Let's play a game speeltopic 1. - Speeltopics

iets wat begint als een onschuldig spel eindigt in een drama.


Het gaat over een groep jongeren die elkaar niet kennen. Ze zijn 6 week op vakantie en het is hun eerste dag daar. In de loop van deze eerste dag leren ze elkaar een beetje kennen. 's avonds bij het kampvuur na een aantal drankjes komt 1 van hun met het idee aanzetten om een spel te gaan spelen. Er wordt flesje gedraaid en zo worden de stelletjes gevormd, de regels zijn simpel: je gedraagt je als een stel Maar je mag niet verliefd worden. Het begint als een leuk spel maar wat gebeurd er als je echt verliefd wordt? of je 'partner' vreemd gaat en jij jaloers wordt? of wanneer er teveel harten worden gebroken? Iedereen is zeker van zijn zaak en iedereen wil willen, de inzet is hoog: €100 per persoon en misschien wel je hart. Degene die aan het eind van de vakantie écht niet verliefd is geworden wint het geld.

Regels:
- Maximaal twee rollen per persoon.
- Er is een minimum van 3 regels per post. (dit lijkt me makkelijk te halen)
- Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
- Reserveringen blijven 48 uur staan.
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus worden niet goedgekeurd
- Alleen je eigen karakters besturen
- 16+ is toegestaan
- bekende mensen zijn toegestaan (zoals 1D etc. maar ze zijn dan niet bekend)



Meisjes:
- Laura Rose Parker - xGoodwill
- Julia Shepherd - Castillion
- Bella Maria Talbot - BloodyFace
- Scarlett Fay Johnson - lilangel
-Caroline Sofia Middleton - amy66
- gereserveerd door ALLSTARSx


Jongens:
- Hugo Paul Bour - JJHamblett
- Finnegan -Finn Brandon von Monroe - Mufinn
- Daniel -Dan Kilian von Monroe - Mufinn
- Sal Levine - Shion
- Zeth James Parker - lilangel
- Joe Jackson - manonlarissa

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 14:17 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

[omg kutttt ik moet oook trainen heeelemaaal vergeten -.- tis maar goed dat je het zegt.. ;o]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Daniel -dan Kilian von Monroe
De reis was druk geweest. Lange vliegreizen waren al niets voor mij, laat staan voor Finn. Hij had geen seconde stil gezeten en ik had er nog hoofdpijn van. Ik had hem gedwongen zijn pillen in te nemen, maar deze had hij in mijn gezicht gespuugd, nog nadat hij in me in mijn arm gebeten had. Niet echt een groot succes dus. Nu huppelde hij voor me uit terwijl hij zijn enorme koffer achter zich aantrok. Ik keek op het kleine plattegrondje van het vakantiepark, wat we bij de ingang hadden gekregen, maar werd er echt niet wijzer van. Omdat ik op het kaartje keek, e. Allee behalve voor me knalde ik tegen iemand op en even wilde ik schelden omdat ik dacht dat het Finn was geweest. Maar toen ik opkeek was het niet Finn. Wel riep ik zijn naam, zodat hij zou stoppen en niet al weg zou zijn straks en ik hem niet meer kon vinden. 'Sorry, mijn fout.' Verontschuldigde ik me. Ik keek even naar de kapotte koffer van het meisje. 'Lukt het?' Grijnsde ik. Finn stond nog niet binnen een seconde naast me en keek naar de koffer. 'Die rijt niet meer hoor.' Merkte hij simpel op.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Caroline Sofia Middleton

Met een grote glimlach op mijn gezicht wandel ik het vakantiepark binnen. Het ziet er mooi uit! Als mijn koffer niet zo zwaar was, zou ik gaan rennen om zo snel mogelijk de huissleutel te halen. Nou eigenlijk niet, maar ik zou wel sneller lopen. En het zou ook een stuk makkelijker zijn.
Even later loop ik zoekend door het park, op zoek naar het huisje. Het is niet eens voor mij alleen. Als het goed is zijn er 11 anderen, waarvan 6 jongens en 5 meisjes. Misschien komt er nog wel een vakantieliefde. Wie weet. Maar meestal neem ik vakantieliefdes niet echt serieus. Na een paar dagen ben ik er meestal weer klaar mee. Geen serieuze relatie voor mij! Uiteindelijk vind ik het huisje. Als ik naar binnen stap roep ik meteen: 'Hallooo! Is er al iemand?' Ik wil niet de eerste zijn.

