Passing humanity
_________________________
De wereld die wij kennen bestaat niet langer. Na een apocalyps vervielen de kleuren tot grijs en liepen dag en nacht in elkaar over tot er slechts vage verschillen achterbleven.
Lege straten, doelloze gebouwen en verlaten landschappen. Veel heeft de revolutie ons niet nagelaten. Mensen dachten goed te doen aan wetenschap waar ze de gevolgen niet van kenden - een experiment dat leidde tot een uitgestorven wereld.
Eerst vulde de chemie de lucht die we inademden, later het water dat we behoorden te drinken en niet lang daarna stierven we. Allemaal: stuk voor stuk.
Het probleem is dat we niet allemaal dood bleven. De meesten wel, zo beschadigd door de weg vretende, zure lucht: in feiten was er niets van die lichamen over om tot leven te kunnen komen
Enkelen, misschien zelfs meer dan de getallen die ze ons hebben voorgehouden, begonnen na enkele tijd opnieuw te functioneren. Eerst als hersenloze, instinctieve overlevenden, maar langzaamaan verschenen er nieuwe rassen mensen. We leerden onszelf te onderscheiden, luisterden naar verhalen over de hulp die komen zou als we bleven functioneren.
En dat deden we, in geloof en hoop op een toekomst. Van de wereld was niets over. Sommigen vertrokken in de wetenschap dat er ergens 'iets' moest zijn. Ik heb geen van hen ooit nog terug gezien, als ik eerlijk ben. Ze zijn vergaan, of hebben gevonden waar wij enkel van kunnen dromen. Dat laatste betwijfel ik.
Dagen, weken - misschien zelfs jaren, verstreken terwijl de overgebleven overlevenden braaf bleven wachten op de hulp die ons was beloofd. We wisten waarschijnlijk gewoon niet wat te beginnen. We ontdekten de overblijfselen van dingen die we - als mens - behoorden te doen, maar dat leek niets na de onzekere toekomst die we vast hielden.
Met mensen die het recht in eigen hand probeerden te nemen, is het nooit goed afgelopen. Uiteraard merkten we, naarmate we onszelf vorderen, dat we werden bekeken, maar door wie of wát is ons nooit duidelijk geworden. Hoe het met 'onze' leiders afliep, is vaag weggestopt. In een doofpot, als ik het goed mag begrijpen. We hebben ons Medivi genoemd - naar de benoeming voor de revolutie die de wetenschappers ons brachten.
Waarom geen mens? Ach, 'mens' klinkt zo simpel. Zo normaal. En helaas kunnen wij onszelf niet langer menselijk noemen. 'Zij die op stonden uit de dood' klinkt niet natuurlijk. En dat zijn wij dan ook niet. De Medivi hebben geen hartslag. Ze denken door te doen, leven door hun instinct. Kunnen ze gered worden? Dat is een vraag die ik graag aan de Autoriteiten zou willen stellen. Dat is immers wat we hebben kunnen opvangen: hun naam. Mensen, waarschijnlijk. Wetenschappers die zichzelf hebben kunnen redden van ons lot.
Terwijl we speculeerden over de gescheiden rassen, verstreek de tijd meer dan anders. Op een zeker moment besefte men maar al te goed dat het voedsel, de saamhorigheid en wel meer opraakte. De verlossing die ons na de revolutie was beloofd, was nog altijd niet gekomen. Sommigen van ons, voornamelijk ouderen, gaven het op. Ze namen afstand van hun instinct en ontwikkelingen en keerden zich tot de dood.
Spijtig . Vooral omdat niet lang na menig zelfmoordpogingen, zich eindelijk een nieuwe vorm van leven aantoonde. Een voorwerp van witkleurige kunststof verscheen aan de grijsblauwe hemel en daalde neer boven ons kamp - een klein landschap.
Wat er daarna gebeurde, leek nog altijd niet op de verlossing. Nee. Ik voelde me meer een experiment.
Verhaallijn
Er heeft een revolutie plaatsgevonden in onze wereld. Een grote groep wetenschappers heeft een experiment over de gehele wereld uitgevoerd en heeft zich vervolgens teruggetrokken in een 'onaangetast' gebied. Een gebied waar ze in de jaren van de apocalyps hebben gebouwd aan een nieuwe stad. De stad van de toekomst, een stad van perfectie. Maar dat is niet alles dat de overgebleven mens heeft gedaan in die jaren. Nee. Uiteraard zouden zij niet kunnen overleven zonder verbeteringen. In de mens zelf, wel te verstaan. Jarenlang hielden zij streng oog op het sterkere ras dat de revolutie had gecreëerd: de experimenten, de Medivi. Instinctief, saamhorig, volgzaam, slim, controleerbaar en bovenal sterk. Ze hebben echter te veel 'slecht' van de wereld gezien in de jaren waarin de wetenschappers aan oplossingen werkten. De Medivi werd getraind tot alledaagse 'mensen', hoewel zij dit nooit zullen zijn. Zonder hartslag, verouderingsproces of puur bloed zal geen enkele, menselijke fout hen ooit kunnen beïnvloeden.
