Medicatie is nooit de oplossing voor je problemen, maar is er enkel ter ondersteuning. Het is zeker niet zo dat als je antidepressiva inneemt, dat je problemen er niet meer zijn of dat je er niks meer aan kan doen. Zo werkt het simpelweg niet. Dat is een misopvatting van veel mensen. Problemen moet je ten alle tijden ZELF oplossen. Niemand anders doet dat voor je, ook medicatie niet.
Wat antidepressiva doet, is ervoor zorgen dat de pieken in je gemoedstoestand afgevlakt worden. Iemand die depressief is, ervaart de dingen in het extreme. Bij goede momenten, zijn dat extreem goede momenten. Bij slechte momenten, zijn dat extreem slechte momenten. Hoe langer de depressie aanhoudt, hoe langer en hoe meer je in het extreme negatieve blijft hangen en hoe slechter je gaat functioneren in het dagelijkse leven. Doordat je zolang in die extreme negatieve gemoedstoestand verblijft, worden je gedachten alleen maar zwarter en negatiever tot het uiteindelijk tot zelfmoordneigingen en uitingen leidt. Antidepressiva zorgt ervoor dat die pieken afgevlakt worden en je je niet meer in dat extreme gebied bevind. Hierdoor ben je beter in staat om je problemen aan te pakken, met resultaat en een veel kleinere kans om te hervallen.
Waarom veel mensen negatief staan tegen medicatie, is over het algemeen omdat ze zelf niet begrijpen waarvoor medicatie dient en welke uitwerkingen deze heeft. Ook merk ik dat veel mensen beweren te weten wat een depressie is en wat medicatie doet, zonder een depressie te hebben of ooit te hebben gehad. Het is heel simpel, zoals Uchiha al zegt. Iemand die geen depressie heeft meegemaakt, weet ook niet wat de belevingswereld is van iemand die daadwerkelijk een depressie heeft of heeft gehad. Dit valt ook niet te begrijpen omdat een depressie iets ingewikkelds is. Het is zoveel meer dan je alleen maar slecht voelen en de wereld negatief inzien. Het is lastig uit te leggen en het is voor degene die een depressie hebben, soms zelfs al moeilijk te begrijpen.
Betreft jou situatie... Ik weet echt niet wat ik je kan aanraden. Ik ken je niet en weet ook niets over je toestand en van je depressie. Dat je twijfelt over het nemen van medicatie is meer dan normaal. Ik had er in het begin ook een enorme aversie voor. Nu ik echter beter begrijp waarvoor het dient en ik weet dat ik erdoor beter functioneer, zie ik het niet langer als slecht of als een schande. Iets wat ook nog vaak genoeg voorkomt. Als je psychiater het adviseert zal ik het echter zeker wel overwegen, die kan jou situatie beter inschatten dan ieder van ons hier.
Het lastige is wel - en daar ben ik heel eerlijk in - er zijn zoveel verschillende antidepressiva op de markt en het kan zijn dat je eerst een tijdje moet zoeken wat voor jou werkt. Wat voor de ene namelijk werkt, wilt nog niet zeggen dat het ook voor de ander werkt. De ene heeft die bijverschijnselen, de ander die en weer aan ander niets. Hierin is openheid en eerlijkheid echt wel van belang naar je psychiater toe. Een tip die ik wel meegeef is dat je moet aangeven dat je niet wil aankomen, of minimaal, als je daar belang aanhecht. Je hebt er namelijk die dus zorgen voor extreme vreetbuien ofwel dat je gewoon aankomt, terwijl je feitelijk alleen op water en brood leeft. Geloof me, niemand wilt van de 62kg naar de 96kg in 3 maanden tijd omdat je huisarts doodleuk even verzwijgt dat je ervan kan aankomen :'D Je hebt die kilo's er zo bij, maar het heeft me ruim 3 jaar gekost om terug op 62kg te zitten, aangezien het niet door het eten of dergelijks kwam. Nu, seroxat wordt ook voornamelijk uitgeschreven voor postnatale depressies (wat de huisarts in eerste instantie dacht bij mij) dus ik denk niet dat je je daar zo heel druk om moet maken, maar geef het wel aan bij je psychiater.
Ik had namelijk 150mg Welbutrin en 200mg Serequel XR en ik bleef uiteindelijk maar op de 70kg zitten, wat ik ook deed. Ik heb overlegd met m'n psychiater en de dosis laten veranderen. Nu is het 300mg Welbutrin en 50 tot 200mg Serequel (afhankelijk van de stress mag ik dit zelf bepalen) en daardoor zit ik nu weer netjes aan m'n 62kg.
Je hebt er ook waarvan je helemaal niks aankom, maar dat werkte niet voor me. Dus ja, dat is dus zeker wel wat zoeken in het begin, want het kan evengoed zijn dat de dosis te licht is, of juist te zwaar.
Maar zoals ik al zei, als je psychiater het adviseert, zou ik het zeker wel overwegen, vooral als er enkel gesproken wordt over een lichte antidepressiva.
Dan nog betreft groepstherapie... daar ben ik dus een echte voorstander van. Het is goed om vertrouwen te krijgen in anderen, je deelt ervaringen met mensen die je begrijpen en zelfs de dingen waarvoor je je schaamt, kan je daar delen. Niemand oordeelt en veroordeelt je in zo'n groep, gewoon omdat ze in exact hetzelfde schuitje zitten.
Ik heb een half jaar, 2 x in de week van 9.00 tot 17.00 dagtherapie gevolgd, in een groep van 10 en dat heeft me echt mijlenver vooruit geholpen. Het was de eerste stap voor mij van het accepteren dat ik een depressie had, het accepteren van wat er in het verleden is gebeurd, het accepteren dat ik er niets aan kan veranderen en het beseffen dat ik niet verder kon gaan op de manier waarop ik bezig was. Dat was de basis van mijn problematiek.
Het was heel erg confronterend, maar dat is echt wel nodig als je een depressie hebt, hoe erg deze ook is.
Nu, mijn depressie zelf was er echter niet mee verholpen, want zoals ik al zei, een depressie is iets ingewikkelds en het is zeker niet van, los je problemen op en je bent ervan af. Ik moet nog steeds moeite doen om ervoor te zorgen dat ik iedere dag functioneer en om ervoor te zorgen dat ik niet terugval in een depressie, ondanks dat ik alles van m'n verleden verwerkt heb en alles waar ik last van had, heb opgelost. Ik heb dan ook in een hele zware depressie gezeten en het heeft een echte aanslag gemaakt op mijzelf als persoon. Daarbij heb ik ook nog last van enkele gevolgen zoals angststoornissen, dwangneurose en paniekaanvallen die ik alwel redelijk het hoofd weet te bieden, maar dit is natuurlijk slechts voor mij en mijn situatie en heeft geen enkele verdere betrekking op jou omdat jou situatie ten alle tijden anders is dan de mijne 
Ik wil je in ieder geval echt wel sterkte wensen en ik hoop echt dat het gauw beter met je gaat 
[ bericht aangepast op 26 nov 2012 - 16:10 ]
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
Salaryman