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Bella Maria Talbot.
Al zolang ze zich herinneren kon, was ze een meisje dat nogal.. apart was aangelegd. Meestal kon ze op het eerste oog zien of ze iemand aardig vond of niet. De meeste mensen hadden wel geluk, al kon het altijd weer omslaan. Bella zat wat vreemd in elkaar. Maar niet op een negatieve manier.
Het zag er naar uit dat haar koffer het niet meer deed. Ze stond gebukt bij het ding, prullend aan het wieltje aangezien ze graag wou weten hoe het ermee was. Helaas zag het er naar uit dat het echt stuk was.
Op het moment dat de jongedame zich weer recht wou zetten, botste er iemand heel oncharmant tegen haar op. Bijna verloor ze haar evenwicht, maar voor het moment dat ze viel, wist ze dat te herstellen.
Met een frons op haar voorhoofd draaide ze zich naar de persoon om. Nu zat er nog meer zand in haar slippers ! Daar zat ze nu niet bepaald op te wachten !
Ze veegde een paar lokken bruin haar uit haar gezicht voor ze de jongeman aankeek met haar altijd heldere ogen. 'kan gebeuren,' kwam er op een wat zwoele toon uit. Bella sprak altijd op een zwoele toon, het was niet aangeleerd, het was nu eenmaal zo.
'Nee, het lukt niet, mijn koffer is... een beetje dood en het ding weegt een ton, no way dat ik hem naar die kuthut kan krijgen zonder dat ik mezelf bezeer, en bedankt meneer bijdehand, het was me nog niet opgevallen,' ' mompelde ze. Het zat haar niet mee, en dat liet ze merken ook. Al klonk het niet onvriendelijk.

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Finnegan -Finn Brandon von Monroe
Mijn lip trok naar beneden toen het meisje me bijdehand noemde en met grote ogen keek ik van haar, naar Dan en weer terug. Dat was ook niet aardig. 'Misschien had je gewoon een koffer moeten meenemen, die het deed. Of er wat minder in moeten doen.' Glimlachte ik onschuldig en zachtjes wiebelde ik heen en weer. Mijn blaas stond op springen en ik had hier niet zo'n zin in. Ik had uren stil moeten zitten en dat was nu niet iets wat voor mij was weggelecht. 'Dan kom, ik moet plassen en het is duidelijk dat ze niet op ons zit te wachten.' Piepten ik stil en trok even aan aan de zoom van zijn shirt. Dan rolde even met zijn ogen en gaf me een zachte duw. Beledicht bolde ik mijn wangen en fauwde ik mijn armen over elkaar. 'Waar moet je heen? Dan helpen we.' Dit was Dan typisch dan. Poeslief en altijd behulpzaam. Zielig piepten ik. 'Straks plas ik in me broek hoor.' Piepten ik zielig. 'Doe dat.' Nu was ik degene die Dan een duw gaf. 'Blaaaah!' Roep ik in zijn gezicht en mokkend fronste ik mijn wenkbrauwen. 'Alsjeblieft. Let niet op hem, hij kan er niets aan doen.'verontschuldigde Dan zich, voor mijn gedrag. Meteen sla ik mijn ogen neer. Ik kon er toch echt niets aan doen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Bella Maria Talbot.
Missschien, heel misschien, maakte de jongeman daar wel een punt. Bella had iets minder mee kunnen nemen, daarnaast had ze ook geweten dat de koffer niet helemaal deugde. Toch had ze gehoopt dat hij het zou volhouden tot aan het huisje. Nu was ze er bijna, begaf het ding het alsnog. Wat ze best wel teleurstellend vond.
'Ja, misschien wel,' knikte ze de drukke jongen dan toe. Het was zelden dat ze zo iemand als hem tegen kwam, wat ze wel wonderbaarlijk vond.
'Ooh' rolde er verbaasd over haar zachtroze lippen. Omdat die ene haar liever achter zich liet, had ze niet verwacht dat ze nog hulp aangeboden kreeg. 'Ik moet naar de enorme hut.. ehm.. ' ze pakte de plattegrond erbij en wees het voor hem aan. het was zo'n hut met een moeilijke naam, dus ze vond het wat minder makkelijk om het hardop te zeggen. Niet dat ze ook maar enige problemen had met taal.
'Ik wil niet dat er iemand in zijn broek plast, kan je het nog even ophouden of is de nood te hoog? Je bent toch een man? Kijk om je heen, bosjes genoeg.' kwam er uit, het was haar logica, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
'Het is niet erg, ' glimlachte ze dan toe voor ze haar hand uitstak. 'Bella,' stelde ze zichzelf voor, het was wel zo beleefd.
Ze had geen problemen met drukke mensen, al was ze wel gesteld op haar rust.

