Poker Face. || One Direction. || Topic 1. - Speeltopics

Nachtleven en geld, veel geld. Een gangstergroep maakt de straten onveilig in Phoenix. Niemand is veilig voor de gang en geld wordt weggesluisd. Moorden worden gepleegd, drugs wordt gedeald en de pokerfiches worden uitgedeeld. Iedereen heeft zijn eigen specialisatie en rang in de groep, maar wat als er drie verraders in de groep zitten? Drie geheime agenten die undercover zijn om de gangstergroep te laten falen in hun acties, te kunnen oppakken op heterdaad en voor eeuwig en altijd een einde te maken aan de bende. Zal de politie het spelletje winnen of de gang? Het draait allemaal om strategie en de jokers in het spel…
(Het idee kwam van Poker Face - Lady Gaga.)

Rollentopic.

Regels:
- Een tekst schrijven van vijf regels is verplicht.
- Geen perfecte personages.
- Naamsveranderingen doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Twee rollen per persoon is het maximum, en dan alleen in variatie van geslacht.
- Als iemand om een samenvatting vraagt geef je die ook.
- Off-topic gaan mag, maar wel niet te veel en ook niet zonder haakjes.
- Er zitten geen softies in een gangstergroep, maak dus ook geen personage dat overal bang voor is...
- Ga niet meteen een relatie aan, dat hoort nou eenmaal niet in een gang!

Jongens: (Maximaal acht)
- Niall James Horan. (Nibug) Martelen.
- Zayn Javadd Malik. (Meliourry) Moorden.
- Harry Edward Styles. (Crudelis) Doorverkoop van meisjes.
- Louis William Tomlinson. (Serpentskiss) Afpersing en chantage.
- Liam James Payne. (quin98) Verrader en pokerspeler.
- Brandon [Bam] Kilian von Monroe. (Sikowitz) Dealer.
- Anthony [Antz] Samuel von Monroe. (Sikowitz) Dealer.

Meisjes: (Maximaal zes)
- Layla Rose Sadler. (Crudelis) Pokerspeelster en leidster.
- Madelaine (Maddie) Louise Lockwood. (Serpentskiss) Moorden.
- Emilia “Mila/Mia” Andrea Cleveland . (Glucio) Verraadster, speelster van blackjack.
- Dessy Tamara Jones. (Depay) Dealer.
- Sienna Marie Gonzalez. (Lifeisajoke) Verraadster, pokerspeelster.
- Jaybee 'JJ' Saunders. (Sylvesti) Moorden en vechten.

Het gangsterhuis is een grote plek waar ieder bendelid slaapt, eet en als vanzelfsprekend woont. Ieder heeft zijn eigen kamer en mag die inrichten zoals hij of zij dat zelf wilt, de basisprincipes zijn er al aanwezig. Op de begane grond is een grote woonkeuken en een leefruimte waar iedereen samen kan zitten, ook al gebeurt dit niet vaak. Op de eerste verdieping liggen de slaapkamers en de bijbehorende badkamers, deze zullen gedeeld moeten worden. Op de tweede en laatste verdieping is het kantoortje van Layla, die alle opdrachten zal uitdelen, mits iemand al iets anders te doen heeft. Verder is er op deze verdieping een wapenarsenaal te vinden, wat echt verschrikkelijk klein is. Ook is hier een aparte ruimte om te telefoneren, aangezien dit een van de enige plekken is waar je fatsoenlijke privacy kunt krijgen.

[ bericht aangepast op 26 jan 2013 - 0:22 ]

---

Reading a good book is like taking a journey.

Madelaine Louise Lockwood

Mijn pas was iets versneld toen ik de trap op liep. Een nieuwe opdracht was al te ruiken of dat hoopte ik tenminste. Als dat niet zo zou zijn, dan ging ik vandaag zelf wel op pad, want de mensen hier waren hun leven anders niet verzekerd.
Ik haalde een hand door mijn haar en veegde het bloed, dat daardoor aan mijn hand bleef plakken, af aan mijn broek. Het was me nog geeneens opgevallen dat er nog bloed in mijn haar zat. Niet dat het me veel uitmaakte aangezien het er allemaal bij hoort en het el eens erger was geweest.
Eenmaal bij het kantoortje van Layla aangekomen klopte ik op de deur en opende deze vervolgens. Het was niets voor mij om geduldig op antwoord of toestemming te wachten en dat weten de meeste mensen ook wel. Het bracht dan zo nu en dan wat problemen met zich mee, maar dat was nu iets waar ik me geen zorgen over maakte. 'Goedemorgen' waren de enige nette woorden die ik kon uitspreken terwijl ik tegen de deurpost aanleunde en Layla aankeek.
( Reactie van Louis komt zo (: )

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Layla Sadler.

