[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere- Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Mijn topics]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Mijn topics.|

---

kindness is never a burden.

[mijn topics, ik ben trouwens bezig aan huiswerk dat voor twaalf uur ingeleverd moet zijn dus ik kan langzaam reageren]

---

Remember to be ridiculous.

[mijn topics].

---

They say before you start a war, you better know what you're fighting for.

Elizabeth Marique Baratheon

De eerste zonnestralen schenen door mijn raam naar binnen waardoor ik uit mijn slaap gewekt werd.
Met kleine oogjes keek ik even de kamer rond en ging al niet veel later netjes recht zitten terwijl ik slaperig een hand door mijn bruine krullen haalde.
Aan de blauwe hemel te zien, zou het vandaag echt een prachtige dag worden, ideaal om even het kasteel uit te sluipen om me naar de bossen te begeven.
Langzaam liet ik me uit het immens grote hemelbed zakken en kwam met mijn voeten zacht neer op de ijskoude stenen.
Een rilling liep over mijn ruggengraat en al snel was ik klaarwakker.
Met een opgewekte glimlach op mijn gezicht, wandelde ik naar de grote kleerkast aan de muur en trok deze zonder aarzelen open.
In een klein hoekje, onder alle prachtige jurken, lag een muf hoopje mannenkleren.
Vluchtig wierp ik een blik over mijn schouder, om er zeker van te zijn dat niemand toekeek, en haalde het hoopje uit de kast.
De kleren waren van de vorige schildknaap, die dood in de stallen werd aangetroffen nadat hij het slachtoffer was van een roofmoord.
Als mijn vader dit ooit te weten zou komen dat ik wel eens in burgerkledij het bos in ging, zou hij me nooit meer de hemel laten zien.
Gelukkig dacht vrijwel iedereen dat ik altijd laat uitsliep, op sommige bedienden na.
Maar ik wist dat mijn geheim veilig was bij hen, zo niet zou ik gebruik maken van mijn hoge status.
Snel trok ik de kleren aan en stak mijn lange haren onder een bruin hoedje zodat het niet meteen op zou vallen dat ik een vrouw was.
Op deze manier had ik trouwens ook minder kans om lastig gevallen te worden door een man, of om herkend te worden.
Na een laatste blik in de spiegel te hebben geworpen, sloop ik mijn kamer uit en vond mijn weg naar de stallen waar ik een witte hengst klaar maakte voor mijn rit.




