En huis, opleiding, computer hebben, maar nog steeds het gevoel hebben dat je niks waard ben. Denken aan je mooi glimlach en je stem. Jouw elke dag willen zien, maar dat gaat niet. Meer mensen om je heen hebben die je willen steunen, maar niet weten hoe je met hun moet omgaan. WIllen geholpen worden, wat ook gebeurd, maar langzaam gaat omdat die hulp er niet is. Horen hoe elke dag je ziel en je lichaam huilt om de verdriet. Denken aan de toren, brug om daar van af te springen. Willen weten of mensen jouw gaan missen als je er niet meer bent. Elke dag voelt slechter, steeds moeier worden, in je eentje lopen huilen. Elke dag denken aan hoe ik ik mijn einde pleeg of hoe mijn sterfdag eruit ziet. Niet meer weten hoe ik mij beter kan gaan voelen als ik al doe wat ik leuk vind, maar mij nutteloos voelen. Mijn hart breekt door alles.