Weet je waar ik altijd zo ziek van werd? Mensen die door het hele huis begonnen te rennen, geluid maakten alsof het allemaal een, groot spel was en daarna ook nog zo vrolijk als wat waren. Ik vond het maar een of andere idioot en als ik erachter zou komen wie zo druk was zou ik hem of haar het liefst de nek om willen draaien. Of nee, laten draaien. Ikzelf had niet de behoefte om bloed aan mijn vingers te hebben, liever pokerkaarten. Anthony en Brandon hadden meestal hun vaste dealtaken, dus die kwamen niet om de zoveel minuten binnenstormen omdat ze zich verveelde. Dat was mooi meegenomen natuurlijk.
Ik griste nog een sigaret uit het inmiddels bijna lege doosje en stak hem op met de appelgroene aansteker. Iemand zou me echt eens moeten slaan voor die obsessie met appelgroen, het was nou eenmaal niet echt een kleur voor een leider van een beruchte gangstergroep. Verder was ik wel een ander type hoor, maak je daar maar geen zorgen over. Ik blies de rook uit, griste het blaadje met de dagtaken van het bureau en wilde net opstaan om naar beneden te lopen, maar Maddie stond al in de deuropening en keek me aan.
"Ja?" vroeg ik met een vragende blik. Zeg dan meteen wat je kwam doen, des te sneller was iedereen weg en kon ik verder. Het was een geluk voor haar dat ze klopte, anders had ik haar naar buiten gestuurd en haar bij elke deur laten aankloppen totdat iemand het bevel gaf dat ze naar binnen mocht komen. Ik hield van vernedering.
"Ligt Zayn nog in bed?" het was eerder een vaststelling, geen vraagstelling. Om de een of andere reden stuurde ik liever eerst de ervaren mensen op pad voordat de jonkies iets te doen kregen. Sommige klusjes mochten namelijk gewoon niet misgaan en daarbij had ik liever dat de negentienjarigen nog even bij een ander bendelid bleven. De meesten van die leeftijd kenden geen verantwoordelijkheid, maar Louis was net zo oud als ik en net zo onverantwoordelijk, dus dat was een misvatting. "Zo ja, dan kun jij zijn werk wel doen als je wilt... Het is wel een grote opdracht, maar ik denk niet dat -dat jou iets uitmaakt."

---

Reading a good book is like taking a journey.

Madelaine Louise Lockwood

'Ik wilde weten of er nog een nieuw opdracht was' antwoordde ik en bedacht me dat ik dat gelijk had moeten zeggen. Ach ja, dat moest ik dan maar onthouden voor de volgende keer. 'Misschien is dat ook een stuk veiliger voor de andere die hier op dit moment rondlopen en dan met name de kleuters die het hele huis doorrennen, omdat ze zogezegd teveel energie hebben' voegde ik er nog aan toe. Het werkte mensen verschrikkelijk op de zenuwen, maar dat hadden ze nog geeneens in de gaten. Ik liep toen toch het kantoortje naar binnen en sloot de deur achter me. Volgens mij was het een geluk dat ik geklopt had, anders was het vast en zeker nooit goed afgelopen.
'Ja, die ligt nog altijd op bed.' Ook al was het eerder een vaststelling dan een vraagstelling. Ik had geen zin in ruzie met de leider, want dat zou al helemaal niet goed aflopen. De rest maakt me dus echt niet uit. en normaal gedroeg ik me dan ook nooit zo.
'Daar zou ik nooit nee tegen zeggen en met alle plezier....De grote opdrachten zijn juist het leukste, en dat maakt me inderdaad niets uit.'
Misschien dat ik een van de jongste bleef, maar volgens mij heeft verantwoordelijk niets met leeftijd te maken als je zo eens rondkijk.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik.
Van een harde klap werd ik wakker, waarna er nog wat gestommel klonk. Kreunend draaide ik me om waar de wekker nog veel te vroege cijfers aangaf, ik was dus ook nog niet van plan om uit mijn bed te komen. Vannacht was het weer eens wat later geworden omdat er iemand een beetje heel erg moeilijk aan het doen was en daar kon ik niet zo heel goed tegen. Ik draaide mezelf terug recht, keek recht naar het plafond, maar de geluiden werden eigenlijk alleen maar harder. Of zo klonk het tenminste, misschien was het niet eens zo. Zuchtend en steunend gooide ik de dekens van me af, ik was niet zo'n goed ochtendmens en zeker als ik niet een bepaald aantal uur geslapen had. Al kuchend duwde ik mezelf recht, een trap vlak bij je longen en iets te vaak een sigaret veroorzaakte dit. Maar stoppen met roken zou ik toch wel nooit doen. Ik zette mezelf af en slofte richting de kleding kast, waar ik gewoon wat lukraaks uitrukte. Aan het einde van de avond zou het waarschijnlijk toch wel allemaal weer vies zijn. In douchen had ik niet bepaald veel zin, dus begon ik maar gewoon al met aankleden.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Layla Sadler.

