[RPG] City Of Dreams || Glee 001 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 15:54 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Santana Lopez :

Uitgeput maar voldaan wandelde ik met een trage pas naar buiten toe, het was weer een lange nacht geweest. Ondanks dat ik normaal gesproken altijd ontevreden was over mijn werk, had ik me vannacht best wel in mijn nopjes gevoeld. Mensen keken tegen me op, een onwijs goed gevoel gaf me dat.
Ja, ik voelde me niet geweldig hoewel New York prachtig was voelde ik me er toch niet helemaal op mijn plaats. Het voelde alsof ik iets miste en het was moeilijk te plaatsen wat het was.
Misschien waren het een groepje echte vrienden, misschien lag het aan Brittany..
Een zucht verliet mijn lippen terwijl ik Central park in liep, voor een stad als New York was het redelijk rustig wat me eigenlijk wel verbaasde.
New york is de stad dat nooit slaap; maar het was wel vroeg, de meeste mensen sliepen nog.
Ik zocht een geschikt bankje uit en nam daar plaats en kruistte mijn benen over elkaar terwijl ik een jogger bekeek met zijn hond.
Ik hoopte maar dat alles zou veranderen, ik wist niet hoelang ik dit nog volhield.

Kurt Hummel

Het zwakke zonnetje dat door de gordijnen heen scheen wekte me vanuit mijn rustige slaap, gapend opende ik mijn ogen en keek ik nog wat slaperig rond. Al een aantal jaartjes verbleef ik in dit appartement, het voelde net als thuis. Hoewel het niet gelijk stond als 'thuis, bij mijn vader maar New York is de plek voor mij.
Hier voelde ik mij als een vis in het water.
Op NYADA ging alles uitstekend, de vakken die ik daar kreeg had ik al snel onder de knie en alles leek eindelijk eens mee te zitten.
Ik rekte me uit als een klein katje terwijl mijn ogen afdwalen naar de persoon naast me; zijn lichaam zat nog maar halfbedekt onder de dekens en van zijn gel was geen spoor meer te bekennen.
Een gelukkige, tevreden glimlach ontstond er op mijn gezicht terwijl ik mijn vriend zo bekeek. Het was logisch dat hij bij mij woonde, we hadden al jarenlang een relatie.
Ik boog me langzaam voorover om Blaine, kussend te wekken..

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

[Oeps, kom er nu pas achter. Mijn topics, ik vul Mercedes dadelijk in]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Quinn Fabray
Verveeld hadden mijn handen zich onder mijn hoofd geplaatst en staarde ik doelloos voor me uit. Over enkele minuten zou de les afgelopen zijn en zou deze verschrikkelijke schooldag ook weer om zijn. Mijn school verschilde niet erg veel van de andere scholen in New York, het enige verschil was dat we hier extra vakken hadden waar we dingen leerden als naaien. Al wist ik natuurlijk allang hoe dat moest. Alle noodzakelijke dingen leerden we, net als onze creativiteit uittekenen en uiteindelijk ook echt uitvoeren. Op mijn nieuwe school had ik vele nieuwe vrienden en vriendinnen gemaakt, mijn populariteit was net als de middelbare school hetzelfde, alleen wist ik daar wie mijn échte vrienden waren. Hier bleef dat een twijfelgeval. Mijn blik gleed over de klas, er zaten ook jongens op deze school die andere extra vakken hadden als ik had, niet iedereen hier wilde ontwerpster worden. Het was misschien ook niet het perfecte beroep, maar voor mij was dat het wel geweest. Al sinds ik klein was. Mijn haren die ooit kort geknipt waren, waren inmiddels alweer gegroeid, waardoor ik zeker wist dat Santana zou beweren dat ik weer de ''oude'' Quinn Fabray was. Misschien was ik dat ook wel. Misschien ook niet. Ik wist het niet.
''Quinn? De bel is gegaan!'' giechelde het meisje met blonde haren die in een staart gebonden over haar schouders viel. Haar naam was Chanel, ze was ontzettend arrogant. Behalve tegen mij natuurlijk. Ze zou niet durven. ''O, weet ik.'' mompelde ik ietwat verbaast, terwijl ik een loshangende pluk haar achter mijn oor veegde en mijn pen dicht klikte. Ik glimlachte flauwtjes terwijl ik snel mijn boeken in mijn tas propte. Toen ik even mijn groene ogen over het klaslokaal liet glijden merkte ik dat we één van de laatste waren. Behalve een paar nerds, en de leraar was er niemand meer. ''Schiet op, het lijkt nu net alsof we de tijd rekken.'' gromde Chanel, terwijl ze op haar kauwgom kauwde. Geërgerd rees ik mijn wenkbrauwen op. ''Dus?''
''Dus, dan daalt onze populariteit! Kom,'' ze greep mijn pols zodra ze zag dat ik mijn boeken bij elkaar geraapt had. Het was moeilijk toe te geven, maar ik miste iedereen. Santana, Rachel, Brittany, Finn, Sam, Mercedes.. en zelfs Puck miste ik. Misschien moest ik weer eens met ze afspreken.

[Wie voor Quinn?]

To love is to destroy.

[Santana staat open voor meetings? Ze zit op een bankje in central park]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

[Ik stuur Quinn wel naar Santana dan. Ze is toch net klaar met haar schooldag. c:]

To love is to destroy.

[Mijn topics]

El Diablo.

[Hunter's appartementje alvast (: 1,2,3,4,5 ]

Hunter Clarington

Met een vermoeide zucht duw ik mezelf van het bed af en kijk even om me heen. Mhm, het was niet mijn appartement. Dat is duidelijk.. Want zover ik het kan herinneren is mijn slaapkamer niet roze.. Ik haal mijn schouders nonchalant op en mijn blik valt op de klok op de muur. Kwart over vier.. Zo zo, dat is ook een nieuw record met uitslapen. Zodra ik de stekende hoofdpijn voel weet ik genoeg, een kater.. Great, kan er ook nog wel even bij. Misschien moest ik toch maar eens gaan studeren, heb ik weer wat anders te doen naast uitgaan. Ik gaap even en schud met mijn hoofd. Snel kleed ik mezelf aan en loop naar de deur van de slaapkamer. Ik kijk nog snel een keer om, het meisje slaapt gelukkig nog. Een lichte grijns verschijnt op mijn lippen, ze ziet er niet heel slecht uit.. Goed gedaan Hunter.. Ik grinnik zachtjes en loop snel het appartement uit. Ach ja, dit is mijn leventje de laatste tijd. Uitgaan, zuipen en soms wat drugs, meegaan naar een appartement, en dan vervolgens half naakt wakker worden naast een onbekend persoon. Leuk leventje, maar het kan niet eeuwig zo doorgaan. Alleen de gedachte al dat ik binnenkort echt moet gaan studeren verveelt me. Ik zucht zachtjes en loop Central Park in. Zometeen maar eens pijnstillers halen, denk ik. Of ik wacht tot het over is...

El Diablo.

Quinn Fabray
''Ga je mee naar mijn huis? Ik heb advies nodig, mijn god.'' Zuchtte Chanel melodramatisch waardoor ik ook een zachte zucht over mijn lippen liet rollen. ''Misschien kun je Jessica vragen? Ik ga langs bij een oude vriendin.'' ik was van plan om naar het park te gaan, hopend wat bekende tegen te komen. Chanel had haar wenkbrauwen ietwat verbaast opgerezen toen ze me onderzoekend aankeek. ''Oké, ik zie je morgen dan wel.'' Ze glimlachte liefjes terwijl ze zich daarna omdraaide en richting Jessica liep, haar roomkleurige tas om haar elleboog bungelend. Zacht neuriënd liep ik richting het Central Park, gelukkig niet erg ver weg van waar ik nu was. Mijn auto stond nog thuis, het was namelijk lekker weer vandaag waardoor ik maar al te graag wat vitamine D binnenkreeg. Toen ik het park bereikt had besloot ik een bankje te zoeken, om daar even bij te komen. Mijn groene ogen zochten het park af, zoekend naar een nog niet bezet bankje. Helaas waren alle bankjes bezet, behalve één aan de zijkant, een meisje met zwarte haren had zich erop geplaatst - alleen. Zelfverzekerd liep ik erop af, als het haar niet zinde dat ik daar kwam zitten moest zij maar weggaan. Ik was ten slotte Quinn Fabray.
Toen ik het bankje bereikt had voelde ik meteen hoe mijn mondhoeken zich omhoog trokken en vormde tot een grote lach op mijn gezicht, het meisje was niet zomaar iemand. ''Santana!'' riep ik maar al te blij uit, om mijn armen vrijwel meteen om haar hals te krullen. Ik snoof de vertrouwde geur van haar parfum op. ''Het is veel te lang geleden.'' fluisterde ik.

[Is de bruiloft in seizoen 4 ook geweest hiervoor?]

To love is to destroy.

Santana Lopez

De hele ochtend had ik gezeten in het park, het zonnetje brandde heerlijk op mijn huid. Het deed me in ieder geval beter dan om alleen te zitten in mijn appartementje, maar toen ik de stelletjes bekeek die voorbij liepen deed dat wel pijn.
Aan niemand liet ik iets merken; maar ik mistte Brittany vreselijk en het was onmogelijk om over haar heen te komen.
In het park liep niemand bijzonders, je zag af en toe belangrijke zaken mannetjes af en aan rennen en je zag doorsnee huismoeders hun kinderen wegbrengen of ophalen van school. Natuurlijk liepen er ook stelletjes af en aan, maar daar lette ik niet op, ik vond het interessanter om te zien hoe mensen dealden in drugs of stiekem hun minnaar of minnares ontmoetten.
Ook heel af en toe kon ik het niet laten om opmerkingen te maken als er iemand langs liep die er anders uitzag, het was grappig om te zien hoe mensen reageerden op mijn beledigingen. Ja, ik was een bitch en ik zou dat ook altijd blijven, en niemand durfde wat terug te zeggen tegen me.
Mijn aandacht werd getrokken door een jongen (Hunter) die ik vaag ergens van kende. Hoewel ik lesbisch was, lag deze jongen wel goed op het oog en was ik benieuwd wat hij hier op dit tijdstip te zoeken had. Misschien was het wel een dealer.
Na een tijdje had ik er wel genoeg van en werd het toch wel saai. Ik stond op het punt om weg te gaan totdat ik een vertrouwelijke stem me uit mijn gedachten haalde. Ik keek op naar de blondine die vrijwel meteen haar armen om me heen sloeg. ''Het is veel te lang geleden.'' fluisterde ze. Een verraste, maar absoluut vrolijke glimlach verscheen nu ook rondom mijn lippen en langzaam bewogen mijn armen zich naar haar middel om haar terug te omhelzen.
'Quinnie!' riep ik vrolijk, het voelde zo vertrouwd om haar weer te mogen zien want we hadden immers een hoop meegemaakt. We hadden soms onze momenten waarop we nukkig waren en elkaar de haren wel uit onze hoofd konden trekken maar dat hoorde gewoon bij ons.
'Ik heb je te lang niet mee gesproken,' ik liet haar weer los zodat ik de kans had om haar grondig te bekijken, ze was sinds de laatste keer dat ik haar gezien had behoorlijk veranderd. Ze deed me denken aan de Quinn Fabray die ik kende van vroeger.
Ik was benieuwd hoe het naar haar ging, hoewel ik het niet liet merken had ik haar ontzettend gemist.
'De oude Quinn is weer terug, zie ik' het was geen vraag, maar eerder een bevestiging. Ik liet een glimlachje zien terwijl ik met mijn hand mijn zwarte lokken achter mijn oor streek.

[Nee, aangezien er niet gelet wordt op het verhaallijn uit seizoen 4, dat heb ik bewust gedaan omdat sommigen seizoen 4 nog niet gekeken hebben.]

