[RPG] The Performing Arts Academy [twee] - Speeltopics

The Performing Arts Academy gelegen in het grote New York is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige competitie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (je moet de tekst even wegdenken)
Bedden
Sportruimte (maar dan veel groter)
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingedeeld)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

ROLLENTOPIC

Regels:
- Ik wil geen Mary Sue personages (personage's die overal de beste, het leukste, knapste, enz. in zijn)
- Minimaal 4 regels per post.
- Als je in het RPG zelf drie keer een regel hebt overtreden wordt je eruit gezet.
- Ik bepaal wanneer een les begint/eindigt aangezien anders niet alles gelijk loopt
- Nieuwe topics worden door mij geopend
.- Verdere regels zijn over het algemeen wel bekend: niemand buitensluiten, geen ééndags rpg.

Schoolhoofd:
- Jordy Clark - 35 - Schoolhoofd - docent dans - TheseWords


Leraren: VOL
- Mike Bradley - 29 - docent acteren - mentor - Huaso
- Jordy Clark - 35 - deocent dans - Schoolhoofd - TheseWords
- Elisa Aqua Rivera - 25 - docent desgin - Lifeisajoke
- Anna Jaci Port - 25 - docent model - mentor - xLastKiss
- Rachelle Anderson - 30 - docent fotografie - docent schrijven - jaimyhoi
- Chloe-Ann Sparks - 26 - docent regisseren - Curlies
- Rosalie Aria Jones - 29 - docente zang - mentrix - Coockies

Leerlingen:
Meiden:
- Julia Alicia Miller - 18 - Dans en zang - TheseWords
- Anna Svetlana Gorbatsjov - 19 - dansen - Lifeisajoke
- Ruby Brooke Harris - 18 - Fotograferen en acteren - Adores
- Sarah Lauren Angels - 19 - Acteren en model - Coockies
- Chasty Rose McFly - 18 - Design & muziek - Besar
- Alis Eira Jones - 18 - Dans en Regie - Sylvesti
- Isabelle Maria Adams - 18 - Schrijven en acteren - SaskiaHoran
- Rosemary Kingston - 18 - acteren en regisseren - BigFatLiar

Jongens:
- Alex James Adams - 19 - Zang & fotografie - xLastKiss
- Nick Bo Smith - 20 - Acteren en regiseren - TheseWords
- Zac Edward Stewart - 20 - Acteren en Zang - Coockies
- Matheus Pedro Moreira - 20 - Muziek - Lifeisajoke
- Chase Brandon Jackson - 19 - Schrijven & Zang - Huaso
- Jayy Kilian von Monroe - 20 - Acteren en model - Sikowitz
- Anthony Brandon von Monroe - 20 - acteren en model - Sikowitz
- James Julian Mathers - 21 - schrijven en fotografie - BigFatLiar

Kamerlijst
Kamer 1:
Alis Eira Jones
Anna Svetlana Gorbatsjov

Kamer 2:
Chasty Rose McFly
Julia Alicia Miller

Kamer 3:
Ruby Brooke Harris
Sarah Lauren Angels

Kamer 4:
Isabelle Maria Adams
Rosemary Kingstone

Kamer 5:
Alex James Adams
James Juliun Mathers

Kamer 6:
Nick Bo Smith
Zac Edward Stewart

Kamer 7:
Matheus Pedro Moreira
Chase Brandon Jackson

Kamer 8:
Jayy Kilian von Monroe
Anthony Brandon von Monroe


Dagrooster
10.00 - 11.00: Naar de kamers en uitpakken van de koffers
11.00 - 12.00: Les Acteren & Les Dans
12.00 - 13.00: Middagpauze
13.00 - 14.00: Les Muziek, Les Zang & Les Model
14.00 - 15.00: Les Design & Les Schrijven
15.00 - 16.00: Les fotografie & Les Regisseren
16.00 - 18.00: Vrije tijd
18.00 - 19.00: Avondeten
19.00 - 23.00: Vrije tijd
23.00: Naar de kamers

Mentor/leerlinglijst
Rosalie Aria Jones
Julia Alicia Miller
Chasty Rose McFly
Matheus Pedro Moreira
Alex James Adams

Rachelle Anderson
Ruby Brooke Harris
Chase Brandon Jackson
Isabelle Maria Adams

Anna Jaci Port
Sarah Lauren Angels
Anna Svetlana Gorbatsjov
Anthony Brandon von Monroe

Mike Bradley
Nick Bo Smith
Alis Eira Jones
Zac Edward Stewart
Jayy Kilian von Monroe

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 16:49 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Anna Svetlana Gorbatsjov.
Outfit.

