Hello guys!!!
Dus, ik zit met een dilemma. Ik vraag me af of het in mijn schrijfstijl beter is om te schrijven in verleden tijd of tegenwoordige tijd? Ja, dat is raar om te adviseren, want het ligt een ieder anders, maar ik experimenteer graag en vraag mij nu af of het de moeite is om een hele story erin te schrijven.
Dus, wat vinden jullie prettiger lezen: verleden tijd (zie versie VT) of tegenwoordige tijd (zie versie TT)?
P.S. Kunnen we alsjeblieft on-topic blijven over mijn vraag en niet discussiëren over wel/niet Engels? Dankjulliewel (:
STEMMEN
VT: IIIIIIIIIIIIII
TT: IIIIIIIII
VERSIE VT
"Harry!" Beledigd keek ik om naar de jongen naast me, voor ik hem met vlakke hand een luid klinkende 'pets' op zijn charmant gespierde borstkas gaf. Zacht lachend bleef hij op zijn rug liggen, duidelijk niet in de minste zin geïmponeerd. Af en toe vraag ik me af of hij niet rechtstreeks uit een strip is komen wandelen. Ik rolde mij weer om zodat ik half over zijn ontblote bovenlijf gespreid lag. Met een pruillipje keek ik hem aan.
"You just can't keep your hands off me, now, can you?" sprak Harry overduidelijk zelfvoldaan. Oké, eerlijk toegegeven; ik was ook best wel tevreden met zijn prestaties tussen de lakens.
"Well, I can keep them off you, but that wouldn't nearly be as much fun." Plaagde ik hem hoopvol terug. Hij rolde met zijn ogen alsof hij er niet net zo veel van had genoten als ik, maar het grijnsje dat om zijn lippen speelde verraadde hem. "So, will I please see you again? In this way, I mean?"
"Yes, you will see me again." stemde hij dan uiteindelijk met me in. Perfect! Ik moest de neiging tot uitbundig juichen onderdrukken, en hield het op een zacht 'great' terwijl ik weer van hem af rolde. Mijn beide benen gooide ik over de rand van het tweepersoonsbed om mezelf vervolgens overeind te duwen. Harry's blik kon ik in mijn rug voelen branden terwijl ik heupwiegend naar zijn kledingkast liep. Hij mocht dan veel zeggen over mijn handen, maar zijn blik was net zo min van mijn lichaam af te krijgen.
"What are you doing?" klonk de lage bas van zijn stem licht verbaasd.
"I'm looking for clothes, obviously." Ik schoof de kast open en zag een arsenaal aan shirts, broeken, vesten, schoenen en - onmisbaar - colbertjes verschijnen.
"Yes, but why?" Het was mijn beurt om met mijn ogen te rollen, weliswaar onzichtbaar voor hem. Natuurlijk begreep ik wel wat hij eigenlijk bedoelde: waarom ga je nu al mijn bed uit?
"Because normal people actually like to wear clothes when they're out of bed. Besides, I need a towel."
"They're in the bathroom. You know where to find the bathroom right? Second door to your left." Alsof ik na één nachtje al zou vergeten waar de badkamer was. Ik was niet blond.
"I know!" Ik griste een oversized basketbal type shirt uit een stapeltje en trok hem over mijn hoofd, de zachte rondingen van mijn lichaam bedekkend. "Thanks babe!" Met een grijns keek ik weer achterom, waar de jongen met zijn bruine krullen nog altijd op het grote bed gebiologeerd naar me lag te staren. "Eyes on the road handsome, don't wanna get off track." riep ik hem plagerig na terwijl ik zijn kamer verliet om een douche te nemen in de badkamer ernaast. Ik hoorde hem zachtjes lachen achter me, maar nam geen verdere moeite om nog om te kijken.
VERSIE TT
"Harry!" Beledigd kijk ik om naar de jongen naast me, voor ik hem met vlakke hand een luid klinkende 'pets' op zijn charmant gespierde borstkas geef. Zacht lachend blijft hij op zijn rug liggen, duidelijk niet in de minste zin geïmponeerd. Af en toe vraag ik me af of hij niet rechtstreeks uit een strip is komen wandelen. Ik rol mij weer om zodat ik half over zijn ontblote bovenlijf gespreid lig. Met een pruillipje kijk ik hem aan.
"You just can't keep your hands off me, now, can you?" spreekt Harry overduidelijk zelfvoldaan. Oké, eerlijk toegegeven; ik ben ook best wel tevreden met zijn prestaties tussen de lakens.
"Well, I can keep them off you, but that wouldn't nearly be as much fun." Plaag ik hem hoopvol terug. Hij rolt met zijn ogen alsof hij er niet net zo veel van had genoten als ik, maar het grijnsje dat om zijn lippen speelt verraadt hem. "So, will I please see you again? In this way, I mean?"
"Yes, you will see me again." stemt hij dan uiteindelijk met me in. Perfect! Ik moet de neiging tot uitbundig juichen onderdrukken, en houd het op een zacht 'great' terwijl ik weer van hem af rol. Mijn beide benen gooi ik over de rand van het tweepersoonsbed om mezelf vervolgens overeind te duwen. Harry's blik kan ik in mijn rug voelen branden terwijl ik heupwiegend naar zijn kledingkast loop. Hij mag dan veel zeggen over mijn handen, maar zijn blik is net zo min van mijn lichaam af te krijgen.
"What are you doing?" klinkt de lage bas van zijn stem licht verbaasd.
"I'm looking for clothes, obviously." Ik schuif de kast open en zie een arsenaal aan shirts, broeken, vesten, schoenen en - onmisbaar - colbertjes verschijnen.
"Yes, but why?" Het is mijn beurt om met mijn ogen te rollen, weliswaar onzichtbaar voor hem. Natuurlijk begrijp ik wel wat hij eigenlijk bedoelt: waarom ga je nu al mijn bed uit?
"Because normal people actually like to wear clothes when they're out of bed. Besides, I need a towel."
"They're in the bathroom. You know where to find the bathroom right? Second door to your left." Alsof ik na één nachtje al zou vergeten waar de badkamer is. Ik ben niet blond.
"I know!" Ik gris een oversized basketbal type shirt uit een stapeltje en trek hem over mijn hoofd, de zachte rondingen van mijn lichaam bedekkend. "Thanks babe!" Met een grijns kijk ik weer achterom, waar de jongen met zijn bruine krullen nog altijd op het grote bed gebiologeerd naar me ligt te staren. "Eyes on the road handsome, don't wanna get off track." roep ik hem plagerig na terwijl ik zijn kamer verlaat om een douche te nemen in de badkamer ernaast. Ik hoor hem zachtjes lachen achter me, maar neem geen verdere moeite om nog om te kijken.
[ bericht aangepast op 20 okt 2012 - 12:46 ]
“When people see good, they expect good. And I don’t wanna have to live up anyone’s expectations” - Damon Salvatore
Salaryman