En het is nog maar tien uur. Eerst opstaan en douchen, moest mijn zusje weer in de badkamer terwijl ik aan het douchen was met Mitchell. ._. Nou, heb ik me helemaal aangekleed en moet ik opschieten, zie ik ineens dat ik een voicemail heb. Ik die afluisteren terwijl ik probeer mijn brood te maken, is de magnetron kapot en mijn brood bevroren. Maar ik moet hem opensnijden, anders kan ik er niets op doen.
Nou, is het dus het ziekenhuis die mijn intake voor de groepstherapie wilt vervroegen. Wil ik ze terug bellen, kan ik het telefoonnummer nergens vinden. Heb ik heel mijn tas leeg gehaalt, vind ik eindelijk het nummer, duurt het een eeuwigheid om me door te verbinden naar de goede poli. Ben ik eindelijk door verbonden, gaat er een alarm af waardoor niemand me te woord kan staan. Ondertussen heb ik mijn trein gemist hierdoor en kan ik niet meer naar school. Als ik dan op school zou komen moet ik meteen terug voor die afspraak. Nu wacht ik nog op het telefoontje terug om de afspraak te bevestigen, meh.
Your make-up is terrible
CEO
.