[RPG] # Survival of the Fittest. Rollentopic - Rollentopics

Survival of the Fittest
Het jaar 3120, het jaar waarin de mensheid zichzelf voor goed van de aarde vervaagde… Dácht men.

Rampen zoals hongersnood en tsunami’s waren niet meer het ergste wat men zich kon voorstellen. Oorlogen werden de gewoonste zaak van de wereld, overal ter wereld slachtten mensen elkaar af en lieten straten verlaten achter. Huizen kwamen leeg, winkels werden gesloten, mensen vluchtten… Maar uiteindelijk kon niet ontsnappen aan de verwoesting van de mens.

Er was één ding dat iedereen was vergeten. In het jaar 3082 was er namelijk een doorbraak, het zou voortaan mogelijk zijn je in te laten vriezen. Het was te vergelijken met een kunstmatige coma van een aantal jaren, waarna je weer zou ontwaken alsof je enkel een paar uur had liggen slapen.
Alleen stond niet iedereen te popelen om zich in te laten vriezen, het was de eerste keer dat het mogelijk was en de mensen wisten niet wat ze er van moesten denken. Was het wel veilig?

Hier verzon de regering iets op. Op er voor te zorgen dat er mensen zouden komen die het wilden testen loonden ze een flinke som geld uit aan diegene die zich aanboden als ‘proefpersoon’. Verscheidene mensen meldden zich aan, ieder met zijn eigen reden. Het geld voor hun arme familie, het avontuur, omdat ze hun eigen leven zat waren.. Toch hadden ze één ding gemeen, al wisten ze dat niet voordat ze instapten en hun eigen, veilige, rustige en bijna saaie leventje voorgoed gedag zeiden.

De lichamen werden bewaard in de grote stad New York City, het was toen groots, prachtig en vol leven, maar in 3120 was het totaal uitgestorven en deels verwoest. De omgeving om de stad was totaal weggevaagd waardoor de stad in de middle of nowehere gekomen was.
Eén jaar nadat de gehele mensheid verwoest was werden de ingevroren mensen wakker en het enige wat ze hadden was een grote sporttas die ze voordat ze ingevroren werden zelf hadden mogen inpakken naar hun wensen.

Het jaar 3121, het jaar waarin de ooit ingevroren mensen ontwaakten in een wereld die ze niet kennen met geen andere keus dan een manier te vinden om te overleven. Doen ze dit alleen, of zoeken ze bondgenoten? Bedriegen ze hun eigen vrienden om alles voor zichzelf te houden, of doen ze er geen moeite voor hun heblust naar al het kostbare dat nog over is te verbergen. Of nog erger, zullen ze de rest uitroeien, enkel om hun eigen hachje te redden?

Verhaallijn in het kort.
Het is het jaar 4033 en de mensen die ooit ingevroren waren zijn sinds een twee weken weer ontwaakt. Er zijn mensen die al gauw bondgenoten vonden en zo werden er twee groepen gevormd, ieder met een eigen leider. Deze twee groepen raakten al gauw verwikkelt in een strijd om leven en dood. Het voedsel is immers schaars, net zoals het drinken, en dat terwijl het gevaar continue op de loer ligt. Een aantal dieren blijken de verwoestingen te hebben overleefd, doordat ze bijvoorbeeld onder de grond leefden, en zijn langzaamaan gemuteerd tot wezens die nieuw zijn voor de ooit ingevroren mensen. Hoe redden ze zich hieruit?

Meedoen.
Je kan mee doen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (zeker min. 15) en bereidt zijn dit te doen.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn, dus niet 'het gaat over 4 vrienden die op vakantie gaan', maar een dieper verhaal.
3) Liever geen Mary Sue's hebben in RPG's en die zelf ook niet spelen.
4) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk)..
5) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.

Als je het eens bent met alle bovenstaande punten kun je het volgende lijstje invullen:

Naam: Volledige namen, desnoods met bijnamen, graag.
Leeftijd: 18-28
Geslacht:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Geschiedenis: Stukje verleden van desbetreffende persoon + reden waarom hij/zij zich liet invriezen.
Heden: Ergens bij aangesloten? Als lid of leider? Is hij/zij alleen gebleven? Hoe zit het qua slaapplek, eten, wapens etc.

Personages:
Groep A – Chase
Lexus; Chase Armedi - 22
Iyatiku; Clyve Qwynn Lovell - 22
SUMMERx; Luca Keegan Fanning - 21
Cyberlord; Donovan Nickolas - 21
Yuffie; Desirae Amelia Brown - 24
General; Olivia Lanee Peterson - 26

Groep X – Elisabeth
Keegan; Elisabeth Romy Hirsch - 23
Cocon; Roxanne (Roxy) Veronica Barlow – Lolita - 22
Ebola; Natalya Krupin - 21
Roden; Prescott Elias Whittemore - 24
Aotearoa; Lucien Nicola Castellan - 19

Loners:
Endure; Alison Jade Skyler - 23
Sid; Richard Hirsch - 25

Nog niet ingedeelde mensen
Goldenwing ? - ?

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 19 sep 2012 - 7:30 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Belangrijk!

Ik heb voor iedere groep een leider nodig, dit moeten wel twee verschillende types zijn. Eén die bijvoorbeeld erg hard is en enkel mensen toelaat die hem van pas kunnen komen (leider en één leider die graag goed wilt zijn voor iedereen (leider Y)

Als je een leider wilt, maak je gewoon een personage aan en PB je me even dat je leider wilt worden, vermeld er ook even bij of je B of Y wilt. Vervolgens ga ik d.m.v. een random name picker op internet de leiders kiezen.

Deze leiders mogen hun eigen 'team' samenstellen, zeggen wie hun personages wel en niet zouden toelaten + reden. (Dit omdat het logisch is, B zou bijvoorbeeld nooit een bang persoon die niks kon toelaten)

Er zijn ook twee (later misschien meer, als er meer animo is voor de RPG) rollen voor loners, mensen die liever hun eigen hachje redden en hun eigen baas zijn, deze is gewoon voor de eerste die zich aanmeld. Let wel op; Je personage is dan dus vaak alleen en dan moet je dat wel kunnen schrijven, niet dat je dan ineens stilvalt omdat je ‘niks te doen hebt’!

Je kan je t/m dinsdagavond 20.00 inschrijven voor leider!
(Dit omdat sommigen nog op vakantie zijn deze week)


Mensen die zich hebben ingeschreven voor leiders:
Leider Y: Nayade
Leider B: Lexus

[ bericht aangepast op 1 sep 2012 - 16:25 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

xx

[ bericht aangepast op 30 aug 2012 - 16:33 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oeh, ik vul zometeen wel een meisje in
Het lijkt me fijn als deze rpg inderdaad niet zo snel gaat ivb school

Naam: Olivia Lanee Peterson
Leeftijd: 26
Geslacht: Vrouwelijk
Innerlijk: Olivia heeft de instelling dat je maar één keer leeft en je er iets van moet maken, alleen is ze snel bang om iets verkeerd te doen. In haar gedachten ziet alles er zo veelbelovend uit, maar in werkelijkheid kan ze niet stoppen met twijfelen. Hierdoor wordt ze op het eerste gezicht als verlegen bestempeld. Olivia wilt veranderen, eerlijk waar, maar het gaat haar niet zo goed af. Ze trekt snel vooroordelen over andere mensen en vindt niet snel aansluiting bij anderen. Omdat de meeste mensen haar vroeger als grof vuil hebben behandeld terwijl zij zich afvroeg wat ze verkeerd had gedaan vertrouwt ze mensen nu helemaal niet snel. Ze is stikjaloers als ze anderen ziet die wel aansluiting met anderen hebben gevonden. Ze denkt vaak snel dat gefluister over haar gaat en als ze dat eenmaal denkt raakt ze eerst in een soort verslagenheid en daarna is ze gewoon in een rothumeur. Diep van binnen is Olivia een heel aardig iemand en dat komt maar al te goed naar boven bij de mensen die net als haar verlegen zijn, maar toch langzamerhand een band opbouwen. Met zulk soort mensen kan ze praten, omdat zij in elk geval niet zo'n grote bek hebben - nog iets waar ze zo'n hekel aan heeft. Toch kan Olivia ook zeer jaloers zijn als haar vriendinnen ergens ongelooflijk in uitblinken, aangezien ze dat zelf niet echt doet.
Uiterlijk:

Olivia ziet er niet heel speciaal uit, maar wat op kan vallen is dat ze er iets jonger uitziet dan dat ze is. Meestal heeft ze nogal een duffe blik in haar ogen waardoor ze vroeger maar al te vaak voor stoned is uitgemaakt. Ze doet er niet zoveel aan hoe ze eruit ziet, mede omdat haar maar al te perfecte zus haar eens had verteld dat ze haar daarvoor bewonderde, dat het zelfvertrouwen uitstraalde en dat ze zich daardoor onderscheidde van die volgeplamuurde mensen. Dit had zoveel indruk op Olivia gemaakt dat ze het vol bleef houden. Haar zus bewonderde haar. Het gevoel dat dat gaf was geweldig. Olivia heeft grijze ogen en korte wimpers. Ze is niet zo sterk gebouwd en heeft niet zulke opvallende vrouwelijke vormen. Niet dat dat haar iets uitmaakt, omdat ze toch niet verwacht dat een jongen ooit een andere gedachte over haar zal hebben dan dat ze maar raar is. Ze heeft vaak kringen onder haar ogen, ook als ze niet moe is.
Geschiedenis: Olivia's schooltijd heeft veel indruk op haar gemaakt. Niet dat het zo geweldig was, integendeel. Ze werd niet gepest, ze had redelijk wat vrienden, maar voor haar was school altijd iets geweest waar je elke dag weer heen moest om het er lekker in te wrijven dat de rest het lekker voor elkaar had en jij niet. Iets waar je elke dag heen moest om te zien dat iedereen getalenteerd was, maar dat zij niets meer was dan een stil meisje dat vaak stilletjes uit werd gemaakt voor lelijk. Deze dingen gebeurden niet zo vaak, maar als ze iets over haar zeiden vergat ze het ook niet. Ze zou lijken op een jongen of die ene keer dat ze mascara had geprobeerd zou ze een gothic zijn geweest - wat er misschien ook voor had gezorgd dat Olivia make up had afgezworen. Ze had zich altijd van de domme gehouden over deze opmerkingen. Ze liet niet aan anderen merken dat ze wist wat ze over haar zeiden, maar dat maakte haar vanbinnen alleen maar kwader. Ze had wel een paar vriendinnen die net als haar verlegen waren. Ze hadden niet veel andere vriendinnen in de klas maar toch mocht iedereeen hen graag. Bovendien waren ze in alles beter, waardoor Olivia zich klein voelde. Toen ze dan eindelijk van school ging, ging ze studeren. Ze had daar meer vrienden, maar de littekens van het verleden waren nog steeds zichtbaar. Ze had lang doorgestudeerd in klassieke talen om hetgeen wat ze daarna zou moeten doen uit te stellen. Ze had namelijk geen idee welk beroep ze zou moeten doen. Toen er ineens een flinke som geld werd uitgeloofd voor degene die zich in zou laten vriezen bij wijze van test ging er een lichtje bij haar branden. Ze kon de keuze nog een paar jaar uitstellen, had gelijk heel wat geld en zou bovendien eens een avontuur beleven: Hetgeen dat ze wilde, maar nooit had gedurfd.
Heden: Toen Olivia uit het ijs was ontwaakt had haar hart letterlijk even stilgestaan. Dit kon niet, dit was niet mogelijk! Toen ze zich voor de invriezing op had gegeven had ze allesbehalve dit verwacht. Het leek wel een horrorfilm. Olivia was niet bang voor horrorfilms, ze keek ze zelfs graag, maar ze wist dat als ze er zelf in zou zitten gewoon ergens weg zou kruipen en of dat bij nader inzien wel zo slim was? Ze heeft zich met moeite bij een groep aan kunnen sluiten - in feite had ze gewoon zwijgend een groepje gevolgd voor de veiligheid en af en toe een woord laten vallen. Ze heeft een klein mes op zak voor de veiligheid, maar zou niet weten wat ze er mee aan moet. Olivia mag dan wel een beetje angstig zijn, ze houdt ervan om plaatsen te verkennen en dingen te vinden, dus ze heeft tot nu toe een beetje voedsel bij elkaar kunnen schrapen.
Pas in deze nieuwe wereld komt Olivia's vindingrijkheid wat meer naar boven, iets wat haar nog kan gaan helpen.

[ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 13:44 ]

---

yeehh

Ik ga me hier mee bezighouden zodra ik tijd heb. Jammer genoeg kan ik niet beloven wanneer dat wordt

Ik zet me er nu aan :')

[ bericht aangepast op 28 aug 2012 - 20:37 ]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Naam: Elisabeth Romy Hirsch

Leeftijd: 23

Geslacht: Vrouwelijk

Innerlijk: Elisabeth is van zichzelf een nogal introvert persoon en vertrouwt mensen niet erg snel. Wanneer ze iemand bij een eerste ontmoeting niet meteen vertrouwt, zal ze zich dan ook niet voorstellen als Elisabeth, maar als Romy, haar tweede naam. Door haar verleden is ze steeds op haar hoede, beschermt iedereen die haar dierbaar is, en probeert onenigheden steeds zo democratisch mogelijk op te lossen.
Elisabeth is (bijna) altijd een vrolijk persoon, die moeilijk kwaad te krijgen is, veel geduld heeft en toch een uitgesproken mening heeft. Wanneer ze het met iemand eens is, zal ze het laten merken, maar eveneens wanneer ze het oneens is. Ze heeft steeds het beste voor met anderen, en probeert zo weinig mogelijk te vooroordelen. Haast iedereen geeft ze een kans, en indien nodig, een tweede kans. Door haar waakzaamheid heeft ze niet veel hechte vrienden, maar ze probeert zichzelf zo open mogelijk te stellen voor anderen. Verdere karaktertrekken die bij haar duidelijk merkbaar zijn, zijn haar koppigheid, eerlijkheid, trouw, humor, nieuwsgierigheid, interesse en punctualiteit.

Uiterlijk:

Elisabeth mag zichzelf prijzen met haar uiterlijk, hoewel ze het zelf niet graag toegeeft. Ze heeft een paar donkerbruine ogen met een gouden gloed erin, geërfd van haar moeder. Haar kastanjebruine lokken heeft ze te danken aan haar vader. Elisabeth is niet het soort persoon dat ijdel is, maar ze zorgt er wel graag voor dat ze er piekfijn uitziet, waardoor je haar zelden in vieze of besmeurde kleding tegenkomt, wat uiteindelijk ook een probleem zal vormen gezien de omstandigheden. Ze draagt haar krullen zelden los, draagt ze meestal in een paardenstaart of vlecht. De sproeten op haar gezicht, haar fijne neus en zachte lippen hebben haar de bijnaam ‘prinses’ bezorgd.
Op haar linkerpols bevindt zich een kleine tattoo. Het is een deel van de zin “Dreams come true”, waarvan de andere woorden te vinden is op dezelfde polsen van haar oudere broer en zus.
Elisabeth is lichtgetraind, heeft een slank figuur, en is in een vrij goede conditie. Ze is 1 meter 70 groot, maar vrij mager voor haar grootte, waardoor mensen haar krachten soms onderschatten.