Jonathan Xander Kingsley

Lui rekte ik me uit en geeuwde nog even uitgebreid voordat ik eindelijk besloot om mijn ogen te openen.
Naast me lag de blondine, die ik gisteren in een kroeg aan de haak wist te slagen, me met haar blauwe ogen aan te kijken.
"Goedemorgen," Glimlachte ze en streek met haar vinger over mijn borstkas. "Goed geslapen, sir?"
Gisteren had ik zo veel gedronken, dat ik er een nachtelijk avontuurtje aan over had gehouden, iets wat vrij veel gebeurde.
"Kan niet beter," Mompelde ik en sloeg de satijnen lakens van me af en begon me rustig aan te kleden zonder nog oog te hebben voor de vrouw.
Ik weet niet eens haar naam, ging er door me heen waardoor ik even grijnsde.
"Kleed je om en ga," Zei ik droogjes terwijl ik mijn broek vastknoopte en draaide me weer om.
Misschien was ik niet bepaald de gentleman die ik hoorde te zijn, ik had immers niet zo'n goede band met mijn vader en mijn moeder kon me niets leren aangezien ze stierf wanneer ik geboren werd.
Nonchalant wreef ik over de blokjes van mijn buik terwijl ik de kamer afspeurde naar mijn shirt.
Waar lag dat verdomde ding als je het nodig had?
De vrouw kwam uit mijn bed met het laken erg stevig tegen zich aangedrukt.
Ik had het vermoeden dat ik haar een gevoel van schaamte had bezorgd, zo leek het toch in ieder geval.
Ze raapte al haar kleren weer bij elkaar, maar voor ze actie kon ondernemen, hield ik haar tegen bij haar arm en drukte mijn lippen op haar voorhoofd.
"Je was goed." Of ze goed was, wist ik eigenlijk niet aangezien ik te dronken was geweest, maar zo was ik er zeker van dat ik me achteraf niet schuldig zou voelen omdat ik haar slecht behandeld had.
Haar wangen liepen rood aan en in een poging het te verbergen, maakte ze een diepe buiging.
"Bedankt, sir." Haar stem klonk zacht en redelijk melodieus waardoor ik me onbewust afvroeg hoe oud ze eigenlijk was.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose
Het ochtendgloren liet de opkomende zonnestralen door het kasteel dwalen. Hoewel ik altijd wel in was voor wat zon, irriteerde ik me nu echter lichtelijk mateloos eraan, omdat ik vandaag zoveel moest doen dat ik er nu al bij begon te stressen. Kleding herstellen, huishoudelijke karweitjes, trainen en nog naar de markt om enkele dingen te halen. Hoewel ik de gehele dag bij de Koninklijke familie moest blijven, probeerde ik me zo nuttig mogelijk te maken om ook dit te doen. Ik wist het beste wat ze wilden, dus deed ik het graag zelf.
‘Miss Rose,’ hoorde ik abrupt toen ik de hoek om ging aan het einde van de gang. Een dienstmeisje kwam naar me toe gelopen met een opmerkzame blik in haar donkere ogen, al zag ik er zeker ook iets van nervositeit in. Voelde ze zich geïntimideerd door mij?
Mijn kaak verstrakte iets, terwijl ik wel stil moest blijven staan zodat de jonge vrouwe verder jegens mij kon lopen. Met de snelle pas waar ik telkens mee liep, kon bijna niemand van die luie vrouwen me bij houden. ‘Elba,’ knikte ik kort stroef, als teken dat ik haar wel opgemerkt had, hoe graag ik ook verder had willen lopen. Houd je woorden in, Rose, begin deze dag nu niet al helemaal hectisch.
‘Een vraag voor u, Miss Rose,’ begon ze, echter was het te langzaam haar mond uit gegaan, voor mijn doen dan. Mijn kaak verstrakte zich nog wat, waardoor de witte, blanke huid van mij al helemaal hard werd. Een lichte schrik door de blik van de jonge dame voor me. Snel begon ze verder te praten. ‘mag ik de Koninklijke familie al wakker maken, zodat ik hun kamers schoon kan maken?’ De duivel heeft het eerlijk waar niet met mij voor, vervloekte ik in mijn hoofd. Grommend haalde ik de scherpe nagels door mijn koolzwarte, krullende haarlokken, terwijl mijn felblauwe ogen hard stonden.
‘Zoals de honderdste keer, dame Elba, heb ik u niet uitgelegd dat andere dingen voor komen, moge u de familie nog niet gezien hebben. Ze liggen vast nog te slapen, we mogen hen niet storen, tenzij u heel graag deze bezigheid kwijt wilt raken.’ Verzuchtte ik ietwat sissend, waarbij ik mijn slanke, bleke vingers in elkaar verstrengelde en me toen weer omdraaide, zodat ik haar niet meer zou zien. ‘Als u de familie uit bed gezien heeft, mag u het vertrek betreden, anders niet.’ De laatste twee woorden benadrukkend. Het was nu eenmaal, zacht gezegd, onbeschoft als iemand zomaar de kamer van een Koninklijke binnen zou komen. Niet aanvaardbaar.
Met dit voor even in mijn hoofd, liep ik hoofdschuddend weg. Al snel dacht ik echter weer aan mijn lange takenlijst en liep door de gangen naar de keuken. Ontbijt, dame Rose, ontbijt voor de familie, bedacht ik me.

---

†

-> Topicsss.