Maar wat als de Medivi sterker zijn dan de Autoriteiten dachten? Wat als er, naast de omgeschoolde Medivi, ook nog Medivi zijn die zich herinneren? Medivi die willen en zullen terugvechten staan onderhuids klaar - klaar om te zegevieren op wat hen ooit was beloofd.
Verdere uitleg
Ik weet dat het een hoop is om te lezen en te verwerken, maar het is dan ook geen beginners rpg. Om alles even op een logisch rijtje te krijgen, is het vrij simpel.
Deze rpg gaat in het kort over een revolutie binnen de gehele wereld. Een experiment van mensen (wetenschappers, dokter et cetera) die de mensheid wilden verbeteren. Vele mensen zijn aan de revolutie gestorven, maar een groot gedeelte bleef niet dood. Zij herboren in een nieuw 'ras'. Een ras gecreëerd door de Autoriteiten. (De wetenschappers die de stad bouwden en hen uiteindelijk meenamen.) Dit 'ras' is niet bepaald menselijk. Ze zijn krachtiger in mentale en fysieke doeleinden, maar in een ander aanzicht ook aanzienlijk georganiseerd. De meesten zijn na hun bezoeken aan de Autoriteiten van hun herinneringen herdaan en gedragen zich nu als keurige burgers, tevens 'beschermers' van de stad. Ze hebben geen hartslag, een.. apart soort bloed en zijn in betere conditie dan de mens.
Dat betekent echter niet dat mensen zijn uitgestorven. De Autoriteiten zijn uiteraard opgevolgd door Medivi en de overgebleven mensen vervullen hun rollen zo volmaakt mogelijk. De meesten van hen leven een simpel leven tussen het nieuwe ras, terwijl sommigen als voedsel voor de Medivi dienen. Dat is niet vreemd, gezien de Medivi hun kennis érgens vandaan moet halen en ze bloed nodig hebben om te kunnen functioneren.
De Medivi zijn echter niet allemaal robots van de toekomst: enkelen hebben hun geheugen nog en zijn sterker dan de Autoriteiten dachten. Zij proberen wél te leven op instinct en hun eigen meningen te ondervinden. Dat is echter gevaarlijk, en er zijn er niet veel meer over.
Ze willen een betere wereld, een wereld zonder perfectie en daar hebben ze de mensen voor nodig. Dat is niet bepaald makkelijk, gezien mensen schaars zijn en eigenlijk enkel als voedselbron worden gebruikt. Daarnaast zijn de Autoriteiten altijd en overal aanwezig. Een nieuwe revolutie zal een einde moeten maken aan de waanzin, maar is dat wel zo makkelijk in een wereld die toch al is gevallen?
Regels
Ik heb niet veel regels. De meest duidelijke is toch wel dat je alle tekst hebt gelezen en dit ook gebruikt als je termen nodig hebt. Daarnaast is een minimum hier 10 regels, en dat is niet eens zo veel. Een andere vereiste is dat je geen afhaker bent. Mary Sue is hier niet aan het goede adres en ook mensen die enkel uit zijn op stelletjes zijn hier verkeerd.
Het is een rpg voor de liefhebber en ik hoop dan ook dat er met enthousiasme gespeeld kan worden.
Meedoen
Afwijkende Medivi:
-
-
-
-
-
-
Mens:
- Sequille Genève Prior | Leave - reservering -
-
-
-
-
-
De aantallen veranderen misschien nog iets, hoewel het een kleine rpg zal zijn. Het is immers een rpg voor de liefhebbers.
Invullen:
Rol: Afwijkende Medivi, mens
Volledige naam: Medivi hebben vaak korte, bondige namen. Compacter dan die van mensen, in ieder geval.
Bijnaam: Hoe hij/zij vaak wordt genoemd.
Geslacht:
Leeftijd: Medivi worden niet ouder dan de leeftijd waarop ze 'stierven'. Dit blijft dan ook hun leeftijd. Hoeveel jaar ze al bestaan weten ze vaak niet, dus dat hoef je er niet bij te doen.
Karakter: Hoeft niet al te uitgebreid.
Uiterlijk: Medivi vallen vaak op, ze hebben meer details dan mensen en vaak iets ongewoon. Dat kan een lichamelijk trekje zijn of iets in hun genen.
Extra: Een toevoeging aan je personage.