"Doe nog maar zo'n pepermuntje dan. Of heb je iets anders in gedachten dan ?" vroeg hij grijnzend waarna hij over zijn lippen likte. Ik begon te lachen en haalde een hand door mijn haar.
"Wie weet" zei ik terwijl ik voor me keek en mijn schouders even ophaalde. Ik ging van de dakrand af en nam een pepermuntje uit mijn tas die iets verder stond. Voor mezelf nam ik er ook nog 1 mee, zodat ik iets te doen had in mijn mond. Klonk vreemd, ik wist het, laat me nu maar. Ik nam terug naast hem plaats en gaf het pepermuntje aan hem.
"Nu blij ?".

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 16:11 ]

Julia Alicia Miller
Toen een meisje bij ons kwam staan, zich voorstelde als Rosemary en zei dat ze nieuw was, keek ik haar verbaasd aan. 'Dat zijn we allemaal, op de eerste schooldag' hielp ik haar herringeren. Of ze moest denken dat wij twee tweedejaars waren, maar dát was niet zo. Echter leek Jayy haar volledig te negeren en was hij in plaats van op te antwoordden alleen maar drukken gaan doen, iets wat ervoor zorgde dat er opnieuw een kleine grijns op mijn gezicht verscheen. 'Wat wil je gaan doen dan?' vroeg ik terwijl ik toe keek hoe hij op het bankje stond.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Rachelle Anderson || Docente Fotografie || Docente Schrijven
De jongen loopt het lokaal in met een glimlach en gaat dan vooraan zitten. Dit verbaast me een beetje, aangezien de leerlingen vaak de neiging hebben om wat meer naar achteren te gaan zitten. Alsof ik bijt! Het meisje volgt al snel en lijkt dan even te aarzelen over waar ze moet gaan zitten, maar ze neemt dan ook plaats, naast de jongen. Ik wil net gaan beginnen met de les, aangezien ik zelf al te laat was, maar er komt een andere jongen binnen. Even kijk ik op naar hem, zie hem naar het einde van het lokaal slenteren en dan plaatsnemen. Zijn houding is helemaal onderuit gezakt en zijn blik ongeïnteresseerd.
'Oké, nogmaals dus, welkom,' begin ik mijn les. 'Ik ben Rachelle, op deze school geef ik twee vakken, namelijk fotografie en schrijven. Zelf vind ik een eerste indruk altijd belangrijk,' ik blik even naar de jongen achterin, hij is dus een voorbeeld van hoe het niet moet, 'want daar staat toch je oordeel op. Mijn eerste indruk komt echter niet van kijken naar doen en laten, hoewel dat ook een indicatie geeft, maar ik heb een andere manier van leren kennen. Jullie krijgen gelijk jullie eerste opdracht, die jullie tijdens deze les gaan uitvoeren.'
Vanuit mijn tas, die op mijn bureau ligt, pak ik de velletjes papier. Op deze blaadjes staat de opdracht. Ik deel ze uit aan de leerlingen en eindig zelf weer voor het bureau.
'Goed, leerlingen, de opdracht staat op het papier, maar nog even een toelichting. De eerste opdracht gaat geheel over jullie zelf. Ik wil dat jullie een verhaal schrijven, waarin je over een karakter spreekt. En raad eens, dat karakter ben je zelf. Je geeft hem of haar je eigen karaktereigenschappen, verleden hoeft niet. Probeer zo gelijk mogelijk te zijn aan de realiteit, een mens heeft goede kanten en slechte kanten. Met deze opdracht kan ik ook gelijk kennismaken met jullie schrijfstijl. Succes. Als er nog verdere vragen zijn, dan hoor ik die graag. Ik verwacht dat deze opdracht gewoon in stilte gemaakt wordt, zodat iedereen zich goed kan concentreren.'

