Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Destiney L. Jones
Met een tevreden zucht word ik wakker. Buiten vluiten de vogeltjes vrolijk, de zon schijnt. Een heerlijke dag.
"Des..! Oh, je bent al wakker" Mijn broer Alex komt mijn kamer binnenstormen om me wakker te maken.
"Teleurgesteld broertje? Nu kun je me niet natgooien, niet zonder reden" Zeg ik grinnikend. Alex was mijn tweelingbroer. Niet dat veel mensen het wisten. We vertelden het nooit tegen mensen. De enigen die het wisten kunnen gewoon logisch nadenken. We zijn even oud, maar hij is een dag eerder jarig dan ik.
"Tuurlijk kan ik het wel!" Roept hij grijnzend van trots. Niet veel later voel ik hoe mijn gezicht nat word, ik slaak een gilletje als ik het water mijn shirt in voel druppen.
"ALEX! DAT IS HARTSTIKKE KOUD!!!" Gil ik boos. Voor ik iets kon doen was Alex al lachend naar beneden gerend.
Als ik na een halfuurtje ook naar beneden loop verwacht ik uitgelachen te worden, maar iedereen is in serieus gesprek.
"Die moordenaars zijn weer bezig geweest" Hoor ik mijn vader verwijtend zeggen, meteen weet ik waar het over gaat: Gister is Elise Fell overleden bij een zogenaamde 'dieren aanval'. Ik zucht diep en eet wat brood. Ik negeer het gesprek dat hier gaande is wijselijk.
Als ik uitgegeten ben ga ik nog even naar de stallen om mijn paardje een appel te geven, meteen erna stap ik op mijn fiets waarna ik richting school ga.

Little do you know

Rosemary Noorah Mikaelson
Ik was al een tijdje wakker, maar besloot uiteindelijk toch naar de Mystic Grill te gaan. Ja, het was vroeg, maar ik was niet het type persoon dat snel dronken werd. Ik heb nooit gesnapt wat daar nou zo leuk aan was, eigenlijk.
Ik stond op, haalde een hand door mijn haren en na mijn tas van het dressoir te hebben gegrist, wandelde ik naar buiten. Ik deed mijn deur op slot en liep richting de Mystic Grill, met het geluk dat ik er dichtbij woonde.
De zon verwarmde mijn huid en ik irriteerde me dood aan de fluitende vogels; ik werd er gék van, elke dag weer. Ik zuchtte geërgerd en liep de Mystic Grill binnen.
Ik liep sierlijk naar de bar en ging zitten. Ik bestelde een drankje na even een praatje gehouden te hebben met de barman; ik sprak hem redelijk vaak, aangezien ik hier regelmatig kwam en hij full-time werkte.
Ik glimlachte toen hij mijn drankje naar me toe schoof. ''Dankjewel,'' zei ik met mijn gebruikelijke, zwoele stem en nam een nipje. Mijn nagels tikten uit gewoonte op het houten blad van de bar terwijl mijn ogen even de omgeving scanden. Niet veel bijzondere mensen, of zo.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Ethan James

Geamuseerd kijk ik toe hoe de vampier blijkbaar zijn ontbijt gevonden had en haar opdraagt om een steegje in te lopen. Hij had een goede smaak, dat was iets dat ik moest toegeven. De vrouw was slank, had mooie vormen en was best een leuke verschijning voor zover hij haar had kunnen bekijken. Het feit dat de vampier haar met 'u' aangesproken had, maakte duidelijk dat hij ouder was dan zijn uiterlijke leeftijd toonde aangezien de mensen nu veel onbeleefder waren dan vroeger. Het was zo te zien dat de wereld terug achteruit aan het gaan was, best spijtig eigenlijk. Vroeger hield iedere man de deur open voor een vrouw en bood een drankje aan zonder dat deze er naar moest vragen, maar tegenwoordig werd de deur zelf in het gezicht van een vrouw toegesmakt en moesten ze er zelf maar voor zorgen dat ze niet uit droogden. Ik word uit mijn gepieker gehaald door het getik van hakken wat dus betekende dat de vampier zijn ontbijt had laten gaan. Mooi, dan was er nog genoeg over voor hem. Even zet ik een stap opzij, sluit mijn vingers om de pols van de vrouw en trek haar naar me toe. Een geschrokken kreetje verlaat nog net haar lippen voordat ik een hand voor haar mond kan slaan. Met een charmante glimlach op mijn gezicht pak ik haar kin tussen mijn duim en wijsvinger en draai haar gezicht naar me toe zodat ze in mijn ogen kijkt. "Niet tegenstribbelen en hou je mond." Haar pupillen vergroten enigszins terwijl ze langzaam knikte en kalm laat ik haar kin los terwijl mijn grip om haar pols wat verstevigd. "Ga je echt zoiets lekkers laten gaan?" vraag ik met een spottende ondertoon vanaf het moment dat de vampier ook de steeg uitgelopen komt. Op dit moment liep er toch niemand rond in de straat, dus moest hij niet bang zijn voor pottenkijkers.