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Hugo Jake Paul Bour

Zwijgend kijk ik naar de tv, waar Saw (ik kon het niet laten) op te zien was. Ik hield van horrorfilms, maar mijn favorite film was toch wel Paranormal Activity 3. 'Huug? We moeten gaan!' Riep mijn vader. 'Oke ik kom!' Riep ik naar beneden. Ik haatte het als iemand mij 'Huug' noemde. Het klonk als spuug of zo. Ik zet de film uit en til mijn koffer op. Oef! Die was zwaar! Kelly kwam binnen en pakte Mac, mijn hamster. In mijn afwezigheid mocht zij voor hem zorgen.
Kelly was trouwens een van mijn zusjes. In totaal had ik vier zussen, ik was vond trouwens het getal vier echt stom, ik kwam het overal tegen! Ik was op vier april jarig(april is ook nog eens de vierde maand.) Ik ben geboren in 1994 en ik heb vier namen met allemaal vier letters.
'Zorg goed voor hem.' Zei ik tegen Kelly. Ze knikte en en kuste hem op z'n kop.
'Hugo! We moeten nu echt gaan!' Riep mijn vader weer. Ik zeg Kelly en Louise, die achter haar was komen staan, gedag en loop naar beneden. Ook Babette en Emma zeg ik gedag en loop naar de auto. 'Hier heb je nog wat snoepjes voor onderweg en voor daar.' Zegt mijn moeder en ik stap in de auto. 'Succes!' Ik glimlach en mijn vader start de auto, ik had ook wel zelf een rijbewijs, maar geen eigen auto en ik mocht die van mijn vader niet lenen, want die hadden hem zelf ook nodig. We rijden de straat uit en ik bedenk me opeens iets. Wat als iedereen een konijn zou zijn, wat zouden we dan eten met Kerst? Mensen? Of gewoon alleen wortels?
De weg vloog voorbij en we stopten bij een park. 'Dag Hugo' zegt mijn vader en hij drukt een kust op mijn wang. 'Dag pap, bedankt voor het brengen!' Zeg ik en ik spring de auto uit. Ik pak mijn tas en loop naar de ingang. Ik zwaai naar mijn vader en loop naar binnen. Ik zoek mijn huisje en loop naar binnen. 'Hoi!' Roep ik naar binnen.


