Zeven. Zeven sneetjes in mijn pols. Ze zijn niet diep. Ze zijn niet fataal geweest. Want anders zou ik dit niet tikken. Maar ze zitten er wel. Netjes op een rij. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik gister naar het mesje gegrepen. Net zo'n mesje als wat de pols van mijn beste vriendin keer op keer heeft verminkt. Waardoor ik haar gesmeekt heb om het niet meer te doen. En nu heb ik het zelf gedaan. En waarom? Omdat ik het allemaal niet meer zag zitten. Omdat mijn zelfvertrouwen weer ergens op -475 ligt.ugh. Ik voel me zwak en een aansteller. Maar ik moest het ergens kwijt ):
In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.