{RPG}Sword art online-1 - Speeltopics

Regels:
-Als je iets wil zeggen als quizletter, doe dan haakjes: { } of [ ] of ( ).
-16+ mag
-Niet gemeen doen tegen quizletters zelf, als personage mag dit natuurlijk wel.
-Je mag niet zomaar iedereen vermoorden, dit mag alleen met hoge uitzonderingen in overleg met de desbetreffende speler.
-Je mag niet in een keer heel hoog level zijn, houdt het realistisch.
-Een speler mag 1 huis hebben, en geld mag je zelf weten hoeveel.

We beginnen in de echte wereld, iedereen gaat in het spel(In de echte wereld begin je je post met je naam) . Als je in het spel bent, moet je zo beginnen:
Naam, level, waar je bent (floor)

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:46 ]

Jaimy Grave, Level 25, Floor 1 Boss Room

De deuren achter mij vielen dicht en Arundel sprong omhoog, ik grijnsde even.
De Boss had het blijkbaar gemerkt en rende meteen op of af, ik seinde Arundel hem even af te leiden, en het beest deed dat ook.
Ik grijnsde waarna ik mijn zwaard trok, ik sprong richting de Boss waarna ik mijn zwaard langs zijn zij sloeg.
Elke keer weer leide Arundel de Boss af, hoewel het beest wat raken klappen kreeg.
Ik seinde, wanneer de Boss bijna dood was, dat Arundel terug moest komen.
Nu ging het alleen nog tussen de Boss en mij.
Het gevecht was hevig en hij had zijn tweede wapen gepakt, daardoor ging mijn HP aardig snel naar beneden.
Maar nu kwam het erop aan, beide moesten nog maar een klap krijgen, beide moesten nog maar een klap en dan was het over.
Ik sprint op de Boss af waarna hij met zijn wapen richting mij slaat, net op tijd ontwijk ik het wapen waarna ik mijn zwaard door zijn lichaam boor.
De Boss verdwijnt en zijn Item valt, ik grijns, het was The Last Hit item, die had je in de Beta ook.
Ik pak hem op waarna ik hem aandoe, Arundel loopt naast mij waarna we naar Floor 2 gaan.

Sayuri, level 7, floor 1

Ik zat al een poos in het spel. Ik had al wat beesten verslagen en ik had mijn messen al laten bij slijpen. Er waren veel mensen die aan het huilen waren. Ik huil niet. Nooit. Thuis had ik ook al geoefend. Ik oefen zoeizo al mijn zwaardvecht vaardigheden. Vandaar dat in het spel mijn level in het begin snel omhoog ging. Ik liep een beetje rond en ik zag twee meisjes. Ik liep op ze af.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Jaimy Grave, Level 28, Floor 2

De Boss van floor 1 had mij genoeg EXP gegeven om weer wat levels omhoog te gaan, Floor twee was weer wat anders, ik grijns even.
Ik merk dat ik tot nu toe de enige ben die hier gekomen is, des te beter.
Ik begin te sprinten waarna ik de beste Questen eruit pak, ik finish de questen waarna ik naar een van de beste maar moeilijkste trainplekken ga.
Ik grijns even, het was een plek waar de meeste dood gaan, hoewel ik in de Beta er een keer dood ben gegaan blijft het moeilijk.
Vooral nu ik moet oppassen dat ik nu niet dood ga.
Ik als ik er aangekomen ben fluit ik en Arundel doet meteen wat die moet doen, ik blijf op de plek tot ik zeker weet dat ik het niet meer aankan.

[Oh ik wachtte op een reactie van jou sorry]

Merida, Level 1, Floor 1

"Dank je," antwoordde ik. Ik zag haar naam, Asuna. "Jouw naam is ook mooi," zeg ik terug. "Ik weet niet veel van dit spel, ik weet wel dingen van andere online spellen, maar dit is toch wel heel anders denk ik."

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 15:26 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Asuna, lvl 10, floor 1

We liepen door de stad, we hadden besloten om een hotel op te zoeken en daar de nacht door te brengen. Toen kwam er een meisje op ons aflopen. 'Hey' zeg ik voorzichtig. Ze ziet er sterk uit. Ik glimlach en wil verder lopen, maar Merida pakt mijn pols en fluisterd 'misschien kan zij ook mee'. Daar had ik nog niet aan gedacht. 'Hey, heb je al een squad (groep)? wij zoeken nog mensen' zeg ik en glimlach.

Jaimy Grave, Level 35, Floor 2

Ik hijg eventjes als ik net weer een beest versla, als ik nu niet wegloop hier dan ga ik er echt zometeen dood door.
Ik sprint weg van het stuk en ga even ergens zitten om wat uit te rusten, misschien was het wat slimmer als ik eventjes langs Floor 1 ging kijken.
Ik grijns even en teleporteer mijzelf naar Floor 1 Town of Beginners.
Ik loop rustig door de stad heen, verkoop wat items en probeer mijn level geheim te houden.
Arundel loopt rustig naast mij en ik aai hem even over zijn kop heen.
Ik ga op de fontein zitten waarna ik even wat eet, het was dan nep maar voor nu was dit het enige eten wat er was.