De eerste opdracht:
Schrijf een verhaal, waarin je als hoofdpersoon jezelf gebruikt. Je maakt een verhaal waarin dat karakter dus echt speelt.
Een aantal eisen:
- Zo goed mogelijk aan jezelf gelijk stellen
- Een mens heeft goede kanten en slechte kanten
- Dit lesuur nog inleveren
- Minimaal 200 woorden

succes!

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Anthony Brandon von Monroe
Ik tuiten mijn lippen iets en pakte het pepermuntje aan. ''Wat dan?'' vroeg ik toen ze terug naast me kwam zitten om terug te komen op 'of wat anders.' ik speelde met het snoepje in mijn mond. de frisse smaak kwam vrij, maar verving mijn behoefte aan een sigaret niet. Ik moest maar eens lolly's gaan kopen ofzo. veel mensen zijden dat, dat afleiden omdat je toch ook iets met je handen deed. ''Wil je straks mee naar het drop? ik wil lolly's halen.'' Vroeg ik dan ook Poeslief aan Anna. Misschien hielp het wel echt. Het was tenminste het proberen waard.

jayy kilian von Monroe
Ik had het nieuwe meisje genegeerd. Niet expres, maar ik was zo druk in mijn hoofd, dat ik haar gewoon niet door had gehad en pas toen Julia tegen haar begon te praten kreeg ik het door. Ik sprong van het bankje af en ing voor haar staan. ''Ik ben Jayy. Noem me naar Jayy.'' ik lachte mijn tanden bloot en liep een rondje om har heen, waarna ik voor Julia ging staan en op en neer begon te springen. ''weet ik niet. Iets leuks.'' besloot ik. ''En iets waar je je energie van kwijt raakt.'' vervolgde ik. ''Maar niet te, want ik ben een heel leuk persoon.'' wees ik haar nog even toe.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Isabelle Maria Adams
Ik keek naar het blaadje voor me. Ik zelf als hoofdpersoon dus, dat moest toch wel lukken. Ik was blij dat het niet iets hoefde te zij dat ons echt gebeurd was, niemand hoefde te weten wat er met mij is gebeurd, of beter gezegd, met iedereen rondom mij. Pijnzend keek ik naar het papier voor me en schetste toen een beeld in mijn hoofd.
"Papa, ik moet plassen." zeurt een klein jongetje achterin de auto. Naast hem zit zijn grote zus, hij kijkt erg naar haar op omdat ze zoveel ouder is dan hem. Voor de twee kinderen zitten hun ouders. Hun moeder ligt te slapen, terwijl hun vader gefocust is op de weg. "Er is zo een tankstation daar stoppen we wel even." zegt Isabelles vader. Isabelle let niet op het gesprek en kijkt naar buiten, naar de voorbij rijdende auto's. "Pap, mag ik ook wat kopen op het station?" vraagt Isabelle. "Tuurlijk schat antwoord haar vader weer. "Maar neem ook wat mee voor je moeder, die zal het vast niet leuk vinden als zij niks meer heeft om te snoepen." Isabelle en haar moeder leken heel erg op elkaar. Dat zei iedereen altijd, maar beiden leken ze het niet te zien. Beiden waren het ook verschrikkelijke zoetekauwen. Isabelle knikte en na nog een paar minuutjes gereden te hebben stapte zij en haar broertje James uit. Samen liepen ze naar het station en terwijl James naar de wc was, wat hij zellef wilde doen, zoals hij dat gezegd had, liep Isabelle naar het winkeltje om wat snoep voor haar moeder en haarzelf te kopen. Niet veel later kwam haar kleine broertje weer aanrennen en wees naar een schap vol snoep. "Ik wil ook!" schreeuwde het kleine mannetje. Isabelle lachte en kocht toen ook haar broertje iets. Vervolgens liepen ze samen terug naar de auto terwijl James met zijn plakkerige handje Isabelles hand pakte. "Hoe lang nog tot de camping?" vroeg Isabelle nadat ze ingestapt was. "Nog een kwartier." antwoorde haar vader terwijl hij een slok zijn water nam. James begon op de bank op en neer te springen en schreeuwde: "Zwemmen, zwemmen! Je moet met me gaan zwemmen." Hij rammelde aan Isabelles arm tot ze lachend toegaf en op de camping aangekomen zo gezegd zo gedaan. Ze waren gaan zwemmen en hadden veel plezier gehad nadat ook hun ouders erbij waren gekomen.
Ik had eerst getwijfeld over hoe ik wilde schrijven, maar had besloten niet uit de ik-persoon te schrijven maar op deze manier. Ik wilde de relatie tussen de hoofdpersoon en haar familie goed kunnen beschrijven. Voor de hoofdpersoon was haar familie heel belangrijk, ik hoopte maar dat je dat een beetje kon merken uit het verhaaltje, al maakte het me niet heel erg veel uit of de lerares dat kon zien. Ik als "de hoofdpersoon" snapte ik en verder maakte ik me er niet druk om. Ik las het stukje nog een en een traan vormde zich in mijn ooghoek. Zo had het kunnen zijn. "Ruw veegde ik de traan weg en stond op om het papiertje naar mijn lerares te brengen.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 17:43 ]

