komen een paar minder rustige liedjes. Ik bots tegen iemand aan. ik weet niet wie het is. 'Sorry' zeg ik snel en ik loop verder. Ik kom aan in de aula. Hij is erg rustig, dus ik plof neer op de bank. Ik skip deze track en ik kom bij een rusig liedje. Het enige rustige liedje volgens mij. Waarom heb ik deze er ook al weer op? Dan schieten mijn ogen open. Ik herriner me dit liedje, maar ik kan hem niet precies plaatsen. Als het refrein komt schiet het bij me binnen. Het is een liedje van vroeger. Mijn ouders, niet mijn biologische leerden het me vroeger. Toen ik er 8 dagen geleden achterkwam dat ik was geadopteerd vertelden ze me ook dat mijn biologische ouders dit liedje al voor me zongen. Zij vonden het ook mooi dus gingen er mee door. Ik bijt op mijn lip maar kan mijn waterige ogen niet tegenhouden. Ik moet me niet zo aanstellen, dat kan je ook niet gebruiken op deze school. Boos kijk ik voor me uit. Ik zucht diep en skip het lied. Als die bridge kwam, dan was ik zeker aan het janken. Ik ben toch zo slecht, ik kan me niet beheersen. Wat voor een slappeling ben ik? Ik schud mijn hoofd en luister verder naar de liedjes.

(Iemand voor Ryan?)

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Julia Alicia Miller
Toen hij zei dat hij mijn vragen niet ging beantwoorden omdat ze veel te moeilijk waren, besloot ik even niks te zeggen. Voor mij waren deze vragen heel logisch, ik was hiermee opgegroeit. Maar bij hem leek het er ineens op alsof hij sinds kort veranderd was en er eigenlijk geen idee van had waar hij mee bezig was. Toen hij me vervolgens vroeg welke specialisaties ik deed, verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Dit was inderdaad een veel makkelijkere vraag, eentje die ik heel makkelijk kon beantwoorden zonder ook maar iets over mezelf vrij te geven. 'Ik doe dans en regisseren' Dans was echt mijn passie geworden sinds ik bij mijn crew was gekomen, regisseren deed ik gewoon omdat ik het leuk vond om de baas te spelen. 'Wat doe jij?' Als ik hem zo bekeek leek hij heel erg op een danser, maar wat zijn tweede specialisatie was... zoiezo geen design, zang of schrijven, aangezien hij dan nu in de les zou zitten, fotografie leek me ook niks voor hem, maar wat hij wel deed wist ik echt niet.

---

Keep your head up, keep your heart strong

(MT

wat heb ik gemist en waar kan ik inspringen?)

---

Spoiler alert: you will save yourself