Niet dus, want we hebben net de hond van m'n vader moeten laten inslapen.
Ze was zich dus in het maïsveld gaan verstoppen (ik weet dat honden zich gaan verstoppen wanneer ze voelen als het einde nadert) en we hebben pas 3u later terug gevonden. Niemand heeft er eigenijk bij stilgestaan dat ze weg was omdat het luikje altijd openstaat en ze dus zelf in en uit kan gaan, maar ze kwam altijd weer terug. Toen we haar hadden gevonden dus snel naar de dierenarts gegaan, maar het was al te laat. Ze had een inwendige bloeding gekregen (we hebben geen idee van wat) en ze lag al in coma.. Inslapen was dus de beste optie om haar uit haar lijden te verlossen.
Mijn ouders zitten zichzelf constant de schuld te geven en van "ik had dit moeten doen, ik had dat moeten doen", maar ze konden het niet weten. Ik vind het gewoon verschrikkelijk voor mijn vader want hij was zo gehecht aan haar. Maar ja, ze heeft een mooi leventje gehad, ik vind het alleen jammer dat ze niet vredig is gestorven, zoals het normaal hoort te gaan..
Heel erg bedankt als je dit gelezen hebt, ik moest het echt even van me af schrijven.
En ohja, morgen ben ik jarig. Ik heb zo'n voorgevoel dat het niet mijn beste verjaardag gaat worden..
Happiness can be found, even in the darkest of times.