Sayuri, level 7, floor 1

'Ik zou graag bij jullie horen.' zei ik plechtig. 'Zullen we dan maar een slaapplek zoeken?'

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Merida, level 1, floor 1

"Leuk," zeg ik. "We waren net op zoek naar een hotel." Asuna nodigt het meisje uit en ik zie dat ze Sayuri heet. "Mooie naam," zeg ik.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 23:42 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Jaimy Grave, Level 25, Floor 1

Als ik het eten op heb sta ik op van de fontein, ik merkte dat veel mensen hier verward waren, bang en angstig.
Ik grijns even en loop rustig over de markt heen.
Ik verkoop wat spullen die ik niet meer nodig heb en koop wat mineralen.
Ik loop naar een blacksmith waar andere ook kunnen werken en zet een wapen en wat armor in.
Het was een stuk sterker dan mijn vorige armor en trek het aan, net zoals het wapen.
Ik verkoop mijn oude spullen waarna ik weer de markt doorloop.

Sayuri, floor 1, level 7

'Dankje, jullie ook' zeinik nadat ik hun namen had opgezocht. We liepen door hetkleine dorpje en ik ruilde mijn twee messen om voor twee betere. We liepen verder en we kwamen bij een klein hotelletje. Er was nog maar een kamer vrij en die namen we. In de kamer stond een tweepersoonsbed. 'Nemen jullie die maar ik slaap wel op de grond. Dat ben ik toch wel gewend.' ik rolde mijn cape op tot kussen en ging liggen. Het was niet al te koud dus ik viel snel in slaap. Ik droomde over mijn ouders. Nou ja , rrn droom kun je het niet noemen. Eerder een nachtmerrie.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Merida, Level 1, Floor 1

Ik werd nogal vroeg wakker en besloot dat ik maar eens aan mijn skills moest gaan werken. Ik ging stilletjes naar buiten en zocht wat monsters om mee te vechten. Ze zouden me vast wel kunnen vinden met een tracker of zo. Ik moest een beetje uitproberen, ik wist niet goed hoe het werkte, maar na een paar keer werd ik er al handiger in. Gelukkig kun je bij zulke lage levels bijna niet doodgaan. Ik ging een paar levels omhoog en besloot terug te gaan naar het dorp.

[ bericht aangepast op 30 okt 2012 - 14:37 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Jaimy Grave, Level 25, Floor 2

Ik was de avond wakker gebleven, ik had gemerkt dat andere mensen de Boss aan het zoeken waren.
Ik grijnsde even en merkte dat ik beter verder kon gaan.
Ik teleporteer mijzelf weer naar Floor 2 waarna ik verder ga.
Ik merkte dat er nog steeds niemand hier was gekomen en het was al de tweede dag.
Ik grijns en begin meteen met zoeken.
Dat was het belangrijkst, iedereen voor blijven.
Ik grijns als ik in een stuk kom wat er goed beschermt is, ik markeer het op mijn kaart waarna ik naar een plek ga om goed te kunnen trainen.
Arundel en ik houden de zelfde techniek aan en gaan door tot we bijna dood zijn.
Als ik het laatste beest versla ren ik weg, ik wist dat de nieuwe zo meteen zouden spammen en dat dit monsters waren die automatisch aanvallen.
Ik stop bij het begin en ga weer van voor af aan verder.
Zo ver zelfs dat mijn healthbar in het rood komt te staan.
Ik grijns even en sprint weg, ik fluit Arundel en die komt achter mij aan.
Als we ver genoeg uit de buurt zijn merk ik dat het ochtend begint te worden.
Misschien is het nu een goed moment om de Boss te grijpen.

( NOOEEZ LAAT DEZE RPG WEER LEVEN!!!! )

(commande leef!)

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Sayuri, level 18, floor 1

Ik was al vroeg wakker en had de hele ochtend mijn skills getraind. Het zweet druppelde van mijn voorhoofd en ik probeerde het weg te vegen. Mijn vechtkunsten gingen snel omhoog en daar was ik blij mee. Ik zag Merida en ik liep samen met haar terug naar het dorp. Het was fijn dat we een groepje vormden . dat we niet alleen waren, dan hadden we iemand om te vertrouwen. Ik was alleen wel bang als we goede vriendinnen werden en het spel weer gemaakt was dat we dan niet meer zo bevriend zouden blijven. Ik hoop dat ik dicht bij ze woon dan kunnen we in het echte leven ook vriendinnen zijn. Met deze gedachten kom ik aan in het dorp.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!