Regen begint te druppen.. Een bloedspoor achtervolgt je.. Donder, bliksem, maar je loopt [kruipt?] door. Niks houd je tegen, het meisje moet, en zal in leven blijven. Voor jou. Voor iedereen . Het moet gewoon.. Tranen op je gezicht mengen zich met de, steeds harder vallende, regen. Opstijgende bladeren blokkeren mijn zicht. De wind blaast zand in je ogen, maar het doet er niet meer toe. Je loopt, en loopt, met een bewusteloze Jacq in je handen. De pijn in je rug doet er toch niet meer toe. Maar dan, opeens, neem je een verkeerde stap, en klapt je voet dubbel.. De pijn, is ondragelijk, maar de pijn van het verliezen van Jacq zou dodelijk zijn.. Dus met alle kracht die je nog over hebt, sta je op, en loop je door.
Door de wind, door de regen,
Door de eindeloze nacht,
Laat mij je tranen weg vegen,
Je huid is oh-zo zacht.
Ik wil dat je weet,
Bij jou is het zo fijn.
Hoop dat je niet vergeet;
Ik zal altijd bij je zijn.