• [center]



    Hi peeps... Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Of nouja, jullie menig willen geven. Ik heb mijn beste vriendin vorig jaar betrapt op snijden in haar polsen. Ik heb haar (ik wil niet arrogant over komen nu ofzoo) toen heel erg geholpen, maar elke keer dat ze beloofde dat ze zou stoppen ging ze door. Ik werd bang, en uiteindelijk zijn haar ouders ingelicht. Dit was vlak voor de zomervakantie. We hadden van te voren afgesproken om van alles te gaan doen samen, maar uiteindelijk kwam het er op neer dat ze welgeteld 3 dagen de tijd voor me had.Meer niet. Nouja, het was niet anders. Maar helaas ben ik anders tegen haar aan gaan kijken. Al die keren dat ze me vertelde van: "Ik zit hier nu met die vriendin, of met die ene leuke jongen" voelde ik een steek van jaloezie door me heen gaan.Ik was bang dat ze veel betere mensen dan mij had gevonden. Ze zei dat dat niet zo was. Dus ik had zoiets van, nouja ik moet me maar niet aanstellen. Maar begin september ging het mis. Mijn beste vriendin ging steeds meer met anderen om, en liet mij links liggen.Nou kan ik daar wel inkomen want ik was/ben echt vreselijk depressief op sommige momenten. We kregen steeds meer ruzie, en vandaag hoorde ik haar met een ander meisje over mij praten. Recht voor mijn neus. Mijn vriendin keek niet echt wat je noemt lief aan dus ik dacht dat ze over me aan het roddelen waren. Daar vroeg ik ook naar, maar ik kreeg geen duidelijk antwoord. Talloze boze blikken en whatsapp berichtjes verder kwam uiteindelijk de confrontatie. Ik heb niet slim gehandeld, maar mijn beste vriendin laat me vallen op de momenten dat ik háár een keer nodig heb in plaats van andersom... Vinden jullie dat het slim is om nog langer zo door te gaan??[center]


    In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.

    Porcelaneous schreef:
    Soms is het juist goed om los te laten. Als zij jou terug wilt als vriendin moet zij voor jou vechten. Jij hebt genoeg gedaan, vind ik.


    Dit, helemaal dit.


    The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

    Ik snap wel wat je nu voelt, maar misschien is het niet meer de vriendin die ze nú is waar je om geeft, maar de herinnering aan wie ze vroeger was. Nu is ze immers helemaal veranderd en zeker niet meer het meisje dat jij kende. Ik zeg niet dat je niet meer om haar mag geven, maar je moet het wat tijd geven. Als ze écht nog de vriendin is die ze was, zal ze zonder dat je aandirngt ook wel naar je teurg komen, niet?


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Tempesta schreef:
    Ik snap wel wat je nu voelt, maar misschien is het niet meer de vriendin die ze nú is waar je om geeft, maar de herinnering aan wie ze vroeger was. Nu is ze immers helemaal veranderd en zeker niet meer het meisje dat jij kende. Ik zeg niet dat je niet meer om haar mag geven, maar je moet het wat tijd geven. Als ze écht nog de vriendin is die ze was, zal ze zonder dat je aandirngt ook wel naar je teurg komen, niet?

    Daar heb je wel een punt...


    In my life I had so many setbacks, but oh darling, recovery is so much better.