• Een van 's werelds meest beroemde bands, One Direction. Gillende fans lijken uit alle hoeken van de wereld naar hun concerten te komen.
    Nu One Direction in Londen werkt aan een nieuw album, maar voor het grootste deel ook allemaal naar hier verhuisd willen ze allemaal een pauze van het leven wat ze nu lijden. Maar wat gebeurt er als een aantal van de jongens trouwen? Anderen verliefd worden.. op elkaar? Ruzie krijgen? Een nieuwe baan vinden?
    Ze lijken elkaar blijven, maar gaan wel eigen weg. Tot de dag van vandaag, want ze komen terug om door te gaan waar ze gebleven waren en willen weer naar de top van de wereld. Hoe ver zullen ze gaan om hun doel te bereiken? Zal het ten koste gaan van hun familie? De liefde? En hoe zit het met de nieuwe vrienden die ze ontmoeten? Met de fans? Zullen ze nog steeds achter ze staan of is er teveel veranderd?



    Lijstje dat je in moet vullen :
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd (De leeftijd van de jongens liggen rond de 24-29):
    Nationaliteit:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Extra:


    Rollen:
    -Niall James Horan; nessje
    -Louis William Tomlinson; Zianourryx
    -Liam James Payne; Sidestap
    -Harry Edward Styles; Mufinn
    -Zayn Javadd Malik; Mufinn


    De vriendinnen/vrouwen van de jongens
    ( Vergeet niet dat sommige jongens ook op elkaar verliefd worden)

    - Eirwen Morgana Awen CadwaladerSylvesti
    - Serena Melody Woods Rossi
    - Skyler Daffney Thompson Glucio
    - Rosalie Sarah Angels Coockies
    - Mackenzie Lou Arretez Curlies



    De andere mensen ( bijvoorbeeld de kinderen, familie, fans)


    Regels:
    -Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
    -Maximaal twee personages per persoon
    -Geen perfecte personage's!
    -16+ mag, maar hou het wel netjes.
    -Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    -Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
    -Alleen Zianourryx en nessje maken de nieuwe topics.
    -Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
    - Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.



    Eerste krantenartikel;

    One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

    Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

    [ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 9:58 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis William Tomlinson
    Ik had moeite om mijn ogen open te houden, want ik had net het idee dat ik dagen niet geslapen had. Ik keek Zayn aan en glimlachte, wilde vragen wat er aan de hand was, maar hield mijn mond. Ik kwam met moeite iets omhoog om een slok te nemen van het drinken, maar zakte al snel weer onderuit. Ik was blij om Zayn weer te zien, al was de pijn wel ondraaglijk. Ik wilde mijn armen naar Zayn uitsteken voor een knuffel, maar dat lukte niet.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Snel zetten ik het glas op het tafeltje naast het bed, toen Louis gedronken had. Ik had de neiging om naast hem te kruipen en heel hard te huilen. Ik voelde me zo machteloos. Maar ik pakte enkel zijn handen streelde met mijn duim over zijn handpalm. Mijn andere hand lag nog altijd op zijn wang en ik zag dat hij pijn had. Pijn die ik zo graag van hem over wilde nemen, er alles aan wilde doen, om het te laten stoppen. Maar dat konden alleen de dokters. 'Ga maar slapen Cutie pie.' Ik boog me voorover en drukten mijn lippen op zijn mondhoek. Heel even duwde ik mijn neus in zijn wang en sloot ik mijn ogen. Alsof ik het nog niet zeker wist, wist ik nu nog sterker dat ik nooit zonder deze jongen zou kunnen. ik drukten nog een vlinderzacht kusje op zijn wang en ging weer goed zitten. Hij had zijn rust nodig,