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 17:50 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Hunter Clarington

Ik kijk kort voor me uit en zie vanaf hier al het enorme appartementencomplex, ik zit helemaal boven en heb dus een geweldig uitzicht. Maarja, dat heb je nou eenmaal als je veel betaald. Ik kijk om me heen en ik vang de blik van een meisje even op. Ik grijns kort als ik zie wie het is, hmh.. Misschien kom ik de rest van dat vage clubje ook wel tegen. Ja hoor, daar was de tweede al. Quinn en Santana, als ik me niet vergis.. Mhm, kan misschien nog wel is leuk worden.. Ik grijns lichtjes en plof op een bankje verderop. Wat zal ik eens gaan doen.. Ik kan hier moeilijk even met drugs zitten dus ik moet even wat anders verzinnen.. Ik zucht kort en zet een zonnebril op. Rot zon, het lijkt wel alsof dat licht precies in mijn ogen schijnt.. Ik zucht kort en kijk vanuit mijn ooghoeken naar de twee meiden, zien ze ook niet dat ik zo kijk...

El Diablo.

Quinn Fabray
''Quinnie!'' riep Santana vrolijk terug, waarna ze meteen haar armen om mijn middel krulde en me ook omhelsde. Santana was al sinds de middelbare school mijn beste vriendin, samen met Brittany deden we alles samen. Zelfs werden we uiteindelijk lid van de Glee club, wat onze hele reputatie op het spel had gezet. Ik had het gedaan om Finn in de gaten te houden, aangezien Rachel duidelijk iets leek te voelen voor mijn toen voormalige vriendje. ''Ik heb je lang niet meer gesproken,'' ze liet me los en bekeek me eens grondig, letterlijk van top tot teen. ''Inderdaad.'' beaamde ik. Het was zeker een lange tijd geleden geweest. Ik wist wel dat Santana naar New York verhuist was, maar New York was zo groot, dat je degene dan niet vaak tegenkwam.
''De oude Quinn is weer terug, zie ik.'' Constateerde Santana, waarna ze glimlachte en zwarte lokken haar achter haar oor streek. ''I guess so,'' ik haalde mijn schouders kort op. ''Het bevalt me wel weer.'' ik glimlachte terug en ging zitten op het bankje, om mijn ogen eens goed de kost te geven. ''Hé,'' ik porde in de zij van Santana en rees mijn wenkbrauw op. ''Is dat niet Hunter?'' ik knikte richting een jongen die verdacht veel op Hunter leek, waarna ik verbaast naar Santana keek. ''Er zijn hier dus meer bekende dan ik dacht..'' ik zuchtte zachtjes. Daar ging mijn nieuwe begin. Al gaf ik het niet graag toe, ik miste ook de jongens die me ooit zoveel liefde hadden gegeven. Zoals Finn, Puck en Sam.

To love is to destroy.

Brittany Pierce
Luid zingend danste ik door de woonkamer van mijn kleine appartementje, mijn rode rok zwaaide om me heen door de wilde bewegingen die ik maakte. Toen de muziek stopte liet ik me hijgend op de bank neervallen. ''Poeh,'' zuchtte ik, terwijl ik nog steeds met een grijns om mijn lippen even over mijn voorhoofd veegde. Ik was al zo'n ongeveer 1,5u non-stop aan het zingen en dansen, mijn grote passies. En ik vond het leuk. Niet dat ik heel veel beters te doen had. Ik miste iedereen van de Glee Club, ze waren mijn beste vrienden geweest, ik had ze zowat elke dag gezien. En nu was het over, zomaar ineens. Natuurlijk had ik geweten dat het eens zou stoppen, maar het was zo snel gegaan. Ik nipte van mijn glas sinas en keek door het raam wat uitkeek op Central Park. Ik wist dat Santana en Quinn ook in New York waren, maar allebei had ik ze nog niet gezien. Ik wist niet goed hoe ik contact met ze moest zoeken, aangezien Santana de laatste tijd niks meer van zich had laten horen, ook Quinn niet. Alles was zo veranderd. We waren beste vriendinnen geweest, en dat zouden we tot in de eeuwigheid blijven hadden we jaren geleden elkaar belooft. Ik miste ze.

[Wie voor Brittany?]

To love is to destroy.

[Ik kan Hunter sturen xd]

El Diablo.

[Haha, ik vind het goed. c:]

To love is to destroy.

[Haha, oké.. Hoe gaan die twee elkaar ontmoetten? Dat ze in hetzelfde appartementencomplex wonen en dat Hunter tegen haar aanbotst op de gang?]

El Diablo.