[RPG] The New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

regelss; goed lezen!
- Ervaring met RPGen verplicht
- Naamwijzigingen doorgeven.
- Niet buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Minstens 5 regels.
- Als je een hele tijd niet reageert zonder reden wordt je uit het RPG gezet.
- Let op: een reservering blijft 24 uur staan.
- Meer dan 5 keer in het RPG forum OOC praten betekent verwijdering

Het bos:
Het verboden bos is niet voor niks verboden gebied. Al generaties lang gaan er verhalen over dit duistere bos, alleen gekken zouden er naar binnen lopen. Daarom zal de koning ook niet vermoeden dat de verzet strijders hier verscholen zitten.

Maar dat is juist iets waar deze maar al te graag gebruik van maken.
Zij zijn er namelijk achter gekomen dat je, als je langs de meest angstaanjagende waterval ooit gaat, in een hele nieuwe, hele mooie wereld terecht komt: een perfecte plek om je schuil te houden voor gevaar van buitenaf.

Mensen die trouw zijn aan de koning:
Meisjes: VOL
- Kalika Avren Campbell - Kali, Lika - 17 - vader vertegenwoordigd een hoge functie binnen het paleis - Assassin
- Rosalie Elizabeth Flow - Rose - 17 - bediende - Coockies
- Bella Lily Cruz - Lily - 18 - prinses - Clonmel
- Rachelle Cliff - Rae, Rachel - 17 - jonkvrouwe - jaimyhoi
- Ayelle Ivy Stern - Ay , Ive, Elle - 19 - dochter van eigenaresse van het bordeel - DreamerN

Jongens: VOL
- Bo Cruz - Prins Cruz - 20 - prins - TheseWords
- Sam Coleman - Sammie - 19 - winkel in het dorp - CallYouOut
- Rowan James - Ro/Row - 19 - ridder - SateGoddess
- Larenko - lare - 10 - zoon van smid - 0o7
- Leon James Bowes - 20 - ridder - Kairi


Mensen uit verboden bos:
Meisjes:
- Ciara (Mila Marylin) Dubois - Mila Marylin - 18 - oude prinses - TheseWords
- Severina Opal Hawthorne - opal - 18 - nieuwe koning verantwoordelijk voor dood moeder - Hidan/Tortura
- Dahlia Farrah Bellafonte - Dee - 17 - moeder vermoord bij intreden nieuwe koning - Neiva
- Summer Yesenia West - Yesenia - 20 - woonde op boerderij, waar haar ouders zijn vermoord door 'vreemde' mannen, toen deze mannen voor een tweede keer kwamen is ze het bos in gevlucht - CallYouOut
- Maya Rosalie More - May, Maya of Rose - 18 - weggelopen van huis - HurtedHeart

Jongens:
- Azaiah Gaspar - Zeke - 19 - komt uit rijke familie die de koningin bleef steunen - Assassin
- Will Edward Smith - Willy, Will, Eddie - 18 - Vader was ridder van koningin, ouders dood gegaan bij intreding koning, zusje gevlucht - Coockies
- Nathaniel Carter (gebruikt achternaam Verselli) - Nate - 18 - weggelopen van het kasteel toen ouders de nieuwe koning steunden - Lexus
- Alexo Damon Braxton - Alex - 17 - zijn moeder en zijn oudere broer zijn voor zijn ogen vermoord door soldaten van de nieuwe koning - Lizor
- Miles Seth Carter - Seth - 20 - ging op zoek naar zijn broertje - Hidan/Tortura
- Dante Batelle - 19 - door de koning beschuldigd van een moord op een ridder - RabidKiller


Begin:
We beginnen dat het ochtend is. In het kasteel en dorp worden de normale ochtendrituelen uitgevoerd.
In het bos wordt iedereen net wakker

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 13:38 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Assassin schreef:
[Uh, ik heb nu al twee reacties gelezen van mensen die een eigen huis in de bossen hebben, is dat de bedoeling?]