[ bericht aangepast op 2 nov 2012 - 23:55 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Daniëll Liam Graves
Ik trok mijn maliën hemd aan. Ik besloot de rest van mijn harnas maar weg te laten want het was behoorlijk zwaar en nogal warm en zweterig daarbinnen, ik had er geen problemen mee, ik was een ridder als ik daar problemen mee had kon ik maar beter meteen stoppen maar als het niet nodig was droeg ik het liever niet. Ik pakte mijn bijl want zonder dat ding zou je me net snel zien. Ik verliet mijn kamer en viste een appel van de fruitschaal in de eetzaal waarna ik doorliep. Ik was in de jaren dat ik hier woonde gewend geraakt aan het kasteel en de bewoners maar toch miste ik mijn vader elke dag. Als alles goed was gegaan zou ik nu niet hier zijn, of misschien ook wel omdat de legers natuurlijk werden gemobiliseerd in oorlogstijd, maar zou ik in het kasteel zijn waar ik was opgegroeid. Misschien met een vrouw of misschien ook niet. Ik begroette een paar bedienden die ik tegenkwam op mijn weg. Ik slenterde eigenlijk een beetje rond zonder enig idee waar ik heen ging en ik besloot dan maar een bezoekje te brengen aan mijn paard Faran. Hij en ik konden goed met elkaar overweg mar helaas was hij redelijk vals en had hij nog wel eens de neiging om bijten waardoor hij niet echt populair was bij het stalpersoneel. Eenmaal daar aangekomen zag ik dat een jongen het witte paard van prinses Elizabeth opzadelde. Waarschijnlijk bereed hij de hengst 's ochtends, ik zou het nog best iets voor de koning vinden om zo bezorgd overzijn dochter te zijn dat hij zoiets liet doen zodat het paard zijn energie al een beetje kwijt was en zijn dochter minder snel af zou gooien. Ik liep Farans box in maar toen ik een blik op de jongen wierp viel me op dat hij wel heel sierlijk gebouwd was en toen ik mijn blik nogmaals over het gezicht van de jongen liet glijden herkende ik hem plotseling. 'Prinses Elizabeth,' fluisterde ik verbluft, het kon niet dat haar vader hier van wist.

---

Remember to be ridiculous.

Elizabeth Marique Baratheon

Met een ruk keek ik op wanneer ik iemand mijn naam hoorde zeggen en voelde even hoe mijn adem in mijn keel stokte.
Fijn, ik was betrapt.
Ondanks het nerveuze gevoel dat ik plots had gekregen, was ik niet van plan iets te laten merken en keek ik de ridder aan.
Ik herkende hem als Sir Graves, een goede ridder en afkomstig uit een familie die allemaal hetzelfde beroep deelden.
Ergens was ik niet zeker of ik hem moest vertrouwen, wie weet zou hij alles gaan klikken bij mijn vader en zou ik hangen.
Om er zeker van te zijn dat hij niet nog iets zou zeggen, drukte ik mijn vinger op mijn lippen ten teken dat hij moest zwijgen.
"Zeg dit tegen niemand," Zei ik en keek naar hem op terwijl ik mijn hand op de hals van de witte hengst legde. "Je hebt me niet gezien."
Ik moest het er op wagen, hoe erg ik dit ook vond.
Natuurlijk kon ik hem altijd het bevel geven om te zwijgen, maar dat wilde ik niet.
Eigenlijk was ik niet iemand die misbruik nam van haar status, integendeel zelfs.
Mijn status kon me best weinig schelen, ik hield van mijn geheime vrijheid en zou sterven als mijn vader dat van me af zou nemen.
De witte hengst hinnikte een keer en bewoog zijn hoofd op en neer om me te laten weten dat hij klaar was voor zijn rit.
Om het dier wat te sussen, maakte ik een kalmerend geluidje en glimlachte even naar het prachtige dier.
Mijn glimlach verdween echter weer toen ik me herinnerde dat ik zonet betrapt was op het dragen van mannenkledij in de stallen.
"Vertel niets tegen mijn vader," Het kwam er bijna smekend uit, omdat ik echt bang was dat hij me zou verklikken. "Hij doet me wat."

