• Ik zeg zelf, ik ben best een extreme Directioner, dus sorry voor als jullie het belachelijk vinden, maar ik vind het echt heel erg.

    Ik zal gewoon van het begin beginnen, gisteren was ik vroeg opgestaan, om de 'premiere' van Little Things mee te maken, ik was helemaal blij enzo, en heb het 3 uur aan een stuk zitten luisteren, ik vond het echt een mooi liedje en mijn dag kon niet meer stuk, dacht ik.
    Ik ging daarna bij mijn grootouders op bezoek, samen met mijn broertje, mijn zus en mijn neef, ik was nog steeds heel erg blij, net zoals mijn zus, zij is ook een Directioner, maar dus, ik vertelde alles tegen mijn neef enzo, hij vond het eerst belachelijk dat ik er zo over deed en daarna schonk hij er niet veel aandacht meer aan terwijl ik heel vrolijk, met mijn zus Little Things aan het luisteren was op mijn mp3.

    Plots kreeg mijn zus een sms aan van een vriendin die ook een Directioner is: ze vertelde dat One Direction op 1 mei naar België.
    Ik en mijn zus begonnen helemaal te fangirlen en te huilen, we waren zo blij, ik word zelfs misselijk omdat ik zo opgewonden was!
    Ik was stukken blijer omdat ik toen wist dat ik ze eindelijk een keer echt zo zien, dat ik ze niet alleen op een beeldscherm zou zien, en éindelijk hun stem zo horen. Maar dus, toen gingen we naar huis, heel vrolijk.

    Mijn vader kwam als eerste thuis, ik heel hysterisch doen over dat ze naar België komen en heel blij enzo, en mijn vader zei tegen mij dat hij het goed vond dat we naar hun concert mochten als ik huiswerk ging maken in de vakantie en wassen en strijken enzo, máar dat het meest afhing van mijn moeder haar beslissing.

    Toen mijn moeder thuis kwam ik weer hysterisch doen over dat One Direction naar België komt enzo, ik dacht dat ik er wel heen zou mogen , NIET DUS!

    Ze vind me te jong, en ik had niet bepaald een goed rapport (68%), ik was teleurgesteld, boos en verdrietig tegelijk, ik heb het gevoel dat ik ze nooit ga zien, want misschien is dat wel de enige kans in jaren die ik krijg om ze te zien.

    Ik heb eerst nog lang 'gezeurt', nouja hysterisch gedaan dat ik het wel verdien en toen ben ik direct naar boven gelopen, en na 2 uur huilen in slaap gevallen.

    Ik snap het gewoon niet, mijn moeder wéét zo goed dat mijn grootste droom is om ze ooit te ontmoeten, en dat ik er alles voorover zou hebben, en ik wil ook zelf betalen en desnoods de bus pakken, maar ik mág gewoon niet.
    Ik vind het echt heel erg, en deze morgen toen ik wakker werd ook weer meteen beginnen wenen enzo, en dan komt er ook nog bij dat mijn zus de schuld op MIJ steekt, dat ik niet zo hysterisch had moeten doen volgens haar, omdat we daaom niet mogen, maar IK vond al bij al dat het nog wel meeviel, en ik weet zowiezo zeker dat dat niet de reden is waarom we niet mogen gaan.
    Dus zij doet heel de ochtend al fucking vervelend tegen mij.


    Nu denken jullie waarschijnlijk dat ik niet goed wij ben omdat ik zo lang heb liggen huilen, maar echt ik heb hier een jaar naar uitgekeken en nu mag het gewoon niet!
    Het voelt gewoon alsof... mijn ouders mijn droom afpakken...
    Nu is mijn vraag: enig idee hoe ik ze kan overtuigen? (vooral mijn moeder)


    Bedankt dat jullie al deze onzin hebben doorgelezen, maar ik wil gewoon zeggen dat ik het heel erg vind, echt heel erg.
    En ik vraag nu expressief: Geef alstublieft geen beledigende reacties van: 'Ik snap niet dat je hier zo overdreven over doet,' etc.