[Nee, dit is inderdaad niet de bedoeling, ze wonen met zijn allen bij elkaar in die soort van grot]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Alexo "Alex" Damon Braxton || Verboden Bos
Na een tijdje langs het water gezeten te hebben besluit ik maar eens opzoek te gaan naar eten. Ik pak mijn grote boog, stop mijn mes in mijn riem en hang een koker met pijlen over mijn rug. Ik begin te lopen, bij het meer kan ik wat vis vangen en in de buurt is ook fruit te vinden. Ik loop stevig door en al snel zie ik in de verte het meer liggen. Ik woon ver bij het meer vandaan, maar dat is omdat ik niet zo graag bij andere in de buurt ben. Het liefst doe ik alles op mijn eigen houtje. Ik zie een meisje bij het water staan, ik herken haar wel volgens mij heb ik haar wel eens zien lopen, maar ik hou me niet bezig met andere mensen dus ik heb geen idee hoe ze heet. Ik ga langs de kant staan om een goede plek te zoeken om te vissen.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

(Mijn topics" kan morgen pas wat schriven. M,n broertje is jarig)

---

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

[Oh oké, maar mijn personage heeft het niet zo op andere mensen... is het goed dat hij buiten de grot in een boom slaapt?]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

TheseWords schreef:
(...)

[Nee, dit is inderdaad niet de bedoeling, ze wonen met zijn allen bij elkaar in die soort van grot]

[Dan pas ik heel even mijn reactie aan ]

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Lizor schreef:
[Oh oké, maar mijn personage heeft het niet zo op andere mensen... is het goed dat hij buiten de grot in een boom slaapt?]

[Dat kan

Wil iedereen die ooc praat dat trouwens hier doen?]

