ik heb nu 11 maanden een vriendje (de 29 deze maand 12 maanden ofterwijl een jaar)
Alles ging goed in het begin tot de 6 maanden toen kregen we telkens kleine ruzies.
en kleine ruzies worden groter. op vakantie toen hij met mij 4 weken op vakantie ging (ik 2 weken met hem hij 2 weken mij)
toen is het ook een keer uit gewest (toen hadden we 8 maanden)
Ik vindt dat ik erg stom doe !
*hij denkt dat vrouwen niet veel kunnen.
*als ik iets leuk vindt. bijvoorbeeld een jurkje zegt hij gelijk: krijg je niet van me, terwijl ik nooit wat aan hem vraag en ook op dat moment niet,
*Hij zichzelf heel wat vindt
*zijn leven draait om drummen muziek en skaten en om mij (wat dan wel weer lief is)
*Hij altijd alleen om zichzelf denkt en denkt dat alles van hem is. bij: ja later in MIJN huis, Jij mag niet rijden later in MIJN auto als we samenwonen. enzo.
* en denkt alleen aan zichzelf.
* als hij ruzie met me heeft scheld hij me blijkbaar achter mijn rug helemaal bij zijn vrienden uit voor weet ik veel allemaal !!
ik kon er altijd prima mee overweg maar de laatste tijd doet hij heel gemeen tegen mij en zegt hij dat hij van me houd.
in een jaar hebben we al best veel dingen van elkaar mee gemaakt.
onze ouders leerde elkaar goed kennen. ik ken zijn hele familie en hij de mijne.
ik logeerde vaak bij hem en hij bij mij. hij is ook degene die mij ontmaagd heeft (schaam ik me een beetje voor om te zeggen )
Dat is ook een rede dat ik nooit hem kwijt wil.
we kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Mijn hart wil niet zonder hem maar mijn hoofd heeft het gehad met hem.
tegelijkertijd heeft hij me al zo vaak laten huilen.
Ik weet niet wat ik moet doen ik hou van hem en wil hem nooit kwijt aan de andere kant kan hij weg.
wat denken Julie wat ik het beste kan doen ?
hebben Julie misschien tips of hebben jullie ook zoiets meegemaakt. en wat was jullie keuze ?
Alvast bedankt (:
Everybody wants happiness nobody wills pain, But you can't have a rainbow without a little rain <3