Sigh ... Dit ligt nu onderhand heel zwaar op m'n borst, vooral omdat ik het net met m'n ouders min of meer besproken heb. Het samenwonen van mij en mijn verloofde, wanneer hij zijn studie afgerond heeft ... Eerst hadden we heel lang het plan om naar België te verhuizen, waar je een verblijfsvergunning kan krijgen als jij een baan kunt vinden en een vast contract krijgt. Maar nu het in Europa zo ontzettend slecht gaat met de banen en hij dankzij de indruk die hij van Nederland heeft, lijkt hij België steeds meer een afstotend idee te vinden en gelooft hij me nauwelijks als ik zeg dat de houding daar anders is als de gemiddelde die je hier in NL tegenkomt. Nu heeft hij enkele weken terug gezegd, dat hij hoopt in Nieuw Zeeland een goede baan te vinden, zodat hij een huis kan kopen voor ons tweeën. En daar komt mijn dilemma ... Want aan de ene kant lijkt het me prachtig om erheen te gaan en het land wel op een goede manier te leren kennen (wat voorheen door mijn vertiefde pleuris schoonouders samen met mijn huwelijk grondig verpest is) en zoveel mogelijk buiten bereik van m'n schoonouders te wonen ... Maar mijn vader heeft dus al meerdere keren gezegd dan niet te komen, omdat hij niet zo ver en lang wilt vliegen. Daarnet heeft hij dus ook gezegd als ik daar echt voor kies, het de laatste keer is dat ik hem in levende lijven zie, tenzij ik zelf tussendoor naar Nederland vlieg ... Wat ook meerdere jaren kan duren voor dat mogelijk is, gezien Val en ik dan een huishouden hebben om op te bouwen. Ik heb ook al Engeland voorgesteld en andere landen, maar eerlijk gezegd is hij geen fan van Europa in de staat waarin het nu verkeerd, net als ik ook eigenlijk deels heb, al heb ik hier wel familie, een van de weinige kostbare dingen in mijn leven(en mijn kat, die ik het ook niet aandoe om zo'n klote reis te maken). Ik weet onderhand echt niet meer wat ik moet denken of doen en hoe vaak ik beide kanten van ons ook overweeg, het komt altijd toch neer op een rot of ongemakkelijk punt. Wat moet ik doen ... Heeft iemand advies voor mij? Want ik weet me momenteel echt geen raad over wat ik moet denken ...
Til hug og blod.