_________________________
De wereld die wij kennen bestaat niet langer. Na een apocalyps vervielen de kleuren tot grijs en liepen dag en nacht in elkaar over tot er slechts vage verschillen achterbleven.
Lege straten, doelloze gebouwen en verlaten landschappen. Veel heeft de revolutie ons niet nagelaten. Mensen dachten goed te doen aan wetenschap waar ze de gevolgen niet van kenden - een experiment dat leidde tot een uitgestorven wereld.
Eerst vulde de chemie de lucht die we inademden, later het water dat we behoorden te drinken en niet lang daarna stierven we. Allemaal: stuk voor stuk.
Het probleem is dat we niet allemaal dood bleven. De meesten wel, zo beschadigd door de weg vretende, zure lucht: in feiten was er niets van die lichamen over om tot leven te kunnen komen
Enkelen, misschien zelfs meer dan de getallen die ze ons hebben voorgehouden, begonnen na enkele tijd opnieuw te functioneren. Eerst als hersenloze, instinctieve overlevenden, maar langzaamaan verschenen er nieuwe rassen mensen. We leerden onszelf te onderscheiden, luisterden naar verhalen over de hulp die komen zou als we bleven functioneren.
En dat deden we, in geloof en hoop op een toekomst. Van de wereld was niets over. Sommigen vertrokken in de wetenschap dat er ergens 'iets' moest zijn. Ik heb geen van hen ooit nog terug gezien, als ik eerlijk ben. Ze zijn vergaan, of hebben gevonden waar wij enkel van kunnen dromen. Dat laatste betwijfel ik.
Dagen, weken - misschien zelfs jaren, verstreken terwijl de overgebleven overlevenden braaf bleven wachten op de hulp die ons was beloofd. We wisten waarschijnlijk gewoon niet wat te beginnen. We ontdekten de overblijfselen van dingen die we - als mens - behoorden te doen, maar dat leek niets na de onzekere toekomst die we vast hielden.
Met mensen die het recht in eigen hand probeerden te nemen, is het nooit goed afgelopen. Uiteraard merkten we, naarmate we onszelf vorderen, dat we werden bekeken, maar door wie of wát is ons nooit duidelijk geworden. Hoe het met 'onze' leiders afliep, is vaag weggestopt. In een doofpot, als ik het goed mag begrijpen. We hebben ons Medivi genoemd - naar de benoeming voor de revolutie die de wetenschappers ons brachten.
Waarom geen mens? Ach, 'mens' klinkt zo simpel. Zo normaal. En helaas kunnen wij onszelf niet langer menselijk noemen. 'Zij die op stonden uit de dood' klinkt niet natuurlijk. En dat zijn wij dan ook niet. De Medivi hebben geen hartslag. Ze denken door te doen, leven door hun instinct. Kunnen ze gered worden? Dat is een vraag die ik graag aan de Autoriteiten zou willen stellen. Dat is immers wat we hebben kunnen opvangen: hun naam. Mensen, waarschijnlijk. Wetenschappers die zichzelf hebben kunnen redden van ons lot.
Terwijl we speculeerden over de gescheiden rassen, verstreek de tijd meer dan anders. Op een zeker moment besefte men maar al te goed dat het voedsel, de saamhorigheid en wel meer opraakte. De verlossing die ons na de revolutie was beloofd, was nog altijd niet gekomen. Sommigen van ons, voornamelijk ouderen, gaven het op. Ze namen afstand van hun instinct en ontwikkelingen en keerden zich tot de dood.
Spijtig . Vooral omdat niet lang na menig zelfmoordpogingen, zich eindelijk een nieuwe vorm van leven aantoonde. Een voorwerp van witkleurige kunststof verscheen aan de grijsblauwe hemel en daalde neer boven ons kamp - een klein landschap.
Wat er daarna gebeurde, leek nog altijd niet op de verlossing. Nee. Ik voelde me meer een experiment.
Verhaallijn
Er heeft een revolutie plaatsgevonden in onze wereld. Een grote groep wetenschappers heeft een experiment over de gehele wereld uitgevoerd en heeft zich vervolgens teruggetrokken in een 'onaangetast' gebied. Een gebied waar ze in de jaren van de apocalyps hebben gebouwd aan een nieuwe stad. De stad van de toekomst, een stad van perfectie. Maar dat is niet alles dat de overgebleven mens heeft gedaan in die jaren. Nee. Uiteraard zouden zij niet kunnen overleven zonder verbeteringen. In de mens zelf, wel te verstaan. Jarenlang hielden zij streng oog op het sterkere ras dat de revolutie had gecreëerd: de experimenten, de Medivi. Instinctief, saamhorig, volgzaam, slim, controleerbaar en bovenal sterk. Ze hebben echter te veel 'slecht' van de wereld gezien in de jaren waarin de wetenschappers aan oplossingen werkten. De Medivi werd getraind tot alledaagse 'mensen', hoewel zij dit nooit zullen zijn. Zonder hartslag, verouderingsproces of puur bloed zal geen enkele, menselijke fout hen ooit kunnen beïnvloeden.
