The White Panel [RPG 1] - Speeltopics

Het gebeurd dagelijks. Ontvoering. En in het meeste geval kinderen. Waar Gaan die kinderen dan heen?

In dit mysterieuze geval naar een sekte. De sekte heeft zulke strikte regels dat je ze bij het minste overtreed. En dan wordt je afgevoerd naar het onbekende spierwitte compartinent. Niemand weet wat daar gebeurd. Maar als je er geweest bent kan je niet meer terug. Dan ben je gehersenspoeld, tot je achtiende slaaf bij de sekte om dan zelf leider te worden.

Welke rollen zijn er?

Tien meisjes (tussen 12 en 18) 2 vrij!:
-Broadfields met Esmée N ynke Prideaux
-
-Lahey met Spencer Elle Bellisario
-Sirens met Rosalie Jane Aves
-
-Coockies met Miley Amy Campbell
-MyDreamStory met Zarantha Cecillia Grantino
-Naomia met Karin Felicia Millens.
-Gallymogger met Ophelia Alfie D'Auvêrte
-Europe met Serena Iris Mattews

Tien jongens (tussen 12 en 18):

-BlueHope met Christian Elroy Lynch
-Sirens met Ryan Samuel McBenneth
-Y0L0 met Jayden 'Jay' Ken Cramer
-lluvia met Andrew Simons
-Lahey met Holden Julian Daugherty
-RockThisShit met Ethan Smith
-Gallymogger met Harvey Finn Van Bernicië
-
-
-

Twee hersenspoelers (20+) VOL!:

-lluvia met Liam Drew Anderson
-Coockies met jennifer Jones


Proefrollen:
-excitatio met Luca Ayan Basilio

Wat moet ik weten over een rol? Er zijn nog rollen vrij in het rollentopic. De link zal onderaan staan.

Rol:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk(+foto):
Karakter:
Extra:

Wat zijn de RPG regels?

-Maximaal 2 personages per persoon
-Wie het eerst zijn rol heeft ingevuld krijgt hem
-Maak geen overperfecte personges
-Minimum 6 zinnen per keer schrijven.
-gesprekken tijdens het rpg worden tussen haakjes gezet
-Zet altijd duidelijk bovenaan welk personage je bent, zodat het duidelijk is.
-Bij 3 keer het overtreden van de regels word je rol gewist en komt die rol opnieuw vrij.
-De laatste die in het topic reageerd opend het volgend topic. (tenzij anders vermeld)
-De Titel van elk topicmoet zijn The White Panel [RPG en nummer van het rpg]
-Als je gehersenspoeld bent ben je een soort dood en wordt je rol ook verwijderd, maar het is niet verboden een nieuwe aan te maken!
-Schelden mag alleen IC!
-plus zestien toegestaan.

(Dit topic is opgericht door PainEnds en IIlumination voor vragen kan je bij ons terecht)

Rollentopic
De Story met info over de rpg. (ik probeer deze elke avond bij te werken, maar ik zou graag nog een tweede beheerder willen aanstellen. Kandidaten?)

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 21:52 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

~Goed.. ik kan dus niet slapen..~

Ethan Smith

Ik sta op van het bankje en loop naar mijn fiets. Ik haal het slot van mijn fiets en bind die om mijn zadel. Ik loop eerst een stukje op de stoep en wacht tot de fietsers voorbij zijn. Als ik eenmaal fiets krijg ik het gevoel dat ik bekeken word, ik kijk om en zie twee auto's één komt me bekend voor het is de tweede auto. Ik fiets een steegje in en kom ergens anders uit. Ik kijk nerveus om me heen en zie daar die auto de hoek om rijden. Ik fiets snel door ondertussen zoekend naar een ander smal steegje. Wat moesten die gasten van mij? Zou ik dan achtervolgt worden?
Ik rij weer een steegje in en stap af , ik zet mij fiets tegen een muurtje en kijk of ik de auto nog ergens zie. Ik blijf er een paar minuten staan en net als ik denk dat het veilig is voel ik een hand om mijn mond en ogen en nog een stevige arm die me meetrekt.

---

Shit Could Be Worse.