Natuurlijk wilde ze weten of er nog werk voor haar lag, eigenlijk was dat vrij logisch in te schatten. Maar goed, je wist maar nooit of ze kwam aankloppen omdat de sleutel van het kleine wapenarsenaal weer zoek was, dat gebeurde nog wel eens vaker...
Ik knikte langzaam en zocht tussen mijn papieren, waarna ik Maddie een van de bladen toeschoof. "Mooi, dan mag jij zijn werk wel opknappen. Geen zorgen, ik regel het wel als hij het er niet mee eens is, moet hij maar niet de hele dag in zijn nest liggen."
Zayn was dan misschien een jongen die ik heel goed hier kon gebruiken, toch was hij een ijdele slaapkop. Maddie was altijd op tijd wakker, maar Jaybee kon ik ook nog altijd inzetten. Het was kiezen of delen hier, en ik moest dat natuurlijk weer eens doen. "Het gaat om een dertigjarige man die leeft op dit adres." Ik wees het adres aan op het blad. "Hij heeft een van onze beste drugsdealers omgekocht, waardoor wij geen drugs meer kunnen inkopen en Brandon samen met Anthony nog in de problemen kunnen komen. Ik wil dat je hem opruimt, de drugs jat die je daar nog kunt vinden en het lijk ergens dumpt, als je dat lukt. Daarna kom je terug en heb ik Louis nodig, die onze drugsdealer eventjes chanteert zodat we ook nog een fikse prijsverlaging krijgen. Hij zal wel moeten toegeven, anders verdient hijzelf niks meer." legde ik uit, waarna ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. "Kun je dat aan zonder dat die hele buurt je achterna komt? Het is namelijk net zo goed een wijk vol met gangsters."

---

Reading a good book is like taking a journey.

Anthony Samuel von Monroe
Ik draaiende Joint tussen mijn vingers en voor ik het wist had Anthony hem alweer afgepakt. Ik hield Harry nauw in de gaten. "reum je shit op Styles." gromde Brandon toen de jonge krullenbol zijn kom op tafel liet staan. Iedereen wist dat Brandon een hel was, totdat hij zijn normale hoeveelheid drugs Bin en had. Dan was hij weer de jongen die iedereen leuk vond. Harry vroeg weer met hem meeging en ik trok mijn wenkbrauw op. "Zeker mee, meisjes verzieren. ik heb wel wat beters te doen, dan het kinderspel van jou." gromde Brandon die maar aan de joint bleef hijsen. Brandon en ik hadden vandaag een afspraak met onze dealer, maar er waren wat problemen. Dus ik vroeg me af of het doorging. We hadden sowieso onze vaste klanten nog, die hun spul geleverd moesten hebben. Ik trok de joint weer uit Brandon zijn handen en nam een grote hijs. Ik voelde mijn pupillen bijna letterlijk vergroten. Het goede spul, bewaarde we natuurlijk voor onszelf. "het word tijd dat jij een echt vak gaat leren." Brandon zijn stem was al iets kalmer als net, maar er was niets aardigs in de bekekenen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Emilia Andrea Cleveland