    Want ik vind het, zoals ik al zei, heel erg... :'(


    Edit: Ik heb deze week vakantie, aangezien ik dan geen nieuwe punten kan krijgen haalt dat ook niet veel uit, gisteren heb ik wel 3 uur geleert om erheen te mogen gaan, mss heeft het wel een beetje geholpen!

    [ bericht aangepast op 31 okt 2012 - 13:24 ]

    Natuurlijk denkt je moeder dat je te jong bent als je je zo gedraagt om een concert. Kom op zeg, er is meer in het leven dan One Direction. Stel je de volgende keer gewoon volwassener op i.p.v. hysterisch tegen je moeder te vertellen dat ze komen en dat je erheen wilt, dan is de kans veel groter dat ze je laat gaan.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Als eerste: Misschien moet je evn diep ademhalen en het dan rustig aan ze vertellen. Ze gaan eerder naar je luisteren als je rustig bent dan als je hysterisch gaat doen. Probeer samen tot een overeenkomst te komen, jij gaat bijvoorbeeld je best meer doen op school of er gaat een ouder iemand met je mee en jij en je zus mogen naar One Direction. Leg ze nog een keer uit dat hete cht je droom is, hopelijk zal je moeder het begrijpen, je vader heeft zelf toegestemt(:


    "It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

    Aww, ik vind het echt rot voor je.
    Toen ik vorig jaar naar Boyce Avenue & Tyler Ward wou deden mijn ouders er eigenlijk eerst ook nog kapot moeilijk over, maar ik heb ze weten overtuigen met dat het een klein concert was (dat kan jij niet doen natuurlijk, maar misschien werkt het omgekeerde ook? Zeg dat het echt wel ENORM is dat ze nu naar hier komen, en dat er wel meerdere jongere meisjes echt dol op hen zijn DUS dat er sowieso al bijna uitsluitend meisjes zullen zijn (nuja, niet dat je in een concertzaal vaak wordt aangerand maar mijn ouders zouden daar wel wat door gerustgesteld worden) en dat er waarschijnlijk ook wel meisjes zullen gaan die een ouder bij zich hebben.
    Daarbovenop moet je er ook voor zorgen dat je een echt waterdicht plan vind om er heen en terug te geraken en terug te komen. Dus als je er de volgende keer over praat moet je echt alle opties hebben uitgezocht; WELKE bussen (nuja, het kan best dat je ouders sowieso niet willen dat je in de avond de bus pakt, mijn ouders willen niet eens dat ik de bus pak tussen de stad en mijn dorp na 8 uur, lol), of er misschien een vriendin is die een ouder heeft die ook rijdt,....
    Misschien is eht trouwens al sowieso een goed idee om goed te denken of je geen vriendinnen hebt die ook gaan, als je zegt dat je met meer man gaat, zijn je ouders misschien sneller overtuigd. (maar zorg dan wel dat het betrouwbare vriendinnen zijn waarvan je ouders de naam niet voor de eerste keer horen want dat komt dan weer te verdacht over)
    En daarbovenop werk je best goed voor school (bekijk het zo; je wint er zelf ook alleen maar mee, goede punten zijn alleen maar beter voor je toekomst en blablabla), en toon ook wel dat je er extra tijd in steekt, dat je echt betere punten wil halen. En wat ik zelf nooit zou doen maar wat jij ook kan proberen is je kamer netjes houden, zonder het eerst gevraagd te worden mee de keuken opruimen,....
    En ondertussen zaag je beter niet te veel. Probeer bij het volgende gesprek hierover nog eens afspraken te maken maar BLIJF RUSTIG. (da's echt het moeilijkste) en probeer ze echt te zeggen wat je allemaal wilt doen. Natuurlijk moet je niet verwachten dat ze dan direct bijdraaien, je zal eerst ook moeten bewijzen dat je het echt allemaal doet.
    En ik hoop echt voor je dat het dan ongeveer werkt, of dat je toch voelt dat je mama erover nadenkt, want als dat niet het geval is zal je toch moeten wachten op een volgende keer. ;s


    effort never betrays you

    Ze komen binnen een paar jaar wel weer terug.
    Accepteer dat je het op de foute manier hebt aangepakt en leer eruit. Jammer, volgende keer beter.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    ik mag waarschijnlijk ook niet gaan :(

