Zucht.
Ouders. Wat een schatjes zijn het toch.
Ik heb de afgelopen maanden bijna niks voor school gedaan, stom, ik weet het, en daar zijn mijn ouders nu achter gekomen en ik word van scouting gehaald. Dit klinkt niet zo erg enzo, maar scouting is alles voor mij. Mijn vrienden zitten er op, ik geef leiding aan twee groepen en die kinderen zijn, hoe cheesy ook, net mijn eigen. Het is maar een kleine groep, en iedereen is heel close met elkaar. En ik weet echt niet hoe ik hier over heen moet gaan komen.
Oh ja, waarom dat van school? Ik zit in Havo 4 en ben al een keer blijven zitten in de 3e. Bij ons thuis is niet veel geld, en mijn moeder heeft me aangeraden om na de havo eerst het mbo te gaan doen, omdat dat minder kost. Ik ben het hier wel mee eens, want de studiefinanciering gaat weg, en alles wat je leent voor school moet je uiteindelijk terug betalen en ik heb geen zin om met een enorme studieschuld straks de wereld in te stappen. Maar aan de andere kant wil ik helemaal niet naar het mbo, want bij ons op school hamert de decaan erop dat je na de havo het hbo 'hoort' te doen. En omdat het allemaal toch al niet zo lekker liep thuis heb ik een aantal maanden gedacht: "Ik kan net zo goed niets meer gaan doen, want op het mbo terecht komen doe ik toch wel."
Maar nu ga ik nog even keihard mijn best doen voor de havo de laatste maanden en redden wat er te redden valt, en dan hopen toch over te gaan. Maar ik baal. Van alles. Van scouting. Van mezelf. Van mijn gedrag. En ik moest dit even kwijt.
ZUCHT.
In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.