Anna Svetlana Gorbatsjov.
Outfit.

Ik haalde mijn schouders op en keek hem onschuldig aan, "Ga ik je niet zeggen" zei ik met een onschuldig lachje. Ik speelde wat met het muntje in mijn mond en liet mijn voeten wat heen en weer gaan, voor zover dat mogelijk was als ik telkens tegen de muur belandde met mijn voeten.
"Is goed" antwoordde ik toen op zijn vraag, "Ik wil wel eens weten wat hier nog is". Het was misschien een voor de hand liggende uitvlucht om ervoor te zorgen dat hij niet doorhad dat ik eigenlijk altijd zou meegaan als ik hij het zou vragen, maar dat boeide niet. Antz was gewoon zo 1 van die personen die ik graag had, wonder boven wonder.

Chase
De opdracht was simpel en duidelijk. Schrijf een verhaal met als hoofdpersonage jezelf. Dat zou wel moeten lukken...
Ik sloeg mijn schrift meteen open op een lege pagina en begon ijverig te schrijven. Ik had altijd al mezelf makkelijker bloot kunnen geven op papier. Dus ik zou nog moeten oppassen wat ik allemaal schreef....
“Komaan, Chase, waar wacht je op?!”
M’n beste vriend, Jake, riep me vanuit de auto en grijnzend liep ik erop af. Jake had al zijn eigen wagen, daar was ik best jaloers op. Ik had niet genoeg geld om een wagen te kopen. Ik zou misschien een job kunnen nemen, maar ik vulde mijn dagen al met zoveel dingen dat een baantje er gewoon niet bij kon. Bovendien was ik zo’n dromerig type dat ik het meestal verpestte door onoplettend te zijn of door opstandig te zijn. In mijn korte, maar heftige leventje had ik heel duidelijke waarden en normen gecreëerd. Ik zag heel duidelijk wat door de beugel kon en wat niet. Eén ding dat ik haatte was onrechtvaardigheid. Geen persoon moest zich proberen boven me te stellen. Ik kon wel luisteren, zolang ik zelf ook vond dat er niks onbehoorlijks of doelloos werd gevraagd.
Ik stapte met een grote glimlach om mijn lippen in.
“Klaar?” vroeg Jake.
“Komen de meisjes ook?”
“Natuurlijk!”
Ik grinnikte. “Dan ben ik zeker klaar.”
We gingen samen gaan zwemmen. Persoonlijk was dat niet mijn favoriete sport. Ik liet liefst zo min mogelijk van mezelf zien, laat staan van mijn lichaam, maar de rest van mijn vrienden en dan vooral het vrouwelijke deel daarvan leek het geweldig te vinden, dus wie was ik om daarover te klagen. Ik plakte gewoon een glimlach op mijn gezicht en liet niemand zien wat ik echt dacht.
Jake startte de wagen en soepel reden we de straat op. Ik keek nog even achterom naar mijn huis. Een gewoonte die ik na jaren had opgebouwd. Alsof ik zeker wou zijn dat het er nog stond, dat het nog steeds hetzelfde vertegenwoordigde als altijd. Toen keek ik weer voor me. Gedwongen rechtdoor te gaan, zoals altijd. Steeds maar blijven doorgaan, zonder ooit een rustpauze. Want de wereld wacht niet, die blijft steeds maar draaien.
Ik las mijn tekst even na. Volgens mij liet ik nog teveel merken van mezelf. Ik gaf veel te veel bloot, maar een deel van me had gewoon zin om dit zo in te leveren. Misschien had ik eens zin dat iemand zag dat ik lang niet zo gelukkig was als ik leek. Misschien vond ik wel dat ik ook eens het recht had om een hulpschreeuw naar deze wereld uit te roepen. En in tegenstelling tot sommigen, die een poging tot zelfmoord gaan doen of zo, besloot ik het kleinschaliger te houden. Door dit blad af te geven bestond er eindelijk een kans dat iemand me iets beter zou leren kennen.
Een leerkracht weliswaar... maar iemand.
Misschien was het een begin. Misschien zou ik me dan naar anderen kunnen openstellen. Zoals ik echt was. Een zielig hoopje ellende.
Bovendien voelde de tekst goed zoals hij nu was. Ik had toch geen tijd meer om grote dingen te veranderen... Hier zou ik en de leerkracht maar tevreden mee moeten zijn. Ik zuchtte en stond op om, net als Isabelle net ook deed, mijn blad aan de leerkracht af te geven.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