---

Keep your head up, keep your heart strong

(Maar je mag like, toch wel een eindje verderop je personage soms laten slapen?
En mensen, lees elkaars posts... anders ontstaan er vreemde dingen..)
~~~~
Nathaniel Carter (/Verselli)~ Verboden bos
Nathaniel keek de groep even rond. Het leek erop dat hij niet de enige was die nog niet helemaal wakker was. Aan de enigszins slaperige gezichten en het feit dat er nog niet veel gepraat werd kon hij opmerken dat niet iedereen van de vroege ochtend hield. Hij keek even naar het eten dat Mila hen had gegeven. Hij begon er dankbaar van te eten, alleen zorgde er altijd voor dat hij niet alles in één keer naar binnen werkte, al kon hij wel voelen dat dat hongerige gevoel er nog lang zou blijven. Hij at alles in kleine stukjes, kauwde er vrij langzaam op en keek even naar een denkbeeldig punt in de groep. ‘Misschien wat jagen, wat vallen maken, wat vissen’ beantwoorde hij haar vraag. Hij leunde nonchalant achterover, tegen een steen aan. ‘We hebben toch alle tijd..’ zei hij, tegen niemand in het algemeen. Hij wreef even in zijn ogen en was benieuwd of iemand anders nog van plan was om wat te ondernemen. Dan zou hij graag zich bij diegene aansluiten, want hij kon niet tegen niets doen.

---

Aan niets denken is ook denken.

Dahlia Farrah Bellafonte
Ik begin langzaam aan wakker te worden door de zon, die tussen de bladeren van de bomen door, op mijn gezicht schijnt, maar ook door meerdere stemmen. Zo te horen heeft Mila eten gezocht, iets wat ze bijna elke ochtend doet, en zijn ze dat nu aan het uitdelen. Het zal waarschijnlijk niet lang meer duren voordat iedereen wakker is. Slaperig wrijf ik in mijn ogen en schuif ik het dunne kleedje van me af. Het kleedje is zo dun, dat die eigenlijk niet veel helpt om het warmer te krijgen, maar zonder iets van een deken kan ik gewoon niet slapen.
Ik krabbel overeind en zie dat de meeste mensen die wakker zijn, al aan het eten zijn. Zelf hoef ik niks. Ik heb 's ochtends nooit veel honger, en aangezien het best lastig is genoeg eten te vinden voor iedereen sla ik het ontbijt meestal over. Het is onzinnig te eten als je toch geen honger hebt.
Ik haal een hand door mijn bruine lokken en probeer ze een beetje fatsoeneren. Mijn haar zit altijd wel warrig, maar als ik net heb geslapen is het nog erger, helaas zijn hier geen spiegels waar in ik kijken of het een beetje zit. Niet dat het veel uit maakt als het niet zit.
Nog steeds wat slaapdronken begin ik door de grot heen te lopen. Doordat ik mijn gedachten er niet echt bij heb, die zitten bij die rare droom van net, let ik niet echt op waar ik loop en struikel ik ergens over, waarschijnlijk een paar benen, waardoor ik op de grond beland. Als ik op kijk zie ik dat het paar benen aan Azaiah toebehoort. 'Sorry,' murmel ik.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 13:38 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Iemand voor Larenko?]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Severina Opal Hawthorne, verboden bos.
Iedereen zou over een paar uur wakker worden, echter aangezien ik toch niet kon slapen, begaf ik me weg van de plek waar iedereen was. Zoals elke keer zou Mila weer eten meenemen om dit met anderen te delen, maar vaak nam ik het niet eens aan. Ik kon mezelf wel redden, het probleem was ook niet dat ik daar met de anderen was. Het probleem was dat ik niemand vertrouwde en het paar jaar dat ik hier was, had ik enkel nog mijn naam ‘Opal’ gezegd. Zoveel zei ik niet tegen de anderen, dat vond ik ook niet nodig.
      Na een halfuur ongeveer gelopen te hebben, kwam ik bij een groot veld aan, waar ik rustig, zoals elke keer opnieuw, doorliep. Hier zou ik nog wel even blijven voordat ik terug liep. Ondertussen kon ik wel voor mijn eigen eten zorgen, wat ik dan ook deed. Ik was daar erg gemakkelijk in en zat al snel vol, waardoor ik niet zoveel nodig had, tenzij ik al dagen lang niets gegeten had. Dan was het natuurlijk een ander verhaal.
      Ik zuchtte diep nadat ik een paar bessen had geplukt, verder liep en bij een meer aan kwam. Hier aangekomen, probeerde ik eerst na te gaan of het water wel goed te drinken was, waarna ik er wat van dronk, omdat het volgens mij wel prima was. Vervolgens merkte ik kort mijn haar op en kwam erachter dat het weer eens tijd was me te wassen, dus keek ik een paar keer om me heen, om zeker te weten dat er niemand was en kleedde me hierna helemaal uit. Gelukkig had ik wel voor de zekerheid een soort doek mee genomen, waarmee ik me wat kon afdrogen.