Tobias Fell

Het gefluister en de medelevende blikken irriteerden me mateloos terwijl ik op de jongen afliep. Dit was heus niet de eerste keer dat er iemand vermoordt was, maar het was wel de zoveelste Fell. Op de een of andere manier was het net alsof ze altijd zijn familie moesten hebben. Ok, de Fells hadden een grote rol gespeeld in het uitmoorden van het bovennatuurlijke vijf jaar geleden, maar er waren nog genoeg mensen die ook meegeholpen hadden. Ik grijnsde even toen de jongen best luchtig antwoordde. Great, blijkbaar wist hij niet eens van de moord die gisteren gepleegd was aangezien hij nieuw was, gewoon perfect. "Je overleeft het wel, geloof me." De jongen zag er nu niet direct uit alsof hij problemen zou zoeken, maar uiterlijk kan bedriegen natuurlijk. Daarbij was zijn manier van doen niet zo arrogant als sommige anderen hier wel zijn. Op het moment dat de vraag van de jongen tot hem doordringt, vertrekt mijn gezicht even. Waarschijnlijk gingen ze op het secretariaat vanalles zeggen om hem op te beuren iets waar ik nu echt geen zin in had, maar toch knik ik. "Tuurlijk, kom maar mee." Rustig dwing ik mijn benen om te bewegen en wandel op mijn gemak voor de jongen uit naar het secretariaat. Eenmaal daar hou ik de deur dat naar het bureau leidt voor Lucas open en doe hem achter me terug dicht. 'Tobias, hoe is het met je jongen?' Vragend keek de vrouw me aan en ik knikte zachtjes. "Het gaat, maar ik heb hier een nieuweling die zijn rooster enzo nog moet krijgen." Het is net alsof de vrouw Lucas nu pas ziet staan en knikt even. 'Wat is je naam?' Nonchalant leun ik even tegen de muur aan terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruis. Waarschijnlijk wa sik toch diegene die de jongen moest gaan rondleiden aangezien ik hem ook naar hier had gebracht.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Brady Emanuel Salvatore ~ Vampier
'Ga je echt zoiets lekkers laten gaan?' vraagt een jongeman met een spottende ondertoon, ik draai me om en frons.
'Nou, normaal zou ik haar het liefst helemaal opeten, maar ik bedacht me dat er vanmorgen een lijk ontdekt is en aangezien de Counsil weet van de vampieren leek het me slim om haar te laten leven,' verklaar ik, ik grijns kort en kijk naar de vrouw, 'ze heeft trouwens vampierenbloed in haar systeem, misschien handig om te weten als je haar gaat vermoorden of wat je dan ook met haar wil gaan doen.'
Ik maak aanstalten om weg te lopen, maar dan bedenk ik me nog iets en ik draai me om.
'Trouwens,' ik leg een vinger op mijn onderste lip en denk even na, 'misschien kan je haar wel vermoorden, dan wordt ze een vampier, de Counsil vermoord haar en hebben we gelijk geen last meer van vervelende Counsil membertjes die achter ons aan zitten,' stel ik voor, ik haal mijn schouders op.
'Het is maar een idee, je moet maar kijken wat je er mee doet.'
Ik haal een hand door mijn haren en knipoog speels naar de vrouw, 'gecondoleerd alvast.'

