Naam: Hazel Jolien Cambridge
Leeftijd: Ze is geboren bij de stichting van Rome, maar ze ziet eruit als zeventien.
Geslacht: Vrouwelijk
Onsterfelijke
Slecht
Speciale kracht: Het beheersen van de elementen. Omdat Hazel al ouder is dan Christus, is ze hier heel erg bedreven mee. Ze heeft het vermogen om vuren van binnenuit te starten en dan heb ik het niet over zielige brandjes in één of ander klein huisje. Nee. Ze kan volledige steden in brand steken als ze dat zou willen, maar ze doet het niet veel omdat het heel erg vermoeiend is. Met watersturing heeft ze meer moeite, omdat haar persoonlijkheid totaal het tegenovergestelde is. Maar het is zo'n beetje hetzelfde als wat ze met vuur kan, net zoals de andere elementen trouwens. Het maakt haar erg gevaarlijk, en ook al raakt haar energie er snel mee uitgeput, dit laat ze niet merken en het houdt haar heel zeker niet tegen.
Innerlijk: Zoals hierboven al vermeld is Hazel een enorm vurig persoon. Ze is heel snel aangebrand en laat zich nooit doen.
Meestal doet ze zich voor als een rustig, lief persoontje, terwijl ze binnen de twee seconden letterlijk je hart uit je lichaam kan rukken. Ze is erg oplettend en heeft nooit iets niet in de gaten.
Ook al doet ze zich voor als het rustige, lieve meisje waar je graag mee omgaat, ze sluit zich af voor alles en iedereen. Vanwege vele omstandigheden in haar verleden heeft ze zich afgesloten voor gevoelens als schuld, liefde, mededogen en... Voor bijna elke emotie, eigenlijk. Ze weet dit en wanneer mensen haar eraan herinneren wordt ze ongelofelijk kwaad, iets wat ze ook meteen weer van zich af zet. Hazel heeft gecompliceerde verlangens en gedachten. Geen emoties. Ze weigert zichzelf om die in haar systeem toe te laten. Tegelijkertijd benijdt ze mensen die wél verdrietig kunnen zijn, mensen die wél kunnen huilen, want ook dat is iets wat ze zichzelf verbiedt.
Ze benijdt mensen die verliefd zijn, die vrolijk zijn, die... die alles zijn wat zij niet is. Die gedachten kropt ze zodanig op dat ze wil schreeuwen. Maar ze kàn het niet. Ze kàn het zichzelf niet toelaten omdat ze bang is dat het weer opnieuw gaat gebeuren, hetgeen wat ooit tot een zelfmoordpoging heeft geleid.
Ooit was Hazel een erg muzikaal meisje. Ze vond zichzelf in de muziek en hield ervan om te zingen en te dansen met wildvreemden. Ze was erg creatief en kon geweldig goed tekenen en schilderen. Al de spullen die daarvan overbleven, heeft ze verbrand. Net als de rest van haar leven.
Uiterlijk: 
Candice Accola
Hazel heeft dierlijke groenbruine ogen zonder enige glinstering erin. Ze zijn staalhard en laten nooit iemand kijken naar wie ze ooit echt was. Ze accentueerd deze ogen af en toe met wat mascara en eyeliner, maar in het algemeen gebruikt ze vrijwel nooit make-up.
Hazel heeft lichtblond haar dat vaak in een vlecht over haar schouder hangt, maar meestal los en verwilderd haar gezicht omrandt. Ze heeft een heel lief en teder uiterlijk, haast breekbaar. Met dit uiterlijk is het een heel stuk gemakkelijker voor haar om mensen te doen denken dat ze dat ook is, zodat ze niet meer willen weten over haar en haar constant lastigvallen met idiote vragen. Verder is er nog de Ouroboros tattoeage, die zich onder haar rechterschouderblad bevindt.
Extra: Het begon allemaal in de middeleeuwen, wanneer Hazel naar Frankrijk vluchtte. Daar veranderde haar naam van Katharina naar Victoire. Frans kreeg ze meteen onder de knie want talen zijn niet moeilijk voor haar - ze spreekt zelfs vloeiend Latijn en Grieks. Vrouwen die met wapens rondreizden waren niet echt geliefd en werden al gauw als dieveggen of zelfs moordenaars gezien. Toen ze in een herberg terechtkwam, merkte één van de klanten op dat Victoire een dolk bij zich had en beschuldigde haar er al meteen van dat ze was gekomen om de herbergier te overvallen, iets waar ze geen enkel bewijs voor had. Ze werd dus maar 'voor de zekerheid' de kerkers van de koninklijke burcht in gesmeten. Toen kwam Jules in haar leven. Hij geloofde niet dat ze een dievegge was en zorgde ervoor dat ze altijd genoeg te eten kreeg, iets waar de andere cipiers vaak geen rekening mee hielden. Na een tijdje werd Victoire verliefd op hem.
Al waren die gevoelens helemaal niet wederzijds, toch leek het alsof hij haar wilde laten geloven dat hij om haar gaf. Toen hij haar hielp ontsnappen bleek dat dus niet waar te zijn. Ze werden betrapt en Jules begon uit te roepen dat ze een heks was die hem betoverd had, dat hij haar zo onder invloed had laten ontsnappen. Natuurlijk belandde ze op de brandstapel, maar aangezien ze het element vuur in haar hand had, was het niet zo moeilijk om daaraan te ontsnappen. Het enige probleem was dat ze toen bang was van vuur, dus ze had het bijna nog nooit gecontroleerd. Het afbuigen van de verschroeiende vlammen op haar huid, ging sneller en véél feller dan ze verwacht had. Het vuur begon al snel over de hele stad uit te breiden. Wanneer ze vluchtte, werd ze vervolgd. Zelfs nog tien jaar later dook er plotseling één of ander mens op haar pad die haar leek te herkennen en haar probeerde te vermoorden. Hazel voelde zich verschrikkelijk verraden en vernederd. Ze begon alles en iedereen op haar pad te haten en vluchtte naar Ierland, waar haar naam voor eens en altijd Hazel werd. Het was niet het enige dat voor de geslotenheid in haar zorgde. Er volgden nog vele mensen wie ze dacht te kunnen vertrouwen, die haar daarna als een steen op de grond lieten vallen, met alle barsten die zich tot pijnlijke littekens in haar sloten als gevolg.
[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 16:38 ]
help
. Yeah.. Meestal heb ik droge humor 