Geschiedenis: Elisabeth werd geboren in een elitair gezin, in Europa. Ze leefde er gedurende haar eerste 17 levensjaren met haar ouders, oudere broer en zus in een grote havenstad. Haar jeugd bestond uit luxe. Nooit heeft ze anders geweten. Ze werd thuis onderricht, kreeg alles wat ze wilde en haar enige sociale contacten waren haar broer en zus, en de kinderen van de ‘vrienden’ van haar ouders. Haar hobby was boogschieten, ze werd getraind door de beste leerkrachten die haar ouders konden betalen. Hoewel haar niveau hoog lag, deed ze nooit mee aan wedstrijden. Competities waren haar ding niet. Haar broer leerde haar ook enkele zelfverdedigingtechnieken, en haar zus leerde hoe ze om moest gaan met meswapens.
Alles leek perfect te lopen, haar ouders dachten dat ze gelukkig was, wat ook zo was, tot ze zich vragen begon te stellen bij de buitenwereld, waar ze eigenlijk helemaal niets vanaf wist. Ze begon steeds meer te lezen over de verre landen die haar ouders maar niet wilden bezoeken, en besloot het heft in eigen handen te nemen. De dag na haar zeventiende verjaardag liet ze de afgesproken tattoo plaatsen, samen met haar broer en zus. Hun ouders hebben dit nooit geweten. Amper een week later is Elisabeth ’s nachts het huis uitgevlucht, en is aan boord gegaan van het eerste beste schip dat in de haven lag. Deze bracht had als uiteindelijke bestemming New York City, de stad die nooit sliep.
Het enige wat haar ouders nog van haar kregen, waren de brieven die ze eens per twee weken verstuurde. Ze liet hen weten dat ze in orde was, maar vermeldde nooit waar ze zat. Het was haar leven, zij wilde het leiden. Met het geld dat ze thuis gespaard had, kocht ze zich een appartement, en het was voldoende om niet om te komen van de honger. Ze leefde erg op zichzelf, en de enige keren dat ze buitenkwam, was wanneer er iets speciaals te doen was, om te winkelen, of om af en toe eens te kijken of ze ergens kon werken. Wanneer ze stootte op de mogelijkheid om zich te laten ‘gebruiken’ als experiment, twijfelde ze geen moment. Geen enkele vraag kon haar meer intrigeren, dan de nieuwsgierigheid naar wat de toekomst te bieden had, het leven na het hare.

Heden: Zodra het experiment is afgelopen, en Elisabeth ontwaakt, neemt haar overlevingsinstinct het over. Ze dwaalt door de stad –in het begin op haar eentje-, maar sluit zich al gauw aan bij een groep. Haar creativiteit heeft haar geholpen een boog en wat pijlen te improviseren uit straatafval, en ze heeft het geluk enkele huizen te kunnen plunderen, op zoek naar wapens. Tijdens haar dwaaltochten komt ze niet veel van de andere experimenten tegen, maar zodra ze de groep tegenkomt, weet ze dat het veiliger is dan dat ze alleen blijft ronddolen.
De toekomst is niet het minste van wat ze verwacht heeft. Ze is heel oplettend en houdt alles in de gaten, op zoek naar antwoorden op de vraag die ze zich zoveel eeuwen geleden ook al stelde. Wat brengt de toekomst wanneer ik er niet meer ben?

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

.

[ bericht aangepast op 28 aug 2012 - 21:47 ]

---

Never apologize for what you feel, it's saying sorry for being real.

Ik ga een jongen maken. (:

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Ik ga maar eens beginnen met schrijven

---

~Those who danced were thought to be quite insane by those who could not hear the music.

Naam: Prescott Elias Whittemore, zijn roepnaam is Scott, afgeleid van Prescott dus. Hij heeft er dan ook echt een hekel aan als mensen hem bij zijn volledige naam gaan noemen en waardeert dit echt niet.
Leeftijd: Scott is vierentwintig jaar oud, verjaart in de winter.
Karakter: Scott zou je kunnen benoemen tot een stille jongen, hij is iemand die in een grote groep vrijwel niet van zich laat horen en gewoon luistert en over de dingen nadenkt. Zelden komt er dan iets uit zijn mond, maar dan is het wel iets nuttigs. Als je Scott treft in een kleinere groep, of gewoon alleen dan merk je dat het een hele sociale jongeman is. Hij is vriendelijk en behulpzaam ingesteld, steekt zijn handen graag uit als dit nodig is. Hij is iemand die mensen altijd even van een afstandje bekijkt voordat hij ze aanspreekt, hij wilt namelijk altijd zeker weten of mensen te vertrouwen zijn en wantrouwt snel. Hij heeft al snel een vooroordeel klaarliggen en is een tikkeltje pessimistisch. Dit maakt Scott niet meteen een down persoon, want in tegendeel juist, de jongen is moeilijk in een slecht humeur te krijgen – hij is gewoon erg realistisch en laat dit al snel merken. Scott is een jongen die vrijwel altijd bij de waarheid blijft, hij houdt er niet van om mensen voor te liegen - hij blijft eerlijk en oprecht en vindt het fijn als zijn medemens dit ook doet.
      Wel is Scott een jongen met een hevig temperament. Hij is erg beschermend over zijn vrienden en heeft een redelijk kort lontje. Hij is dan ook niet vies van een gevecht op z'n tijd en is nog eens redelijk sportief ook.
      Een grapje op z’n tijd gaat er bij Scott ondanks dat wel in, hij houdt van kattenkwaad en is af en toe wel wat kinderlijk.
Uiterlijk:

Scott is zeker geen lelijke jongeman. Hij heeft een lichtgetinte huid, is redelijk gespierd gebouwd en circa 1.80m. Scott heeft warrige, donkerbruine haren, kort van soort en dat vindt hij prima zo. Hij zou het absoluut niet langer willen. Het meest opvallende aan zijn uiterlijk zijn zijn opvallende blauwe ogen. Zijn kledingstijl is nogal simpel, casual te noemen, een tikkeltje ruig.
Geschiedenis: Scott komt uit een zeer gewoon gezin en is opgegroeid in Dallas, wat ligt in de staat Texas. Hij heeft Mexicaanse invloeden, aangezien zijn moeder kwart Mexicaans is, toch is dit nauwelijks aan hem te merken – misschien aan zijn uiterlijk. Het gezin had een wijngaard, ondanks dat niet zeer succesvol, maar dit is wel de plek waar Scott heel wat dingen geleerd heeft van zijn vader. Scott heeft twee oudere broers en een jonger zusje. Het gezin was dus redelijk groot.
      Na zijn high school heeft Scott eerst een jaartje vrij genomen waarin hij zijn vader hielp thuis met het werk, maar ook wat heeft gereisd door Amerika heen met zijn kragge autootje. Hierna is hij begonnen aan een politieopleiding wat hem goed beviel. Toch liep niet alles gesmeerd en heeft Scott één van zijn medestudenten na een flinke ruzie het ziekenhuis ingeslagen, waar hij een week lang in coma gelegen heeft. Vrijwel meteen is Scott van de opleiding getrapt en begon zijn leven weer bij af. Zijn vrienden wilden niets meer met hem te maken hebben en toen deze kans kwam, greep hij deze met beide handen. Hij wilde opnieuw beginnen en zijn verleden achter zich laten. Hij heeft zijn ouders er nooit wat over verteld, maar de avond voor zijn vertrek een briefje achtergelaten en ze naderhand gebeld, wetende dat als hij het recht in de ogen zou zeggen, hij niet zou kunnen vertrekken.
Heden: Wanneer Scott zal ontwaken, is hij zich heel goed bewust van de stand van zaken. Hij gaat in eerste instantie op onderzoek uit, opzoek naar meer informatie over wat er in de jaren nu echt gebeurd is en natuurlijk; voedsel. Scott zal geen rede hebben om zich niet veilig te voelen, aangezien hij in de enige tas die hij meegenomen heeft, een geweer heeft gestopt – gewoon voor het geval dat. Wanneer Scott de groep tegenkomt, zal hij zich in het begin wat afstandig houden. Toch zal hij zich erbij voegen, wetend dat de kans op overleving dan vele malen groter is.

[ bericht aangepast op 30 aug 2012 - 20:39 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Nayade --> Keegan ^^

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Oei, jongens, ik wil mijn personage graag gaan maken, maar ik zit voor het eerst zonder naam.. Weet één van jullie een stoere/pittige naam? (Voor een meisje/jonge vrouw)

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hmm, heb je al op sites gekeken?

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Keegan schreef:
Hmm, heb je al op sites gekeken?

A-huh.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hmm, ik zal eens nadenken... Heb je eventueel al een foto? Dat zou al kunnen helpen ^^

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Keegan schreef:
Hmm, ik zal eens nadenken... Heb je eventueel al een foto? Dat zou al kunnen helpen ^^

Ik wilde haar weer eens gaan gebruiken

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.