James Julian Mathers
O geweldig! Ze was ook mijn leraar fotografie. Bovendien leek ze niet tevreden met de eerste indruk die ik gegeven had. Nauja ze kon de pot op, ik was hier om te leren, niet om te zorgen dat mensen me aardig vonden! De opdracht was vrij simpel, maar ik vond het alleen niet prettig om mezelf bloot te stellen.
Toch deed ik het. Na even nadenken besloot ik een fragment uit mijn verleden te gebruiken, of beter gezegd twee

Mijn vader keek me me woeden aan, en mijn moeder stond daar met tranen in de ogen. 'Hoe durf je! Je bent een schande voor de familie! Het is al erg genoeg dat je je lessen niet volgt, maar dat je een bewaker op zijn bek timmert en daarna de kassa van de winkel leeg rooft! Ik wil je hier nooit meer zien!'. Ik wou er nog tegen in gaan, maar mijn vader gaf me een mep. Even kreeg ik zwarte vlekjes voor mijn ogen. Toen het weg getrokken was keek ik hem vol afschuw aan. Zijn gezicht was rood aangelopen en het zag er naar uit dat hij het meende. Ik stormde de trap op. Veel had ik gelukkig niet nodig. Nog geen halfuur geleden zat ik op het politie buro. Te wachten op mensen die ik mijn ouders niet meer wou noemen. Ik pakte mijn schooltas en smeet alle boeken op de grond, die had ik voorlopig niet nodig. Ik pakte wat van mijn kleren, geld en tandenborstel. Verder nog wat andere spullen van mijn buro. Toen ik bijna klaar was zag ik een foto staan. Voorzichtig pakte ik hem in mijn handen. Mijn ouders en ik stonden er op, ik was nog jong toen en alles ging perfect. Na even kijken scheurde ik het deel waar ik op stond eraf en gooide de rest op de grond. Beneden aangekomen stond mijn moeder nog steeds in tranen. Mijn vader was verdwenen. Ik keek mijn moeder strak aan en stormde toen het huis uit.

Hier ben ik dan. Terug op school. Ouders, die heb ik niet. Natuurlijk heb ik wel iets wat ongeveer hetzelfde is. Mario en Yvette Jongbloed. Ik kreeg zakgeld en verdiende bij met mijn bijbaantje. School? Dat kwam nog wel. Ik was pas net klaar met de middelbare. Vorige week eindexamen. Geslaagd, op het randje, maar toch geslaagd. De meeste mensen liepen met een grootte boog om me heen, om te voorkomen dat ze met een paar tanden minder thuiskwamen. Niet dat ik nog zo was, ik was veranderd. Toch beseften sommige dat nog altijd niet, maar nu moet ik gaan. De klanten wachten op hun drankjes.

Ik was niet tevreden, maar ik besloot het toch in te leveren. Ik was toch nooit snel tevreden. De leraar moest het maar goed genoeg vinden en anders had ze pech. Als derde stond ik op en besloot ik het in te leveren. Waarna ik in precies dezelfde houding weer neer plofte op mijn stoel.

---

Dont say why me, say try me

Anthony Brandon von Monroe
''Pfff, gemeen hoor.'' ik trok nog even een pruillip, maar toen Anna zei dat ze mee zou gaan naar het dorp kwam er weer een glimlach op mijn gezicht. ik klapte even in mijn handen als een klein kind. ''gaan we dan nu? of straks?'' Ik liet even overdreven mijn tanden zien en wiebelde heen en weer. ''Nu, oke mooi.'' Nee, ze had nog helemaal geen antwoord gegeven, maar ik sloot gewoon voor haar. Waarom ik het dan überhaupt gevraagd had? Geen idee. Ik stond op en klopte de achterkant van mijn broek en kont even af.sprong even op en neer en wachten ongeduldig op Anna. ''Schiet is op, sloompie.'' Piepten ik. Ik wilde haar eigen optillen, maar durfde het niet vanwege de hoogte waar we op zaten. en straks zou ze naar beneden vallen en was het mijn schuld. Daar zat ik niet echt op te wachten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

SaskiaHoran schreef:
Isabelle Maria Adams
Ik keek naar het blaadje voor me. Ik zelf als hoofdpersoon dus, dat moest toch wel lukken. Ik was blij dat het niet iets hoefde te zij dat ons echt gebeurd was, niemand hoefde te weten wat er met mij is gebeurd, of beter gezegd, met iedereen rondom mij. Pijnzend keek ik naar het papier voor me en schetste toen een beeld in mijn hoofd.
"Papa, ik moet plassen." zeurt een klein jongetje achterin de auto. Naast hem zit zijn grote zus, hij kijkt erg naar haar op omdat ze zoveel ouder is dan hem. Voor de twee kinderen zitten hun ouders. Hun moeder ligt te slapen, terwijl hun vader gefocust is op de weg. "Er is zo een tankstation daar stoppen we wel even." zegt Isabelles vader. Isabelle let niet op het gesprek en kijkt naar buiten, naar de voorbij rijdende auto's. "Pap, mag ik ook wat kopen op het station?" vraagt Isabelle. "Tuurlijk schat antwoord haar vader weer. "Maar neem ook wat mee voor je moeder, die zal het vast niet leuk vinden als zij niks meer heeft om te snoepen." Isabelle en haar moeder leken heel erg op elkaar. Dat zei iedereen altijd, maar beiden leken ze het niet te zien. Beiden waren het ook verschrikkelijke zoetekauwen. Isabelle knikte en na nog een paar minuutjes gereden te hebben stapte zij en haar broertje James uit. Samen liepen ze naar het station en terwijl James naar de wc was, wat hij zellef wilde doen, zoals hij dat gezegd had, liep Isabelle naar het winkeltje om wat snoep voor haar moeder en haarzelf te kopen. Niet veel later kwam haar kleine broertje weer aanrennen en wees naar een schap vol snoep. "Ik wil ook!" schreeuwde het kleine mannetje. Isabelle lachte en kocht toen ook haar broertje iets. Vervolgens liepen ze samen terug naar de auto terwijl James met zijn plakkerige handje Isabelles hand pakte. "Hoe lang nog tot de camping?" vroeg Isabelle nadat ze ingestapt was. "Nog een kwartier." antwoorde haar vader terwijl hij een slok zijn water nam. James begon op de bank op en neer te springen en schreeuwde: "Zwemmen, zwemmen! Je moet met me gaan zwemmen." Hij rammelde aan Isabelles arm tot ze lachend toegaf en op de camping aangekomen zo gezegd zo gedaan. Ze waren gaan zwemmen en hadden veel plezier gehad nadat ook hun ouders erbij waren gekomen.
Ik had eerst getwijfeld over hoe ik wilde schrijven, maar had besloten niet uit de ik-persoon te schrijven maar op deze manier. Ik wilde de relatie tussen de hoofdpersoon en haar familie goed kunnen beschrijven. Voor de hoofdpersoon was haar familie heel belangrijk, ik hoopte maar dat je dat een beetje kon merken uit het verhaaltje, al maakte het me niet heel erg veel uit of de lerares dat kon zien. Ik wist dat ik me in dit stukje zeker niet helemaal had blootgegeven, maar ik wilde niet dat die lerares alles las over al mijn onzekerheden, hoe ik elke nacht voor ik in slaap viel aan die afschuwelijke dag moest denken. Ik las het stukje nog een en een traan vormde zich in mijn ooghoek. Zo had het kunnen zijn. "Ruw veegde ik de traan weg en stond op om het papiertje naar mijn lerares te brengen.

