Ja, momenteel zit ik achter mijn computer met een albino valkparkietje 
De vogel van mijn zus, waarvan ik in een vorig topic zei dat ze nog geen naam had gekregen.
Mijn schoonbroer en mijn zus hebben dus uiteindelijk toch voor de naam typex gekozen, wat ik nog steeds redelijk belachelijk vind.
In ieder geval, het vogeltje zit nu dus op mijn schouder en lijkt niet van plan om de eerste minuten weg te gaan aangezien het slaapt.
Voor mijn doen is dat best speciaal aangezien ik het niet echt zo met vogels heb, maar deze is echt super tam dus het is haalbaar.
Het beestje zit nu al zo'n uurtje op mijn schouder en ja, dat begin je toch wel te voelen aangezien ik niet erg veel durf te bewegen uit angst dat ze zal vallen.
Ja, ze kan niet vliegen want haar vleugels zijn geknipt.
Dus ze kan dus wel degelijk vallen.
Ik ben in ieder geval trots op mezelf dat ik al zo lang in de buurt van mijn nieuwe, gevederde vriendin zit.
Waarom zijn jullie vandaag trots op jezelf?
Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.
'
Ledecky