Moeizaam kwam ik overeind en bleef zo in lotushouding op het bet zitten. Ik was nog steeds bekaf, ondanks dat ik een paar uurtjes geslapen had. Mijn enkel klopte als een gek, maar ik had geen zin om te kijken of hij blauw en gezwollen was. Vannacht ging het niet helemaal goed. Ik was bij één van de casino's waar ik vaker kom, natuurlijk niet te vaak, anders gaat het opvallen. In het begin ging alles nog goed, maar al snel kreeg ik een nieuwe bewaker in het oog. Een jonge jongen, waarschijnlijk net iets ouder dan ik. De andere bewakers hadden nooit iets doorgehad, maar deze leek mij de hele tijd in de gaten te houden. Aangezien het mij te link werd, had ik mijn spel afgemaakt en was vertrokken. Helaas kwam hij achter mij aan en heb ik er zogoed als de hele nacht over gedaan om hem af te schudden. Met alle gevolgen van dien, want in mijn haast hem af te schudden, was ik flink door mijn enkel gegaan.
Ik vroeg mij af wie hij was en waarom hij mij dwarszat. Natuurlijk wist hij niet dat ik een geheimagent was, maar ik vond het toch vervelend. Ik zou binnenkort wel contact opnemen met mijn contactpersoon en die bewaker ergens anders laten werken of zo, maar het feit dat hij het waarschijnlijk door had gehad intrigeerde mij. Ik wilde weten hoe hij dat gedaan had en waarom hij dan bij de bewaking zat en niet ergens hoger, zoals ik.
Ik rekte mij uit en kroop mijn bed uit. Voor de vuile spiegel aan de kast bleef ik staan en staarde naar mijn gezicht. Het viel mee, ik zag er wel een beetje moe uit, maar had gelukkig geen wallen. Ik wreef even in mijn ogen en deed de kast open. Daar viste ik een simpel grijs topje en een spijkerbroek uit en trok deze aan. Onder mijn bed toverde ik mijn donkergroene Allstars vandaan. Na deze vastgestrikt te hebben, kamde ik mijn haar en deed het in een losse knot. Zo, klaar om te ontbijten.
Met veel problemen en pijnlijke gezichten daalde ik de trap af. Die enkel was wel degelijk verzwikt en dat zou nog wel eens problemen op kunnen leveren. Ik probeerde echter zo normaal mogelijk de grote keuken in te wandelen, zonder veel aandacht te besteden aan wie er beneden allemaal waren. 'Goede morgen,' kwam er zoals gewoonlijk vrolijk over mijn lippen en ik pakte een kom om die te vullen met cruesli en yoghurt.

---

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles.

Mijn groenkleurige ogen schoten naar Brandon toe en ik keek hem met een vernauwde blik aan. Ik had geen zin om een stom kommetje op te ruimen, dus dan deed ik dat ook mooi niet. Ik haalde mijn schouders op en pakte de kom op, waarna ik het op het aanrecht neerzette en het daar liet staan. Ik noemde dat opgeruimd, als hij nog iets te zeiken had ruimde hij het toch zelf lekker op? Ik klaagde toch ook nooit als het hier helemaal onder de rook zat van de wiet?
"Dat doe ik niet eens." murmelde ik tussen neus en lippen door, waarna ik hem een minachtende blik durfde toe te sturen. "En als je het niet wilt, dan hou je je bek toch lekker dicht."
Goed, het was niet heel handig om Brandon op de kast te gaan jagen, maar dat deerde me op dit moment niks. Ik beet even op mijn onderlip en zette een neppe glimlach op om vervolgens de tweelingbroer met een schuin hoofd aan te kijken. "Zegt diegene die alleen maar met een peuk in zijn muil rondloopt en verder alleen maar achter zijn broer aanhuppelt. Klasse, hoor. Daar kan ik nog echt wat van leren."
Ik hoorde een vrolijke stem en draaide me eventjes om, Emilia. Ofwel, Mia. "Morgen." meer aandacht besteedde ik er even niet aan, ik moest mijn aandacht nu bij Brandon en Anthony houden. Je wist maar nooit wanneer ik moest gaan rennen...

[ bericht aangepast op 26 jan 2013 - 13:07 ]

---

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik.
In een goede vijf minuutjes had ik mezelf omgekleed en ik had wat kleding aan. Versuft keek ik in de spiegel, opzich matchte het wel en kon het ermee door. De haarborstel die op het kastje ernaast lag haalde ik een paar keer door mijn haar, om er daarna bijna een halve pot gel in te gooien, zodat er een mooie kuif ontstond. Dit was al beter. Vanonder mijn bed viste ik een paar sneakers, die ik direct aantrok, mijn telefoon kwam in mijn zak en ik gooide alleen nog even de dekens naar het einde van het bed. Zodat het niet zo ging stinken. Ik opende de deur van mijn kamer en liep in een richting naar de keuken. Iets wat op goedemorgen moest lijken kwam uit mijn mond en ik haalde een pak jus de orange uit de koelkast, om deze netjes in een glas in te schenken en al drinkend aan de tafel te gaan zitten.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Niall James Horan