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Daniëll Liam Graves
'Ik hoop dat je je beseft hoe gevaarlijk je bezig bent?' siste ik naar haar.
Ik wist dat het niet gepast was dat ik een lid van de koninklijke familie op een fout wees maar ik was tegelijkertijd verantwoordlijk voor de veiligheid van diezelfde familie en wat zij nu deed was roekeloos, gevaarlijk en stom. Het was al bijna hoogverraad om zoiets alleen maar te denken maar ik had er simpelweg geen andere worden voor. 'We staan op voet van oorlog en jij besluit maar even alleen zonder enige lijfwacht rond te gaan rijden?'
Natuurlijk zou ik haar vader niets vertellen, ik had soms wel te doen met de prinsessen omdat ze zo beschermd werden terwijl hun broer gewoon kon gaan en staan waar hij wilde en om me haar veiligheid dan toch te garanderen kon ik me maar een manier bedenken. 'Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik je op deze rit vergezel,' zei ik en ik klopte mijn voskleurige paard op zijn nek. 'Faran en ik kunnen ook nog wel wat beweging gebruiken.'
Ik pakte het zadel en halster en begon met het opzadelen. Faran brieste even verontwaardigd, ik nam hem nooit mee uit rijden voor ik hem had gevoerd dus pakte ik voor hem een van de appels die ik in een zak aan de boxdeur had gehangen. 'Eet maar, je krijgt meer als we terugzijn,' mompelde ik.

---

Remember to be ridiculous.

Floria Ysmay Swift
Ik ben al een tijdje wakker als de zon opkomt en de eerste zonnestralen van de dag door de ramen beginnen te schijnen. Ik had al verschillende taken gedaan, waaronder verschillende woonvertrekken nog even snel schoongemaakt. Gisteravond was dat ook al gedaan, maar vaak moet dat 's ochtends nog een keer geboren. 's Nachts komt er vaak nog wel wat nieuw stof te liggen, gelukkig niet zoveel want dan was langer bezig geweest. Maar goed, ik mag niet zeuren. Een paar jaar geleden moest ik de keukenvloeren nog schrobben en dat is alles behalve een pretje. Vooral na het avonddiner ben je soms uren bezig, en zolang op je knieën zitten is niet echt fijn.
Ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat ik bijna tegen iemand op bots. Gelukkig merk ik de persoon nog net op tijd op, en doe ik wat passen naar achteren zodat er geen botsingsgevaar meer is. Als ik zie dat het de koning is buig ik snel. 'Het spijt me,' zeg ik. 'Ik was niet helemaal aan het opletten,' vervolg ik wat beschaamd, terwijl ik nog steeds lichtjes buig. De koning bromt dat ik volgende keer dan maar wel moet opletten en ik ga weer rechtop staan. 'Ga mijn zoon en Jonathan wakker maken,' beveelt hij dan. 'Ik heb honger en wil eten'. Precies op dat moment knort zijn maag, en ik moet mijn best doen om niet zachtjes te lachen, omdat dat geknor wel erg goed getimed is. 'Dat zal ik doen,' zeg ik, waarna ik me omdraai en richting sir Kingley's kamer loop. Die is dichterbij dan die van prins Ian dus die maak ik eerst maar wakker.
Als ik voor de deur sta klop ik aan. 'Sir?' vraag ik op een zachte toon. 'Bent u al wakker?' Ik aarzel even maar open dan de deur en loop naar binnen. Mijn ogen worden groot als ik sir Kingsley met een ontbloot bovenlijf vlak bij een meisje zie staan, die een deken tegen haar aangedrukt heeft en wat kleren in haar hand heeft. Mijn blik blijft hangen op het gespierde bovenlichaam van sir Kingsley. Als ik door heb dat ik een beetje aan het staren ben worden mijn wangen rood, knijp ik mijn ogen dicht en hou ik mijn hand voor mijn ogen. 'Het spijt me, sir,' zeg ik snel. 'Ik wist niet dat u gezelschap zou hebben'.