    Wat je kan proberen is vragen of iemand van 18 jaar en ouder mee kan naar 't concert als je die kan ronselen en zeggen dat je echt wat aan je cijfers gaat doen. Of, als je ouders alcohol gebruiken: wacht tot ze aangeschoten zijn en probeer het dan nog eens *awesome face*.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik deed ook heel hysterisch toen ik wist dat ze zouden komen, maar mijn moeder wist dat niet want ik stuurde het haar per sms omdat ze aan het werk was.
    Misschien moet je het nu even laten bezinken, je hebt nog tijd tot 3 november 10:00 uur. Zwijg er even over en vraag het de dag voor de kaartenverkoop eens rustig opnieuw. Misschien helpt het dan?
    Sluit een deal of zo.
    Alsnog, ik vind het heel erg rot voor je.


    Birds born in a cage think flying is an illness.

    Uchiha schreef:
    Wat je kan proberen is vragen of iemand van 18 jaar en ouder mee kan naar 't concert als je die kan ronselen en zeggen dat je echt wat aan je cijfers gaat doen. Of, als je ouders alcohol gebruiken: wacht tot ze aangeschoten zijn en probeer het dan nog eens *awesome face*.


    En maak van tevoren een contract dat ze garanderen dat je mag gaan en dat zij het betalen en laat hun een handtekening zetten tijdens hun dronken bui zodat ze er niet meer onderuit kunnen. Notarissen zijn zwaar in de problemen, dus je kunt zelfs nog voor een habbekrats een officieel rechtsgeldig document laten maken :Y)

    Maar volgende keer minder hysterisch doen. Hysterisch worden over mensen die toevallig acceptabel kunnen zingen is niet echt... gezond.


    quidquid excusatio prandium pro

    Endure schreef:
    Natuurlijk denkt je moeder dat je te jong bent als je je zo gedraagt om een concert. Kom op zeg, er is meer in het leven dan One Direction. Stel je de volgende keer gewoon volwassener op i.p.v. hysterisch tegen je moeder te vertellen dat ze komen en dat je erheen wilt, dan is de kans veel groter dat ze je laat gaan.


    Ex astris, sciencia

    Je wacht gewoon met dat soort dingen tot je 15 bent, je zegt het gewoon op een manier van 'Ja ma ik ga met die en die naar One Direction, mag dat?' Hysterisch doen, werkt niet. En trouwens, die arme jongens kunnen waarschijnlijk amper liedjes zingen omdat de fans zo ontzettend erg gillen.


    SLOAN.

    Ik vind jou maar eng. Heb even op je profiel gekeken. :Y) Maargoed, ja als je zo hysterisch over een band doet dan snap ik wel dat je moeder vind dat je te jong bent. Er is meer in het leven dan 1D :')


    -

    Balance schreef:
    Ik vind jou maar eng. Heb even op je profiel gekeken. :Y) Maargoed, ja als je zo hysterisch over een band doet dan snap ik wel dat je moeder vind dat je te jong bent. Er is meer in het leven dan 1D :')


    Hahaha XD Ik ben het wel met je eens.


    A friend is one who believes in you when you have ceased to believe in yourself.

    Soleo schreef:
    ik mag waarschijnlijk ook niet gaan :(


    ik moet het niet eens vragen :(
    (huil)(huil)


    Friendship is not about who you know the longest, it's about who is there when you need someone the most <3

    Het is maar een boyband en natuurlijk is het jammer dat je ze niet kan zien. Calm down. Het is 2012, maar nog het einde van de wereld. Ik wil ook bands zien optreden en ik heb er dit jaar al 4 gemist D:. Gelukkig komen ze iets sneller terug c:


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Ik heb het ook gewoon rustig gevraagd en begripvol gereageerd toen mijn moeder me de nadelen voorlegde, en nu mag ik toch gaan. Het heeft zoals hierboven al gezegd is niet heel veel zin om hysterisch op je moeder af te rennen van 'ohmygaawsshhs one direction dit one direction dat'.


    life is awesome