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    Met een zwakke glimlach keek ik Zayn aan en stak, met moeite en pijn, mijn ene arm naar hem uit. Als teken dat ik hem dichter in de buurt wilde hebben. Toch wist ik niet wat meer pijn deed. Dit of Zayn zo zien. 'Het komt wel goed, en met jou in de buurt zeker' zei ik en schrok eigenlijk best wel van mijn eigen stem. Zacht, schor en zou niet wat je van mij gewend was.De pijn probeerde ik zoveel mogelijk te negeren, maar het was niet helemaal mogelijk en dat probeerde ik niet te laten zien. 'Niet zonder jou naast me.' Zodra hij zich voorover boog, kon ik het toch niet laten om mijn armen om hem heen te slaan,. 'Ik moet je echt bedanken, Zaynie. Je bent geweldig.' Mijn ogen zakte weer langzaam dicht, maar vechten tegen de slaap en opende deze weer. Ik kon niet zonder hem en drukte toch ook een klein kusje op zijn neus. De vraag die die hele tijd op mijn lippen brandde vroeg ik nu toch. 'Wat is er gebeurd?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    'Ik blijf bij je. Dat beloof ik.' Als dat was wat Louis wilden deed ik dat. Als hij daardoor zou gaan slapen, zou ik hier desnoods heel de dag zitten. Ik draaide me om en ging dichter bij het hoofdwonden zitten, zodat ik met mijn rug tegen de muur kon leunen en Louis zijn hoofd tegen mijn heup aan kon leggen. Ik wreef zachtjes over zijn wang en oog me af en toe voorover om mijn lippen op zijn voorhoofd te duwen. Ik slikte even. 'Ik weet het niet Boo.' Zei ik eerlijk. En misschien vond ik dat wel het ergst. 'Die ruzie. Ik had er gewoon geen zin in. Ik had met je mee moeten gaan naar boven.' Ja, ik nam dit mezelf kwalijk. Ik had beter op Louis moeten letten. 'En voordat ik het ook maar doorhad. Lag je onder aan de trap en renden Niall en Mackenzie de deur uit.' Mijn vingertoppen trippelde achter zijn oor en ik keek hem schuldbewust aan.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    'Dat is het enige wat ik wil.' Meer dan deze woorden had ik niet nodig om me beter te voelen. Misschien dat ik dan straks alsnog in slaap zou vallen, maar nu wilde ik gewoon dicht bij Zayn in de buurt zijn. Een stuk probeerde ik opzij te schuiven toen hij zich omdraaide, alleen was dat een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk legde ik mijn hoofd maar tegen Zayn zijn heup aan en sloeg mijn arm om zijn middel. Een kleine glimlach op mijn gezicht was niet te missen, al verdween deze snel weer. ''Het spijt me' zei ik zacht, aangezien ik degene was die weer alles moest verpesten, en knikte toen langzaam. 'Het maak niet uit.' Even keek ik op en zag hoe hij erover dacht. 'Het is jou schuld echt niet. Je kan een hoop zeggen, maar dat niet. Je had nooit kunnen weten dat het zo zou lopen en het is niet meer dan logisch dat je geen zin had in die ruzie.' Bij zijn volgende woorden werden mijn ogen groot, en probeerde me te herinneren wat er was gebeurd. 'Niall en Mackenzie?' Vroeg ik en bij zijn schuldbewuste blik, kwam ik toch weer omhoog. 'Maak je niet zo druk, maar denk vooral niet na over dingen die niet waar zijn.' Zei ik zacht en drukte een kusje op zijn lippen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Rustig streelde ik door Louis haar. 'Ja, ik weet ook niet waar Mackenzie opeens vandaan kwam.' Gaf ik toe. 'Geen sorry zeggen.' Piepten ik. Hij moest zich niet schuldig voelen over iets waar hij niets aan kon doen. Ergens wile ik vragen wat we vandaag zouden gaan doen, aangezien dat toch niet meer zou gebeuren nu. Want in plaats daarvan mochten we de dag in het ziekenhuis doorbrengen. Als ik maar Louis was. 'Voorzichtig.' Piepten ik toen Louis omhoog kwam, maar was al weer snel stil toen hij zijn lippen kort op die van mij drukten. voorzichtig legde ik hem weer in de lakens en boog me voorover. 'Niet alles forceren, heel je lichaam moet nog bijkomen van de klap.' Ze hadden zijn trui en broek uitgetrokken, om te kijken of er iets gebroken was. Maar zijn lichaam zat enkel onder de blauwe, beurze plekken. Rustig duwde ik mijn lippen weer op die van Louis.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    Een gaap verliet mijn mond en nestelde me iets dichter tegen Zayn aan. 'We komen er nog wel achter.' Zei ik zachtjes, want wilde het hoe en waarom weten. 'Maar het is mijn schuld dat ik hier lig en we niets leuks kunnen doen.' Het liefst wilde ik zeggen dat er niets aan de hand was en we hier weg konden, om alsnog iets leuks te doen. Altijd moest alles anders lopen. 'Rustig maar.' Al wist ik dat het goed was dat hij het zei aangezien ik zo eigenwijs was om toch dingen te doen die ik niet kon. Een pijnlijk geluidje verliet mijn mond toen ik weer werd terug geduwd en knikte langzaam. Ik durfde niet in de spiegel te kijken, maar was blij dat het nog meeviel. 'Ik hou van je.' Prevelde ik zacht tegen zijn lippen en kuste hem zachtjes terug.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Ik glimlachten. 'Ik ook van jou.' Fluisterde ik terug. Ik legde een hand op zijn borstkas en liet zijn lippen uiteindelijk los toen ik de deur hoorden. Vragend keek ik de arts die nu in de kamer stond. 'Er is geen blijvend letsel gevonden. Je spieren hebben wel een klap gehad en hè zou even duren voordat je daar geen last meer van heb.' Vertelde de arts rustig tegen Louis. Ondertussen aaide ik zachtjes zijn wang. 'Wanneer mag hij naar huis?' Vroeg ik. Ik hoopte echt snel.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson

    Een ding was zeker; Zayn zorgde er sowieso al voor dat ik me al een heel stuk beter voelde. Ik legde mijn hand op die van Zayn neer en keek toen ook naar de arts die binnenkwam. Deze had ook weer een perfecte timing. Een glimlach verscheen toch op mijn gezicht door zijn woorden en was eigenlijk best wel blij om dat te horen. 'Hij mag naar huis nadat hij goed uitgerust is. Maar alleen op de voorwaarde dat er goed voor hem gezorgd word en Louis zelf niet teveel doet en goed rust. Des te sneller ben je weer de oude.' Werd de vraag van Zayn beantwoord en dat laatste werd er duidelijk aan toegevoegd. Ik keek van de arts naar Zayn en drukte een kusje op zijn lippen. 'Moet lukken toch?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Jawaad Malik
    Ik grinnikte even. 'Verpleegster Malik tot u dienst.' De arts verdween weer en ik drukte weer een kusje op Louis lippen. Ik zou nog voor deze jongen baar de andere kant van de wereld lopen. Dus voor hem zorgen moest geen probleem worden. Al moest hij niet om de vijf minuten gaan zuren om iets, want dan kreeg ik er vast snel genoeg van. 'Dus, ga nu naar uitrusten, des te sneller mag je naar huis.' En ik ook, aangezien ik bij hem zou blijven. Ik aaide rustig door Louis zijn haar en ging iets beter zitten. Dit zou een lange dag worden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis William Tomlinson
    De vrolijke twinkeling verscheen langzaam weer in mijn ogen. 'Een hele leuke verpleegster. Zeker weten dat als jij hier echt werkte ik hier niet weg wilde.' Kort keek ik nog naar de arts en toen naar Zayn. Deze jongen betekent echt heel veel voor me en zou dan ook echt alles voor hem overhebben. Ik zou hem dan ook sparen op de momenten dat hij voor me moest zorgen. 'Goed idee..Trouwens als je wil, hoef je hier niet te blijven hé. Ik verplicht je niets.' Zei ik zachtjes en ging weer liggen zoals voor de arts kwam. Als hij weg wilde, hoorde ik het vanzelf wel. Voor de laatste keer gaf ik Zayn een kusje en sloot mijn ogen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Niall James Horan
    Eerst negeer ik haar en blijf ik liggen huilen. Toch haal ik na een tijdje mijn hoofd uit het kussen en ga overeind zitten. Ik veeg mijn wangen droog en haal even adem. "Het spijt me, ik zal het uitleggen." Voor ik verder kan gaat mijn mobiel. Ik pak hem en lees het sms-je. Fijn, Zayn vermoord me al vor ik de kans krijg het uit te leggen. Als je zou luisteren naar wat er echt is gebeurd, zou je nu niet zo uitvallen. Mij de schuld geven heeft geen nut, want het is niet alleen mijn schuld! Misschien wel het grootste deel, maar Louis zelf is ook niet onschuldig. Stuur die rekening, luister vooral niet naar mij... Ik stop mijn mobiel in mijn zak wn kijk naar Mackenzie. "Kom, ga zitten en luister. Wil je wat drinken?"


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

    Sylvesti schreef:
    Eirwen
    Het was een hele lange nacht met veel puffen en steunen. Elke twee uur kwam er een zuster kijken, maar het ging allemaal heel erg langzaam. Ik had al besloten dat ik de keizersnee zo lang mogelijk wilde uitstellen zolang dat de levens van Dan en Finn niet in gevaar kwamen. Ik was heel blij dat Liam was gekomen. Mijn ouders kwamen namelijk pas vanochtend, want ze hielden niet van in het donker rijden, zeker niet nu ze toch wel de tijd hadden omdat dit al echt lang duurde. Ik keek uit het raam en toen naar de klok. Het was bijna 8 uur. Dan zouden ze er zo wel zijn. Ook zou de zuster dan weer komen. De vorige keer had ik 5cm ontsluiting gehad, dat was 2 uur geleden geweest, maar het zou eerst 10 moeten worden voor er iets kon gebeuren. De weeen waren nu echt wel heel erg. Ik keek naar Liam met grote ogen. Ik had wel door de sondevoeding wat kleur in mijn wangen terug gekregen, maar meer was het ook niet. Ik was er niet goed aantoe, maar als de tweeling gezond zou zijn en ik binnen de dag dat ze geboren waren zou zijn aangekomen, nie het gewicht van de babies meegerekent, dan mocht ik tegelijkertijd met hen naar huis. Anders werd dat nog een probleempje.


    Liam James Payne

    Met wallen onder mijn ogen zat ik op de stoel. Ik had al bijna vierentwintig uur niet geslapen. Maar ik wilde niet gaan slapen, om dadelijk zou Eirwen misschien bevallen en dan zou ik daar als één of andere idioot te slapen. Toch maakte ik me ergens wel zorgen over Drake. Hij was in goede handen bij Denise, maar hoeveel kon er wel niet mis gaan? Ik glimlachte naar Eirwen toen ze me met grote ogen aankeek. 'Geen zorgen. Het komt wel goed' knikte ik. Sommigen herinneringen hier waren goed, maar anderen slecht. Ook Sascha was in dit ziekenhuis bevallen van Drake, maar ze werd hier ook heen gebracht na het ongeluk. Al snel kwam ik weer terug op de wereld en keek naar Eirwen. 'Gaat het nog? Om de hoeveel minuten komen de weeën?' vroeg ik haar. We zaten hier al lang, dus het kon zomaar zijn dat Dan en Finn al snel kwamen. Hopelijk was er niks mis. Ik haalde even snel een hand door mijn haar en bleef Eirwen aankijken, wachtend op haar antwoord.

    [ bericht aangepast op 5 maart 2013 - 16:23 ]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Zayn Jawaad Malik
    Ik schudden langzaam mijn hoofd. 'Ik blijf bij je.' Zei ik rustig en trok het laken beter over Louis heen. Verloopig zou ik hem niet uit het oog verliezen. veelte bang dat er iets zou gebeuren. 'Lig je goed, of moet ik van het bed?' Ik wilde hem het zo gemakkelijk mogelijk maken en niet in de weg zitten. Hij moest immer zo snel mogelijk beter worden. Al was ik allang blij dat hij geen blijvend letsel had. Ik zuchten en drukten mijn lippen op zijn voorhoofd. 'Zeg me als je iets wilt hebben he.' fluisterde ik en ging weer goed zitten om met mijn rug tegen de muur te leunen.ik wreef even met mijn hand in mijn ogen en zuchten. Ik had echt een hekel aan ziekenhuizen.
    mijn mobiel trilden en ik keek naar het scherm. ik schudden mijn hoofd even. Weetje wat jou probleem is? Dat je altijd alles op andere afschuift. Nu doe je of het mijn schuld is dat ik boos ben. En luisteren? waarnaar dan? je hebt het niet eens geprobeerd om uit te leggen want je bent weggerend en heb Louis onder aan de trap laten liggen. Word volwassen en sta in voor je fouten. Niet heel de wereld draait om jou. Ik kon hier zo boos om worden. Ik wist dat ik hier later spijt van ging krijgen, maar dat kon me nu even niets schelen.

    [ bericht aangepast op 5 maart 2013 - 16:26 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall James Horan
    Als ik opsta om alvast glazen te pakken gaat mijn mobiel weer. Ik pak hem en langzaam begin ik het zat te worden. Niet om het een of ander, maar het is jou schuld dat je boos bent! En dan zeggen dat het mijn schuld is? Wie schuift hier de schuld nou naar een ander? Je weet niet eens waarom ik ben weg gerent. Dat je nou de hele tijd wil kleffen meet je vriendje is geen rede om zo tegen me in te gaan. Je hebt waarschijnlijk van hem een lullig verhaaltje gehoord... Misschien heb ik hem van de trap geduwd, misschien had ik niet weg moeten rennen. Maar dat waren mijn fouten, en om ze recht te zetten krijg ik de kans niet! Ik verstuur de sms en smijt mijn mobiel tegen de muur. Hij knalt er precies met de zijkant tegen aan. Niet dat hij uit elkaar valt aangezien hij op een zitzak valt. Ik loop naar de keuken en kom met een paar flessen drinken en glazen terug.


    'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'