      Het water was koud, maar het deerde me niet veel. Ik ging kopje onder, waste mijn haren en lichaam en bleef nog even in het water, die wat warmer werd naarmate ik er langer in bleef. Ik hapte naar adem toen ik weer boven water kwam en staarde naar de mooie omgeving, waarna ik er toch echt uitging, mijn haren uitwrong om daarna mijn lichaam af te drogen met een soort doek die ik mee had genomen. Mijn donkere kleding deed ik aan en liep terug met de bessen en het overige eten dat ik had gevonden. Terug op de plek bij de andere gekomen, gunde ik de anderen niet eens een blik en ging direct door naar mijn soort hutje. Hier at ik het eten op en dronk wat, waarna ik toch overwoog om met iemand te praten. Niet dat er veel uit zou komen dan.

Miles Seth Carter, verboden bos.
Miles strompelde door het verboden bos, wat al een paar weken het geval was. De eerste maand kon hij niet redden, hij wist niet waar hij moest zoeken, maar naarmate hij er meer door liep, wist hij waar sommige dingen zaten. Zo was hij er ook achter gekomen dat hij vaak rondjes liep, omdat alles gewoonweg op elkaar leek. Echter omdat hij al zo lang naar zijn broertje op zoek was, lette hij niet meer op zichzelf, waardoor hij soms hallucinaties kreeg.
      Waar was Nate, verdomme? Hopelijk leefde hij nog, ik zou het mezelf of mijn ouders nooit vergeven, dacht hij, terwijl hij flink door stapte. Hoewel hij alweer honger had, ging hij hier niet naar op zoek.
      Toen hij merkte dat hij nu echt moest rusten, zocht hij toch echt wat te eten, at dit weinige beetje op en rustte tegen een boom aan.
      ‘Verdomme.’ Murmelde hij, terwijl hij daar voor enige tijd bleef zitten, voordat hij weer opstond en verder liep. Na een tijdje kwam hij bij een grote waterval uit, die er erg vervaarlijk uitzag, waardoor hij diep zuchtte en alweer om wilde draaien om ergens anders te zoeken. Ondanks dat hij dit wilde doen, deed hij dit niet, de waterval trok zijn aandacht vanwege zijn gevaarlijke mooiheid, dus rustte hij hier verder met zijn ogen dicht.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 14:01 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

0o7 schreef:
[Iemand voor Larenko?]

[Zoals ik al gezegd heb wil ik hier geen OOC. Laat ik er maar gelijk een regel van maken: Vijf keer hier ooc praten is vanaf nu eruit]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Summer 'Yesenia' Yesenia West~Verboden bos.

Summer bewegende heen en weer met haar voeten. Het koele voelde fijn aan op haar voeten. Ze pakte weer een handje bessen en keek wat ze allemaal had. De enige bessen soort die ze herkende was bramen. Voor de rest had ze geen flauw idee, maar ze wist wel dat ze eetbaar waren. Ze wist wanneer ze rijp waren, welke kleur ze moesten en hoe ze smaakten. Summer pakte een klein rood besje. Ze wist dat die bijna het hele jaar er waren en ze ongelooflijk zuur waren. De meeste mensen vonden ze ook niet lekker en aten ze ook bijna niet. Summer vond ze wel lekker. Ze at meer planten en fruit dan vlees en vis. Waarschijnlijk, omdat ze te bang is om te gaan jagen en vissen is niet haar sterkste kans. Toen ze aan vissen dacht, zwom er opeens een grote vis langs haar voeten. Ze schrok zich dood en gilde het nog net niet uit. Ze haalde haar voeten uit het water en realiseerde snel dat het gewoon een vis was. Ze haalde diep adem. 'Het was gewoon maar een vis, Summer' Zei ze en deed haar voeten weer in het water. Haar jurk ging een beetje naar beneden en werd nat. Ze haalde het natten stukje uit het water en deed haar jurk een beetje omhoog, zodat niet alles nat werd. Summer kwam wel vaker bij dit stukje water. Er was kwam hier soms weken niemand. Ondanks het feit dat er veel voedsel te vinden is. Het was rustig en je kon de vriendelijke natuur goed horen. Opeens hoorde ze het gekraak van takjes en het geplonsd in water. Summer dacht dat het een dier, maar dat was niet zo. Ze keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam en zag daar een jongen staan die viste. Summer bessen vielen uit haar handen en haar ogen werden groot. Ze pakte de bessen uit het gras en stopte ze in het mandje. Ze haalde haar voeten niet uit het water maar keek wel met roden wangen en neus naar het water. Geweldig, daar ging haar alleen zijn moment

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Alexo "Alex" Damon Braxton || Verboden Bos