[ bericht aangepast op 16 april 2013 - 20:59 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucas Booth | Weerwolf
'Je overleeft het wel, geloof me.' zegt Tobias waardoor Lucas nog eens moet grinniken. Hij ziet hoe Tobias zijn gezicht even vertrekt door zijn vraag maar snapt niet helemaal goed waarom. Net als hij niet snapt waarom al die meiden en jongens naar hen zitten te staren. Hun blikken lijken bijna.... medelijdend ? Met wat hebben ze dan medelijden? Hij heeft vast iets gemist of zo. Lucas volgt dan op zijn gemak de jongen naar binnen, naar het secretariaat. De vrouw die daar zit vraagt wat aan Tobias waarna ze mijn naam vraagt. 'Lucas Booth, mijn tante heeft me ingeschreven denk ik. Eve Bennett.' De vrouw glimlacht even. 'Ja die ken ik, doe je tante de groeten van me. Wil je dit blad invullen?' Ze geeft hem een blaadje met vragen en een stylo. Hij begint na een zachte zucht alles in te vullen. Naam, leeftijd, wat hij op zijn vorige school gedaan heeft van clubs of sport, of hij problemen heeft, aanvallen, maar de laatste vraag vind hij op de ene manier toch iets grappig. Of hij in instellingen gezeten heeft. Krijgen alle nieuwe leerlingen zo'n blad? Of enkel degene die van hun vorige school getrapt zijn of verhuist? denkt hij en zet er zijn handtekening nog onder voor hij het blad terug geeft aan de vrouw. 'Dit is je lessenrooster.' zegt ze dan terwijl ze hem een nieuw blad overhandigt. 'En dit is de sleutel van je kluisje.' Ze overhandigt hem dan ook de sleutel en glimlacht even. 'Alles komt wel goed, jongen, ik hoop dat Mystic Falls High School je bevalt.' Ik knik haar even vriendelijk toe. 'Tobias wil je Lucas een rondleiding geven?' vraagt de vrouw dan.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Emma Abigail Gilbert
Een kleine zucht rolde over mijn lippen toen ik in mijn auto de parkeerplaats voor de school opreed. De dieraanvallen - waardoor ook mijn moeder overleden was - waren weer begonnen, terwijl iedereen had gedacht dat het eindelijk afgelopen zou zijn. Deze keer was Elise Fell het slachtoffer, de tante van Ethan - een jongen die bij me op school zat. Ik voelde medelijden voor hem, ik wist hoe pijnlijk en moeilijk het was om iemand te verliezen, om het te accepteren en een plek te geven. Soepel parkeerde ik de auto in een parkeervak, terwijl ik een vlugge blik in de autospiegel wierp.
Een glimlach vormde zich rond mijn lippen en trok mijn beide mondhoeken omhoog toen ik Alexis op het schoolplein zag staan. "Hé Alex!" riep ik waarna ik mijn hand opstak en de autodeur achter me dichtgooide. "Hoe gaat het met je?" vroeg ik terwijl ik met snelle passen naar haar toeliep.

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Wat verbijsterend staarde ik naar het gezicht van Maia, niet wetend of ik boos moest zijn of blij dat ik haar eindelijk weer zag. Een frons was in haar normaal zo gladde voorhoofd gegroefd, waarschijnlijk niet wetend wat ze met de hele situatie aanmoest, net als ik dat niet wist.
"Isabel," mompelde ze net zo zachtjes als ik haar naam had gefluisterd. Familie was belangrijk voor me geweest, alhoewel ik de meeste van mijn familieleden niet meer zag. Toch hadden we elkaar gezworen er altijd voor elkaar te zijn, tot in de eeuwigheid. Ze wendde haar blik van me af en keek ietwat overdonderd naar de grijze stoeptegels. Opnieuw liet ik een zachte zucht tussen mijn lippen door glijden. "Lang geleden, vind je niet?" ik rees mijn wenkbrauwen op deed een paar stappen naar haar toe. "Hoe gaat het met je?" ik kon het niet laten om het haar te vragen.

To love is to destroy.

Macabre schreef:
Rosemary Noorah Mikaelson
Ik was al een tijdje wakker, maar besloot uiteindelijk toch naar de Mystic Grill te gaan. Ja, het was vroeg, maar ik was niet het type persoon dat snel dronken werd. Ik heb nooit gesnapt wat daar nou zo leuk aan was, eigenlijk.
Ik stond op, haalde een hand door mijn haren en na mijn tas van het dressoir te hebben gegrist, wandelde ik naar buiten. Ik deed mijn deur op slot en liep richting de Mystic Grill, met het geluk dat ik er dichtbij woonde.
De zon verwarmde mijn huid en ik irriteerde me dood aan de fluitende vogels; ik werd er gék van, elke dag weer. Ik zuchtte geërgerd en liep de Mystic Grill binnen.
Ik liep sierlijk naar de bar en ging zitten. Ik bestelde een drankje na even een praatje gehouden te hebben met de barman; ik sprak hem redelijk vaak, aangezien ik hier regelmatig kwam en hij full-time werkte.
Ik glimlachte toen hij mijn drankje naar me toe schoof. ''Dankjewel,'' zei ik met mijn gebruikelijke, zwoele stem en nam een nipje. Mijn nagels tikten uit gewoonte op het houten blad van de bar terwijl mijn ogen even de omgeving scanden. Niet veel bijzondere mensen, of zo.

Don't be like the rest of them, darling

Alexis Ariana Elise Forbs ~ Mens
Ik kijk op en grijns als ik Emma aan zie komen.
'Em!' ik ren naar haar toe en trek haar in een stevige omhelzing, 'hoe gaat het? Ik bedoel... ik heb gehoord over de dierenaanvallen en ik dacht gelijk aan je. Ik hoop dat je niet te veel aan haar moest denken, maar ik breng je wel op andere gedachten. Ga je vanmiddag mee met me om een ijsje te kopen?' ratel ik aan een stuk door. Ik kijk haar met grote vrolijke ogen aan.
'Please?' smeek ik, 'misschien kunnen we dan nog wat leuke toekomstige vriendjes spotten,' grinnik ik. Ik kijk om me heen, het schoolplein begon vol te stromen. Ik kijk snel even op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is en welk vak we als eerste hebben.
'We hebben trouwens eerst geschiedenis,' informeer ik haar even, ik stop mijn mobiel weer in de zak van mijn shortje en kijk Emma afwachtend aan. Ik hoop echt dat ze mee gaat.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ethan James

Kijk, dat is echt een kerel van mijn hart. Eentje die lekker rustig reageert en er geen moeite mee heeft om mensen te vermoorden. Zo zouden er wat meer vampiers moeten zijn in plaats van die mietjes die het hielden bij dierenbloed of bloedzakken uit het ziekenhuis pikten om van te drinken 'omdat ze hun sporen niet wilden achterlaten'. Dat was gewoon bullshit, een vampier was gemaakt om mensen te vermoorden en ondanks het feit dat ik vroeger een weerwolf geweest was, had ik geleerd hoe ik mijn vampierkant goed kon gebruiken. Ah ja, dat lid van het Counsil die ene vampier blijkbaar op zijn systeem had gewerkt. Nee, ik had haar niet vermoordt aangezien ik tegenwoordig meer op echt vampierbloed dan op mensenbloed leefde. Daarom vormde zich er ook een grijns op zijn gelaat vanaf het moment dat hij hoorde dat ze vampierbloed in haar systeem had zitten. "Dat is geen probleem, vampierbloed smaakt veel beter dan mensenbloed, weet je?" Even laat ik mijn ogen naar de hals van het meisje glijden om daarna terug naar de man te kijken als hij terug wat zegt. "Goed idee, dan heb ik daar in iedergevalniet al te veellast meer van. Op de een of andere manier irriteren ze me echt mateloos." De angst is duidelijk in de ogen van de vrouw te zien, maar ze beweegt geen vin en zegt geen woord, net zoals hij haar opgedragen had. Mijn ogen worden wat goudkleurig en ik voel hoe mijn hoektanden in mijn onderlip prikken. Het is een kenmerk van Hybrids dat hun ogen net hetzelfde zijn als die van een weerwolf als deze zijn emoties niet goed in bedwang kan houden. Zonder moeite gaan mijn tanden door de zachte huid van haar hals heen en pas als haar hart stopt met kloppen, laat ik haar op de grond vallen. Nu maar wachten tot ze terug wakker wordt.

