Gisteren was het weer zo lekker pijnlijk duidelijk dat je een vriendin hebt. Het is niet dat je eerder zo leuk was, maar je bent gewoon zo volwassen geworden sinds de laatste keer dat ik je zag, zo verantwoordelijk. En dan vraag ik me af of zij daar voor iets tussen zit of dat het gewoon aan jezelf ligt.
Het is hoe dan ook rot dat je arm om me heen en die kleine gebaartjes voor jou gewoon vriendschappelijk waren en voor mij in retrospect blijkbaar meer los weekten.
Ik zou je willen vergeten op die manier, gewoon weer als een vriend willen zien. Maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.