Kyra Destiny Iglesias
Wanneer het vliegtuig eindelijk stil staat, sta ik meteen op en loop ik naar buiten. Ik voel de Portugese zon op mijn getinte huid en een kleine grijns ontstaat op mijn lippen. Ik strijk mijn witte jurkje glad en pak uit mijn kleine tasje mijn Rayban zonnebril. Ik zet hem op mijn neus en loop dan naar binnen voor mijn koffer. 'Ky! Wacht nou!' hoor ik en ik draai me om. Ik zie mijn beste vriendin Desiree achter me aan rennen en ik lach even. 'Stop met rennen joh, straks breken die hakken nog.' lach ik. Als ze bij me is stopt ze met rennen en loopt ze weer, 'waarom loop jij zo snel' hoor ik haar jammeren. Ik grinnik kort en stop bij de koffers. Als ik mijn grote, witte koffer zie pak ik hem snel en wacht op Desiree. Al snel heeft zij haar twee kleine, roze koffers en we lopen weer naar buiten. Ik kijk even om me heen en zie dan onze chauffeur. Hij houd een bordje vast met Iglesias dus ik weet wel zeker dat het mijn chauffeur is. Ik trek Desiree mee en we stoppen voor de chauffeur. 'Hey ladies.' grijnst hij. Ik grijns ook even, 'Hey' glimlach ik. hij zet onze koffers in de kofferbak en we stappen in. We maken snel het dakraampje open en Julio begint met rijden. Na een klein kwartiertje kwamen we aan bij het hotel.
Als we uitstappen staan onze koffers meteen naast ons en ik pak mijn portemonnee, ik geef hem een briefje van vijftig. 'Hou de rest maar.' zeg ik. Het was eigenlijk maar dertig euro, maar dat maakt niks uit. 'Dankje! Bel me maar als jullie terug gaan naar het vliegveld.' glimlacht hij. 'Ofcourse' zeg ik en we lopen het hotel in. Al snel ben ik bij de balie terwijl Desiree op een bankje ploft. 'Hey, reservering van Iglesias' zeg ik en de vrouw achter de balie kijkt op haar computer. 'Aah, ik zie het. De bovenste verdieping, een van de grootste kamers. Hier heb je de sleutels.' glimlacht ze. 'Thank you.' glimlach ik. Desiree en ik lopen naar de lift, eenmaal binnen druk ik op het bovenste knopje. 'Hier' zeg ik nog en druk een van de sleutels in haar hand. Wanneer we boven zijn zien we meteen onze kamer. Niet heel gek, er zijn er maar drie helemaal boven. Dat is omdat het eigenlijk gewoon kleine appartementjes zijn in plaats van kamers. Dat kost wel wat voor een aantal weken, maar ik had mijn vader weer lief aangekeken. Ik open de deur en onze monden vallen open. Wow, dit was geweldig! Een groot balkon, een luxe keuken, een mooie woonkamer en prachtige kamers! 'Des? Dit word een geweldige tijd' grijns ik en laat me op de bank vallen..
[@Neolaia of we starten gewoon weer 
]
El Diablo.
