Hallo, hallo, hallo. Ik dacht even na en ik zei tegen mezelf 'zal ik eens een nieuwe spel maken?'. En mijn antwoord was ja . Oké, genoeg.. Nu de uitleg.
Ik schrijf een stukje verhaal en jij maakt het af. Je maakt het verhaal zo lang mogelijk tot dat je niks meer weet. Dan maakt de volgende het af . Makkelijk toch?
Het verhaal gaat over een meisje genaamd Hysanne. Ze komt uit Zuid-Afrika maar ze had geld genoeg om naar Nederland te gaan. Daar ontmoette ze haar vrienden: Billy, Reggie en Suzanne. Ze gaan naar een doodnormale school en wonen in een doodnormale huis. Maar als Hysanne's nieuwe buurman aanbelde en vroeg hoelang Hysanne hier woonde, voelde Hysanne zich hier niet meer veilig. Niet alleen door de enge ogen van de man, maar ook door de stemmen die ze 's nachts thuis hoorde. Haar broertje Fasik had de geluiden ook gehoord en wou toen nog alleen maar bij zijn ouders slapen. Jammer genoeg had Hysanne wel de antwoord voor de vraag van de man. 'Een paar weken,' zei Hysanne langzaam. De man keek haar aan en de ogen van de man veranderde van kleur. Zijn ogen werden rood. 'Al jaren heeft hier niemand gewoond..' zei de man, 'sommigen zeiden dat het huis behekst is.' Hysanne durfde niet meer naar de man te luisteren. 'Genoeg informatie over dit huis,' zei Hysanne en deed de deur stevig dicht voor de neus van de man. Hysanne liep meteen naar Fasik toe om het hem te zeggen. Maar Fasik lachte. 'Dit huis behekst? Ha-ha,' zei hij, 'hij wilt jou vast bang maken zodat je gaat verhuizen en deze wijk alleen van hem is!'
'Alleen van hem? Zijn wij de enige die hier wonen?' vroeg Hysanne.
'Ja, met de man erbij,' zei Fasik. Hysanne's ooghoeken werden zwart. Nee toch?! Ze rende naar haar kamer en deed de deur dicht. 'Moe-hahahaahahha..' was er te horen. Het was een stem van een kwaadaardige man. Hysanne werd bang en kroop in haar bed. Vlug verstopte ze zich onder de dekens...
i]Wordt vervolgd op de volgende reactie[/i
Some people are art and do art at the same time