Ik kijk op naar het meisje.
'Ik heb je toch niet laten schrikken of wel?' vraag ik aan haar terwijl ik mijn mes uit mijn riem pak en me concentreer op de vissen die in het water zwemmen. Ik stroop mijn broekspijpen op en loop een stukje het water in.
'Ik ben zo weer weg, maar ik heb honger dus ik dacht: laat ik maar even wat gaan jagen,' zeg ik tegen haar. Ze slaapt waarschijnlijk ook in de grot, maar zoals al eerder duidelijk is geworden, ik ben niet echt een sociaal type. Daarom slaap ik gewoon buiten de grot in een boom, veel rustiger. Ik heb geen last van andere en andere hebben geen last van mij.
Een zilver glanzende vis schiet door het water, zo snel als ik kan steek ik mijn mes in het water.
'Hebbes,' ik grijns, jagen is een van mijn sterkste kanten.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Maya Rosalie More // Verboden bos
Mila vroeg wat we wouden gaan doen, maar ik had geen idee meer. Appels eten misschien. Van bessen snoepen of Lost verzorgen. Ik sprak nauwelijks. Niet omdat ik verlegen was, maar omdat ik het gewoon niet wou. Mij hoorde je niet zag je niet. Ik had een geheim indentiteit. Ze wisten alleen dat ik weggelopen was, maar dat was iedereen. Ze wisten mijn achtergrond niet noch mijn verre verleden. Ze kende alleen mijn naam en dat was het. Ik hoor Lost briesen en even hinniken naar me. Ik zie hoe hij me aankijkt en dan de Appel waardoor ik grinnik en hem er ook een geen die hij oppeuzeld. 'Je mag lekker van het gras eten.' Zeg ik met een vriendelijke glimlach tegen hem terwijl ik hem over zijn manen en nek aai. Lost en ik waren een als schaduw en licht. Jing en jang. Lost was alles in mijn ogen. Meer had ik niet nodig om te leven. Hij was mijn bestaan. Hij ligt op het gras en haal mijn mantel van hem af. Ik doe zijn zadel af en leg die ij mijn bed. Ik maak hem vast aan een steen die ik als handvat gebruikte. Niemand mocht zijn zadel stelen. Ik doe ook zijn hoofstel af die ik vastmaak aan het zadel en ik ga tegen hem aanliggen. Hij had geen halster nodig zodat ik hem vast kon houden. Ik hoefde alleen maar te fluiten en hij kwam al. Hij luisterde perfectven liep niet weg en ik kon lekker warm tegen hem aanliggen. Ik glimlach terwijl ik verder ga met mijn appel en Lost met zijn gras. Dan voel ik zijn hoofd op mijn schouder en geef hem mijn appel. 'Ik kan je gewoon niet weerstaan lieverd.' Zeg ik terwijl ik een kus op zijn snuit druk. Ik pak nu bessen en kauw erop terwijl de lekkere zuurachtige smaak zich over mijn mond versprijd ik huiver ervan mdat het gewoon lekker is. Altijd al is geweest. De dode dieren hangen nog steeds aan mij zij en aangezien het zonde is sta ik op haal ik de dode vleesige dieren van mijn riem en prop ze in mijn zadeltas. Ik ga weer bij lost liggen. Ik was niet moe ik genoot alleen van zijn warmte om me heen. Het was fijn en de geur liet me denken aan vroeger. Ik zie Lost opkijken en kijk mee, maar zie alleen maar een paar vliegjes. Die deden geen kwaad. Als er wel iets ergs was stond ik op en sprong ik op zijn rug aangezien we vochten als een. Ik had geen zadel of hoofdstel nodig. Hij wist altijd wel wat hij moest doen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rachelle Cliff ~ Jonkvrouwe
Zoals gewoonlijk ben ik al vroeg opgestaan, bijna elke ochtend word ik vroeg wakker. Mijn vader en ik zijn beiden ochtendmensen, onder het spreekwoord; morgenstond heeft goud in de mond. Mijn moeder echter blijft vaak wat langer liggen, maar mijn vader en ik hebben daar beiden geen problemen mee.
Ik heb een standaard ochtendritueel, die ik altijd graag op die manier uitvoer. Eerst dan word ik wakker -wat logisch is-, daarna sta ik op en kijk in de spiegel. Ik borstel mijn haren een keer goed zodat ze mooi vallen. Daarna trek ik mijn jurk aan en borstel nog een keer mijn haren. Ik poets mijn tanden met iets van mint en dan loop ik richting de kamer waarin we leven. Mijn vader zit er dan al meestal, bezig te zijn met zijn onbenulligheden, en ik begroet hem.
'Goedemorgen vader,' zeg ik dan met een glimlach, en hij begroet mij ook.
Dan wachten we op mijn moeder voor het ontbijt en meestal ga ik daarna naar buiten. Soms dan ga ik langs prins Cruz, hij is een geweldige man. Ik heb heel veel respect voor hem, hij is immers de prins van ons koninkrijk. Vandaag ga ik na ontbeten te hebben naar buiten om langs de winkeltjes te gaan. Ik moet nog wat dingen kopen voor het avondeten.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.