Ik weet niet meer of ik het kan. - Stamcafé

Hallo,
Zoals sommigen van jullie een tijdje geleden weten, ben ik naar mijn moeder gegaan en heb ik verteld dat ik door mijn depressie mezelf heb gesneden en zelfmoord pogingen heb gedaan.
Ik dacht dat alles goed ging, ik kreeg hulp maar ik voelde me er echt alleen maar kutter door. Het voelde niet alsof het hielp.
Als ik hier nu over mijn problemen wil praten of wat dan ook zeggen ze "Ja je denkt allang zo niet meer" of dat ik het niet meen of alleen maar drama speel.
Ik glimlach de hele tijd terwijl ik gewoon weer te bang ben om te vertellen dat ik gewoon de kracht niet meer heb om verder te gaan, en echt een einde vaan mijn leven wil maken.

Ik teken de laatste tijd alleen maar vlinders op mijn armen, als ik de neiging heb te snijden of een poging tot zelfmoord. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Ik krijg ook nog haat vanalles om een stomme video, maar ik heb voor mezelf echt het gevoel alsof ik de kracht niet meer heb en ik wil gewoon niet meer verder.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, echt niet meer.

~Bedankt als je dit hebt gelezen

Ik zou een brief naar je ouders schrijven. Dan kun je rustig over je woorden nadenken en je ouders kunnen het rustig lezen.
En naar aanleiding van de brief kun je proberen eens rustig te gaan praten met ze.
Vooral niet opgeven! It does get better.

---

I am an idiot, I move.

Meid, vooral niet opgeven. Dat vlindertje op je arm tekenen is een goed begin! Kijk naar je vorderingen (:
Ik zou zoals Akalay zegt een brief schrijven naar je ouders, als ze niet willen luisteren willen ze vast wel lezen.
Zet 'm op!

---

26 - 02 - '16

Het beste lijkt mij om er met je omgeving over te praten. Je hebt nog wel zulke gedachten en dat moet je ze duidelijk maken. Op deze manier kan je niet over je problemen praten en dat maakt alles er niet beter op, natuurlijk. Je hebt het ze al eens eerder verteld, dus nu zouden ze ook moeten luisteren. Hebben ze toch nog het idee dat je drama speelt, dan zou ik aan iemand van je professionele hulp krijgt, vragen wat je moet doen. Je krijgt hulp, dus maak er gebruik van, zou ik zeggen. Misschien dat diegene met je ouders (of wie dan ook) kan praten.

---

To live would be an awfully big adventure

Oh, ik heb juist ouders die net hetzelfde reageren als ik in een dip zit.
Maar goed, daar wil ik je niet over lastigvallen. Dat over een vlindertje tekenen is al een goed begin, maar jezelf snijden bereik je sowieso niets mee. Ik zou misschien langs een professioneel iemand gaan. Het kan een schoolbegeleider zijn, of zelfs de Jongerentelefoon ofzoiets. Of zoals Alakay zegt, een brief schrijven naar je ouders.
Maar zoals de rest zegt: blijf niet bij de pakken zitten en don't give up!

---

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Irishtown schreef:
Oh, ik heb juist ouders die net hetzelfde reageren als ik in een dip zit.
Maar goed, daar wil ik je niet over lastigvallen. Dat over een vlindertje tekenen is al een goed begin, maar jezelf snijden bereik je sowieso niets mee. Ik zou misschien langs een professioneel iemand gaan. Het kan een schoolbegeleider zijn, of zelfs de Jongerentelefoon ofzoiets. Of zoals Alakay zegt, een brief schrijven naar je ouders.
Maar zoals de rest zegt: blijf niet bij de pakken zitten en don't give up!

School helpt me allang niet meer, ze helpen liever een meisje dat altijd alles erger wil hebben dan ik. En dat ook duidelijk mijn neus in gaat vrijwen

MissParsons schreef:
(...) School helpt me allang niet meer, ze helpen liever een meisje dat altijd alles erger wil hebben dan ik. En dat ook duidelijk mijn neus in gaat vrijwen

Awh, dat wist ik niet, sorry :c

---

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Irishtown schreef:
(...)
Awh, dat wist ik niet, sorry :c

Het is oké, alleen zit ik echt met mijn hoofd, ze vragen nieteens of het goed met me gaat. Dus hier zit ik wel erg over in

Nooit opgeven! Misschien kun je, naast die tip die Alakay je gaf, je gevoelens wegschrijven op papier en ze dan bijv. door de vernietiger doen?

---

There is nothing more badass than being yourself

Chat schreef:
Meid, vooral niet opgeven. Dat vlindertje op je arm tekenen is een goed begin! Kijk naar je vorderingen (:
Ik zou zoals Akalay zegt een brief schrijven naar je ouders, als ze niet willen luisteren willen ze vast wel lezen.
Zet 'm op!

Ik ben echt bang om nu die brief al te schrijven, ik ben zo bang dat ze me niet sirieus nemen