Cadentium schreef:
Misschien voel je je beter als je je hart lucht? Pleur het gewoon hier neer.
Ja, dat is waar. Ik wil het ook kwijt. Want aan 'vriendinnen' kan ik het slecht kwijt, dan weet de hele school het gelijk. Ex-school.
Ik kwam op de middelbare en kwam bij Bert in de klas. Bert was de enige jongen en kreeg dus de aandacht vol op zich. Ik vond hem altijd maar een lastpost. 'Jongens zijn stom' Dat zeg je in de eerste klas, ik althans, deed dat. Maar stiekem had ik altijd plezier met hem. Ik vergeleek hem altijd met een aapje, omdat hij altijd aan dingen liep te hangen en overal in moest klauteren. Maar toen kreeg hij met mijn beste vriendin. Ik was door het dolle heen, want ik gunde haar dat geluk en zelf vond ik hem alleen aardig. Maar mijn vriendin ging van school, een ander niveau doen en daardoor was hij ook een beetje de draad kwijt in de klas. Het ging uit tussen de twee en niet veel later op msn, bekende hij dat ik altijd zijn eerste keus als meisje was geweest. Hij was sinds dag één verliefd op me. 'Zal wel. Daar moet ik niks van weten.' Was mijn gedachte. De tweede klas werd erger. Dat kleine, aperige jongetje kreeg een zwaardere stem, brede armen en een kaaklijn. Hij was wel 5x zo groot geworden en zonder enige moeite had hij een figuur als dat van een bodybuilder, de aandacht van de meiden groeide maar hij leek het niet te merken. Hij was ook qua innerlijk volwassener geworden en ik kon goed met hem overweg. Praten over gevoelige onderwerpen, had hij nu beter onder de knie. Zijn liefde voor mij, groeide, zei hij maar ik wou er nog steeds niks van weten (achteraf gezien was ik toen al wel verliefd op hem maar ik was zó bang dat er iets fout zou gaan)
De derde klas brak aan. Hij zou VMBO basis doen, in de techniek. Ik zou de richting van verzorging kiezen op VMBO kader. Dat betekende dat we alleen de pauzes elkaar nog zagen. Geen probleem, voor mij, ik voelde toch niks voor hem en was hooguit vrienden met hem... Dacht ik. Maar voor een jongen die 2 jaar lang bij alleen maar meiden zat, was het een shock om tussen al die jongensachtige mannen terecht te komen. Want mannen, zijn het zeker geworden. Ik miste hem. Tijdens de lessen bij verzorging gleden mijn gedachte automatisch naar hem; Hoe zou het met hem zijn tussen de jongens? En zou hij zijn techniek uniform nu aanhebben? Lacht hij nu of is hij chagrijnig? - Dat soort gedachtes. Toen was zijn aandacht weg. Hij merkte hoe erg de meiden achter hem aanzaten genoot er met volle teugen van. Hij zoende met veel meiden, had elke pauze een ander meisje in een minirokje op zijn schoot zitten en schepte op over zijn allereerste keer seks. Maar hij veranderde niet helemaal. Het deed mijn pijn om zijn verhalen met een glimlach aan te moeten horen en mee te moeten lachen met de rest. Ik hield dat niet lang vol. Ik begon hem te negeren. Wat mij 'verliefde' en soms vragende ogen opleverde van hem. Zijn ogen keken mij nog altijd even lief aan als vroeger. Zijn hele gezichtsuitdrukking leek dan te veranderen. Maar zodra er meiden of jongens naar hem kwamen, was daar al gauw de stoere Bert weer. Met zijn biertje in zijn rechterhand en een bil van een meisje in zijn linkerhand. En zo is het de 3e en 4e klas gegaan. Met alleen maar oogcontact. We spraken geen woord tegen elkaar en als hij zei van; 'En hoe zit het met jou, Kim?' of hij stond bij zijn kluisje en begon te praten tegen me, dan antwoordde ik echt super gemeen en onderdanig: 'Goed. Ga nou maar naar je les. Je irriteert me, zoals je altijd doet.' Ik verachtte mezelf op dat soort momenten, ik kon wel janken. Op het gala sprak ik hem voor het laatst. Zijn blik die over mij heen gleed liet me nog nooit zó mooi voelen. Maar meer dan een 'fijne avond' of 'wat een slechte dj hè?' kwam er niet van. Op de diploma uitreiking, een paar weken geleden, wisselde we nog één laatste blik voordat we allebei onze eigen leslokaal inliepen om daar voor de allerlaatste keer te zijn.
En nu vind ik mezelf stom. En hem ook.
- Heb zijn naam even veranderd, vond het niet fijn om zijn echte naam te gebruiken. -
Wat een lang verhaal! Echt sorry! En duizendmaal sorry als er niks van te volgen is.
[ bericht aangepast op 9 juli 2012 - 19:09 ]
.