SaskiaHoran schreef:
Isabelle Maria Adams
Ik keek naar het blaadje voor me. Ik zelf als hoofdpersoon dus, dat moest toch wel lukken. Ik was blij dat het niet iets hoefde te zij dat ons echt gebeurd was, niemand hoefde te weten wat er met mij is gebeurd, of beter gezegd, met iedereen rondom mij. Pijnzend keek ik naar het papier voor me en schetste toen een beeld in mijn hoofd.
"Papa, ik moet plassen." zeurt een klein jongetje achterin de auto. Naast hem zit zijn grote zus, hij kijkt erg naar haar op omdat ze zoveel ouder is dan hem. Voor de twee kinderen zitten hun ouders. Hun moeder ligt te slapen, terwijl hun vader gefocust is op de weg. "Er is zo een tankstation daar stoppen we wel even." zegt Isabelles vader. Isabelle let niet op het gesprek en kijkt naar buiten, naar de voorbij rijdende auto's. "Pap, mag ik ook wat kopen op het station?" vraagt Isabelle. "Tuurlijk schat antwoord haar vader weer. "Maar neem ook wat mee voor je moeder, die zal het vast niet leuk vinden als zij niks meer heeft om te snoepen." Isabelle en haar moeder leken heel erg op elkaar. Dat zei iedereen altijd, maar beiden leken ze het niet te zien. Beiden waren het ook verschrikkelijke zoetekauwen. Isabelle knikte en na nog een paar minuutjes gereden te hebben stapte zij en haar broertje James uit. Samen liepen ze naar het station en terwijl James naar de wc was, wat hij zellef wilde doen, zoals hij dat gezegd had, liep Isabelle naar het winkeltje om wat snoep voor haar moeder en haarzelf te kopen. Niet veel later kwam haar kleine broertje weer aanrennen en wees naar een schap vol snoep. "Ik wil ook!" schreeuwde het kleine mannetje. Isabelle lachte en kocht toen ook haar broertje iets. Vervolgens liepen ze samen terug naar de auto terwijl James met zijn plakkerige handje Isabelles hand pakte. "Hoe lang nog tot de camping?" vroeg Isabelle nadat ze ingestapt was. "Nog een kwartier." antwoorde haar vader terwijl hij een slok zijn water nam. James begon op de bank op en neer te springen en schreeuwde: "Zwemmen, zwemmen! Je moet met me gaan zwemmen." Hij rammelde aan Isabelles arm tot ze lachend toegaf en op de camping aangekomen zo gezegd zo gedaan. Ze waren gaan zwemmen en hadden veel plezier gehad nadat ook hun ouders erbij waren gekomen.
Ik had eerst getwijfeld over hoe ik wilde schrijven, maar had besloten niet uit de ik-persoon te schrijven maar op deze manier. Ik wilde de relatie tussen de hoofdpersoon en haar familie goed kunnen beschrijven. Voor de hoofdpersoon was haar familie heel belangrijk, ik hoopte maar dat je dat een beetje kon merken uit het verhaaltje, al maakte het me niet heel erg veel uit of de lerares dat kon zien. Ik wist dat ik me in dit stukje zeker niet helemaal had blootgegeven, maar ik wilde niet dat die lerares alles las over al mijn onzekerheden, hoe ik elke nacht voor ik in slaap viel aan die afschuwelijke dag moest denken. Ik las het stukje nog een en een traan vormde zich in mijn ooghoek. Zo had het kunnen zijn. "Ruw veegde ik de traan weg en stond op om het papiertje naar mijn lerares te brengen.

[ietsie veranderd]

[ow shit, ik heb het 2 keer geplaatst, srry]

Anna Svetlana Gorbatsjov.
Outfit.