BrokenPlace schreef:
~Goed.. ik kan dus niet slapen..~

Ethan Smith

Ik sta op van het bankje en loop naar mijn fiets. Ik haal het slot van mijn fiets en bind die om mijn zadel. Ik loop eerst een stukje op de stoep en wacht tot de fietsers voorbij zijn. Als ik eenmaal fiets krijg ik het gevoel dat ik bekeken word, ik kijk om en zie twee auto's één komt me bekend voor het is de tweede auto. Ik fiets een steegje in en kom ergens anders uit. Ik kijk nerveus om me heen en zie daar die auto de hoek om rijden. Ik fiets snel door ondertussen zoekend naar een ander smal steegje. Wat moesten die gasten van mij? Zou ik dan achtervolgt worden?
Ik rij weer een steegje in en stap af , ik zet mij fiets tegen een muurtje en kijk of ik de auto nog ergens zie. Ik blijf er een paar minuten staan en net als ik denk dat het veilig is voel ik een hand om mijn mond en ogen en nog een stevige arm die me meetrekt.

[Staat in de story!]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

~Brokenplace --> RockThisShit.

En Thanks!~

---

Shit Could Be Worse.

RockThisShit schreef:
~Brokenplace --> RockThisShit.

En Thanks!~

[Okidoki]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

( omg, gelijk al 3 bladzijden vol ik hoop dat jullie even geduld hebben om op het stukje van mijn ontvoering te wachten, ik ben alleen wel pas kwart over 5 thuis)

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

- Zitten al bij de sekte. beide -.-' -

[ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 19:52 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Mijn topics! En mocht je nog hulp nodig hebben bij de story, dan hoor ik het wel.(: ]

---

everything, in time

[Topics die mij toebehoren. Ik ben laat, sorry. En ik heb school. ]

---

help

Esmée Nynke Prideaux
'Ik hou van jullie,' glimlach ik en druk een kus op de wangen van mijn beide ouders. Vervolgens neem ik de tas met mijn ballet spullen op mijn schouder, stop de iPod oortjes in mijn oren en sluit de deur achter me. Aangezien de balletschool aan de andere kant van het park is, wat totaal niet ver lopen is voor mij, ga ik te voet. Wanneer mijn favoriete liedje opkomt zing ik zachtjes mee, alleen voor mij hoorbaar.
Mijn muziek wordt verstoord door een wesp, die irritant om me heen blijft vliegen. Na hem een paar keer weg te hebben geslagen, vliegt hij een andere kant op. Ik volg zijn weg en vang de blik op van een oud echtpaar. Ze kijken raar, alsof ze verward zijn over iets. Eerst denk ik dat ze naar mij kijken, maar dan wijzen ze bijna onopvallend achter me en ik draai me om, maar zie niets meer dan een man. Grote, brede man weliswaar, maar verder niet bijzonder.
Een beetje verbaasd door dit hele gebeuren, loop ik zachtjes door. Ik werp een blik over mijn linkerschouder, maar het echtpaar is al doorgelopen. Nu werp ik een blik over mijn rechterschouder en merk dat de man achter me aanloopt. Misschien moet hij dezelfde kant op, maar het laat me een beetje ongemakkelijk voelen en dus verhoog ik mijn tempo. Het werkt echter niet, krijg ik door wanneer ik weer achterom kijk.
Aan het gezicht van de man zie ik dat hij weet dat ik hem doorheb en hij begint te grijnzen. Dat is voor mij het teken om te gaan rennen en hoewel ik een prima conditie heb, de man heeft me zo ingehaald en pakt me stevig vast. Ik gil en probeer hem met mijn tas te slaan, maar hij blokkeert mijn aanhaal waardoor mijn tas op de grond valt. Hij is ook zo sterk! Ik ben maar klein en dun, ik heb geen schijn van kans. Hulpeloos kijk ik om me heen, maar er is niemand die me komt helpen. Iedereen staat geschrokken stil. Wel zie ik iemand naar zijn mobiel grijpen en iemand anders is aan het filmen.
Ik gil nogmaals als de man genoeg heeft van mijn gespartel en me een harde klap in mijn gezicht geeft. Hierdoor ben ook ik zo geschrokken, dat ik spontaan stil val. De man tilt me behendig over zijn schouder en roept iets, waarnaar er gelijk een busje aan komt gescheurd.
De man gooit mij in het busje en sluit de deuren weer, waardoor ik alleen achter blijf in de donkere ruimte, nog altijd stomverbaasd en doodsbang.