Tobias Fell

De verwarde blik die over het gelaat van de jongen gegleden had, was me heus wel opgevallen, maar ik had er verder niets mee gedaan. Als hij het niet te weten komt via sommige mensen die het begrip fluisteren niet kennen, zou ik het wel vertellen. Lucas is nieuw, dus is het mijn taak zo wat om hem te vertellen wat hij gemist had. In Mystic Falls gebeurde er echt veel en nieuwe mensen werden er meestal gewoon middenin geplaatst zonder dat ze werden gewaarschuwd voor het dodental dat tegenwoordig terug leek toe te nemen. Met mijn blik op de grond gericht, luister ik hoe de vrouw vroeg of Lucas een of ander formulier wil invullen en kom pas terug in beweging als aan mij gevraagd wordt om hem rond te leiden. Ik duw me af van de muur, glimlach even vriendelijk naar de vrouw en gebaar Lucas dat hij mag volgen. "Mijn tante is gisteren vermoordt teruggevonden, vandaar dat iedereen zo druk is met fluisteren." Meld ik van zodra de deur achter ons toe is en met mijn handen in de zakken van mijn spijkerbroek door de gangen slenter. "Welke les heb je als eerste, dan kan ik eerst dat lokaal laten zien zodat je er meteen naar toe kan als de bel gegaan is. het zou best stom zijn moesten we daar nog niet geweest zouden zijn en je volledig verleren zou lopen." Deze keer kijk ik hem oprecht glimlachend aan en ontwijk even een paar mensen die te druk in gesprek zijn om zelf aan de kant te gaan.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

[kga morgenochtend reageren voor ik naar school ga :p ben moee]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Brady Emanuel Salvatore ~ Vampier
Ik sta nonchalant tegen de muur aan geleund en kijk geamuseerd toe hoe de jongen de vrouw leeg zuigt. Hij was een Hybrid, die heb ik nog niet heel vaak gezien, maar wel vaak genoeg om ze te herkennen. Jammer dat ik geen Hybrid kan worden, dan ben ik tenminste nog sneller en sterker, maar goed ik zal hier mee moeten leven. De vrouw zakt op de grond, ik por met mijn voet in haar levenloze lichaam.
'Oké, die is dood. Afleiding is gecreëerd,' zeg ik, er speelt een gebruikelijke grijns rond mijn lippen, 'hopelijk houd ze het langer vol dan de gemiddelde nieuwe vampier in een anti-vampieren stad. Ik zou namelijk best wel eens dat lichaampje zonder kleren naast me in bed willen zijn.'
Ik kijk naar de jongeman en steek mijn hand uit.
'Oh, vergeef me. Ik heb me nog niet voor gesteld. Brady Salvatore, vampier, aangenaam,' zeg ik op mijn normale, half serieuze toon.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Emma Abigail Gilbert
Alexis grijnsde toen ze me in haar vizier kreeg. "Em!" ze zette het nu op een rennen en toen ze eenmaal onze afstand had overbrugd krulde ze haar armen om me heen. "Hé Alex," glimlachte ik, terwijl ook ik mijn armen om haar heen sloeg. Alex was mijn beste vriendin al sinds de kleuterschool geweest.
"Hoe gaat het? Ik bedoel... ik heb gehoord over de dierenaanvallen en ik dacht gelijk aan je. Ik hoop dat je niet te veel aan haar moest denken, maar ik breng je wel op andere gedachten. Ga je vanmiddag mee met me om een ijsje te kopen?" ratelde Alex aan één stuk door, waardoor ik zachtjes lachte. "Please?" ze keek me aan met die al te bekende grote, vrolijke ogen. "Misschien kunnen we dan nog wat leuke toekomstige vriendjes spotten," grinnikte ze waardoor ik lachend mijn armen over elkaar sloeg. "Het gaat goed hoor," glimlachte ik. Natuurlijk deed het me pijn, maar ik was niet iemand die dat van de daken schreeuwde. "Gaat het met jou ook goed? En natuurlijk ga ik mee een ijsje halen." Mijn mondhoeken krulden omhoog en vormden een glimlach.
''We hebben trouwens eerst geschiedenis,'' informeerde ze. Ik slaakte een enthousiast geluidje. "Een schooldag wordt al beter met dat vak." De meeste tieners verafschuwde het vak geschiedenis, ik vond het leuk. Ach ja, ik was ook niet een doorsnee meisje. Ik wilde koste wat het kost nog even langs Ethan, gewoon om hem een knuffel te geven zodat hij wist dat ik er voor hem was. Ik kende hem tenslotte ook al mijn hele leven, omdat hij ook uit een Founding Family kwam.

To love is to destroy.