Maar wat als de Medivi sterker zijn dan de Autoriteiten dachten? Wat als er, naast de omgeschoolde Medivi, ook nog Medivi zijn die zich herinneren? Medivi die willen en zullen terugvechten staan onderhuids klaar - klaar om te zegevieren op wat hen ooit was beloofd.
Verdere uitleg
Ik weet dat het een hoop is om te lezen en te verwerken, maar het is dan ook geen beginners rpg. Om alles even op een logisch rijtje te krijgen, is het vrij simpel.
Deze rpg gaat in het kort over een revolutie binnen de gehele wereld. Een experiment van mensen (wetenschappers, dokter et cetera) die de mensheid wilden verbeteren. Vele mensen zijn aan de revolutie gestorven, maar een groot gedeelte bleef niet dood. Zij herboren in een nieuw 'ras'. Een ras gecreëerd door de Autoriteiten. (De wetenschappers die de stad bouwden en hen uiteindelijk meenamen.) Dit 'ras' is niet bepaald menselijk. Ze zijn krachtiger in mentale en fysieke doeleinden, maar in een ander aanzicht ook aanzienlijk georganiseerd. De meesten zijn na hun bezoeken aan de Autoriteiten van hun herinneringen herdaan en gedragen zich nu als keurige burgers, tevens 'beschermers' van de stad. Ze hebben geen hartslag, een.. apart soort bloed en zijn in betere conditie dan de mens.
Dat betekent echter niet dat mensen zijn uitgestorven. De Autoriteiten zijn uiteraard opgevolgd door Medivi en de overgebleven mensen vervullen hun rollen zo volmaakt mogelijk. De meesten van hen leven een simpel leven tussen het nieuwe ras, terwijl sommigen als voedsel voor de Medivi dienen. Dat is niet vreemd, gezien de Medivi hun kennis érgens vandaan moet halen en ze bloed nodig hebben om te kunnen functioneren.
De Medivi zijn echter niet allemaal robots van de toekomst: enkelen hebben hun geheugen nog en zijn sterker dan de Autoriteiten dachten. Zij proberen wél te leven op instinct en hun eigen meningen te ondervinden. Dat is echter gevaarlijk, en er zijn er niet veel meer over.
Ze willen een betere wereld, een wereld zonder perfectie en daar hebben ze de mensen voor nodig. Dat is niet bepaald makkelijk, gezien mensen schaars zijn en eigenlijk enkel als voedselbron worden gebruikt. Daarnaast zijn de Autoriteiten altijd en overal aanwezig. Een nieuwe revolutie zal een einde moeten maken aan de waanzin, maar is dat wel zo makkelijk in een wereld die toch al is gevallen?
Regels
Ik heb niet veel regels. De meest duidelijke is toch wel dat je alle tekst hebt gelezen en dit ook gebruikt als je termen nodig hebt. Daarnaast is een minimum hier 10 regels, en dat is niet eens zo veel. Een andere vereiste is dat je geen afhaker bent. Mary Sue is hier niet aan het goede adres en ook mensen die enkel uit zijn op stelletjes zijn hier verkeerd.
Het is een rpg voor de liefhebber en ik hoop dan ook dat er met enthousiasme gespeeld kan worden.
Meedoen
Afwijkende Medivi:
-
-
-
-
-
-
Mens:
- Sequille Genève Prior | Leave - reservering -
-
-
-
-
-
De aantallen veranderen misschien nog iets, hoewel het een kleine rpg zal zijn. Het is immers een rpg voor de liefhebbers.
Invullen:
Rol: Afwijkende Medivi, mens
Volledige naam: Medivi hebben vaak korte, bondige namen. Compacter dan die van mensen, in ieder geval.
Bijnaam: Hoe hij/zij vaak wordt genoemd.
Geslacht:
Leeftijd: Medivi worden niet ouder dan de leeftijd waarop ze 'stierven'. Dit blijft dan ook hun leeftijd. Hoeveel jaar ze al bestaan weten ze vaak niet, dus dat hoef je er niet bij te doen.
Karakter: Hoeft niet al te uitgebreid.
Uiterlijk: Medivi vallen vaak op, ze hebben meer details dan mensen en vaak iets ongewoon. Dat kan een lichamelijk trekje zijn of iets in hun genen.
Extra: Een toevoeging aan je personage.
[ bericht aangepast op 17 feb 2013 - 22:14 ]
Feel the fire, but do not succumb to it.
Dus ze kunnen wel iets speciaals 