(Zeg gerust hoi teruf^^)

[ bericht aangepast op 23 april 2013 - 17:05 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

-Ik zou willen, maar Sal is buiten aan het rondlopen met zijn koffer -

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

(Hij kan hem misschien gehoord of gezien hebben^^)

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Daniel -dan Kilian von Monroe
Het liefst pakte ik nu de ducktape uit mijn ras en plakte ik Finn zijn mond dicht. Ik wist dat ik precies hetzelfde was als ik mijn pillen niet slikten, maar dat maakte hem nu niet minder irritant. Normaal kon ik het veel beter hendelen en ging ik in de drukheid mee. maar ik was gewoon moe en het enige wat Finn kon doen was jammeren en klagen. Het meisje wees aan op het kaartje waar ze heen moest en ik keek op die van mezelf. 'He, daar moeten wij ook heen.' Merkte ik op. 'Oke doei.' Onderbrak Finn me, waarna hij zoals voorgesteld de bosjes in te rende. Ik zuchten. 'Dan.' Stelde ik me dus maar voor, toen het meisje dat ook deed. 'En ik ben Finn!' Gilt mijn gestoorde broertje uit de bosjes. Ik fronste mijn wenkbrauwen en even zuchten, terwijl ik mijn hand door mijn haar haalde. Finn zijn tanden stonden nog altijd in mijn onderarm en het Brande best wel. Ik had af en toe echt het idee dat ik een kleuter aan het opvoeden was. En dat terwijl hij maar tien minuten jonger was dan ik. Finn verscheen weer en meteen schoof ik mijn koffer in zijn handen. 'Hier. Als jij de onze nu even voortrekt.' Mompelde ik, terwijl ik zelf de koffer van Bella over nam en optilde. Hij woog echt een ton en ik hoopte maar dat we er snel waren. 'De volgende keer mag je inderdaad wat minder meenemen.' Concludeerde ik.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Joe Jackson
Na een tijdje zoeken en een aantal keren de verkeerde kant op te zijn gelopen, had ik het huisje - of zeg gerust huis - eindelijk gevonden. Ik haalde mijn tas van mijn schouders af en droeg hem nu gewoon normaal. Er stond een jongen bij het huisje. "Hey," zei ik, nadat hij hoi had geroepen. Hij riep het dan wel naar binnen toe en ik stond nog wel buiten, maar het leek me wel zo vriendelijk om gewoon antwoord te geven. Ik zette mijn tas op de grond neer en rekte mezelf even uit. Die tas was toch zwaarder dan ik in eerste instantie had gedacht. Mijn schouders deden nu behoorlijk veel pijn, aangezien ik dat gevaarte de hele tijd op mijn schouders had gedragen. Ach, dat was dan wel weer een wijze les. Géén zware tassen op je schouders dragen, hoe comfortabel het op het eerste gezicht ook lijkt. Gewoon niet doen.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Caroline Sofia Middleton

'Halllooooo!!!' roep ik nog een keer, in de hoop dat er al iemand is. Ik laat mijn koffer vallen en kijk door het kleine halletje. Het ziet er best mooi uit. Ik hoop dat de anderen ook erg aardig zijn en goed gezelschap, anders wordt het een nog al saaie vakantie. Het liefst mensen met een goed gevoel voor humor. En er zitten hopelijk ook nog een paar leuke jongens bij. Dan wordt het ook leuk. maar toch... Ik ken mezelf lang genoeg om te weten dat ik snel klaar ben met een jongen. 'Is er al iemand?!' roep ik dan.

---

It just takes one negative comment to kill a dream

Bella Maria Talbot.
Het viel zeker op dat de ene jongen wat drukker was dan de andere, maar ergens had ze het vermoeden dat beide jongens aan adhd leden, of, hadden. Want ze je kon er niet heel erg aan lijden. De meeste mensen vonden het immers geen probleem dat ze het hadden.
Ergens vond Bella het wel schattig, de manier waarop de een zich helemaal uitte, en de andere - die ze nu kende als Dann - hem probeerde in het gareel te houden.
'hij is wel.. wispelturig of niet?' kwam er wat vertwijfeld over haar lippen. Ze streek een lok haren achter haar oor terwijl ze even naar de bosjes bleef kijken. Over het algemeen had de jongedame gelijk een hekel aan zulk soort mensen. Maar op het moment was ze goed gehumeurd, iets wat in hun voordeel werkte.
'Oke, dan zitten we dus in hetzelfde huis,' glimlachte ze hem een stel stralende witte tanden toe. Het zou wel druk worden met die twee, in elk geval met een van de twee. Maar het was niets wat ze niet aankon. Bella stond immers stevig in haar schoenen.
'Het spijt me echt heel erg, maar ik ben niet zo sterk, dus ik krijg hem niet voort getrokken, laat staan dat ik hem kan tillen. Op de terugreis is hij denk ik wel lichter, helemaal nu het wieltje stuk is,'
Op een rustig tempo liep ze met de beide heren mee over het zandpad richting het huis, het was een lange reis geweest en ze was best wel moe. Maar iedereen leren kennen leek haar wel een goed idee.

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Sal Levine

Mijn mobiel haalde ik tevoorschijn om te kijken hoe laat het was. Misschien was het toch maar eens tijd om naar het huisje te gaan. Tijdens het lopen had ik oordopjes in mijn oor gedaan en was muziek gaan luisteren, maar naar mate ik dichterbij het huisje kwam zette ik toch maar het geluid een stuk zachter. Zeker nu ik ook nog eens mensen bij het huisje zag. Eventjes stond ik stil en keek voor de zekerheid op het papiertje waar ik de gegevens van mijn huisje had opgeschreven. Ik zat goed, maar blijkbaar was ik weer eens vergeten dat ik niet alleen in dit huisje zat. Ik wist al weer waarom ik daarvoor had gekozen, het was goedkoper dan dat ik een eigen huisje nam. Ik zuchtte eventjes en liep maar naar het huisje toe. Mijn muts trok ik voor de zekerheid nog maar iets beter over mijn hoofd. Kom op Sal, je kunt heb. Je hebt ergere dingen meegemaakt.

-Mijn stukjes zijn niet altijd zo kort, alleen soms vind ik het nog wel eens lastig om iets langs te bedenken als hij alleen is ;d-

[ bericht aangepast op 23 april 2013 - 20:06 ]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Scarlett Fay Johnson

Ik zucht diep en sla mijn armen mokkend over elkaar 'Maar mam ik wil helemaal niet op vakantie'. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik hield van vakanties maar niet zonder dat er iemand mee ging die ik kende en hier zou ik niemand kennen. 'Geen gezeur Scarlett je maakt maar nieuwe vrienden en nu de auto uit'. 'Moet ik je er soms uitslepen?' zegt mijn broer terwijl hij me met een grijns aan kijkt. 'Je doet je best maar' zeg ik nog altijd mokkend. Dit had ik beter niet kunnen zeggen, voor ik het door heb heeft hij mijn autodeur open en trekt hij me uit de auto. 'Nate!!' gil ik protesterend maar hij heeft me al over zijn schouder gelegd. Ik waag nog een poging om los te komen maar het is hopeloos. Algauw heeft hij mijn koffer uit de auto gehaald en loopt hij naar de receptie waar hij me incheckt en dan gaat hij opzoek naar mijn huisje. Even moet ik lachen, dit moet er echt heel raar uit zien. Ik probeer mijn kleren nog enigszins te fatsoeneren. 'Nate ik kan zelf wel lopen hoor'. Even hoor ik hem grinniken. 'Zet me nou neer' Zeg ik op een zeurderige toon. 'En je weet zeker dat je er niet vandoor gaat muis?' Even draai ik met mijn ogen, muis zo noemde hij me nou altijd. 'Ja, ik zal heel braaf opzoek gaan naar mijn huisje'. Weer hoor ik hem grinniken en voor ik het weet sta ik op de grond. 'Gedraag je hé, en veel plezier maken'. Zegt hij grijnzend en na hem nog een knuffel te hebben gegeven loopt hij terug naar de auto. Ik kijk hem lachend na. Dan draai ik me om en loop ik naar het huisje. Ergens hoop ik dat niemand het gebeuren van net heeft gezien.

[ bericht aangepast op 23 april 2013 - 20:53 ]

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.