Net toen ik als antwoord wou geven dat we nu wel gingen omdat ik niet zeker wist als ik straks nog les had, besloot hij al dat het antwoord was dat we nu gingen. Voor mij was dat goed hoor. Ik besloot nog even te zitten aangezien ik gewoon te lui was om recht te staan en de wind blies zo zacht in mijn gezicht, zo heerlijk. Natuurlijk stelde Antz dat niet op prijs.
"Ay ay Chef !" zei ik waarna ik mijn hand even tegen mijn slaap zette en daarna zo'n soort van zwaaigebaar maakte. Je weet wel, dat typische gebaar dat je deed nadat je zoiets had gezegd. Ik sloeg mijn benen over de rand en ging staan. Ik klopte mijn shortje even af en nam mijn tas van de grond.
"I'm ready" antwoordde ik.

Anthony Brandon von Monroe
Ik kon het niet laten en haakte mijn arm in die van Anna terwijl we naar beneden liepen. "Het is wel meneer chef voor jou hè." Grijnsde ik. "Nog even geld pakken hoor." Zonder waarschuwing trok ik Anna mee naar mijn kamer en openende ik de deur. "Niet op de troep letten." Waarschuwde ik haar. We waren hier nog geen hele dag of Jayy en ik hadden er alweer een teringzooi van gemaakt. Overal lag kleding, wat me bedacht dat ik ook wel een schoon shirt aan kon doen. Ik gristen eest mijn mijn rugtas van bed en keek of mijn portemonnee erin zat. Toen het bleek dat, dat zo was trok ik mijn shirt over mijn hoofd en liep ik naar de badkamer. Het shirt gooide ik achter me ergens meer en ik spoot mezelf onder me doe. Snel deed ik nog even mijn haar goed en liep terug. Ja, wat. Als model moest je toch wel een beetje ijdel zijn. Ik trok mijn verknipte Jack Daniels shirt ver mijn hoofd en hij viel los langs mijn bovenlichaam. "Ben er klaar voor." Grijns ik waarna ik mijn rugtas pak.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Sikowitz schreef:
Anthony Brandon von Monroe
Ik tuiten mijn lippen iets en pakte het pepermuntje aan. ''Wat dan?'' vroeg ik toen ze terug naast me kwam zitten om terug te komen op 'of wat anders.' ik speelde met het snoepje in mijn mond. de frisse smaak kwam vrij, maar verving mijn behoefte aan een sigaret niet. Ik moest maar eens lolly's gaan kopen ofzo. veel mensen zijden dat, dat afleiden omdat je toch ook iets met je handen deed. ''Wil je straks mee naar het drop? ik wil lolly's halen.'' Vroeg ik dan ook Poeslief aan Anna. Misschien hielp het wel echt. Het was tenminste het proberen waard.

jayy kilian von Monroe
Ik had het nieuwe meisje genegeerd. Niet expres, maar ik was zo druk in mijn hoofd, dat ik haar gewoon niet door had gehad en pas toen Julia tegen haar begon te praten kreeg ik het door. Ik sprong van het bankje af en ing voor haar staan. ''Ik ben Jayy. Noem me naar Jayy.'' ik lachte mijn tanden bloot en liep een rondje om har heen, waarna ik voor Julia ging staan en op en neer begon te springen. ''weet ik niet. Iets leuks.'' besloot ik. ''En iets waar je je energie van kwijt raakt.'' vervolgde ik. ''Maar niet te, want ik ben een heel leuk persoon.'' wees ik haar nog even toe.

Julia Alicia Miller
Even bleef ik Jayy, nadenkend, aan kijken. Maar al snel verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht en stond ik op, om vervolgens naast hem op het bankje te gaan staan. 'Can you dance?' vroeg ik, met een kleine glimlach op mijn gezicht. Ergens wist ik dat ik gewoon moest trainen met het dansen en wat was nou leuker dan dat gewoon hiermee te kunnen combineren? Desnoods zou ik hem gewoon leren dansen, als hij het echt niet zou kunnen. In ieder geval was het iets wat leuk was én iets waaraan we onze energie toe konden voegen.

---

Keep your head up, keep your heart strong