Zuchtend nam ik nog een slok van de fles melk en zette het daarna weer op het aanrecht waar ik inmiddels op was gaan zitten. Ongeïnteresseerd keek ik toe naar de kibbelende jongens. Er werd elke dag wat afgesnauwd hier, dus het was de normaalste zaak van de wereld. Ik leunde wat naar achter zodat mijn hoofd het hangende kastje raakte waar een aantal glazen in werden opgeborgen. "Het is maar een kom," zei ik zuchtend tegen Brandon en zwierde lichtjes met mijn benen waardoor ze telkens een zachte bonk maakten als ze tegen het kastje onder mij kwamen. Mijn gedachten waren leeg ik. Ik kon uren in de diepte staren zonder dat er ook maar iets langs kwam in mijn hoofd. Ik had niet echt de behoefte om aan veel dingen te denken, niet dat er ook veel dingen waren om over na te denken. Het enige waar ik nog graag over nadacht was hoe ik mijn volgende slachtoffer kon martelen, maar dat was iets wat ik deed net voor ik zou beginnen. Wanneer ik niet aan het werk was, dan dacht ik daar ook liever niet aan.

---

Take me to wonderland

Brandon Kilian von Monroe
Mijn lichaam verstrakten en ik keek Harry strak aan. "Bam." Anthony zijn stem was rustig, maar het was te laat.iedereen wist dat ze maar beter konden zwijgen als ik nog niet knetter van de drugs was. Harry dus ook. Ik vloog op de jongere jongen af en greep zijn kraag vast om hem vervolgens tegen de muur te beuken. "fout antwoord kleine." sisten ik en en greep zijn keel vast en de jongen zijn voeten zo van de grond tilden. Ik voelde hoe Anthony achter me kwam staan en ik gristen met mijn vrije hand de joint uit zijn handen. "ik zou nu echt op je tellen gaan passen Styles. Je wilt niet weten wat ik allemaal nog meer kan en alleen met een peuk in mijn muil rondlopen. Ik kneep zijn keel harder dicht en tufte een keer in zijn gezicht. Dat was het moment dat ik hem losliet en een hijs van de joint nam. Ik griste het pak chocomelk van tafel, waar ik hem neer had gezet en gieten het pak leeg over de krullenbol. "Ga buitenspelen, we zijn geen kinderopvang." siste ik nog voordat ik een trap tegen de tafel gaf. Ik wilde weg lopen maar zag de kom van Harry op het aanrecht staan. "ik zei opruimen!" riep ik en smeet het ding richting de jongen zijn hoofd. Helaas kletterde de kom tegen de muur en barsten in sterven. De keuken was onderhand volgelopen met mensen eniklaas ik negeerde alles en iedereen en liep naar buiten via de keukendeur. Als deze jongen echt dat hij bijdehand kon gaan doen, had hij het mis.

[ bericht aangepast op 26 jan 2013 - 13:56 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik zei toch dat ik beter mijn mond had kunnen houden...? Misschien moest ik eens afleren om altijd een woordenwisseling klaar te hebben. Ik piepte eventjes toen ik ineens tegen de muur werd aangedrukt en hapte wanhopig naar adem, niet wetend wat ik nu moest doen. Ik kon wel gaan trappen, maar dan zul je zien dat ik alles nog erger maakte.
Ik zweeg en dacht gewoon wat ik wilde zeggen, beter als mijn mond opentrekken. Ik liet het hele gebeuren maar over me heenkomen en bad in stilte dat iets of iemand hem van me af zou trekken, maar gelukkig liet hij me als vanzelf los. Hierna kreeg ik ook nog eens chocolademelk over me heen en had ik de neiging om te schreeuwen dat we niet aan de fondue waren, maar ik schudde alleen maar een gedeelte van de zoetige plakzooi uit mijn krullen en haalde mijn neus op. Een kom barstte kapot naast mijn hoofd en ik staarde Brandon vol ongeloof aan, waarna hij de keukendeur uitliep en ik uiteindelijk een zachte, maar opgeluchte zucht slaakte.
"Wie haalt nieuwe chocolademelk?" vroeg ik zacht, terwijl ik zo min mogelijk angst probeerde uit te stralen en mokkend naar mijn kleding keek. Kon ik alweer onder de douche springen, daar had ik dus echt geen zin in...
"Jezus, waarom ik altijd?" vroeg ik mezelf hardop af, waarna ik een vaatdoek uit het kastje trok en een gedeelte van de chocolademelk uit mijn gezicht wreef en met een zucht weer naar boven beende, om daar nieuwe kleding te pakken en naar de badkamer te lopen. Gelukkig was Zayn al beneden, anders had ik nog uren kunnen wachten...

