Lara, een meisje van begin twintig, woonde net een paar dagen in haar studentenkamer. Eindelijk was ze van haar bemoei zuchtige ouders af en kon ze samen met haar hondje Sascha, genieten van de 'vrijheid'.
De eerste avonden verliepen zoals gewoonlijk. Lara poetste haar tanden en douchte in haar kleine badkamertje. Ze deed haar hemd aan en ging richting bed. Daar gaf ze nog een aai over de bol van Sascha en ze viel al snel in slaap.
Maar, op een donderdagavond rond middernacht, voelde Lara iets nats. Ze schrok wakker en keek naar haar hand. Nat? dacht ze bij haarzelf. Ze keek opzij en zag Sascha kwispelen. "O, Sascha. Gek beest" Lara glimlachte, ging weer liggen en viel in slaap.
De volgende avond deed Lara al haar rituelen opnieuw. Nadat ze Sascha weer over haar bol had geaaid, viel ze in slaap. Maar, plotseling, schrok ze weer wakker. "Trap ik er weer in!" dacht Lara. Dat de hond haar een lief likje gaf vond ze niet erg, maar doordat het nou de tweede keer was op een heel vervelend tijdstip, raakte ze toch een beetje geïrriteerd. Ze keek streng opzij naar Sascha, die vrolijk zat te kwispelen. "Nou klaar Sascha. Klaar!" Sascha ging zitten en Lara viel weer in slaap.
Vrijdagavond kwam Lara na een lange dag te hebben gestudeerd, weer thuis. Ze was doodop: Dit keer poetste ze alleen haar tanden, glimlachte even naar Sascha en viel direct in slaap op haar bed. Maar, rond 3 uur 's nachts, voelde Lara weer nat op haar hand. Lara werd weer wakker en zat recht overeind. "Sascha!" zei ze "Morgen moet ik er vroeg uit, laat me toch een keer slapen!" Lara keek boos opzij. Maar: Sascha was nergens te bekennen. "He? Sascha?" Lara keek om zich heen. "Waar zit je nou?" Ze stapte uit bed en merkte opeens iets op: het badkamer licht stond nog aan. Langzaam, liep Lara naar de kamer en stapte deze binnen. "!!!!!"
Daar lag Sascha, helemaal opengesneden met een mes, in een grote plas bloed. Ze wilde zo snel als ze kon, dichterbij Sascha komen. Toen er plotseling een druppel op haar hoofd kletterde. Bloed. Lara keek naar het plafond:
"MENSEN KUNNEN OOK LIKKEN"