[Weet iemand misschien hoe het zit met al die titels en zo? Ik heb het gegoogled, maar daar werd ik niet echt wijzer van. Het is wel handig als ik weet hoe ik de koning moet noemen :')]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Winchesterr schreef:
[Weet iemand misschien hoe het zit met al die titels en zo? Ik heb het gegoogled, maar daar werd ik niet echt wijzer van. Het is wel handig als ik weet hoe ik de koning moet noemen :')]

[Nou, het lijkt me dat je diegene 'Sire', 'Hoogheid', of dergelijke noemt?

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Porcelaneous schreef:
(...)
[Nou, het lijkt me dat je diegene 'Sire', 'Hoogheid', of dergelijke noemt?

[Inderdaad, Sire of Hoogheid zijn de meest gebruikelijke.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Aurora Violet Rose
‘Niet te geloven,’ begin ik geërgerd wanneer ik de keuken zie. De mensen lopen met een vermoeide blik op hun gezicht als kippen zonder koppen heen en weer, waaruit ik begreep dat er meerdere opgebleven waren voor weet-ik-veel-wat ze aan het doen waren. Niet acceptabel.
Een paar bleven angstig staan toen ik binnen was gekomen en hierbij de deur met een kleine klap dicht liet vallen, totdat ze door hadden dat de tijd tikte en de eettafel nog niet met ontbijt was gevuld, eveneens voor de borden en eetgerei. Het was maar goed dat ze wisten dat ik degene was waar ze voor uit moeten passen, aangezien ik dit als enige wel serieus leek te nemen. Elke keer moest ik hen op dingen wijzen die ze fout deden. En geloof me, dat waren er veel. Kotsmisselijk werd ik ervan.
‘Weten jullie hoe laat het is dames?’ Riep ik met dezelfde geërgerde stem door de keuken, hoewel er ook enkele mannen bij waren die de brutaliteit hadden een blik op me te richten. Hierop stuurde ik hen direct een vervaarlijke waarschuwende blik, mochten ze het lef hebben nog verder erop in te gaan… ‘Juist, als jullie nu niet opschieten, staan er dingen te wachten die jullie helemaal niet willen!’ verzuchtte ik met een strenge, kritische stem verder. Ze werden enkel nog opgefokte, waardoor ik even sluw grijnsde, maar dit verdween al snel toen ik een blik op de klok richtte. ‘Etenstijd, dames!’ Met deze woorden hielp ik snel alles mee op de grote eettafel te zetten, anders zag ik hen er nog wel voor aan het niet op tijd klaar te spelen.
Precies op het moment dat de Koning binnen was gekomen, legde ik het laatste mes neer bij een porseleinen bord. Gelijk toen ik hem zag, boog ik op een vrouwelijke manier, waarna ik hem weer aankeek. ‘Goedemorgen, Sire,’ sprak ik duidelijk, net en met eerbied. ‘Gaat u zitten,’ Ik gebaarde naar zijn grote, gewoonlijke stoel, welke iemand al naar achter schoof. ‘Moge het u smaken, Heer,’ Met deze woorden boog ik weer diep, vrouwelijke manier, waarna ik de keuken in liep en iedereen een aparte, woedende blik gaf.
Vervolgens liep ik ook de keuken uit, de gang weer op en zuchtend bedacht ik me wat de volgende taak was. Zo lang ik de andere Koninklijke familieleden niet zag, kon ik me bezig houden met trainen en nog naar de markt gaan. Eerst maar eens op zoek naar de rest van de familie.

[ bericht aangepast op 3 nov 2012 - 1:21 ]

---

†

Gipsy schreef:
(...)
[Inderdaad, Sire of Hoogheid zijn de meest gebruikelijke.]

Of Majesteit, Opperhoogheid, Heer, Heerser, Zijne Koninklijke Hoogheid, etc.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.