---

Reading a good book is like taking a journey.

Emilia Andrea Cleveland

Verbaasd keek ik naar het schouwspel dat zich voor mijn ogen afspeelde. Ik hield echter wijselijk mijn mond en sprong er niet tussen, hoewel dat wel mijn eerste reactie zou zijn geweest. Ik wist dat ik op mijn tellen moest passen en dus bleef ik stilletjes bij het aanrecht staan. Ik vroeg mij af waarom von Monroe zo tegen Styles uitviel. Zoals hij zelf al aangaf, Styles was nog een jonkie en moest dus nog veel leren. Volgens mij zou ik deze wereld nooit begrijpen, al zat ik er nu middenin.
Toen de twee jongens de keuken weer verlaten hadden, pakte ik een stoffer en blik uit één van de kastjes en begon de scherven op te ruimen. Alles deed ik in stilte, terwijl ik de pijn in mijn enkel weg probeerde te denken. Ik had geen zin in ruzie en ik was nogal goed in het verkeerde zeggen.

[ bericht aangepast op 26 jan 2013 - 13:48 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Liam Payne

Ik wordt rustig wakker en kom overeind, weer een nieuwe dag hier. Ik hoopte echt dat we ze snel konden pakken, liever was ik hier weg en zaten hun allemaal in de cel, dat is mijn doel. Ik moet ze gewoon betrappen, wat moeilijker is dan ik voor ik hieraan begon dacht. Ik stap zuchtend uit bed en pak wat schone kleren uit mijn kast. Net hoorde ik al wat geschreeuw en iets kapot vallen, waarschijnlijk was der weer ruzie zoals het elke dag wel gebeurde. Ik zal de dingen die hier gebeuren echt nooit goed begrijpen. Ik kleed me rustig om en loop daarna mijn kamer uit. Ik loop rustig naar beneden waar al wat meer mensen zijn. 'Morgen' zeg ik en loop richting de koelkast. Ik pak der een pak melk uit en schenk het in. De melk zet ik terug en begin te drinken. Ik ga rustig aan de tafel zitten en bedenk ondertussen wat plannen voor mezelf. Hoe zou ik ze kunnen pakken? Misschien dat ik zo zelf even naar de leider ging om te vragen of der wat voor mij was, anders viel het straks weer teveel op of zo, ik moest hier echt goed opletten, altijd in mijn rol blijven wat soms best lastig was. Ik haal mijn hand even door mijn haar en kijk rustig om me heen. Ik vraag me eigenlijk wel af tussen wie die ruzie net was.

Harry Styles.

Nadat ik een douche had genomen en de chocola in melkvorm van mijn lichaam was geschrobd had ik weer nieuwe kleding aangetrokken. Mijn witte, standaard shirt en een zwarte jeans. De ketting om mijn hals had ik zorgvuldig gepoetst en blonk nu weer als een spiegeltje, net zoals de vele bandjes om mijn pols. Ik maakte mijn riem vast en liep weer naar beneden, waar ik toekeek hoe Emilia de troep aan het opruimen was. Ik slaakte een zachte zucht en pakte een doek, waarna ik naast haar neerknielde en de chocolademelk begon op te vegen. Ik mocht dan niet de netste zijn, maar ik ging haar niet laten opdraaien voor de ruzie tussen mij en Brandon. Hoewel, ik zocht niet eens ruzie. Eerlijk gezegd was ik meer aan het stangen, maar dat deerde me weinig. Als hij nergens tegen kon was dat toch niet mijn probleem?
Ik gaf Liam nog een kort knikje en liep terug naar de wasbak om daar het doekje af te spoelen en nog even met nat over de vloer te vegen, anders bleef het daar dadelijk een, grote plakzooi en kregen we ongedierte hier.
"Je hoeft dat niet op te ruimen." zei ik tegen Emilia, waarna ik nog een zwakke glimlach wist te forceren en het doekje weer op het aanrecht mikte.

---

Reading a good book is like taking a journey.