Ja, oke.
Morgen, eigenlijk vandaag, is het weer een zover, ik moet naar mijn familie (de kant van mijn vader), maar daar zie ik verschrikkelijk tegenop, omdat ze altijd allemaal complimentjes aan mijn broer gaan geven & heb allemaal vragen gaan stellen.
'En? Hoe gaat het met je ideeën?' (uitvindingen van mijn broer enzo.. beetje raar)
'Wat heb je leuke kleding aan! Nieuw gekocht?'
'Wat zit je haar leuk!'
'Wat zijn je puistjes goed weggegaan!' terwijl iedereen weet dat ik me vreselijk voor mn puistjes schaam..
'Wat kan jij veel eten zeg, zonder dik te worden.' terwijl iedereen weet dat ik me schaam omdat ik te dik ben.
'En ? gaat het goed op school?' terwijl ze weten dat ik het heel moeilijk heb gehad om over te gaan naar 2Atheneum. En ze vragen mij nooit iets over school.
Allemaal van dit soort complimentjes/vragen aan mijn broer, en geeneen voor mij, nooit.
Ik vind dit echt klote, want nooit geven ze mij ook maar een beetje aandacht. Alleen mijn broer & nichtje krijgen de aandacht.
Ohja, en mijn kleine baby-neefje die is geboren.
Serieus, ik haat zulke 'leuke uitjes' echt, want ik sta er dan maar een beetje bij, en ik moet wel doen alsof ik het leuk vind.
Ze tonen gewoon geen interesse in mij. Ze doen alsof ik niet belangrijk ben. Ik neem ook echt gewoon nooit meer mijn rapport mee, gewoon omdat ik weet dat ze het toch niet willen bekijken.
Mijn broer is veel beter in alles & ik ben gewoon slecht in alles. Mijn broer verdient superveel geld en ik niks. mijn broer heeft superideeën en ik niet.
Ik ben gewoon niets waard, zo lijkt het soms wel.
Sorry voor dit gezeik.
She knew the rules so she knew how to break them.
