• De titel moet zijn We're stuck on Easter Island

    Een vriendengroep gaat op vakantie naar Chili, maar onderweg word hun vliegtuig gekaapt. Iedereen moet uit het vliegtui springen, anders worden ze neergeschoten. De mensen stranden op Paaseiland, waar te weinig eten niet het enige is waar ze zich zorgen over moeten maken. Want er dwalen geesten rond, en de beroemde beelden zijn niet altijd zo normaal.....


    -Schrijf niet teveel voor een ander, tenzij je daar toestemming voor hebt.
    -schrijf met lees en ademhalings tekens.
    -als ik niet aanwezig ben op deze rpg moet tegene met de laatste post het nieuwe topic openen.
    -geen ruzie maken off-topic.
    - als je iets zegt wat niet bij de rpg hoort, doe dat dan tussen haakjes ()[]{}
    -Je mag fantasie gaven hebben, zoals geesten zien of aura's.


    als je een nog rol wilt maken, klik dan hier

    Rollen:

    Meisjes
    -Alexa Esmee Bailey~vriendengroep-Mismi
    -Keniya Jazmyn Yuo~vriendengroep-PainEnds
    -Ann Maho~vriendengroep-CatEyes
    -Eleonora Deborah Fay Cole~Vrienden groep- JustMx1D
    -Yayani Jefferson~tourist-General
    -Kate Skye Woods~vriendengroep-HurtedHeart
    -Rachel Pennyworth~Stewardes-Avengers
    -April Justice~woont op het nabij gelegen Pinkstereiland-RememberYoux



    Jongens
    -Alex Connor~tourist-Mismi
    -Thomas Henglinston~tourist-Nyan
    -Gereserveerd door Pineaples
    -Jason Samuel Green~woont al op het eiland- JustMx1D

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 8:20 ]


    Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

    April
    Na wat maanden, jaren, nee eeuwen had geleken, werd ik wakker, gekweld door de geesten van het eiland. 'Ze dringen binnen als je je lichaam niet bewust bent.' fluister ik. Ik voel vlakbij een mens, en ik pak hem/haar vast. Ik voel de armen. Flinke spieren, dus waarschijnlijk een man. Ik bloos. 'Sorry, gewoonte.' Mompel ik.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Alex Conner
    Ze mompeld iets, maar ik versta het niet. Ze pakt me vast en voelt mijn armen. "Sorry, gewoontje" mompeld ze en ze bloost even. "geeft niet" zeg ik en ik help haar even om rechtop te zitten.

    (buuuh, ik voel me slecht, dus zal ik Ann zich ook slecht laten voelen?)


    Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

    CatEyes schreef:
    (buuuh, ik voel me slecht, dus zal ik Ann zich ook slecht laten voelen?)


    [kan best, ze zijn net gestrand op een onbewoond eiland met maar 1 miezerig boompje en enge beelden
    enough reasons :Y)]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    April
    De jongen, die ik nu aan zijn stem herken als Alex, helpt me overeind. 'Dankjewel.' zei ik. Ik greep me aan hem vast toen ik dreigde weer weg te zakken, maar het ging wel weer beter. Nog steeds een duizelig gevoel, maar beter. 'Echt sorry. Blind zijn heeft zo zijn nadelen.' grinnik ik.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Alex Connor
    Toen ze bijna weer omviel greep ze me vast en pakte ik haar ook vast zodat ze niet zou vallen. "Echt sorry. Blind zijn heeft zo zijn nadelen" grinnikt ze. "Het geeft niet hoor. Ik heb een neefje die blind is, die wilt ook altijd alles voelen, dus ik ben wel wat gewend" zeg ik dan. "Wil je me gezicht nog voelen?" vraag ik dan. Mijn neefje wou elke keer mijn gezicht voelen om te kijken of er niks veranders was.

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 20:12 ]

    [hoi ben er weer, maar ik moet eerst douchen en dan kom ik zo weer =)]


    Do what people say you can't.

    April
    Ik glimlachte. 'Vooruit.' Ik ging met mijn handen omhoog, tot ik bij zijn gezicht was. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk. Ik voelde aan zijn gezicht. Ik glimlachte weer. 'Ik moet zeggen, het voelt niet verkeerd.'


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Alex Connor
    Ik moet lachen. "mooi dat het niet verkeerd voelt" en ik grijns even. Ze was wel grappig. "Heb je nog ondersteuning nodig of denk je dat ik je los kan laten?" vraag ik dan.

    April
    Ik greep me weer even vast, ook al was de aandrang dit keer iet minder. 'Als je me zou willen helpen met opstaan, zou ik dat fijn vinden.' glimlachte ik. Ik vond Alex aardig, en hij was oprecht.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Alex Connor
    Ze grijpt me weer vast alsof ze bang is dat ik der loslaat. "Als je me zou willen helpen met opstaan, zou ik dat fijn vinden" zegt ze dan. "oke" zeg ik dan en ik help haar met opstaan.

    April
    Hij helpt me met opstaan en ik kijk hem dankbaar aan, of voor zo ver dat lukt. 'Heb je een gave?' ik laat hem los. Spijtig. Ik hield van het gevoel dat er iemand bij me was, het gevoel dat ik het afgelopen jaar niet meer had gehad.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Alex Connor
    Als ze rechtop staat hou ik haar nog even vast en laat haar dan los als ik zeker weet dat ze niet weer omvalt en ze laat mij ook los."ja ik heb een gave" zeg ik dan. Helaas niet zo'n hele leuke. "Ik zie geesten en kan met ze praten" zeg ik dan met een zucht.

    Rachel Pennyworth

    Nieuwsgierig kijk ik wat er voor mijn ogen afspeelt; vanaf het moment dat April viel tot het moment dat ze weer is opgestaan. Met een klein glimlachje kijk ik hoe Alex haar helpt, ergens had ik nog wel medelijden met haar. Ze is alleen achtergebleven, en raakte daarna nog eens blind. Arm kind. Maar nog steeds verandert dat niet het feit dat ze stenen uit de grond kan halen, en dat overmeestert mijn gevoelens. Nog steeds vindt ik haar eng, maar dat hoef ik haar toch niet te laten weten? "Sorry dat ik je boos maakte" vertel ik haar dan zacht, niet iedereen hoeft te weten dat ik sorry zei "het was niet mijn bedoeling". Zonder dat ik het merkte was ik middenin een conversatie ertussen gekomen, het laatste wat ik nog net kan horen van Alex zijn kant is "Ik zie geesten en kan met ze praten", meteen spring ik een stuk naar achter. "Geesten?... Heeft iedereen hier soms een gave die vreselijk eng is!"

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 20:39 ]


    Trust me. I'm the doctor

    April
    Ik werd enthousiast over wat Alex zei. 'Dat kan hier enorm handig zijn. Gelukkig zijn er niet van die enge beelden op Pinkstereiland.' zei ik. 'Sorry dat ik je boos maakte.' zei een meisje, Rachel volgens mij. 'Het was niet mijn bedoeling.' Ik schrok. Ik had me op Alex en ons gesprek gefocust, dus ik had niet opgelet naar de omgeving. 'Het maakt niet zoveel uit, ik flipte ook wel wat.' zei ik beschaamd. Ik was nog altijd degene die woest een rotsblok uit de grond had geduwd, en dat was niet iets wat je dagelijks zag. Ik bloosde. 'Geesten?... Heeft iedereen hier soms een gave die vreselijk eng is?' zei ze. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ze vond me eng. Ik had het verpest. Waarom was ik niet gewoon normaal, of doodgegaan aan mijn blindheid? Niemand mocht me.

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 20:45 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.