[mijn topics en jullie schrijven in 2 uur 3 bladzijden!! Ik doe mijn bet het bij te houden

"Rebellion's are build on hope"

Lucy Willow Mikaelson

Ik werd al rond zes uur wakker. Ik was echt een ochtendmens. Ik rekte me uit met een glimlach op mijn gezocht en sprong mijn bed uit. Ik woonde in een appartement op de vijfde verdieping van een flatgebouw. Ik griste snel een topje en een blauwe skinny uit de kast. Ik liep hinkend naar de badkamer terwijl ik ondertussen mijn sokken aandeed. Ik poetste mijn witte tanden en kamde mijn oranje haren. Ik vlocht een klein stukje in een vlecht en bond dat stukje samen in een knot. Nu had ik een klein stukje vlecht aan de bovenkant van mijn haar die overliep in mijn knot. Ik knikte goedkeuren en stak mijn tong uit naar de spiegel.
'Lekker ding dat je bent' zei ik lachend tegen mezelf.
Ik liep door het gangetje naar de keuken en vulde een kommetje met cornflakes. Wat melk erbij en een appel en ik had een ontbijtje. Ik greep de krabt van Mistic Falls en nam een hap van mijn cornflakes. Ik spuugde zowat mijn ontbijt eruit toen ik het nieuws las over Elise Fell. Ze was dood!
Onmiddellijk vergat ik mijn ontbijt en rende ik, met de krant in mijn hand naar mijn schoenenrek. Ik trok mijn zwarte gympen aan en gooide de deur open. Ik rende twee trappen af en kwam aan op de derde verdieping. Ik klopte aan op de deur van Gale Torn. Gale was een vriend van me. Één van mijn beste vrienden. Hij kende Elise Fell goed. Ze had hem geholpen toen hij hier kwam wonen. Met onderdak en kleren en dat soort dingen. De deur ging open en daar stond Gale. Voor hij ook maar iets kon zeggen over hoe laat het wel niet was, drukte ik hem de krant in zijn handen. Geïrriteerd begon hij te lezen. Plots werden zijn ogen groot en staarde hij me aan. Hij zuchtte diep en huiverend en ik had echt medelijden met hem. Ik kende Elise totaal niet. Oke, ik had haar wel eens gezien enzo, maar ik had niet zo'n goede band met haar als Gale.
Ik sloeg mijn armen troostend om hem heen. Hij trilde even en duwde me naar achter. Hij deed de deur in mijn gezicht dicht.
'Nou moe' mompelde ik. Ik liep de trappen af en kwam buiten aan. Het was acht Sepember en het was behoorlijk frisjes. Over een uur zou ik weer thuiskomen en mijn spullen pakken voor school. Nu ging ik joggend naar de sportschool.
Ik kwam er al snel aan en liep gelijk naar een stootzak.
'Kom je ze weer mollen?' vraagt een trainer lachend. Ik steek mijn tong uit maar Peter. Peter was één van de trainers en daarmee ook mijn favoriet. Hij werd tenminste niet boos als ik iets milde door mijn speciale kracht. Ik zuchtte zwaar overdreven en begon met meppen. Na twee stoten had ik de stootzak al tegen de muur geknald. Peter barste in lachen uit en ik hing blozend een nieuwe op.

"Rebellion's are build on hope"

Lily Anna Dern ~ Hybride

Gisteren ben ik aan gekomen in Mystic Falls, het stadje waar ik voor minstens een jaar zal blijven. Wel een hele hoop geregel is eraan vooraf gegaan maar goed, ik ben er nu en daar gaat het om. Momenteel zit ik aan mijn nieuwe keukentafel terwijl mijn nacht kort is geweest. Die aanval gaat echt voor problemen zorgen dat weet ik nu al. Helaas kiest niet ieder bovennatuurlijk wezen voor dezelfde levensstijl als ik. Maar het zou fijn zijn als sommige zouden leren om zoiets niet te doen. Hij of zij brengt niet alleen zichzelf in gevaar maar ook andere. Want ik geloof niet dat ik het enige bovennatuurlijk wezen ben in Mystic Falls. Nadat ik mijn ontbijt op en naar boven ben gelopen, neem ik een korte douche. Dan trek ik de kleren aan die ik gisteren al heb uit gezocht. Mijn schoenen heb ik al aan terwijl ik mijn tas pak. Ik vis mijn autosleutels uit mijn tas. Zonder auto hou ik het echt niet uit. Ik open de deur van de auto, hopelijk zijn de andere leerlingen een beetje aardig. De motor komt snel op gang. Ik begin met rijden, als snel ben ik bij de school.

Physics is awesome