Hm, begrijpelijk, al ben ik niet echt jaloers op hen. Ik vraag me wel vaak af hoe die mensen al dat hele beeld voor ogen kunnen hebben, terwijl ik [en anderen] er nog duidelijk mee struggelen, hoe ze dat in hemelsnaam kunnen flikken.
Weet je wat ik annoying vind? Die bepaalde blik op iemands gezicht wanneer je meld dat je nog niet weet wat je wilt. Soms krijg ik dan echt een antwoord zoals: "Je zou toch al een idee moeten hebben," Blablabla. Yeah, fuck off.
Dat vind ik dus echt hatelijk. Onze maatschappij is een grote broedmachine die aan de lopende band carrièrebaby's uit 't achtereind douwt. Op m'n elfde was 't al raak: wat wil je worden, Samantha? Toen leek wat met bloemen me wel leuk. Afijn, Samantha naar het AOC. Kreeg ik dezelfde vraag toen ik dertien was: Wat wil je worden, Samantha? Ik haalde m'n schouders op want ik wist 't echt niet. Zodoende ging ik maar Havo doen omdat ik geen idee had wat ik met 'n MBO moest.
Toen leek psychologie me wel leuk, maar toen ik me bedacht dat ik er waarschijnlijk gekker dan wijzer van zou worden, besloot ik maar wat met grafisch ontwerp te doen. Ofzo. En nu, ongeveer negen jaar na het voor het eerst stellen van die vraag weet ik dat ik wat in de richting van webdesign en grafisch ontwerp wil.
Ik zal in alle eerlijkheid zeggen dat ik een aantal jaar terug best een beetje neerkeek op mensen die maar opleiding na opleiding deden, nergens hun hand voor uit leken te steken en de wereld maar namen voor een grote speeltuin. Nu lijkt 't idee me zo gek nog niet. Werken kun je je hele leven nog en als ze er toch een paar jaar extra aan vast plakken kun je net zo goed een paar jaar extra studeren, jezelf verrijken op een manier die jou zelf aanspreekt. And honestly: speeltuinen zijn toch zoveel maal cooler dan kantoren???
'Professionele werkhouding', nog zoiets leuks. Vooral niet snel laten merken als je je klote voelt en 't maar inslikken, omdat elk beetje o zo intelligent mens zich wel kan beheersen. Fuck beheersing, ode aan het vloeken en godverdomme die vuist op tafel gooien! Ik kreeg afgelopen juni tijdens een schoolproject te horen waar ik echt mee doorheen zat dat 'het misschien verstandig was dat ik oppaste met mijn gedrag tijdens stage of werk'. En nu vraag ik me af: waarom? Als ik ergens mijn ongenoegen over uit en die shit uitpraat met iemand ipv m'n bakkes te houden en me weken of maanden de touwtyfus aan iemand te ergeren zal dat een stuk bevorderlijker zijn voor m'n geestelijke welzijn - en productiviteit!! - dan optie 2.
Heh. That felt good. I'm all fine now, we kunnen verder.
[ bericht aangepast op 20 feb 2013 - 20:47 ]
No growth of the heart is ever a waste