---

everything, in time

[Je mag me trouwens ook altijd roepen als je hulp nodig hebt bij de story. ^^]

Ophelia Alfie D'Auvèrte.
Ophelia loopt druk in het Frans praten door haar gsm over straat en slaat de hoek om. Een plastiek zak van de H&M bungelt achteloos aan haar arm. Op een gegeven moment begint ze te roepen door de telefoon en verbreekt nors de verbinding. Ze was samen met haar vriendin naar een openbare kunstgalerij geweest in een museum, één of andere promotiestunt waarbij iedereen het museum gratis mocht bezoeken. Maar daarna hadden ze besloten om nog wat te gaan shoppen en iets te gaan drinken. Het was een beetje uitgelopen en nu begon het al te schemeren. Fee's moeder was natuurlijk doodongerust geweest en dacht dat haar dochter had afgesproken met Alex, de jongen die haar hart had gebroken. Uiteindelijk waren ze zo'n beetje weer vrienden geworden maar haar ouders hadden haar verboden om ooit nog met die gast te praten. Ophelia zucht even, diep in gedachten verzonken en strekt even haar vingers uit en rolt met haar hoofd, ze had de hele avond al een beetje last van een stijve nek. Plotseling draait ze zich geschrokken om. Zag ze daar nu een schaduw? Onzeker haalt ze haar schouders op en loopt weer verder. Misschien had ze die lift die Esther had aangeboden misschien niet moeten afslaan. Een beetje op haar ongemak loopt ze verder. Daar was de eerste lantaarnpaal van haar straat al. Ze schrikt zich dood wanneer het licht aanfloept, maar lacht dan een beetje, niet echt overtuigend. Alsmaar banger worden en zich vaker en vaker omdraaiend, loopt Ophelia verder. Maar haar huis zou ze nooit bereiken. Plotseling omklemt een hand haar keel. Ze draait zich met een ruk om en kijkt haar belager aan, wil nog om hulp schreeuwen. Maar hij drukt een vuile doek die ooit wit moest geweest zijn tegen haar neus. Ophelia zou nooit echt kunnen navertellen hoe de chloroform haar neusgaten binnendrong en ze zich verzette tot ze bijna dood was. In plaats daarvan viel ze flauw van de angst en het beklemmende gevoel van de man die nog steeds haar hals vastgegrepen had.

---

help

[Xanthy, mag je ook doen dat iemand er al een tijdje zit?]

---

help

~wat moeten we eigenlijk doen als we allemaal weten dat we bij die sekte zijn?, ik bedoel wat ze ons laten doen en zo. ;oo~

---

Shit Could Be Worse.

{scipot njim, i know, ik ben laat.. maar hoe moet ik beginnen?}

---

Do what people say you can't.

[Je eigen ontvoering]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Spencer Elle Bellisario
Nadat ik heb gecontroleerd of mijn inhaler wel in mijn broekzak heb zitten gooi ik mijn sporttas over mijn schouder en stap ik op mijn fiets om naar de voetbaltraining te gaan. Ik zit al sinds ik zeven ben op voetbal, nu tien jaar dus en ondanks dat ik verreweg de kleinste in het team ben met mijn 1.63m ben ik wel één van de betere. Tegenstanders onderschatten me vaak, wat me eigenlijk wel irriteert maar dat is ook erg in mijn voordeel. In principe zou ik mijn inhaler ook niet mee hoeven te nemen, ik heb tijdens het sporten nooit echt heel erg last gehad van mijn astma, tot nu toe is het maar één keer voor gekomen dat ik echt een astma-aanval kreeg en sindsdien moet ik van mijn ouders altijd mijn inhaler bij me hebben.
Als ik ongeveer halverwege ben gaat mijn ketting er af, de zoveelste keer deze week. Met een zucht stap ik van mijn fiets af. Terwijl Laserlight van Jessie J door de oortjes van mijn iPod klinkt doe ik een poging de ketting er weer op te kregen zonder dat mijn handen vies worden. Na een paar pogingen geef ik het op en vis ik mijn mobiel uit mijn sporttas om Tyler te w'appen of hij me op kan pikken op weg naar de sporthal. Het is maar een paar minuutjes om voor hem en zijn team heeft op dezelfde tijd training als de mijne. Vlak nadat ik hem heb gew'appt stopt er een donkerbusje naast me. Het raampje gaat open en een man vraagt of ik de weg naar het centrum uit kan leggen. Als antwoord schud ik mijn hoofd. 'Sorry, ik denk dat u het beter aan iemand anders kan vragen. Ik ben niet echt goed in routes geven'. Ik glimlach verontschuldigend en loop weer naar mijn fiets. Ik hoor de deur van de auto open gaan maar trek me er niet echt veel van aan totdat ik ineens een arm rond mijn middel en een hand voor mijn mond voel. In paniek begin ik met mijn benen te schoppen, die een stuk van de grond zijn aangezien de man me heeft opgetild. Doordat zijn hand ook deels over mijn neus zit waardoor ik niet goed adem kan halen begin ik in paniek te raken en wilder met benen te trappen. Vaag merk ik dat het liedje inmiddels is afgelopen en dat de volgende begint. Het laatste wat ik hoor voordat alles zwart wordt zijn de begintonen van Just Say Yes.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered