Van alles. - Liefde, Vriendschap & Familie

Sinds een paar weken denk ik alleen maar een jongen. Laat ik hem maar even M Noemen. Vananavond ben ik op het laatste nippertje toch mee met de bedrijfuitje geweest. En ik zat heel even alleen en toen kwam hij naar mij toe en zei hij kom maar bij ons zitten. Dus bij allemaal nog jongens, was gezellig en later stond ik met een paar andere mensen buiten. En hij zei iets tegen mij en paar seconden later gaf hij een knipoog. Het is vast gewoon aardig van hem bedoeld. Maar ik wil de hele tijd bij hem blijven en voel soms ook iets in mijn buik dwarrelen en voel mij echt de hele tijd zenuwwachtig. Ik denk gewoon de hele tijd aan hem en zit dingen te bedenken over hem.
Maar ben ik dan verliefd?
Of iets het misscien een dwang omdat ik mij de hele tijd alleen voel. En niet echt ( eigenlijk niet) geen vrienden heb. En mensen mij vreemd aanstaren soms en ik het gevoel heb dat niemand mij mag, wat ook zo is buiten een paar mensen om.
Ik word echt gek in mij zelf. Ik denk heel veel dingen en ook slechte dingen, sinds een paar weken. De hele tijd loop ik vaak met een neppe glimlach rond. Steeds huil ik in mij zelf en lig ik af en toe op bed te huilen.

Ik weet echt echt gewoon niet meer. Wat kan ik doen om mij beter te laten voelen. Praat met mijn ouders doe ik hierover niet, want dan denken gelijk dat ik hulp nodig heb. Ik heb wel hulp maar dat is eigenlijk dat ik met iemand praat. Maar aan diegene kan ik dit echt niet vertellen. En vrienden heb ik niet om tegen te zeggen.
Is het normaal dat ik mij zo alleen voel en nutteloos, want dat vind ik.
En weetje wat raar is, elke dag hoop ik op geluk. Dat mijn leven er vrolijker uitziet, want ik ga echt dood van binnnen.
Word je leven een keer beter of zal mij leven altijd zo blijven. Alleen en naar school,werk en computeren en 1 keer peer week paardrijden?

Misschien is het wel beter dat je met iemand gaat praten, die er wat meer vanaf weet. Misschien is het wel de puberteit, maar waarschijnlijk niet. Het lijkt erop dat je zelfvertrouwen gewoon enorm laag is en dat invloed heeft op van alles en nog wat, waardoor alles minder leuk word en je zelfvertrouwen nog lager. Ik denk trouwens dat je wel verliefd bent en of die jongen nou alleen aardig is of flirt, het is wel iets. Het betekent dat hij je aardig vind en aardig wilt doen, moeite doet voor je als je alleen zit. Dat er toch minder mis is met je dan je denkt. Sterkte.

---

Your make-up is terrible

Ik denk, dat jij gewoon eens vaker met die jongen moet gaan kletsen ^^
Maak gewoon eens een praatje met hem, dan zie je vanzelf wel of het klikt. Probeer rustig op te bouwen en misschien dat hij je dan eens uitnodigt om met hem of met zijn vrienden op stap te gaan. (Jongensvrienden zijn zo slecht nog niet ^^)

Dat je de hele tijd aan hem denkt, kan een teken zijn dat je hem leuk vindt, maar ik zou hem eerst nog wat beter leren kennen. Veel succes ermee iig!

---

Deep inside, I've never felt alive

Nikolajevna schreef:
Ik denk, dat jij gewoon eens vaker met die jongen moet gaan kletsen ^^
Maak gewoon eens een praatje met hem, dan zie je vanzelf wel of het klikt. Probeer rustig op te bouwen en misschien dat hij je dan eens uitnodigt om met hem of met zijn vrienden op stap te gaan. (Jongensvrienden zijn zo slecht nog niet ^^)

Dat je de hele tijd aan hem denkt, kan een teken zijn dat je hem leuk vindt, maar ik zou hem eerst nog wat beter leren kennen. Veel succes ermee iig!

---

26 - 02 - '16

Bedankt, Ik ga denk ik een brief schrijven over alles wat mij dwars zit.. Maar ik weet echt niet aan wie ik het moet laten lezen. En in de loop van de jaren, heb ik hulp gehad en het is minder erg dan vroeger. Maar nog steeds voel ik mij vaak slecht
Ik kan aan een iemand wel de brief geven maar ik ben bang dat ze dan hulp gaat inschakelen en dat ik weer met jeugdzorg te maken krijgen en dat wil ik echt niet.
Is het dan wel slim?

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 13:16 ]

xMissMarije schreef:
Bedankt, Ik ga denk ik een brief schrijven over alles wat mij dwars zit.. Maar ik weet echt niet aan wie ik het moet laten lezen. En in de loop van de jaren, heb ik hulp gehad en het is minder erg dan vroeger. Maar nog steeds voel ik mij vaak slecht
Ik kan aan een iemand wel de brief geven maar ik ben bang dat ze dan hulp gaat inschakelen en dat ik weer met jeugdzorg te maken krijgen en dat wil ik echt niet.
Is het dan wel slim?

Ik vraag me af waarom je hiermee naar jeugdzorg zou moeten? Als het goed is, is er op school ook altijd een vertrouwenspersoon. Deze heeft beroepsgeheim (volgens mij) en dan kun je misschien daar je verhaal kwijt en kan diegene je helpen.

---

Deep inside, I've never felt alive

Praat er met iemand over. Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat het nooit meer goed komt. Ik heb me ook lang zo gevoeld en bij mij lag het volgens mij gewoon aan de puberteit, aangezien ik er nu nog maar zelden last van heb.

---

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Assassin schreef:
Misschien is het wel beter dat je met iemand gaat praten, die er wat meer vanaf weet. Misschien is het wel de puberteit, maar waarschijnlijk niet. Het lijkt erop dat je zelfvertrouwen gewoon enorm laag is en dat invloed heeft op van alles en nog wat, waardoor alles minder leuk word en je zelfvertrouwen nog lager. Ik denk trouwens dat je wel verliefd bent en of die jongen nou alleen aardig is of flirt, het is wel iets. Het betekent dat hij je aardig vind en aardig wilt doen, moeite doet voor je als je alleen zit. Dat er toch minder mis is met je dan je denkt. Sterkte.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

xMissMarije schreef:
Bedankt, Ik ga denk ik een brief schrijven over alles wat mij dwars zit.. Maar ik weet echt niet aan wie ik het moet laten lezen. En in de loop van de jaren, heb ik hulp gehad en het is minder erg dan vroeger. Maar nog steeds voel ik mij vaak slecht
Ik kan aan een iemand wel de brief geven maar ik ben bang dat ze dan hulp gaat inschakelen en dat ik weer met jeugdzorg te maken krijgen en dat wil ik echt niet.
Is het dan wel slim?

Die brief hoef je aan niemand te laten lezen. Het helpt vaak al een heel eind als je je gevoelens van je af schrijft.

Bovendien hoef je dan ook niet bang te zijn voor de reactie van iemand.
Ook een probleem is, wanneer je zo'n brief aan iemand schrijft, is dat je van iemand anders kan gaan verwachten dat deze persoon jouw probleem op gaat lossen, terwijl deze dit waarschijnlijk niet gaat doen. Wat je kunt doen is met een psycholoog gaan praten (wanneer het echt serieus is, en niet alleen puberteit).
Al snel zul je dan bemerken dat hij of zij je graag wilt helpen en je de weg wilt wijzen, maar dat je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. De oplossing zit namelijk al in jezelf.

---

"Il n'y a que les morts, qui ne reviennent pas."