The world has changed.
Smell it, feel it, taste it. Fear it.
Smell it, feel it, taste it. Fear it.
Proloog:
Het was vreemd hoe de wereld zo kon veranderen in tien jaar. Grote drukke steden waren veranderd in grote chaotische wouden, met hier en daar nog de restanten van een voormalig gebouw tussen de fikse, majestueuze bomen. Kleine vijvertjes waren veranderd in meren met een groot arsenaal aan waterdieren en het mensenras was langzaam aan het verdwijnen. Het leek wel of de aarde zichzelf van binnenuit aan het zuiveren was, beginnend met de natuur en sinds een paar jaar waren de verschillende levensvormen aan de beurt. Simpele huisdieren waren verdwenen of aangepast aan de nieuwe levensvormen die er nu heersten, ze waren verwilderd, hondsdol, en verwoestten op wat ze op hun pad tegenkwamen. Het feit dat alles hier zo veranderd was, herinnerde me er elke keer weer aan hoe weinig een mens waard was in deze wereld. Het enige wat we hadden was het vermogen om te denken. Jaren lang werden we vol gepropt met leerstof waarvan nog geen één tiende nuttig was. Iedereen moest op eigen houtje zien te overleven en een groot aantal mensen slaagde er niet in. Daarom dat men ons nog maar zelden kon zien.
De hele evolutie had ons aangepast aan onze vroegere levensstijl en niets daarvan leek van pas te komen in de toestand waarin we nu verkeerden. We waren niet gemaakt om in de bomen te klimmen, we hadden geen klauwen of tanden om te jagen. En uiteindelijk leek Darwin's theorie dichter bij huis te komen dan vroeger: survival of the fittest.
Het enige wat we nog konden gebruiken was onze kennis om zelf dingen te maken. Dingen zoals bogen, pijlen, boomhutten en andere constructies, zodat we toch maar konden overleven in tijden waarin we beter zouden kunnen sterven. Toch gaf ik het niet op. De wraak van de natuur kreeg mij niet klein. Jaren lang had ik op eigen houtje overleefd en nog vele jaren zou ik alleen overleven. Ik had niemand nodig, enkel mezelf.
"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov
